Verdomme Jelle naar beneden, NU. Anders trek ik de router eruit.

---

Flub mij, alsjeblieft

Heb je dit al eens bespreekbaar gemaakt op een rustig moment oo het moment dat er geen emoties in het spel zijn?

Inderdaad wat Eek zegt. Als alles rustig is, eens proberen uit te leggen dat het jouw gevoel krenkt dat hij zo reageert. Maar, een trucje die ik geleerd heb. Praat altijd uit jezelf. Niet ''jij wordt altijd boos als ik iets zeg'' maar bijvoorbeeld ''ik vind het onprettig hoe ik mij voel als je boos doet''. Zo leg je eigenlijk de nadruk bij jezelf. En niemand kan boos worden om wat jij voelt. Dat zou raar zijn. Denk ik.

Maar, aan de andere kant. Ik ken wel situaties waarin dit speelt/speelde. Maar als je dan probeert uit te leggen dat je je niet prettig voelt als ie zo boos wordt, dan wordt ie boos, en zegt ie waarschijnlijk ''IK WORD NIET BOOS''.

Het is altijd lastig, zeker als je je verhaal niet mag afmaken. Het klinkt bij mij een beetje als iemand die nog in ''vroeger'' leeft. Dit heeft mijn vader ook heel lang gedaan. Maar hij dwong dan ook dingen af, zoals ''u'' zeggen. Ik was GVD 35 en ik moest nog ''u'' zeggen tegen mijn ouders. Ik ben een volwassen kerel, ga weg met je u! Hun argument?! ''Ja, als je geen u zegt, heb je geen respect voor ons''
Ik heb ze later dus even haarfijn uitgelegd, respect komt niet van een willekeurige letter in het alfabet. Respect is iets dat van twee kanten moet komen, en ook moet je respect verdienen, niet afdwingen. In Amerika zeggen ze allemaal ''you'' tegen iedereen. Daar zeggen ze ook niet ''u'' tegen iemand. Maar dat zegt niet dat ze geen respect hebben voor de ander. Ik zeg ook geen ''u'' tegen mijn vrienden, en ook daar heb ik gewoon respect voor.

Paar dagen later kwamen ze aan ''zeg maar ''je''.

Maar, ze leefden zo lang in het ouderwetse gebeuren. Dus misschien is jouw vader ook wel erg ouderwets wat dat soort dingen betreft. Die denkt dat de man van het huis de regie heeft, iedereen naar hem moet luisteren, en hij bepaalt. Dat was vroeger namelijk vaak zo. Ook zit de man vaak aan het hoofd van de tafel. Maar dit is allemaal erg ouderwets.

Edit.
Hetgeen dat ik in zo'n situatie zou doen (en dat is wellicht niet de beste oplossing). Lekker zorgen dat ik ver bij ze uit de buurt bleef. Op mijn kamer, buiten, bij vrienden etc.

Edit 2.
Overigens was het maar goed voor ze dat ze aan kwamen met dat ik ''je'' ''mocht'' zeggen. Ik zei namelijk in die tussentijd tegen mijn vrouw ''ik zeg gewoon ''je'', want niemand bepaalt wat ik zeg of niet zeg. Hou mij maar eens tegen...''

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Als het voor hen een groot gebaar is, dan zeg je toch u. Ik zou daar geen probleem van maken. En zoals je zegt leven ze lang in ouderwets gebeuren dat ze het zo gewend zijn, doe dan niet zo moeilijk, straks zijn ze er niet meer en maak je ruzie om deze pietluttigheden.
Ik lees veel wat de ouders fout doen, maar kijk ook naar je eigen aandeel.

---

🟦🟨

Als je als ouder respect af wil dwingen door je kinderen te dwingen u te tegen je te zeggen, ben je niet helemaal goed denk ik. Daarbij werkt het ook averechts, mensen moeten dat uit zich zelf doen of niet. Daarbij vind ik het absurd dat je je eigen kinderen u tegen je laat zeggen. Echt te absurd voor woorden, waarom een kloof creëren? En denken ze dat dat woordje respect met zich meebrengt?

---

First you talk shit, then you wonder why there is violence in our eyes..

Blijkbaar zijn jullie zelf degenen die een lading hangen aan het woord. Ga bij jezelf te raden waar dit vandaan komt. Ik heb er zelf geen enkele moeite mee. Ik spreek sowieso iedereen aan met u en wanneer ik jij mag zeggen, dan zeg ik dat. Net wat ze prettig vinden.

