De setting waar Assassin's Creed Unity zich in afspeelt is dus het altijd mooie Parijs. Al moet ik zeggen dat de burgers er tijdens de Franse revolutie wel een puinzooi van maakten. Straten worden vol gegooid met zwerfvuil en hier en daar wordt er een brandje gesticht. Kortom de setting leent zich perfect voor een nieuw sluipmoordenaarsavontuur, dat qua script zich helaas niet goed weet te onderscheiden van de andere delen. Verwacht dus geen hoogstaand script of ijzersterke dialogen. Het avontuur dat AC: Unity heet beleef je door de ogen van Arno Dorian, de zoon van een hooggeplaatste Franse Assassin, die zich om bepaalde redenen bij de Brotherhood aansluit. Ubisoft schotelt ook dit jaar weer een verhaal voor dat bol staat van intriges, verraad en vooral wraak.
Paris: the city that never sleeps
In AC: Unity staat wraak centraal, niet iets heel anders dan we gewend zijn van voorgaande delen uit de serie maar het leent zich perfect voor de setting. Hoofdrolspeler Arno heeft de speciale vaardigheid dat hij herinneringen kan zien van zijn vermoordde doelwitten. Hierdoor krijgt hij aanwijzingen die hem lijden naar zijn volgende doelwit. Het verhaal is prima geschreven, maar wordt door weinig afwisseling snel saai. Er wordt steeds aan de hand van Arno’s herinneringen een nieuw doelwit geselecteerd waar jij dan achteraan gaat, met zo nu en dan een missie om informatie te bemachtigen door personen onopgemerkt te achtervolgen, en uiteindelijk te vermoorden. Gelukkig kent Unity genoeg afleiding in de vorm van zijmissies, collectibles en tal van andere activiteiten die naast het hoofdverhaal gespeeld kunnen worden. Murder Mystery is slechts een van de vele activiteiten. Hierin mag jij als heuse detective een moord onderzoeken. Op het plaats delict zijn uiteraard aanwijzingen te vinden die, als je logisch redeneert, uiteindelijk naar de schuldige zullen leiden. Kortom aan content geen gebrek in AC: Unity en dus zal het net als voorgaande delen even duren voordat je de felbegeerde 100% op je scherm ziet staan. Opmerkelijk zijn de personages die voorzien zijn van een perfect Engels accent. Ik raad je daarom aan de instellingen naar het Frans te wijzigen en de ondertiteling op het Nederlands, zo wordt de gehele game net iets geloofwaardiger.
Misschien wel het mooiste aan AC: Unity is de vrijheid die je hebt. Zo bepaal jij zelf hoe je te werk gaat: ga je liever via de voordeur en lok je de bewakers van hun post of duw je liever geruisloos een Hidden Blade in hun nek om vervolgens tussen de gewone burger het gebouw te betreden? Nieuw zijn de skills die je kunt vrijspelen. Dit zijn bepaalde vaardigheden die invloed hebben op jouw gameplay. Zo zijn er skills om vijanden effectiever uit te schakelen, zoals een dubbele moord, en zijn er skills om je gezondheid, lange afstandmoorden en stealth-acties te verbeteren. Wel vreemd zijn de eenvoudige acties die achter slot en grendel zitten. Het simpelweg geld op de grond gooien om de menigte om je heen te krijgen moet zodoende vrijgespeeld worden evenals het onopgemerkt zitten op een bankje.
Mocht je dan eindelijk hebben geleerd op een bankje te zitten dan is het uitzicht prachtig. Parijs is te bewonderen in al haar pracht en praal. Monumenten zoals het Paleis van Justitie en de Notre Dame, maar ook het Paleis van Versailles zijn gedetailleerd nagemaakt en ook van binnen te bewonderen. Daarnaast hebben de honderden bewoners die soms tegelijk op het beeldscherm verschijnen allemaal hun eigen dagelijkse bezigheden. De een verkoopt de krant in de ochtendzon, de ander gaat weer vrolijk verder in zijn opstand tegen de overheid. En zo nu en dan een openbare executie op een groot plein midden in Parijs, zoals destijds gebruikelijk was. Je kunt dus wel zeggen dat het achttiende eeuwse Parijs geheel tot leven komt in AC: Unity.
