Ik was te laat voor de Wehkamp 10€ korting actie BibleThump

Klaagcorner brûh!

Pff heb het gevoel dat ik iedereen om me heen aan het verliezen ben;

Oktober 2014: vriendin maakte het uit
Mei 2015: een van mijn oma's overleden
Oktober 2015 (gisteren): mijn laatste opa overleden

Geen fijn gevoel dat ze allemaal zo snel na elkaar gaan

---

- Run the world

Gecondoleerd Jop.

---

PSN/Steam: jeroendewaal

Sterkte Jop

Gecondoleerd, Jop.

---

Dat wil nog wel eens raar kort op elkaar komen, mijn twee oma's binnen 1 maand in hetzelfde jaar, de ene 87 en de ander 91. Mooie leeftijden gehaald, maar op dat moment...

Sterkte Jop!

---

PSVita OLED Masterrace

Jongen waar ik vroeger veel mee om ging heeft blijkbaar vandaag gekozen om uit het leven te stappen. Bizar om dit ineens te horen.

Ik had geen direct contact meer met hem maar kwam hem nog vaak tegen, gek dat er dan toch meer om gaat in zo'n knul dan dat je aan de oppervlakte kan zien. Triest!

---

Ghost reportin'. Somebody call for an exterminator?

Sterkte met het verlies Doob!

---

Psn: DragonflySoldier -- WiiU: Madball -- 3DS: 1521-2593-1244 ( Madball )

Thanks brother!

---

Ghost reportin'. Somebody call for an exterminator?

Gecondoleerd Doobje.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Redirect naar homofobe mensen.

Ik wil een stukje delen. Dit stuk had ik eigenlijk voor een vriend geschreven maar ik vond dat ik het ook wel openbaar wilde delen. Ik wil geen discussie uitlokken, ik wil ook niet zielig doen, aandacht trekken of iemand aanvallen, ik wil alleen iedereen de mogelijkheid geven om met mij mee te kijken. Vind je dit niet interessant? Geen probleem, even goede vrienden maar klik dan graag even door naar een andere pagina.

Hoe spelen dingen zich in mijn brein af?

Ik begin careless te worden. Dat kan goed zijn, uit je schulp komen en de wereld verkennen, maar in mijn geval is het gevaarlijk. Ik heb het nu specifiek over mijn geaardheid. Ik ben voor mijzelf al jaren uit de kast gekomen. Ik weet wie ik ben en wat ik wil en ik accepteer dat ook.

Zo'n drie jaar geleden ben ik voor mijn vrienden uit de kast gekomen. In het begin ging dat goed maar inmiddels zie ik ze niet vaak meer. Het loopt stroef. Spanning en toch een beetje angst van hun kant. Op het werk ben ik nu zo'n twee jaar geleden begonnen met open kaart spelen. Een grote stap want je hebt het wel over een logistieke branch waar je bijna alleen maar met mannen werkt. Dat is echter goed gekomen. Ik ben wie ik ben en we kunnen het op het werk gewoon serieus over homoseksualiteit hebben. Ik hoef mij nergens voor te schamen. Voor mijn familie is het echter nog een ingewikkeld verhaal en daar is waar careless gevaarlijk wordt.

Ik sluit mij niet in die kast op, ik ben gewoon mijzelf. Ik heb lang genoeg in de kast gezeten en dat is erg zwaar. Altijd maar stoer doen met de jongens, jezelf voordoen als iets wat je niet bent, dat is een zware last. Ik heb mijn geaardheid aan mijn familie nooit bevestigd. Dat ligt gevoelig, ik kom uit een christelijk gezin. Open kaart spelen zolang ik thuis woon is gevaarlijk. Als ik mijn eigen woning heb, dán kan ik echt mijzelf zijn.

Vandaag was ik met mijn moeder aan het converseren over mijn haargroei. Ik wordt altijd 30+ geschat. Ik ben 23 maar mijn haarlijn komt hoger en hoger te zitten. Op 25 jarige leeftijd zal ik een goede kale plek op mijn hoofd hebben. Dat is een verhaal op zich. Ik maakte een geintje dat ik nu maar snel op zoek moet naar een relatie, want anders kan ik straks alleen nog maar interessant zijn voor oudere gasten. Daar ging het fout en ik had het snel door. Ik had het nog enigszins kunnen fixen maar dit is gevaarlijk. De relatie moet ik nu nog optimaal houden voor een relaxte leefomgeving naast mijn drukke baan. Ik moet voorzichtiger zijn.

