Heftig zeg! Heel veel sterkte.

Gecondoleerd. Best wel jammer . Een goede vriend(en dan bedoel ik een echte goede vriend zoals het geval bij jou of bijv. een hond/huisdier waar je erg van hield etc.) kwijtraken is best wel erg. Het is alsof je een familielid kwijt ben geraakt(en dat is niet leuk ). Sterkte DragonflySoldier(een soldaat moet sterk blijven ;P).

---

Ja ik hou me er goed onder, 't is natuurlijk gewoon zwaar k*t maarja 't is misschien maar beter zo. En de herinneringen zullen altijd blijven.

---

Psn: DragonflySoldier -- WiiU: Madball -- 3DS: 1521-2593-1244 ( Madball )

Ah thanks voor de rectificatie, weer wat bijgeleerd

... wat overigens nog raarder is imho, het BEGIN van het vasten...

---

Steam: Linqvist | Diablo III BattleTag: Linqvist#2147 | 3DS FC: 3480 - 2716 - 8572 | Switch FC: 7266 - 9152 - 6228 | PlayStation Network/Nintendo Network ID: Lingasm | "If there is a strong general, there will be no weak soldiers." - ??

Als al het eten en drinken op is, is dat juist een geweldige reden om te vasten, lijkt me zo.

Volgende week maandag moet ik voor de uitslag van mijn scan van twee weken geleden. Ik heb een scan gehad voor artrose op mijn knieën, mijn heup en mijn ellebogen. Ik had er eigenlijk niet echt een gevoel bij eerlijk gezegd. Maar de laatste dagen begint er toch enigzins wat onrust op te komen. En ergens denk ik ook dat ik een beetje angst heb en bang ben voor de uitslag. Stiekem wil ik het liever niet weten.

Ik ben al eens naar de huisartsenpost geweest op een zondag omdat ik wakker werd en niet meer kon lopen bijna van de pijn, dus heb toen tramadol gehad. Na tramadol komt prednison zeg maar. Maar omdat ik nog nooit prednison gehad had, kreeg ik tramadol. Dit werkte wel, de hevige pijn trok langzamerhand weg. Gelukkig was dit een ''aanval'' en geen blijvende pijn. Heb nu dus alleen de standaard pijn dag en nacht.
Maar de vrouw die aan mijn knieën voelde die keek erg verschrokken en zei dat het een best wel ernstig stadium was. Ze zouden compleet versleten zijn, bot op bot dus. Als de pijn te lang zou aanhouden en ik kon er niet meer tegen, dan moest ik maar eens gaan nadenken over een prothese. Daar schrok ik al wel van, maar nu dat ik weer een scan gehad heb ben ik bang dat deze arts hier ook wel over zal beginnen.

Zeker omdat de laatste scan in 2008 was en nu dus dit jaar. Artrose is slijtage, dat word er dus niet beter op. Ook omdat ik botontkalking heb (kwam door medicijnen, die gebruik ik nu niet meer dus hoop dat het weer wat aangesterkt is) denk ik dat dit ook erg negatief effect heeft op de slijtage. Natuurlijk is artrose slijtage van kraakbeen, maar als bot op bot schuurt doet dat 1: zeer en 2: je bot slijt (sneller) en 3: je kunt uitsteeksels krijgen (splinters, scherpe delen) en dat veroorzaakt alleen maar meer pijn en stijfheid.

Ik ben echt een dipshit als het gaat om operaties. Als ik mijn broek naar benden moet trekken omdat een dokter (of liever zuster hehe) aan mijn ballen moet voelen dan sta ik al in mijn blootje voordat die zin af is, daar heb ik totaal geen moeite mee (wat velen wel hebben) maar als het om een operatie gaat poep ik echt 90 kleuren. Misschien ben ik dus wel bang voor de uitslag, zenuwachtig en misschien zegt ie wel iets wat ik helemaal niet wil horen. Er zitten voordelen aan een prothese (pijn is per direct weg) maar ook veel nadelen.

*zucht* Moest dit even kwijt.

