Vandaag eerste afspraak gehad in leiden voor de eetstoornis behandeling. Ik stond helemaal klaar om op pad te gaan, helaas kreeg ik een berichtje dat een van de 2 behandelaars in quarantaine zit (contact gehad met een covid patiënt). Afspraak kon via zoom maar er was ook een afspraak voor een medische keuring.

Afgesproken om toch naar leiden te gaan omdat de medische keuring erg belangrijk was. Vervolgens in leiden kreeg ik een telefoontje dat degene die de medische keuring zou doen ook in quarantaine zit vanwege contact met een besmette collega.
De keuring is daarom komen te vervallen. Het gesprek met de 2 behandelaars ging wel door (de behandelaar die in quarantaine zit was er via zoom bij).

Volgende afspraak is nu 14 februari pas. De zorgverleners kunnen er echt niets aan doen maar dit is wel echt een vervelende situatie. Herstellen van anorexia is super lastig en het schiet niet op allemaal. Nu weer 10 dagen stres

Jammer dat ik dit nu pas lees. Hopelijk is je stress inmiddels voorbij! Succes met het herstel in elk geval!


Tuurlijk! Kaartje sturen is een kleine moeite! Nogmaals jammer dat ik dit nu pas lees, hopelijk gaat het bij jullie ook al wat beter.

Behandeling in Leiden slaat niet aan helaas. Zijn nu 2 maanden verder en gaat per dag minder. Gisteren avond niet gegeten en vandaag 80% van al het eten in huis weg gegooid. Wil eigenlijk het liefst naar mijn broer maar Japan heeft de grenzen potdicht. Vrijdag wel een ijsje gegeten bij HEMA maar vervolgens 80km gefietst omdat te compenseren

Poe hee, heftig zeg. Ik heb even zitten zoeken naar de oorzaken van anorexia om te zien of ik vanuit die hoek een tip kan geven maar verder dan dit kwam ik ook niet en dat ziet er behoorlijk complex uit. Het is blijkbaar een soort verslaving en zoals met elke verslaving kan het erg lastig zijn om dat op een goede manier op te lossen... veel succes en wijsheid man, ik hoop dat je weer helemaal goed word.

Sterkte Hercule, ik weet verder niet zo goed wat te zeggen.

Bij dit soort dingen vraag ik me altijd af wat er moet gebeuren voor een opname mogelijk is. Hercule het lijkt mij dat je intensieve dagelijkse aandacht zou kunnen gebruiken. Hoe zit dat precies of weet je dat zelf ook niet? Iemand anders die daar misschien ervaring mee heeft?

---

Flub mij, alsjeblieft

Zijn er emotionele oorzaken vastgesteld voor de eetstoornis/anorexia? Wanneer begon het, wat was de rationalisering voor jezelf, etc. Je gaf volgens mij eerder al eens aan dat je ook aan autisme en depressie lijdt, maar dat je daar wel redelijk mee kon leven, maar dat dit er nu bij kwam, dus is het dan redelijk recent?

Het lijkt me dat je alles nog gewoon kunt beschouwen en dat je zelf door hebt dat het zeer ongezond en gevaarlijk is, dus mentaal is dat besef er maar toch ben je zelfdestructief bezig, dus ben benieuwd hoe het dan destijds een beetje begon, of je je daar in die begin periode dan goed bij voelde, en of je het dan deed omdat je je beter voelde omdat je je stoorde aan je zelfbeeld, of omdat het een soort gevoel van controle geeft, of omdat je jezelf, bewust of onbewust, wilt straffen voor * iets * (?) …

Daarnaast idd schandalig dat de hulp die je overduidelijk nodig hebt zo ontzettend traag in werking wordt gesteld, want in principe willen we natuurlijk dat jij (en iedereen die met dit soort issues zit) zo snel mogelijk de hulp krijgt die nodig is, en waar je recht op hebt (als mens, als persoon).

Ik denk ook niet dat het realistisch is om na 2 maanden verbetering te zien. Dat zeg ik niet om negatief te doen maar het is gewoon beter vol te houden als je verwachtingen realistisch zijn. Ik heb ook meerdere therapieën gehad en nog niets werkt na 5 jaar. Al 10 jaar ben ik bijna elke dag de hele dag bezig met zelfmoord, en pas de afgelopen paar maanden is het wat minder omdat ik in de ziektewet zit.

Als het goed is zou een therapie na 6 tot 12 maanden echt wel aan moeten slaan. Als je dan nog steeds geen verandering merkt zou ik wel verder kijken ja.

@markD héél veel. Ik kende iemand die heel dicht tegen de dood aan zat de een hoop lichamelijke functies deden het niet meer. Haar psychiater vond het wel prima. Uiteindelijk met een gigantische omweg is ze volgens mij toch opgenomen.

