R.I.P. Mr. Spock alias Leonard Simon Nimoy (Boston - Massachusetts, 26 maart 1931 – Bel Air - Californië, 27 februari 2015)
Ik persoonlijk zal deze veelzijdige en geweldige Star Trek acteur erg gaan missen!

Live Long And Prosper Leonard Nimoy!

---

There's a new "game" player in town, get used to it!

R.I.P. Spock en hij was bijna jarig ook.

Hoop niet dat die religekkies van Westboro Baptist Church de boel gaan verpesten.

---

Steam: Linqvist | Diablo III BattleTag: Linqvist#2147 | 3DS FC: 3480 - 2716 - 8572 | Switch FC: 7266 - 9152 - 6228 | PlayStation Network/Nintendo Network ID: Lingasm | "If there is a strong general, there will be no weak soldiers." - ??

Toevallig ben ik zo iemand die uit zichzelf gestopt is met antidepressiva. Ik heb het 5 en een halve maand gebruikt en uiteindelijk heb ik maar de knoop doorgehakt en ben op eigen houtje gestopt.
Reden? Eerst werkte het dacht ik een beetje. Daarna werkte het niet meer en kreeg ik alleen maar vreemde tics die ik voorheen nooit had. En dit werd alleen maar erger. Ik kon er niet mee leven op deze manier. Ook kon ik over bepaalde zaken niet praten over mijzelf. Inmiddels heb ik mijn vrouw uitgelegd wat, hoe en hoe het zit dit heeft voor mij enorm opgelucht. Dit heeft mij ook zo opgelucht (goed gesprek gehad en er zijn dingen positief veranderd) daardoor voelde ik mij gewoon spontaan beter. Dus toen ben ik gestopt. Ben nu een stuk gelukkiger, wat mij eigenlijk weer on-topic brengt. Ik heb dus momenteel geen steun nodig Het gaat gewoon goed nu.

Maar zo pakt het natuurlijk niet bij iedereen uit. Overleg is vaak aangeraden.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Wat super erg om het te horen van Marinus!!! Damn zeg. Ook al kende ik hem niet als de beste en heb ik hem volgens mij maar een paar keer gesproken op het forum. Ook in mij voel ik iets wat niet zou moeten!

Ik weet het verhaal niet, of iets dan ook. Maar ik denk dat dit nieuws genoeg is om te weten.

Ook namens mij Marinus, hoop dat je in rust mag vrede onze mede-gamer en positieve gezelschap op het forum!

---

Pff wat een slecht begin van de week, ik heb sinds afgelopen weekend al hoofdpijn klachten, zure oprispingen en erg misselijk. Vanmorgen ben ik gewoon naar mijn werk toe gegaan om het beste ervan te maken.
Na 3 kwartier snel naar het toilet gegaan, gelukkig niet overgegeven maar scheelde niet veel.
Ik ben naar de teamleidster gegaan dat ik me niet goed voelde (ze zeiden altijd, als je je niet goed voelt, zeg het dan, want dan kunnen we er rekening mee houden).
Ze luisterde vol begrip naar mijn verhaal, erkende dat het vervelend was, maar toen kwam het. Ze vertelde tegen mij dat we maar beter kunnen stoppen hierbij, afgelopen weken liep ik al op mijn tenen met het werk vanwege gezondheidsklachten (waardoor ik aanvankelijk opener moest zijn naar de leidinggevende) en dat ze bang was dat in de lange termijn meer ziekteverzuim zou ontstaan.

Het was mijn eerste baan in 5 jaar in verband met ziekte, en ik ben nu weer van voor af aan begonnen. Heel jammer dat ze zo met mensen omgaan, zeker als ze weten dat er lichamelijk en psychische klachten aanwezig zijn.
Van de week maar contact opnemen met het uitzendbureau in de hoop dat ze een baan vinden die bij me past.

---

Switch friends code: SW-2148-5746-6110.

Mijn beste vriend heeft 2 jaar geleden zelfmoord gepleegd en ik wou hier even mijn verhaal neerzetten hoe ik dat heb kunnen verwerken.