Overigens nog heel veel sterkte voor Dragon. Dat is natuurlijk heel erg zwaar. Woorden schieten tekort bij het overlijden van een dierbare. Blijf denken aan de leuke tijden die je samen hebt gehad.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

King Bowser, Ik weet precies wat jij voor een pijn hebt helaas. Ikzelf heb te maken gehad met Jeugdreuma in de ernstigste vorm die ik maar kon hebben. Lang verhaal hoe ik er vanaf ben gekomen. Maar ook mijn gewrichten zijn vrij kapot.

Prednison moet je zo lang mogelijk uit proberen te stellen. 't is fijn dat de Tramadol wel helpt want Prednison ga je jezelf echt niet beter van voelen. En je blaast er zelf nogal van op. Krijgt een groot rond hoofd enzo en bolle wangen.

Een prothese kan tegenwoordig gelukkig een hele tijd mee, ikzelf doe het niet omdat ik vrijwel van de pijn af ben door een lang proces, en ze kunnen vrij weinig uit halen met prothese's misschien later. Als je ooit iemand nodig hebt om tegen aan te praten just PM me in ieder geval! Komt wel goed!

---

Psn: DragonflySoldier -- WiiU: Madball -- 3DS: 1521-2593-1244 ( Madball )

@bowser: Kan je geen Oxycodon (bv oxycontin en oxynorm) krijgen van de huisarts? Die heb ik een hele tijd gehad en waren best ok....vooral in vergelijking met die tramadol onzin enzo. Het zijn opiaten, soort morfine preparaten, en zijn voor mij de enige pijnstillers geweest in capsule/tablet vorm waar ik enigszins het idee had dat het iets deed.
Wat je zegt met operaties is herkenbaar, maar niet zozeer dat ik bang ben voor de operatie of de dood ofzo.... Ik haat de behandeling van verplegend personeel. De werkdruk is hoog en de salarissen en werktijden niet goed, maar dan moet je wat anders gaan doen en je niet afreageren op de patiënten. Het is in een ziekenhuis natuurlijk niet anders als bij een bank, verzekeraar of supermarkt: sommige mensen werken er omdat ze het leuk vinden, sommigen werken er omdat ze koste wat kost hun te dure hypotheek en 2e auto moeten betalen... Dat verschil is erg goed merkbaar vaak en waar het bij andere beroepen niet zo'n probleem hoeft te zijn, is het verschrikkelijk om door onbeschofte en onbekwame zusters te worden geholpen.
M'n slechte ervaringen met verplegend personeel zijn talrijk, terwijl ik doktoren over het algemeen erg correct vind, terwijl zij vaak de naam hebben dat ze "harteloos" zijn.

---

Free TheIncredibleMachine

@ Dragon: Over (jeugd)reuma kan ik heel moeilijk oordelen. Reuma is altijd nog wat anders dan artrose. Reuma is namelijk een ontsteking, artrose is slijtage van kraakbeen met gevolg bot op bot + stijfheid + ontstekingen (soms, niet altijd) en alle bijbehorende versplinteringen (et cetera) maar denk wel dat de pijn ongeveer hetzelfde zal zijn (als ik de verhalen van mijn omgeving mag geloven)
Prednison wil ik ook niet, daar heb ik inmiddels al zoveel over gehoord, bekijk het maar met je prednison (zij dus natuurlijk lol) Prothese gaat sowieso 10 jaar mee, na die 10 jaar zijn ze nog 95%, na 15 jaar 90%, na 20 jaar 85%. Ze zijn ongeveer ± 20 á 25 jaar op de markt. Wel heel tof dat jij er goed mee kunt leven, dat de pijn (redelijk) laag is. Ben wel benieuwd welk lange proces je gehad hebt Niet dat ik er veel aan zal hebben, maar misschien kan ik het anderen vertellen (ofzo)

Bedankt voor je PM aanbod Vaak werkt het al voldoende om er op een forum over te kunnen praten. Eventueel waar lotgenoten zitten of mensen met ervaring vanuit hun omgeving. Kun je iig je verhaal kwijt.