---

🟦🟨

Ik spreek iedereen die ik niet ken aan met u, ook de 15 jarige kassière. Maar je ouders? Kom op zeg, bij je ouders moet je warmte kunnen voelen, geen afstand..
En nee ik hoef niet bij mijzelf te rade te gaan, eerder jij. Want als je dat gewoon zegt zonder er een gevoel bij te hebben ga je totaal voorbij, aan wat een ouder die dit verplicht wil bewerkstelligen...

---

First you talk shit, then you wonder why there is violence in our eyes..

Ik vind het onprettig. Ik voel mij er niet fijn bij. Ik voel mij opgelaten en als iedereen in de room ''je'' zegt, en ik moet als enige volwassene ''u'' zeggen. Voel ik mij serieus belachelijk. Moet ik dan mijn gevoel aan de kant zetten, om een ander een goed gevoel te geven die ze afdwingen? Nah, doe ik niet. Het zit goed.

Bovendien is mijn vaders argument ''ja, ''u'' is dat je respect hebt voor je ouders''. En mijn moeders argument is ''Sandra zei ooit eens ''je'' tegen mijn moeder, en dat vond ik zo respectloos!'' (Sandra is mijn nicht, en dus zei ze dat tegen onze oma. Tegen oma's zeg ik altijd keurig ''u'').
Bovendien is ''u'' voor (aanzienlijk) oudere mensen dan ikzelf, en voor onbekenden. Het staat ver van je af, dus ik vind het niet fijn om dat tegen mijn ouders te zeggen.
Zoals ik al zei eerder, respect moet je verdienen, niet afdwingen. Zeker niet van je kids.

Deels met je eens. Oudere generatie is nog vrij veel van het ''u'' zeggen. Omdat mijn ouders dit mij zo hebben ingeramd, wilde ik voordat onze zoon geboren was ook dat hij ons met ''u'' aansprak. Ik wist niet beter. Maar toen ie bijna geboren was, had ik echt zoiets van ''ga toch weg joh met je ''u''! Ik vind het verschrikkelijk''. Hij zegt ook gewoon ''je''. Hoewel we hem wel leren dat hij ''u'' moet zeggen tegen opa en oma. Hoerwel de ouders van mijn vrouw weer zoiets hebben van ''we willen dat je ons aanspreekt met ''je''''. Dus weer heerlijk verwarrend voor die jongen.

Verder, moet natuurlijk iedereen het zelf weten of ze u willen zeggen of niet. Hun goed recht Maar door het af te dwingen, dat is inderdaad heel erg fout, het werkt inderdaad averechts, en een willekeurige letter in het alfabet toont echt niet meer of minder respect dan ''jij''.

Mijn schoonouders spreek ik ook aan met ''u''. Van mijn vrouw hoeft dat niet, en van henzelf ook niet. Maar ze hebben het nooit in mijn gezicht gezegd dat ik ''je'' mag zeggen. Wil je dat ik je met ''je'' aanspreek? Zeg dat dan gewoon :/ Zo niet? Dan blijf ik netjes ''u'' zeggen. Maar mijn eigen ouders horen gewoon ''je'' te zeggen.

Daar komt bij, het is wel eens vaker uit de hand gelopen bij mijn ouders thuis. Werkelijk waar om helemaal niets! Dan wordt mijn vader bijvoorbeeld boos, en loopt ie zuchtend weg. Als ik dan zeg ''waarom zucht je nou?'' Dan krijg ik als reactie ''DIT IS MIJN HUIS, IK ZUCHT WANNEER IK ZUCHTEN WIL''. Dan vraag ik mij af, moet ik dan in ''mijn'' eigen huis ''u'' gaan zeggen tegen iemand die zich zo gedraagt?

U zeggen is sowieso kansloos, tenzij het tegen (aanzienlijk) oudere mensen is, of onbekenden. Die spreek ik altijd aan met ''u''.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Nogmaals, als u afstand oproept bij u, dan zult u toch echt bij uzelf te raden moeten gaan. Ik noemde opa en oma ook altijd u.
Over 10jaar spreken kinderen hun ouders aan met ewa gast, omdat dat dan normaal is, daar zal ook niet iedereen mee akkoord gaan. De omgangsvormen uit een generaties zijn verschillend, niet te voorkomen. Dus houdt rekening met wat hun prettig vinden vanuit hun opvoeding, als dat u is, kleine moeite.

Maar bij jullie zit er veel meer onder, het gaat nieteens om u of niet, er zit een hoop ander zeer. Van daaruit ga je ageren op deze dingen waar je wel de macht over hebt.

