misschien stom van mijn kant hoor, en ik begrijp jouw reactie ook zeker wel. Maar ik zal hem zeker aan geven. Natuurlijk lost het voor jouw en de family niets op, en zal hij waarschijnlijk alleen maar een tik op de vingers gaan krijgen. Maar wat misschien nog wel belangrijker is ( in iedergeval voor later ) is dat alle gemaakte kosten op hem verhaald/t kunnen gaan worden.

Ik geloof dit verhaal niet. Iemand die een ander aanrijdt terwijl hij dronken is en daarmee die persoon laat overlijden komt niet zomaar langs met een bloemetje. Ook komt er in geval van een ongeluk (en zeker als er iemand overlijdt) altijd de politie kijken, dus het niet aangeven bij de politie is sowieso al bullshit. Sorry dat ik het zeg, maar jouw verhaal stinkt erger dan het zogenaamde bosje bloemen.

Dit is een serieus topic, dus graag ook alleen echte verhalen, geen verzonnen dingen.

---

❍ᴥ❍

Zou ik net zeggen. Al had iemand mijn opa doodgereden had ik zijn kop eraf getrokken of ik nou een emotioneel wrak ben of niet (heb geen opa meer overigens) En zeker aangegeven. Kom je idd niet mee weg, zelfs al zou de dronken bestuurder doorgereden zijn dat ie daarom niet direct gepakt was had ie niet ver gekomen en stonden ze binnen een uur al bij hem op de stoep.


Trouwens eens tijd voor een update van mijn situatie.
Mijn ouders bagatelliseren mijn mankementen behoorlijk. Weet niet hoe ze erbij komen en wat ze denken, maar ze helpen mij gewoon totaal niet, nergens mee. Zelfs als ik ze om hulp vraag, hebben ze belangrijkere dingen te doen waaronder mijn zus helpen die de hulp gewoon makkelijk vindt en uitslapen (mijn vader)

Weet niet of ik dit al verteld had. Maar recent ben ik bij de orthopeed geweest, die vertelde mij dat ze het willen proberen te rekken naar een jaar of 5, hopelijk 10, maar dat het als de pijn ondragelijk word met een jaar ook klaar kan zijn. Dan heb ik het dus over knieprotheses. Daar heb ik niet zo'n zin in, (voor mij) heftige operatie, een jaar revalideren enzo (blablabla) maar mijn zus is zielig, want haar kind is vervelend en haar dochter slaapt alleen op haar arm en bij haar in bed (eigen schuld trouwens)

Mijn tuin moet in orde gemaakt worden, er moeten palissades in (borders) langs de rand en wij willen er grind in. Aangezien dit lekker onderhoudsvrij is, dat is ideaal voor mij. Inmiddels zijn we 4 jaar verder, en tot laatst stonden er nog steeds maar 4 palissades in. Serieus? Iedere keer als ik hem vraag of ie in de tuin verder wil gaan heeft ie het druk, geen tijd, werk, eindelijk tijd voor zijn eigen tuin etc etc etc. Hij is een jaar werkeloos geweest, nooit bij ons komen werken. Inmiddels zitten de meeste palissades erin, dit heb ik zelf maar gedaan. 3 stenen erin en ik kan twee weken bijna niet meer lopen van de pijn. Ik kan niet op mijn knieën zitten (sowieso uit den boze) maar het is me gelukt! Overigens hielp zeggen dat de tuin opgeknapt moest worden van de woningstichting ook niet :/

Moeders komt nooit meer even een paar uurtjes oppassen, dus ik kan ook niet meer naar de gym, die heb ik dus ook opgezegd. Daardoor verzwakt de boel snel en krijg ik meer en meer last. Wat totaal niet bevorderend is. Maar goed, dan vraag ik mijn moeder af en toe of ze mij nog een keer zou willen helpen met oppassen, maar dan heeft ze het weer te druk met van alles, dan is mijn zus opeens zo zielig want ze heeft het zo zwaar (ze kan zelf alles, maar haar vriend doet niets dus o o wat zwaar). En zelfs mijn zusje is o zo zielig, want die heeft crohn (oke, is ook niet best) en die ziet ze niet zo vaak :')
Heel leuk dat iedereen zo zielig is hoor, maar volgens mij denkt ze dat ik gezond ben ofzo.
Wat grappig is, is dat ze wel elke week een vaste dag heeft waarop ze op mijn zus d'r kind past, ze gaat regelmatig wat leuks doen met hem terwijl onze zoon ook graag met zijn oma leuke dingen doet. Maar daarvoor heeft ze het te druk.