@ Marinus: Ik weet nog niet wat de arts gaat zeggen, dat wacht ik even af. Misschien zegt die wel dat ik binnenkort geopereerd moet worden, geen discussie mogelijk haha. Of ik krijg een (knappe) pijnstiller zolang het nog vol te houden is. Opzich ben ik wel aardig gebekt, dus vraag ook graag door voor (meer) uitleg en andere opties. Ik kleed ze helemaal uit met mijn vragen hehe.
Gelukkig heb ik eigenlijk alleen maar goede ervaringen met artsen. Nemen vaak de tijd voor me (hun patiënten) en leggen uit wanneer nodig, niet van die gehaaste hufters van ''mooi, zo snel mogelijk en nu oprotten de volgende moet''.

Operaties kijken vind ik erg interessant, maar bij mezelf hou ik er niet van. En als, dan wil ik het liefst meekijken wat er allemaal gebeurt. Dan kan ik me er ook op voorbereiden enzo. Anyway, ik zal eerst moeten afwachten. Hoop alleen dat dit gesprek beter gaat als toen ik het voor het eerst hoorde.
Ik kreeg het namelijk te horen en je doet 't er maar mee, word zo in een diep gat gegooit. Heb ik wel heel erg veel moeite mee gehad, te weten van dag op dag dat je pijn en stijfheid helemaal niet meer over zal gaan en je nooit meer kunt free runnen of tae kwondo doen wat ik altijd deed. Wilde ook nog krav maga doen en andere martial arts. Krijg je even te horen dat je niet genezen kunt worden.
Goed, het is natuurlijk niet terminaal ziek ofzo, maar het schijnt wel dat je slachtofferhulp kunt krijgen voor dit soort dingen (heet dat slachtofferhulp?!) en begeleiding enzo. Zulke dingen heb ik nooit gehad.
Enige dat ik diezelfde dag nog gelezen had is dat mensen die artrose hebben in een rolstoel komen, daarin vaak hun heup breken en binnen een jaar komen te overleiden. Is natuurlijk niet van toepassing bij mij (voorlopig haha) maar toch, je neemt het wel mee in je hoofd en dat blijft ook hangen.

We wachten het wel af. *nog een keer zucht van ellende*

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Hm sterke Bowser. Ik weet er echt allemaal totaal niets van af, dus heb niet echt iets toe te voegen. Maar ik wens je natuurlijk het beste en heel veel succes. En niet zulke enge dingen lezen dat helpt niets.

@Bowser
Dat maak ik ook best dichtbij mee. Mijn broertje heeft ook versleten kraakbeen in zijn knieën. Hij is achttien. Hij slikt ook al die sterke dingen, Tramadol, Prednison, soms een soort morfinepillen. Hij heeft het probleem dat zijn hersenen op een bepaald gedeelte overgevoelig zijn, waardoor hij ook nog eens overgevoelig is voor pijn. Bij hem schuurt bot ook over bot en dat veroorzaakt nu gleuven in de boteinden in zijn knieën. Als ik zie hoeveel pijn hij al heeft dan zul je het wel erg zwaar hebben.

Ze vertelden mijn broertje dat een nadeel van prothesen is dat die redelijk snel slijten en je dan elke drie jaar nieuwe prothesen zou moeten krijgen (dus elke drie jaar weer een operatie voor een nieuwe knie-prothese en dan weer revalideren). Krijg jij een knie-prothese dan? Raar dat jouw prothese langer mee zou gaan.

Het is iets om pas te doen als er echt geen andere uitweg meer mogelijk is. Sterkte.

---

PSN: Henri-Alexander | XBL: Henri Alex

@ Bowser Jeugdreuma beschadigd je botten op dezelfde wijze vandaar. Maar prothese's kunnen volgens mij 10 jaar mee of zelfs 20 jaar dacht ik? Ligt natuurlijk wel aan hoe het gebruikt word en welk gewricht 't is. Maarja het is zoiezo een vreemd idee om een prothese te krijgen want je haalt een deel van je eigen lichaam weg en je plaatst een nep ding terug.