Technische mankementen
Helaas kent het Parijs in Unity ook minder mooie kanten, zeg maar gerust belabberde kanten. Zo zit de game vol met lelijke bugs en glitches en dat is doodzonde. Wat een mooie game had kunnen worden wordt nu ondergesneeuwd met allerlei technische mankementen. De frame rate is daar de grootste van, met als gevolg dat het vechten erg sloom aanvoelt. Acties zijn vertraagd, waardoor een aanval net niet gepareerd wordt en Arno een zwaard tussen zijn ribben ziet verdwijnen. Vooral aan het begin van je avontuur is dit een kwalijke zaak. Je hebt namelijk slechte uitrusting en iedere klap die je incasseert is er eigenlijk al een te veel. Verder speelt de frame rate ook een negatieve rol tijdens het vele klimmen en klauteren dat moet gebeuren. Deze wilt nog wel eens dalen tot 20 frames per seconde, dat volgens Ubisoft moet zorgen voor een filmische ervaring. Maar hierdoor wil Arno nog wel eens vast blijven zitten op een muur en duurt het enkele secondes voordat hij daadwerkelijk vooruitgang maakt.
Een ander technisch mankement zijn de vele pop-ins die AC: Unity rijk is. Pop-ins zijn in dit geval burgers en vlaggen die pas zichtbaar worden als je er enkele meters vanaf staat en dus ineens in je beeld verschijnen. Het gebeurt regelmatig dat je rondloopt op een groot plein en er plotseling allemaal burgers en vlaggen voor je neus verschijnen die er eerst niet waren. Animaties lopen niet altijd zoals ze horen te lopen. Burgers die half door de grond zakken, of juist tegen een muurtje blijven lopen en niet slim genoeg zijn om er even omheen te lopen. Technische mankementen lopen als een rode draad door de gehele game en dit gaat helaas ten koste van de ervaring.
Samen stelen, samen delen
Aanbeland bij de nieuwste toevoeging en dat is een waar velen om hadden gevraagd: De coöperatieve missies. Ubisoft heeft geluisterd naar haar aanhang en maakt het nu dan eindelijk mogelijk om missies te spelen met drie mede-assassins. Deze missies zijn te onderscheiden in ‘gewone’ missies zoals deze in het hoofdverhaal zijn te spelen en heists waarbij teamwork een vereiste is om zodoende veel geld te roven uit een van de vele paleizen die Parijs rijk is.
Alles draait om een goede samenwerking en dat wordt beloond in de vorm van een grotere beloning. Zorg ervoor dat je ongezien een kluis leeghaalt en je wordt beloond met extra attributen om Arno mee uit te rusten. Het heeft dus meer nut om deze missies en heists met vrienden te spelen dan met wildvreemden, aangezien communicatie nogal een dingetje is en dat vaak ontbreekt bij die laatsten. Daarnaast is het gewoon leuker om met drie vrienden tegelijkertijd wachters uit te schakelen om vervolgens met een grote zak duiten ervandoor te gaan.
Conclusie
Ondanks de vele mooie momenten die AC: Unity rijk is overheerst er een bittere nasmaak en dat is doodzonde. Grafisch is AC: Unity dik in orde, maar helaas wordt het spel ook geteisterd door verschillende onnodige technische mankementen. Stiekem hoop ik nog op updates waardoor deze fouten uit de wereld worden geholpen. Mocht dat gebeuren dan kan er zo een heel tiende bovenop het eindcijfer worden gerekend. Tot die tijd is AC: Unity als een boek zonder kaft: de inhoud is prima, maar de afwerking laat te wensen over.
Deze review is geschreven door Daniel Verkerk
Oordeel Assassin's Creed: Unity (PS4)
- Graphics
80 - Gameplay 70
- Originality 80
- Sound 70
- Replay
65 - Eindcijfer 72
10
596 )
24-11-2014 14:16
3)
24-11-2014 14:34