Inmiddels ben ik gestopt met vragen om hulp en heb ik tegen mijn vrouw gezegd dat ik hun hulp nergens meer voor nodig heb. Laatst was mijn moeder hier eventjes (meestal blijven ze niet langer dan een bakkie koffie!) toen was ik niet erg spraakzaam omdat ik gewoon pissed off ben omdat ze mij volledig laten vallen en de rest allemaal zo zielig vinden en wel helpen. Dit is ze ook opgevallen (gelukkig, anders doe ik het voor niets) ik ben inmiddels ook van plan om niet meer langs te gaan, geen contact meer op te nemen etc.

Ik google wel eens op de problemen die ons gezin heeft (en gehad heeft) maar bij elke term kom ik uit op narcisme. Ik heb echt sterk het idee dat mijn vader narcistisch is en mijn moeder daar volledig in meegaat. Ikzelf denk dat ik redelijk realistisch ben (wordt beaamt door mensen om mij heen ook onpartijdig) en dat mijn gedachtengang helemaal niet zo gek is, bijvoorbeeld; ik wil gewoon normaal met elkaar om gaan, mijn ouders maken werkelijk overal een drama van en niemand deugt in hun ogen, iedereen lokt het uit als er wat is, zij hebben altijd gelijk en hebben nooit iets fout gedaan.

Inmiddels word ik er zo kotsmisselijk van dat ik mijn zus wel kan schieten met haar luie dikke #@!% en mijn moeder is gewoon dom en mijn vader een luie @#$# Ik weet eigenlijk echt niet meer wat ik ermee aan moet.

Alles wat ik trouwens vertel probeer ik wel neutraal te houden, als zij iets doen wat bijvoorbeeld geholpen heeft zal ik dat niet bewust achterwegen laten omdat dat het verhaal erger maakt. Het is al erg genoeg, dat is niet nodig.

Lang verhaal, maar moest het even kwijt.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

@Fant

Veel sterkte!Het is een hele schok natuurlijk als je moeder borstkanker heeft.Wel een geruststelling dat er in je familie bekendheid mee is en ze daar allemaal weer uit zijn gekomen,dat kan voor je moeder en gezin toch een steun zijn.Gaat het een beetje met je?Hoe was de operatie?


@Maltorius

Gecondoleerd en heel veel sterkte.Zo te horen was het een schat van een oma.Het zal wel verzachten dat ze een mooie leeftijd heeft bereikt maar dat maakt het verdriet nu waarschijnlijk niet minder.Fijn dat jij zulke lieve herinneringen hebt ,die blijven altijd van jou en haar.

---

Switch FC 758389484967

Ik had al zo'n vermoede, mijn ouders gaan scheiden..

---

PSN: Shiriga

De mijne ook me moeder is drastisch opzoek naar een nieuw huis, nu al een half jaar ofzo dus de sfeer is nog steeds heel erg gespannen in huis.

---

@ Shiriga en @No4More

sterkte mannen.....is niet makkelijk zo een thuis situatie

---

Switch FC 758389484967

Wat verschrikkelijk! Sterkte inderdaad!

---

12-06-2007 — 12-06-2017

Bedankt. Moeilijk voor te stellen dat mijn leven een stuk anders zal zijn.

---

PSN: Shiriga

Hoe oud ben je Shiriga als ik vragen mag ?

---

Ik ben 15 (in augustus word ik 16).

---

PSN: Shiriga

Ah dat is idd wel wat vervelender. Zelf ben ik 18 dus dan ligt het al ietsje anders. Maar wel sterkte! Komt goed

---

Bedankt, jij ook! Hoe is de relatie tussen jouw ouders nu als ik vragen mag? Hier was het de laatste paar weken veel geschreeuw en gescheld.

---

PSN: Shiriga

Dankje, op dit moment ontlopen ze elkaar. Nou is me ma veel uit huis voor werk enzo, maar zodra ze thuis is gaat me pa naar boven. Zo af en toe is er dan weer is iets waardoor een meningsverschil ontstaat gevolgd met een ruzie vaak. Maar de ruzie is al een stuk minder dan in het begin.

---

Zo even hierheen verplaatst

Ja moet ik sowieso eens aan praten toekomen.. Gisteren was die om 21.00uur thuis. En om 06.30uur begonnen.. En dan komt 'ie nog heerlijk vrolijk thuis ook..
Ik kijk het deze week even aan. Vooruitzicht voor vandaag is dat hij weer laat thuis is, gaat dat de hele week zo. Dan hebben we zaterdag eens even een goed gesprek... Want dan zal het wel weer de druppel zijn denk ik zo..
Ik krijg sowieso studiefinanciering uitwonend, daar betaal ik de boodschappen van. Hij is meer voor de vaste lasten en de extra's. Als hij wat extra's krijgt, zoals nou weer 75 euro aan MM bonnen, krijg ik die van hem, omdat ik altijd wel wat weet en hij niet. Maar hij denkt me daarmee om te kunnen kopen. Ik doe nog liever mijn hele game collectie weg, zodat we eens een weekje fatsoenlijk vakantie hebben, zonder dat hij iedere dag even naar z'n mail kijkt op z'n werklaptop....