Op dit moment doe ik niet aan daten. En dat is best gek. Ik kan genoeg redenen verzinnen. Drukke baan, studie naast mijn baan, grote backlog, bang voor het onbekende (ik ben niet bekend met het fenomeen “uitgaan”), drukke website maar feitelijk is de grootste reden dat ik bang ben dat ik wél verliefd wordt en wat als dit een man is? In mijn situatie hoeft het geen man te zijn maar de kans is wel sterk aanwezig. Kan ik die mee naar huis nemen? Dan heb ik wel wat uit te leggen. Dit moment van uitleggen wil ik uitstellen. Kan ik een relatie in stand houden waarbij ik naar zijn huis ga? Dat valt ook op. Het moment van je partner aan de familie introduceren kan namelijk ook niet te lang op zich laten wachten. Dit zijn wel vragen waar ik vaak mee zit. Zit ik mijzelf nu niet veel plezier te ontnemen door toch gedeeltelijk af en toe in die kast te schuilen? Is het niet beter, leuker, mooier om direct open kaart te spelen met iedereen die ik ken?

Op het moment leef ik het leven zoals het toevallig uit komt maar dit is wel een onderwerp waar ik met regelmaat even bij stil sta. Dit is maar een klein portie van de ingewikkelde werking van mijn complexe brein. Het is een brein waar je mee leert leven dus het zal uiteindelijk wel gewoon goed komen, daar ben ik vrij zeker van. De toekomst zal het leren.

---

PSN: Henri-Alexander | XBL: Henri Alex

Jouw situatie lijkt mij heel moeilijk. Ik ben zelf christelijk en ik heb geen idee wat ik zou doen als ik homofiele gevoelens zou hebben. Ik wens je veel sterkte en inzicht met je keuzes.

Mooi geschreven Henri-Alexander.

Wordt er überhaupt wel eens in het gezin gepraat over homoseksuelen?
Is er misschien iemand in je familie ook homoseksueel?

Zo ja dan kan je daar misschien op voortborduren ipv dat je zelf bij je familie meteen "uit de kast" komt.

Ik kan er zelf niet over meepraten gezien ik hetero ben.

Wel heb ik zelf ook jarenlang een soort van "in de kast" gezeten.
Dit kwam door mijn diagnose autisme spectrum stoornis, adhd en psychische stoornis.
Iets wat ook niet echt begrepen en geaccepteerd werd in de familie.

Ik begrijp hoe het soort van acteren zwaar kan zijn.

---

PSN/Steam: jeroendewaal

Daarom; Zeer persoonlijk stukje, maar ik kan mij moeilijk verplaatsen voor een 'in de kast' zitten scenario. Maar komt misschien ook omdat ik een uitgesproken persoon ben; Als ik iets heb en dat moet ik delen in mijn kring doe ik dat ook meteen. Ook in de zin dat het mij niet kan schelen wat anderen er van vinden; Echte vrienden en familie laten je nooit alleen zitten.

Het is lastig om tegen je ouders te vertellen dat je een bepaalde richting wilt gaan. Maar ik denk dat hoe langer je wacht, des te moeilijker het wordt. Een zacht gesprekje is misschien wat subtieler dan dat je meteen met een vriend op de koffie komt.

Ik hoop natuurlijk ook dat mijn dochter later een studie hersenchirurg gaat doen, onafhankelijk kan zijn en met een leuke vent trouwt. Maar als zij liever de hele dag in haar kelder gaat te zitten op feminisme forums en een transgluefeminismefurryweetikveelwatjeanno2015hebt wilt zijn respecteer ik haar daar wel in. Daar kan je je kind niet in sturen en ik zie haar het liefst gelukkig. Dus al die streken die ik vroeger |||Spoiler||| Ja ja. Ik ben ook jong geweest |||Spoiler||| uithaalde en voor werd vergeven kan ik nu wel als ouder zijnde begrijpen; Je zal altijd van je kinderen houden.

Tenzij mijn nazaat zegt dat ze als Cloud gaan spelen in Smash; Dan ga ik bloed drinken...

---

Twitch.tv/DagDoesStuff 👑🐊

Ik denk dat dit jaar me nogal tegenligt. Mijn moeders vader is zwaar dement geworden waardoor hij tegen zijn wil werd opgevangen in een verzorgings tehuis. Maar een paar maanden geleden leek het erop dat hij het niet lang zal volhouden. Maar hij leeft nog, hij is echt een sterke man. Ik heb hem al gedag gezegt aangezien hij helemaal in Friesland woont anders ging ik vaker bij hem langs, dus ik zit nu af te wachten tot het tijd is. In principe is hij al weg want de dingen dat we vroeger deden toen ik nog klein was is nu gewoon onmogelijk.