Ik zou opname heeeel erg afraden tenzij je vlakbij de dood zit. Maar aangezien je nog 80km kan fietsen (wat ws wel zwaar ongezond is in jouw situatie) zal dat niet het geval zijn. Natuurlijk moet je zoiets zelf overwegen en goed overleggen, maar de meesten komen slechter uit zo een plek dan ze erin gingen.

Veel sterkte ermee! Probeer vooral niet opgeven als je een terugval hebt of als het weer slechter gaat.

---

Ja

Heftig zeg. Veel sterkte. Voor wat het waard is, wellicht haal je wat inspiratie uit mijn gedachten:

Ik weet dat het een psychologische aandoening is, het lijkt het ook een vicieuze cirkel. Ondergewicht > bijkomende klachten > geen wil tot herstel. Het is zo dat je lichaam niet functioneert (mentaal, fysiek) totdat je een goed BMI hebt. Eiwitten voor celhernieuwing, vezels voor vertering, o.a. metalen (vit/min) voor goede waardes etc. Zie voedingsstoffen als bouwstenen voor o.a. een mentaal goed herstel. Het is toch echt de uitweg > 3 goede maaltijden per dag is al sinds het begin van den mench een standaard. Niet echt een idee waar ik verder heen wil met dit verhaal maar het is een begin

Je bedoelt het goed maar eigenlijk zeg je tegen iemand die liefst niet eet: “probeer eens te eten dat is belangrijk!”

Denk dat zoals eerder gezegd oorzaak hier een grote rol speelt. Anorexia is altijd een gevolg van iets anders.

---

Flub mij, alsjeblieft

Misschien daarom zijn laatste zin "Niet echt een idee waar ik verder heen wil met dit verhaal maar het is een begin"

Maar ja, we kunnen allemaal wel voedingsadviezen gaan geven maar in behandeling zal je een stuk meer leren. Daarnaast denk ik dat iemand met anorexia wel heel goed weet wat goed is en wat niet qua eten. Anorexia krijg je niet simpelweg door een gebrek aan eetlust.

---

Ja

Bedankt voor alle vriendelijke en meelevende reacties.


Het speelt achter af gezien al veel langer. Waarschijnlijk bleef het onder controle omdat mijn broer er was. Dat zorgde ervoor dat er gekookt moest worden. Nadat hij emigreerde verdween ook de noodzakelijkheid om dat te doen.

2 jaar geleden ben ik voor het eerst naar mijn huisarts gegaan omdat ik mij zorgen maakte. Die vond mij niet te dun en gaf laxeermiddelen zodat mijn stoelgang op gang kon komen. Dat was een trigger om nog meer te bewegen. Mijn BMI was toen al 15.

Wat de oorzaak is durf ik niet te zeggen. Controle willen hebben, autisme, bang om aan te komen, Ik weet dat mijn moeder er aan leed en genen zijn een belangrijke factor.

Het lastige is dat je enerzijds weet dat je niet goed bezig bent. Met een BMI van 14 van Gouda naar Utrecht lopen, in de avond vervolgens niet eten omdat de AH je veilige broodjes niet meer heeft is verre van verstandig. Groot gedeelte van het eten weg gooien is verspilling natuurlijk.

In leiden zien ze niet veel in een opname. Er is te weinig kennis voor mensen met autisme/eetstoornis en de patiënten op locatie zijn gemiddeld een heel stuk jonger. Grootste angst eerlijk gezegd is daarom dat de problemen te complex zijn om op te lossen. Statistieken in gunstige herstel omstandigheden zijn al niet ideaal.
Van alle mensen die overlijden aan een eetstoornis zijn er weinig die overlijden aan ondergewicht. Denk dat ik de rol van autisme en het gevaar van een eetstoornis onderschat heb.

@Itsjustme. Heel veel sterkte en succes!!!

Er is gelukkig ook goed nieuws. Als alles gaat zoals het zou moeten dan komt eind april mijn broer even naar Nederland. En zodra de grenzen van Japan open gaan mag ik bij hem even bijtanken. Hij gaat deze zomer trouwen, zou leuk zijn om daar bij te kunnen zijn.

Heel veel sterkte, Hercule!

Overigens. Was Leiden ook de enige plek waar men je verwees? Want ik dacht dat er in Nederland meerdere plekken/locaties waren waar men bijvoorbeeld voor anorexia konden behandelen. Maar ja. Ook al zijn er meerdere plekken/locaties, de vraag blijft nog altijd of zo'n behandeling wel zou aanslaan 🤔.

Ik hoop dat de grenzen in Japan snel open zullen gaan. Want op een gegeven moment laat iedereen de coronamaatregelen ook een beetje los. En 2 jaar met corona weinig of eigenlijk geen fysieke contact hebben is al meer dan genoeg. Maar tegelijkertijd is het in Azië ook weer een ander verhaal. Kijk bijvoorbeeld naar China waar ze nog de lockdown in Shanghai hebben ingevoerd .