---

🟦🟨

Ik ben 36 en zeg u tegen mijn ouders. Dat is iets wat hen geleerd is en waar ze zich prettig bij voelen. Een gewoonte. Grote moeite hoor.

Met mastat eens; als voor jou “u” warmte weghaalt en afstand creëert ligt dat aan je eigen invulling. Dit hoeft namelijk niet zo te zijn.

---

Flub mij, alsjeblieft

Ik zeg tegen iedereen die ouder is gewoon hey ouwe of wandelend veenlijk als ze echt heul oud zijn.

---

Het is patat! 🍕 + 🍍 =❤ , After eight 🤮 Teamvluusje stinkt!

Ook fossielen verdienen u

---

Flub mij, alsjeblieft

Zo een beetje

---

🟦🟨

Ach joh, die van mij begon soms uit het niks erop los te rammen. Geregeld snakkend naar adem op de grond gelegen door de trappen in m'n buik. Of zomaar pijn doen als je thuis kwam. Zoveel pijn dat je in je broek piest. En dan zeggen: " vanaf nu gaan we dat elke dag doen, tot het geen pijn meer doet."

Dan is u zeggen nog niet zo erg toch? Mijn vader overigens al bijna 20 jaar niet gezien. Die verdient namelijk niet het respect om met 'u' aangesproken te worden.

---

Heb altijd geleerd gehad dat je U zegt tegen mensen, ongeacht de leeftijd, het is respectvol/fatsoenlijk, overig zijn dit 2 normen, die snel uit de tegenwoordige tijd aan het verdwijnen zijn, door de tokkie mentaliteit (mijn persoonlijk gevoel) hier is het dus geen probleem en heb er nooit van wakker gelegen, zeker tegenover mijn ouders, is hetzelfde als dat de ouder bij hun naam worden genoemd, dat voelt namelijk pas als afstand, want denk er zelf maar aan wat er geprefereert wordt, wanneer zelf ouder te zijn van een kind, mama/papa, of marieke/mark, doch het is uiteindelijk aan de tegenpartij om je te laten weten/beslissen of je mag tutoyeren, maar het kan uiteindelijk niet afdwongen worden, al zou het mij wel verbazen als je jij/jou/je tegen ouders gebruikt en dan U tegen andere, want dan is U tegen ouders een kleine moeite.

ok opa

---

Ik heb zin in watermeloen soep

Je snapt mijn punt niet. Het gaat om de verplichting, als je dit uit jezelf doet, prima. Maar als je als ouders zijnde je bloedeigen kinderen gaat verplichten u te zeggen, tja... ..Want met verplichting dwing je geen respect af, en dat wil je want anders eis je dit niet.

Nee hoor er zit geen ander zeer, want in mijn familie is dit nooit ter sprake gekomen. Nog nooit.. Ik val nu in een discussie en haak even in.
Bij niemand die ik ken speelt dit ook, mischien is dat verplichte u zeggen regio gebonden. Maar meteen dat belerende van er zal wel zeer zitten, hahaha. Misschien zit er wel zeer bij jou , dat je dat nodig hebt om u te zeggen. Wel eens aan gedacht, hahaah..

Maar hoe het ook zij,iedereen moet dat helemaal zelf weten. Ik heb hwt in ieder geval nooit hoeven zeggen, en mijn kinderen tegen mij ook niet.
Grappig ook dat je zeggen meteen aan tokkie gedrag wordt gelinkt, hilarisch....



Nou prima toch? Dan is iedereen tevreden. Hoeft er echt geen sneer achteraan van grote moeite, echt niet nodig. Iedereen doet het anders


.

Ik denk dat jij ze niet allemaal op een rijtje hebt. Omdat je als kind geen u hoeft te zeggen dan pis je op straat en zeg je oude graftak tegen oudere dames? Ik denk dat daar een hoop oud zeer zit bij je.


Nooit aangifte gedaan, want dit klinkt, als het waar is, bizar...

..

---

First you talk shit, then you wonder why there is violence in our eyes..

Noemde mijn moeder nooit u. Ze had dat gek gevonden. U voelt afstandelijk. Zou ook vreemd zijn als je regelmatig samen met iemand zit te gamen en diegene dan U noemt wanneer je een blauw schild tegen je krijgt.

Ik ga geen u tegen jullie zeggen hoor. 😝

|||Spoiler||| behalve in het galgje-topic |||Spoiler|||

---

🇺🇦 💙💛

Waarom wordt dit topic opeens weer gekickt? Al dik twee maanden niet gepost en dan opeens is er iemand die reageert op dat twee-maanden-oude gesprek? Raar...

---

❍ᴥ❍