Paar dagen geleden gehoord dat mijn oom kanker heeft en dat liet me al schrikken maar ze moesten nog kijken wat voor kanker. Gisteren kreeg ik dus te horen dat het echt heel slecht is. Hij heeft namelijk twee tumors in zijn darmen en een kanker zwelling in zijn longen. Aan de tumors kunnen ze wat doen maar ze kunnen niks doen aan de longen. Dus dat vond ik al vrezelijk. Maar toen mijn vader zij dat hij maximaal nog 3 jaartjes heeft gaf me dat toch echt een shock. Hij is nog maar 53 jaar oud en dat vind ik veels te jong. Ik vond het al erg dat mijn moeders moeder (dat betekend ook dus dat haar vader alleen woont) overleed aan kanker toen ik nog 2 jaar oud was.

Dit is extra moeilijk voor mij aangezien ik nooit iemand die mij dierbaar is verloren heb, ik was te jong om mijn oma te herinneren en voor de rest leeft iedereen nog. Het feit dat de komende jaren 2 dierbare familie leden mij gaan verlaten zit niet zo goed bij mij. Ik heb het ook niet aan mijn vrienden vertelt dat mijn oom kanker heeft want ik wil niemand er mee lastig vallen. Dankje voor deze topic, ik wou het toch even kwijt

---

Goeie grutjes! Het is een nieuwe dag, iedereen!

Sterkte met je familie! Probeer anders nog wat leuks te doen met je oom nu het nog kan. Of stuur hem (en je opa) een kaartje, hoe oubollig dat ook is het wordt altijd gewaardeerd.

Ik zei ook meteen tegen mijn vader dat ik z.s.m. nog eens bij hem langs wil gaan voordat hij te zwak is. Zowat 90% van mijn familie woont in Friesland en ik woon in Noord-Holland dus bezoeken gaat niet makkelijk. Maar ik ga denk ik vrijdag even kijken voor een leuke kaart die ik naar hem toe kan sturen.

---

Goeie grutjes! Het is een nieuwe dag, iedereen!

Jeetje wat een lastig pakket Henri-Alexander. En enorm vervelend dat het zo stroef loopt met je vrienden. Aan de ene kant zou ik persoonlijk zeggen ''F wat iedereen denkt, ik ben zoals ik ben en dat moeten ze maar accepteren'' maar aan de andere kant, als je nog thuis woont en er is niet zoveel begrip voor homoseksualiteit dan kan ik mij ook goed indenken dat je zoiets hebt van ''meh, ik wacht wel tot ik op mijzelf woon of zo'' dan heb je meer rust in je donder, en je leeft nu eenmaal met meerdere mensen samen (vader/moeder broers/zussen) en als die het niet accepteren, of niet mee om kunnen gaan zal ik maar zeggen dan vermoeilijkt dat de omgang natuurlijk heel erg en dat is niet leuk voor de sfeer. Dat heb je niet als je op jezelf woont, of minder in ieder geval want dan heb je gewoon je eigen stekje.

Zelf heb ik een homoseksuele collega gehad en een kennis. Tja, als zij homo willen zijn is dat prima toch? Ik heb er weinig mee, ik zie ze ook niet als meer of minder, gewoon die ene aardige collega, of die ene toffe gast die altijd mijn bestelling weet terwijl ik nog niets gezegd heb.

Mocht je nog iemand zoeken om te gamen die het geen zier uitmaakt of iemand hetero, homo, lesbisch of bi is dan roep je maar Enige wat ik wel verwacht, is dat je tegen je verlies kan tijdens gamen haha.

Verders wens ik je veel sterkte met het hele gebeuren. Blijf vooral jezelf, ook al is dat moeilijk in sommige situaties. En ondanks dat sommige mensen het raar kunnen vinden (het homo zijn) dat is het niet. Het is eerder raar dat men het niet kan of wil accepteren.

@ KDBgames. Jij ook heel veel sterkte.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Dit vind ik altijd zo'n verkeerde uitspraak....
Je wil iets toch niet zijn. Het is je geaardheid en dat zit in je, daar kies je niet bewust voor.

---

PSN/Steam: jeroendewaal