Op de eerste dag toen ik het hoorde was ik zo geschrokken van het nieuws dat ik eigenlijk niets voelde, het was teveel om te verwerken. Ik schoot gewoon in de lach als mensen het over hem gingen hebben.

De eerste maand was zo ontzettend zwaar emotioneel, ik kon echt niets. Ik was zo ontzettend geschokt dat ik vaak in mijn eentje zat te denken om mezelf ook maar van het leven te beroven, ik heb nooit een poging gemaakt maar dat gevoel dat je krijgt was wel heel sterk. Ik weet nu wel hoe mensen zich voelen als ze zelfmoord plegen en dat is echt zo verschrikkelijk, misschien is dat nog wel 10x erger wat ik voelde toen dat weet ik niet maar mijn god wat is dat vreselijk. Een dagje sacherijnig zijn is in vergelijking een feest.

Ik heb het een paar maanden geleden echter helemaal geaccepteerd en het was niet leuk om te doen, maar sindsdien ben ik me wel beter gaan voelen. Ik denk nu soms nog wel aan hem en dat het al zo'n tijd geleden is. Gewoon 1.5 jaar naar de knoppen, ik kan me er vrij weinig van herinneren.

Ik denk nu af en toe nog aan hem en aan de leuke tijd die we samen hadden. Dat hij eerst zoveel vreugde in mijn leven bracht en nu slechts een vage herinnering is. Ik denk ook soms aan het leven na de dood en dat de kans er is dat er helemaal niets is. En dat hij al dood is, dat ik dan me leven laat leiden door stomme gewoontes en te weinig er van geniet.

Dat doet me wel echt serieus nadenken dat ik het leven met beide handen moet aanpakken en er alles aan moet doen om er zoveel mogelijk van te genieten, dat is voor mij het meest waardevolle aan het leven, vreugde.

Dat wou ik even kwijt.

---

"Because we’re FRIENDS! There is no need for another reason" - Bon Kurei (Bon Clay)

Weer een akkefietje meegemaakt waardoor ik steeds meer denk ''krijg de pest maar'' tegenover mijn ouders.

Gisteren kwam ik onaangekondigd aan bij ze. Mijn vader wilde net vertrekken naar zijn werk, mijn moeder lag op bed met migraine. Nou ja, kan gebeuren natuurlijk, begrijp ik heel prima en ben dus weer weg gegaan. Alleen vond ik het wel erg jammer voor onze zoon, want die vind het altijd leuk om met oma te spelen.
Vandaag een poging gewaagd, onderweg belde ik maar van tevoren om teleurstelling te voorkomen. Maar ze zei ''Ja, weet je (heel verhaal) en papa moet zo te werk, dus als je om kwart voor drie komt (het was 1300 of zo) dan komt dat voor ons allemaal beter uit want hij heeft het o zo zwaar blablablablabla''. Dus ik zeg ''oké, dan kom ik een andere keer want vanmiddag heb ik ook iets''. Heb ik niet, maar ik ben soms eigenwijs. Tot dit moment kon ik me er nog in vinden ondanks dat ik het kinderachtig vind. Slapen doe je namelijk op bed, niet op de bank, gaat die ouwe zak maar naar boven toch? Hoor ik op de achtergrond ''oma, waarom komt hij nu niet?'' dat was dus het kind van mijn zus.
Oh ja, OOOOHHHHH JA!!! Dus hij mag er wel zijn als opa zijn rust nodig heeft, maar mijn kind niet. Serieus WTF oma?

Ben er echt klaar mee. Ga ook niet meer langs, ze barsten maar. Het is namelijk wel vaker zo dat mijn zus alle aandacht opeist en krijgt terwijl ik altijd vraag en altijd nee krijg te horen. Nu is dat voor mij minder erg, maar ik vind het niet leuk voor mijn zoontje. Maar goed, ze verpesten alles voor zichzelf zo. Lekker laten wezen.