En voordat ik dit ook vergeet: Jij ook heel veel sterkte, Itsjustme!

---

Corona is dit voorjaar praktisch voorbij, dus dat gaat vast goedkomen! Leuk om daarnaar uit te zien. Misschien motiveert het je ook om alvast in de periode daarvoor net iets meer te eten zodat je dat aan je broer kunt laten zien!

Ik hoop echt dat Corona snel voorbij is, maar geloof er eerlijk gezegd geen reet van. We hebben nu een zeer snel verspreidende variant, die BIJ ONS lijkt mee te vallen, qua impact, waarschijnlijk vanwege de vaccinaties en boosters (in Hong Kong vallen de mensen bij bosjes neer, want teveel hebben destijds de vaccinatie niet genomen omdat ze skeptisch waren over het vaccin en HK had het verder prima onder controle).

Ik denk dat zodra wij het hier WEER gaan onderschatten, we denken dat we geen nieuwe booster nodig hebben, en er verschijnt weer een wat heftigere variant, dat we dan weer keihard de sjaak zijn.

Anyway, terug naar Hercule:

Misschien helpt dit, ik weet dat het bij mij helpt bij de depressie, en volgens mij paar pagina’s eerder ook al benoemd;

Je geeft zelf aan dat je begrijpt dat het slecht en ongezond is, dus het is iets in jou dat het je toch overhaalt om het te doen.

Dat ‘stemmetje’, die gedachte, dat is jouw vijand. Dat is het stemmetje dat de controle heeft, of wilt hebben.

Bij depressie werkt dat hetzelfde. Je zit in een dipje en dan komt dat stemmetje, die gedachtes, en dat gaat je dan vertellen dat het het niet waard is allemaal, geen zin meer in weer een dag, geen zin om nog langer met die onzin van alles om te gaan, niemand gaat je missen, en diegenen die je wel missen die zullen het wel begrijpen, en ze komen er ook wel overheen.

Here’s the thing. Dat stemmetje moet je herkennen. En dat stemmetje moet je dan vertellen Ha! Ik zie jou, vriend! Ik zie waar je mee bezig bent. Ik heb je door. Ik weet wat je bent en waar je op uit bent. Ik verwachtte je al. Not today, motherfucker!

En dat klinkt allemaal een beetje raar natuurlijk, maar het zorgt ervoor dat je de controle over dat stemmetje en die impulsen geeft.

Ik sluit niet uit dat het stemmetje ooit zal winnen natuurlijk. Maar niet vandaag.

Dus wanneer je zo’n rare domme kronkel in je hoofd gefluisterd krijgt door dat stemmetje, dan moet je dat herkennen als idioot en destructief (tot op zekere hoogte doe je dat natuurlijk al), en vervolgens neem je daar de controle over door het tegenovergestelde te doen, en scoor je de kleine overwinning op dat stemmetje, en dat zou moeten werken.

Waarschijnlijk probeert het stemmetje dan weer toe te slaan met een schuldgevoel kronkel, en ook dat fucking stemmetje moet je herkennen en te grazen nemen. Dat stemmetje zal blijven aankloppen en je zult steeds beter worden om het steeds sneller te herkennen, te onderscheppen, en onderuit te schoppen.

Ga ten oorlog met het stemmetje. Het is namelijk niet JOUW stemmetje, en het is er op uit om controle over jou te krijgen.

Dat zou best kunnen, tenzij de huidige groepsimmuniteit voldoende beschermd tegen een volgende variant. Maar daarom zei ik ook 'dit voorjaar', want tot de herfst zitten we in NL waarschijnlijk wel goed.


En dat verhaal over het stemmetje klinkt best slim zeg. Pwn het stemmetje!

Enige booster die er hier inkomt is een Pokémon booster box, of Digimon ligt eraan.

---

Xenoblade Chronicles 3 Game of the Year 2022

We zijn alweer aan het boosteren hoor. Alleen in dit geval alleen voor 60 plussers die dat willen. Verder (nog) niet.

Ik neem echt iedere booster (voor Covid) die ik mag nemen. Ik heb een moeder met een auto-immuun bloedziekte en nu een heel jong mooi lief neefje met een dubbele hartafwijking, dus er zijn wat kwetsbaren in mijn omgeving, maar zelfs als die er niet waren bescherm ik mezelf het liefst zo veel mogelijk tegen dit verraderlijke virus.

Ja, ik leef grotendeels gezond, heb geen overgewicht, en waarschijnlijk zou ik het wel overleven, maar zo eng vind ik die vaccinaties niet, en het is vaak ook een kleine moeite, dus tja, kom maar met die boosters.

Ik snap wat je bedoeld, maar de vaccins doen nu net even verrekte weinig voor het niet besmetten van anderen. In ieder geval met de variant(en) die nu rondwaren. Daar is je gedrag de doorslaggevende factor voor.