---

Psn: DragonflySoldier -- WiiU: Madball -- 3DS: 1521-2593-1244 ( Madball )

Tramadol is een pijnstiller, prednison een corticosteroïde ontstekingsremmer. Dus dat na Tramadol prednison komt slaat in jouw geval als een tang op een varken, Artrose is immers geen ontsteking, tenzij de boel is gaan ontsteken wegens het ontbreken van kraakbeen (slijmbeursen bijvoorbeeld). Maar er zijn nog genoeg pijnstillers te proberen in jouw geval. Zo kan je voor zenuwpijn er nog 10-75mg Amitrypteline bij nemen, morfinepleisters, Oxycontin etc etc. Maar ik raad opioïde pijnstillers af en een prothese aan. Prothese is zo goed als van de pijn af zijn, pijnstillers doen niks behalve je hersenen minder pijnsignalen te sturen.

Ik ben het er niet mee eens dat (in het geval van chronische onstekingen) je prednison zo lang mogelijk moet uitstellen. Een prednison stootkuur is misschien even vervelend voor je gelaat, maar werkt wel, Tramadol is in het begin even leuk trippen, daarna is het vooral een pain om af te kicken, zeker als je het voor lange tijd in hoge dosis in neemt. Ook prima zijn een Methotrexaat of Remicade behandeling bij chronische onstekingen. Imuran vermijd ik ivm kankerverwekkend.

Ik heb (veel) ervaring met het bovenste, krijg helaas geen prednison meer voorgescheven ivm inmiddels ook diabetes type 1, maar moet het doen met pijnstillers, en zit nu vast aan 300mg Tramadol iedere dag, 50mg Amitrypteline allemaal voor Bechterew en Artrose, voorheen regelmatig stoorkuren prednison (vrijwel ieder keer van 80mg naar 5mg in 2 maanden) voor Crohn.

Je gaat er iig niet dood van, je gaat je hooguit beter voelen.

Dankje wel Judiiith. Ik lees me graag in op dingen zodat ik weer waar ik over praat. Daar horen ook negatieve dingen bij natuurlijk. Maar ik neem veel dingen wel een beetje met een korrel zout hoor. De dingen die ik gelezen heb over de rolstoel en heupen breken (was overigens botontkalking, niet artrose ik heb me hier even in vergist) is eigenlijk totaal niet van toepassing bij mij. Als het goed is (hoop ik stiekem) is dat ''herstellende''. En dat heb ik tussen '' gedaan omdat ± na je 30e de bot aanmaak minder word.
Maar lees ook veel positieve dingen hoor uiteraard. Zo is met artrose bijvoorbeeld prima oud te worden. En er zijn ook goede pijnstillers voor, het is alleen de vraag hoe lang je er zelf mee door wil gaan. Maar kan ik ook nog weinig uitspraak over doen, ik weet nog niet wat ze gaan vertellen

@ Henri-Alexander: Jij ook bedankt. Ik denk dat jouw broertje het dan iets erger heeft. Ik slik praktisch nooit pijnstillers (ik accepeer de pijn gewoon zolang dragelijk) en als het echt te erg word slik ik een spidifen (sneller werkende pijnstiller van 400mg, niet heel zwaar dus). Die tramadol was alleen tijdens die ''aanval'' Gelukkig was dat gauw weer ''minder''. Vervelend voor je broertje wel, lijkt me echt ruk. Zeker al die medicijnen, die zijn natuurlijk ook niet bevorderend voor je lichaam. Maar gelukkig ben ik er (nog) niet afhankelijk van.

Wanneer hebben ze jouw broertje dat verteld dan? Ik weet dat de ''gewone'' protheses namelijk (die bejaarden krijgen) zoals ik net aangaf na 10 jaar nog 95% goed zijn. Voor jongeren zouden ze (waarschijnlijk) een ''sportprothese'' doen (weet niet of dit de officiele naam is) die kunnen meer en zwaarder belast worden dan een ''gewone''. Jongeren krijgen die omdat bejaarden niet zo heel actief meer zijn natuurlijk, beetje naar bedenen lopen, beetje sjoelen, beetje kaarten blabla. Jongeren zouden dus een andere (kunnen) krijgen. Misschien eens naar vragen wat de mogelijkheden zijn. Of niet natuurlijk.
Maar ook de eventuele ''sport''prothese is niet alles hoor. Je kunt ook met die dingen niet op vechtsporten, hurken, knielen etc. En het schijnt allemaal als ''niet echt'' te voelen. Dat lijkt me ook echt heel raar.
Het hangt natuurlijk ook af van hoe actief je de prothese belast. Als jij met een prothese alleen maar stilzit dan zal ie langer meegaan dan als je (stieken hihi) toch op martial arts gaat ofzo Ikzelf krijg hem (nog) niet, ben net weer op controle geweest sinds 2008 de laatste keer was en krijg volgende week de uitslag. Maar aangezien de huisartsenpost al schrok en aangaf dat als de pijn te erg word dat ik het eens moet aankaarten, dan maak ik groot kans. Dus ben benieuwd wat ik volgende week te horen krijg. hier kun je veel lezen over knieprotheses waaronder het volgende stukje:
Misschien heb je er iets aan.