Heb het hier maar neer gezet. Wilde het eigenlijk in de klaagcorner kwijt maar vond het hier beter passen.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Trek je nu niet een beetje te snel conclusies?
Misschien was je zus net in de buurt ofzo en daar langsgegaan zonder te melden of ging ze net weg?
Of misschien wilt je moeder dat het wat rustiger blijft in huis (i.v.m. met je vader bijvoorbeeld) en denkt ze dat als die 2 kids bij elkaar zijn het een beetje teveel van het goede word?
Je roept "krijg de pest maar" wel een beetje te snel denk ik eerlijk gezegd want je weet eigenlijk niet wat er precies aan de hand is of wat de reden is toch?

Waarschijnlijk heb je mijn andere berichten niet meegekregen over de situatie met mijn ouders (geeft niet). Maar nee, ik denk (voor mijzelf) dat ik niet te snel een conclusie trek. Mijn zus woont er een KM of 10 vandaan. Ze belt iedere dag bijna jankend op omdat ze het o zo zwaar heeft. Ze werkt wel twee dagen en haar vriend is een lambal die niks doet, de kroeg in gaat in 't weekend en wil uitslapen (ze hebben twee kinderen, dan gaat dat gewoon niet) Omdat mijn zus altijd jankend opbelt, krijgt zij altijd alles voor elkaar. De kids waren daar vandaag om op te passen (stond op de kalender) Mijn moeder zegt tegen haar altijd maar ja en als ik eens bel of ik langs kan komen is het bijna altijd nee. Mijn vader wilde inderdaad nog even rusten, dit doet ie vaak op de bank. Maar ik heb zoiets van ''slapen doe je boven''. Ondertussen dat dit zich afspeelt, komt ze een andere keer weer huilend aan met ''ik mis dat jochie zo'' terwijl ze alle mogelijkheden afketst bijna en alleen maar tijd heeft voor mijn zus en ook voor mijn zusje. Hoewel ze daar ook bijna niet meer komt nu.
Ikzelf vind het niet zo'n probleem hoor. Maar ik vind het voor mijn zoontje gewoon niet leuk dat oma altijd alles afketst of nooit eens thuis is en dan vervolgens weer gaat oppassen bij mijn zus die niets mankeert! Kotsziek word je daarvan.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

@ King Bowser
Ik snap jouw gevoel. Mijn vriend heeft helemaal geen contact meer met zijn ouders. Zijn zusje is vroeger zwaar ziek geweest en hij heeft zo ongeveer zichzelf op moeten voeden. Tuurlijk gaat de meeste aandacht naar een ziek kind, maar er liep er nog één rond. Ook toen beiden volwassen waren werd het verschil pijnlijk duidelijk gemaakt. Als hij een nacht niet thuiskwam werd ie niet eens gemist. Zij mocht op haar 19e nog niet winkelen met vriendinnen op koopavond. Het ergste is nog de ontkenning. Sprak je ze erop aan dan was het allemaal niet waar. Op een gegeven moment is de koek op en het scheelt ons een hoop teleurstelling nu we ze niet meer zien. Gelukkig zijn er bij ons geen kinderen in het spel, kan me voorstellen dat dat voor jou nog een motivatie is om de lieve vrede te bewaren.

---

FC: 4425-1454-3512 / NNID: Danielle0173 / PSN ID: Danielle0173 / XBox: danielle0173