Als het goed is, heb ik ergens voor 3 weken vakantiewerk gevonden, ben ik tenminste even uit huis Ja ik sta al sinds mijn 18e bij 3 woningverenigingen ingeschreven, dus als het moet, dan kan het gelukkig wel snel gaan. Heb sowieso altijd wat geld opzij voor als ik tijdelijk ergens naartoe moet. Als is het maar een week ergens goedkoop verblijven..
ALLES staat op een laag pitje... Hij komt thuis, eet, we kijken tv, laten de honden uit, gaan naar bed en... slapen... al 3 maanden gaat het ongeveer op die manier..
Hij is vaak moe, wat ik zeker begrijp, dus dat laat ik dan verder ook rusten


Hahaha, tja vertrouwen is hier wel, maar ik ga niet zomaar bij iemand van hier op de bank crashen hahaha
Met mijn ouders heb ik een slechte band en verder qua vrienden wonen de meeste nog thuis. Dus..

---

Frietjesssss❤

Dat hij moe is daar kiest hij zelf voor dus het is een logisch gevolg van zijn keuze maar niet begrijpelijk wanneer dat betekent dat je alleen je werk hebt en de rest met een grote afstand op een tweede plek komt ( ik dacht dat ik erg was maar die werktijden gaan echt nergens over ). Heb je wel eens gevraagd waarom hij het doet en hoe hij zijn en jullie toekomst ziet ? En of hij je als volwaardig partner ziet in jullie relatie of als een handige backup.

Goed dat je het e.a. achter de hand hebt in ieder geval dan moet dat goedkomen en dan hoef je niet uit noodzaak te blijven.

Vervelende situatie zeg.
Ik heb het idee dat je de situatie al te lang hebt door laten gaan en dat het moeilijk is om nu terug te gaan. Niet alleen voor jou, maar ook voor je partner.
Zoals al vaak is gezegd moeten jullie proberen er meer over te communiceren (ook al is dat soms moeilijk als hij moe is of om andere redenen).
En dan denk ik dat babystapjes zetten naar verbetering goed gaat werken (dus niet ineens een enorme verandering of zo )

---

Steam/Origin: BBozMen -- Nintendo 3DS FC: 1220 - 8254 - 2005 -- PSN: BBozMen

Hij heeft telkens het vooruitzicht dat het wel een keer minder wordt, maar totaal geen besef of dat 1 week, 1 maand etc... duurt.
Hij vind dat hij het niet kan maken om naar huis te gaan, terwijl er zoveel gedaan moet worden. Ze trekken allemaal aan hem (aan z'n bureau, per e-mail, IM, telefoon...) Iedereen wilt wat van hem. En hij wordt ook meteen aangevallen als er iets niet wordt gedaan. En aangezien het allemaal gedaan MOET worden, kan zijn teamleider er ook verder weinig aan doen. Die helpt wel, maar die is vaak "verkouden" en blijf dan ziek thuis. Naar mijn mening, omdat hem die werktijden gewoonweg teveel worden.
Ik ben benieuwd wanneer mijn vriend een inzinking of een burnout krijgt, want ik gok dat dit binnen een jaar is. Ook al vaker over gehad, maar kan hem allemaal niet interesseren. En bij zijn ouders klaagt hij ook dat hij zoveel moet werken, maar doet dan wel weer groots dat ze hem nodig hebben op zijn werk.

---

Frietjesssss❤

Jullie moeten inderdaad hier een goed gesprek over gaan hebben en dan langzaam naar een oplossing toe werken denk ik.

Overigens even een radicale andere gedachte. Je weet zeker dat hij echt op zijn werk is? Er zijn helaas ook nog andere opties namelijk.

---

Dura lex, sed lex

Ja dat weet ik zeker
Wat dat betreft vertrouw ik hem volledig. Hij is wat dat betreft best een watje. Als het van hem uit had moeten komen, waren we nooit samen geweest en was die nu nog altijd alleen Hij is best verlegen tegen een meid die die leuk vind (hij wordt al rood als ik naar een leuke meid knipoog XD)
+ hij stuurt me de hele dag door e-mails (als die niet in een meeting zit of een moeilijke boeking moet doen), en denk niet dat een "minnares" het ziet zitten als die de hele tijd zit te mailen haha.

---

Frietjesssss❤