Overigens om even een foutje van mijzelf te corrigeren. De prothese zou na 10 jaar bij 95% van de patienten nog goed functioneren. Na 15 jaar bij 90% van de patienten etc. Dus niet de prothese die nog zoveel % goed is (my bad)

EDIT: Sorry, word iets langere post

@ Dragon: Ja ze kunnen vrij lang mee idd. Ze hebben het als we erover praten (artsen dus) ook vaak over dat ze bij mij wel een, twee en misschien drie keer moeten vervangen. Ben ook nog maar 31 hoor

@ Ramon: Oké, maakt sense idd. Maar daar kwam die vrouw mee, ze wilde prednison geven maar omdat ik dat nooit gehad had kreeg ik dus tramadol. Ik denk dat de ''aanval'' (hoe ik het even noem) kwam door een ontsteking. Ik heb wel dagelijkse pijn, maar die dag kon ik gewoon niet eens mijn bed uit komen. Dacht dat ik dood ging van de pijn. Daarom wilde ze waarschijnlijk prednison doen omdat dat ontstekingsremmend is. Tenminste, dit kan ik er uit concluderen hoor De rest kan ik me prima in vinden idd. Pijnstillers pakken de oorzaak natuurlijk nooit aan. Mocht ik in aanmerking komen voor een prothese dan zal de pijn eerst erg genoeg moeten worden. Ik laat me niet zomaar uit 't veld slaan.

Jammer dat ik niet begon te trippen van de tramadol haha. Heb het wel gehad toen ik begon met dexamfetamine dat ik een tijdje euforisch werd. Was wel leuk. Maar bij mij nam het alleen de pijn grotendeels weg die ik op dat moment had.

Als ik dat zo lees heb jij het dus ook niet heel makkelijk zeg. Bedankt sowieso voor de info. Gaat in de opslagkamer. Ik weet niet meer hoe zwaar ik kreeg (tramadol)

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Met mij gaat het prima hoor. Ik weet wat ik kan en niet kan, ik heb dit al zo lang.

Begrijp me overigens niet verkeerd, prednison is niet 'goed' voor je buiten het tegengaan van ontstekingen, maar artsen zijn over het algemeen nogal makkelijk in het geven van pijnstillers bij chronische pijn, zonder een plan hoe er uiteindelijk vanaf te komen. Voor een korte periode is er niets mis met pijnstillers, maar als je de optie prednison of pijnstiller (voor onbepaalde tijd) krijgt, zou ik altijd kiezen voor prednison.

Prednison is eigenlijk altijd afbouwen vanaf dag 1. Bij pijnstillers komt er na een periode gewenning en hebben ze geen nut, tot je de dosis opvoert, met andere woorden, het is haast onmogelijk er vanaf te komen, wat uiteindelijk voor meer problemen kan zorgen dan de pijn waar je ze voor kreeg. Dus als je kan, probeer (opioïde) pijnstillers voor onbepaalde tijd vermijden.