Mijn zus heeft het ook best zwaar gehad. Zal ik niet ontkennen en ik kan natuurlijk niet voor anderen voelen. Maar op een gegeven moment zei zij letterlijk tegen mij toen ik aan haar vroeg ''je kunt nu toch alles wel weer?'' ze zei gewoon ''ja hoor, maar ik vind het wel lekker makkelijk dat ze elke dag komt helpen'' terwijl mijn moeder ook ziek is en van alles mankeert, ze gaat er gewoon aan onderdoor aan al die hulp die ze uitgeeft. Maar ja, zij heeft het zo zwaar.
Zelf sta ik voor een zware operatie die op mijn leeftijd zeer zelden uitgevoerd word. Deze operatie kan ik proberen uit te stellen als ik sport. Sporten kan ik nu niet, ik vind mijn zoon belangrijker. Ze kwam voorheen oppassen drie keer per week (twee uurtjes) zodat ik lekker de gym kon slopen. Dit is gestopt, dit is natuurlijk haar keus, maar de reden waarom is gewoon gemeen.
Ze wil niet zoveel meer oppassen op de kleinkinderen en een tweede moeder zijn. Prima, kan ik mee leven. Maar vervolgens gaat zij wel verder bij mijn zus en daarna een paar weken bij mijn zusje die verderop woont waar ze gewoon weken heeft gelogeerd. Serieus, dat maakt mij gewoon giftig.
Ook wilde ze nooit een vaste oppas dag. Heeft ze nu wel, op dat kind van mijn zus. Kind kan er niets aan doen, weet ik. Maar ik krijg ondanks dat ik het niet wil steeds meer afkeer naar mijn ouders met hun zielige geneuzel en mijn zus met haar o o ik heb het zo zwaar met twee kinderen en twee dagen werk.
Ik ken er genoeg die werken 40+ uur en die hebben 2+ kinderen. Kom toch op zeg.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

@ King Bowser

Ik had inderdaad de vorige posts niet gelezen maar nu is het wel wat duidelijker geworden na je laatste post.
Het is zeker vervelend als andere broers of zussen voorgetrokken worden of (misschien ook ten onrechte) meer aandacht krijgen door o.a. medelijden.
Wat ik dan waarschijnlijk zou doen is gewoon een dialoog aangaan met mijn ouders hierover zodat ze wel op zijn minst weten/begrijpen hoe je gezin zich in deze situatie voelt.
En ook duidelijk maken dat al die extra aandacht en medelijden voor je zus niets bijdraagt aan de verantwoorelijkheid en zelfstandigheid dat haar gezin zelf hoort op te brengen en dat je ouders ook aan hun eigen gezondheid moeten denken.
Als er dan nog steeds geen begrip word getoond dan zou ik mijn ouders waarschijnlijk gewoon lekker laten barsten en zeggen van bekijk het maar.
Misschien als je ze op de "ignore modus" zet en wat afstand houd zullen ze pas beseffen dat het voor julie een serieuze zaak is en dan hopelijk zullen ze zich daarvoor gaan aanpassen en de relatie met jullie meer gaan waarderen en zo niet dan zal je waarschijnlijk toch de afstand moeten blijven houden om deze drama te blijven ontwijken.
Ik snap dat je het uiteindelijk voor je kind doet en probeert ermee te leven maar op deze manier is de relatie natuurlijk ook niet gezond voor je kinderen.
Dus ik zou zeggen laat ze iig weten hoe je je daarover voelt en als ze geen begrip tonen hou lekker afstand.

Dat maakt een hoop duidelijk he Bedankt voor je reactie, helaas hebben wij die wegen nu al zo vaak bewandeld. Iedere keer als ik (of we) het erover hebben dan krijgen we te horen hoe zielig mijn zus wel/niet is, hoe zwaar ij het heeft, hoe haar kind altijd wat mankeerde, reflux, oorontsteking, andere kwaaltjes. Ja dat is natuurlijk heel vervelend en dat hij dan slecht slaapt etc begrijp ik ook echt wel. Maar ze heeft zoveel dingen zelf verpest.
Zo slaapt ze iedere nacht eerst in de oudste zijn bed, daarna in de jongste haar bed, want anders slapen ze niet. Als ze een keer niet in hun bed slaapt, slaapt een van de kids bij hen in bed. Dan loopt ze daar bijvoorbeeld over te klagen en dat ze zo moe is. Leg je kind dan niet in je eigen bed, pak hem aan i.p.v kom maar te doen. Dan gaat ze bellen en dan komt mijn moeder weer opdraven :')