Sowieso medicijnen proberen te vermijden tenzij niet anders kan. Zo krijg je daarvoor een pilletje, maar daar moet je weer een ander pilletje bij want anders word je moe, dan moet je daarvoor weer een pilletje want anders word je maag aangetast en 10 jaar verder heb je een hand vol tabletten die je moet oppeuzelen met 3 liter water. We kijken wel, misschien heb ik wel geen keuze haha.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Ik ga toch even hier posten, veel mensen weten nu dat ik last heb van een/meerdere depressie(s). Ik ben gister maar eens gaan uitzoeken wie ik precies ben en waar mijn gevoelens vandaan komen. Ik heb leuke dingen terug gevonden maar ook minder leuke dingen. Het verhaal is incompleet, bevat een hoop spel/typefouten.(Het is op mijn telefoon getikt dus mijn excuses daarvoor.) Maar ik snap mijzelf nu wel beter nadat ik alles had doorgenomen.

Ik wens jullie veel plezier(het is opzich wel aardig om te lezen aangezien je mij aardig leert kennen) met lezen.

________________________________________________________

Ik wil graag vertellen hoe het nou precies met mij zit, na vele pieken in mijn depressie de laatste tijd ben ik er wel aan toe om de wereld het èèn en ander te vertellen. Ik ga eerst een kleine flashback maken, waar ik jullie uitleg hoe mijn leven is geworden zoals het nu is. Ik ben geboren als zeer lief een vrolijk kindje, dat was duidelijk te merken op alle foto's en de verhalen die je hoort. Als ik dat allemaal hoor en zie dan geniet ik er enorm van, zo lief was ik toen.

Dat ging goed totdat ik een jaar of 3/4 was. Toen is mijn broertje geboren. Wat mij en anderen opvalt aan voornamelijk foto's is dat ik sinds dat hij is geboren een stuk minder gelukkig ben. Dit kan natuurlijk allerlei redenen hebben, zoals dat ik niet meer alle aandacht kreeg, etc. Maar het viel mij zo erg op om heel eerlijk te zijn. Nu bijna 16 jaar verder word ik nog steeds niet vrolijk van hem, we spreken elkaar amper, op school(toen ik nog daar mijn HAVO deed), liepen we zonder een woord langs elkaar. Wij zijn ook niet overduidelijke broers van elkaar, hij is nogal op zichzelf terwijl ik probeer de mensen op te zoeken.

Ik maak nu een jump naar groep 5, ik was een jaartje of 8 oud rond die tijd. Iets heel ingrijpends is toen gebeurd, mijn moeder is namelijk opgenomen in het ziekenhuis en heeft deze 25 april 10 jaar terug een harttransplantatie gehad. Wat heeft dit met mij te maken? Dit heeft een deel van mijn jeugd naar de klote geholpen, niet mijn moeders schuld nee; die van mij! Wat je op school merkte is dat ik een zielepietje was. Althans dat vond men, ik had geen moeder tijdelijk en dat was slecht. Ik werd daarom ook voorgetrokken op allerlei dingen. Ik meen mij te herinneren dat ik ook rond deze periode begon met spijbelen. Waarom? Ik had er geen zin meer in, school was saai en stom.(je zult later zien waarom) Ik ben t/m de middelbare school, ook redelijk gepest door 1 klote jong die bij mij in de klas zat. Ik kon niet voor mijzelf opkomen aangezien ik niet wist hoe en tsjah de juf was nou ook niet een persoon die er veel aan deed.

Hier had ik geen enkel besef van de wereld, alles ging aardig, ik kon iedere dag gamen zo veel als ik wilde en ging naar de middelbare school! De middelbare is een leuke tijd geweest over het algemeen, tuurlijk had het wat ups en downs maar dat hoort erbij. Je groeit ook immers op.

Ik begon mijzelf te ontwikkelen rond mijn 13e, wie ben ik precies, why the heck zit ik hier? Zo ongeveer ging het, in de tweede klas leerde ik een gozer kennen. Echt super nice enzo maar ik ben een copy-cat qua gedrag als ik heel eerlijk ben. Mensen die speciaal voor mij zijn hebben enorme invloed op mij ook. Hij was een flinke homo, je weet wel zo'n stereotype! Ik heb de grove fout gemaakt om dat, na te gaan doen... Ik ben ook toen uit de kast gekomen. Was leuk beetje kutten enzo. Maar iets klopte er niet dat besefte ik mij toen nog niet. In 4Mavo kwam dat besef ergens naar boven, ik zat in een vervelende klas met een gozer die mij het leven zuur maakte. Geen van mijn vrienden zat in mijn klas en ik heb een rotjaar gehad om heel eerlijk te zijn. Geluk bij ongeluk ging ik door naar de HAVO en ik heb daar een onwijs goede tijd gehad.(met ups en downs natuurlijk) Maar ik skip naar 5 havo nu, ik had erg leuke meisjes om mij heen altijd haha. Altijd veel giechelen, mensen irriteren met gekke dingen en jongens beoordelen.(Dat was echt heel leuk haha) Maar naast dat leuke was er een leegte in mij of iets. Het is me wat vaag om eerlijk te zijn. Ik voelde me vaak 'alleen' en ik verloor in korte tijd veel gewicht en mijzelf.(of deels) Ik was ineens een gozer met een grote bek naar anderen toe en ik kon al mijn geheimen en problemen goed bewaren achter mijn lach. Ik ben dus ook niet mijn eigen ik heb ik het idee, ja ergens ben ik het wel. Maar ik mis toch nog wat.

~sprong naar zomervakantie vorig jaar~

Ik kwam terug van Milano en ik ontmoete een nieuwe persoon. Een meisje uit Amerika die iets met mensen studeerde. Die was er heilig van overtuigd dat homo's fake waren. Je voelt het al aankomen, dat kind is in gesprek gegaan met mij. Na ik denk een paar uur heb ik mijzelf gek gemaakt. Ik kan geen nee zeggen en nadat ze 20 keer smeekte of ik wilde proberen 'normaal' te zijn, waagde ik een poging. IK HEB MIJ NOG NOOIT ZO KUT GEVOELD. Dat was niet goed wat ik daar deed. Het is goed afgelopen aangezien ik hier nu zit met een op het moment glimlachje op het gezicht. Wat die ene gozer die zo'n invloed op mij had al zei: 'Ik geloof niet helemaal dat je homo bent, ik denk eerder bi.' Hij had verdomme gelijk ook! We komen nu zeer dicht bij het heden, na de die vakantie ben ik een gapyear gaan doen, met als doel, geld verdienen! Nou dat deed ik dus tm februari. Ik zit nu 3 maanden thuis om 5 mei straks te starten op het filiaal van Bart Smit in Scheveningen.(kijk ik echt heel erg naar uit.) en na de vakantieperiode start ik EINDELIJK aan mijn opleiding. *juich*

Maar wat is er nou precies aan de hand met mij? Ik heb nu sinds ik geloof november last van een depressie, ik heb geen eetlust, ik slaap niet tot weinig, ik verlies gewicht, ik heb slechte sociale interactie en ga zo maar door. Waardoor het komt, ik weet het niet om heel eerlijk te zijn. Ik weet wel dat suicide ideeën nooit goed kunnen zijn.(Maak je daar geen zorgen over hoor, ik kan het leven niet ontsnappen, ik heb een te lieve vriedin, geweldige ouders en leuke vrienden!) Maar als ik me down voel dan stort alles voor mij in, ik voel me als een blok aan iedereens been en ik heb enorme zelfhaat. Het is de afgelopen tijd wel wat meer dan in het begin, maar dat komt omdat ik zo damn lang thuis zat.

Dit is ongeveer mijn verhaal, er zullen fouten in zitten, contradictions here and there maar dit is zo ver ik het weet. Dankje voor het lezen. ^-^

---

Boomerang! Do you want a banana..?

een paar gesprekken met een maatschappelijk werker kan wellicht zinvol zijn om wat beter inzicht en handvaten te krijgen zodat je beter met je gevoelens om kunt gaan.

Ik ga dit advies in bewaring nemen, ik heb op het moment heel erg het idee dat het wel goed gaat komen!(Ik voel me goed) Maar ik neem het advies wel op me

---

Boomerang! Do you want a banana..?

Dit. Zorg ook dat je nu je thuis zit er voor zorgt dat je veel regelmaat hebt. Ik weet niet of je sport, maar ook hierdoor kan je veel lekkerder in je vel zitten.

---

Bovenstaande berust niet altijd op de waarheid.