Ook heb ik al eens te horen gehad dat ik mijn aandacht al heb op gemaakt vroeger. Want ik heb een lichte vorm van ADHD en dat wilden zij nooit laten onderzoeken (eigen schuld dikke bult voor hen) en daarom krijgt mijn zus nu meer aandacht.
Nu heb ik geen ervaring met meerdere kinderen, maar ik zou echt nooit tegen mijn kind zeggen ''je hebt je aandacht vroeger al op gemaakt''. Misschien zei ze dit in een grap, maar ik vond het behoorlijk serieus.
Afstand houden hebben wij geprobeerd. Helaas schudt dit hen niet wakker. Elke keer als ik een probleem met hen heb om niets en ik zoek op google hoe dat zit (je probeert wel eens wat) kom ik uit op alleen maar hits over ''narcisme''. Als ik mij daarop inlees, klopt dit profiel echt bij beiden. Maar ze zullen dit nooit laten onderzoeken (ook niet als ik vraag of ze dit willen omdat ik wil weten waar de ADHD vandaan komt bijvoorbeeld) want daar voelen ze zich te trots voor.

Ik weet bijvoorbeeld al vanaf heel jong (jaartje of 12) dat ik ''anders'' was dan andere kinderen. Ik begon al vroeg met dat ik dacht dat ik ADHD had. Maar nee, dit kon niet! Dat bestond niet. Ik heb het idee (dit is natuurlijk gissen) dat zij denken dat dat niet kan omdat zij gezonde kinderen op de wereld zetten en ADHD een gebrek is en dat kan natuurlijk niet (past ook niet in de perfecte omgeving van een eventuele narcist) Sterker nog, ze maakten mij wel eens belachelijk als ik erover begon. Later (op mijn 29e) bleek dus dat ik wel ADHD had. Dat verklaart ook de reden dat ik mij altijd slecht kon concentreren, zeg maar (dat waren voor mij tekenen)

Maar wij krijgen hun ogen gewoon niet open. Gewoon met geen mogelijkheid. Maar goed, ik blijf me niet inzetten voor het goede, de koek is een keer op (deze las ik laatst, vond hem wel leuk) Dus vandaag de verjaardag van onze zoon afwachten, ik doe normaal voor de goede orde en omdat onze zoon het wel leuk vind en er niet zoveel van meekrijgt gelukkig (behalve dat oma nooit tijd heeft --> zegt hij ook zelf) en daarna bekijken ze het maar. Verjaardagen wil ik doen, de rest vind ik he-le-maal mooi Denk dat dat het beste is voorlopig.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Kan jij je nog herinneren wanneer je voor het laatst zo enthousiast was voor een spel?

Ik weet niet waardoor het komt maar ik krijg een brok in mijn keel als ik dit fragment zit te kijken.

---

Twitch.tv/DagDoesStuff 👑🐊

Mijn Playstation 3 heeft deze avond de YLOD gekregen .
Ook na 8 jaar trouwe dienst heeft het wel een emotionele waarde dat hij altijd voor me klaar stond als ik me verveelde.

---

If you eat LEGO, You shit BRICKS.

Check.

@King Bowser, ben jij ook oudste kind? Ik kan me prima in jou verhaal vinden namelijk.

---

"Because we’re FRIENDS! There is no need for another reason" - Bon Kurei (Bon Clay)

Die filmpjes raken wel eigenlijk Mooi om te zien dat mensen zo blij kunnen worden van iets wat ze zo geweldig vinden.

Nee, ik ben niet de oudste. Ik heb nog een zus die 2 jaar ouder is en een zusje die 5 jaar jonger is. Ik was wel altijd het zaadje -_- Zusjes hoeven maar ''au'' te roepen en het is ''hou je even op?''

Jij wel de oudste? Tenminste, als ik het goed opmaak uit je reactie

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

@king.
man man man, wat een leven.
gelukkig heb je een leuke vrouw en een kind

---

| PlayStation: Gi0vanni2903 |

Rust in vrede, Christopher Lee.
Jou zal ik nooit vergeten.

---

\w/

Erg sneu. Ik had volgens mij ooit eens een interview gelezen dat hij niet telkens aan zijn rol als Dracula wilt worden herinnert.

Eerste alinea die ik las over zijn dood ging natuurlijk over je raadt het al...

---

Twitch.tv/DagDoesStuff 👑🐊