True, even niet aan gedacht. Nou moet ik zeggen dat ik mij serieus wel vaak aan dingen stoor. Maar dit kan ook te maken hebben met mijn ADHD. Zoals de buurvrouw die de wasmachine aanzet. Dat ding heeft (nog) een koolborstel, waardoor je hem hoort zoemen als ie draait. Man, wat een irritant schijt geluid. Dit dreunt zo door in mijn brein, en niet eens als geluid, maar werkelijk als trillingen! Het doet bijna zeer om dit aan te moeten horen. En at gebeurt soms ook om 0300 in de nacht o_0 Terwijl ze weet dat onze huizen zo gehorig zijn! Want we hebben het er eens over gehad (Godzijdank voor onze koolborstelloze wasmachine trouwens, ding hoor je eigenlijk bijna niet).

Maar wat je zegt klopt inderdaad. Nu ik er wat dieper over nadenk, herken ik dit ook wel. De focus ligt inderdaad heel erg op negatieve dingen, en zeker zoals je zegt de wereld vandaag de dag. Man man man, kansloos. Soms vind ik het wel eens leuk om bijvoorbeeld op Facebook reacties te lezen over bepaalde dingen. Maar, het maakt eigenlijk niet uit welke post het is, welk onderwerp, welk tijdstip, of wat dan ook. Je ziet mensen serieus alleen maar haten op elkaar. Ze schelden elkaar uit, ze vinden elkaars reactie niet leuk, dus gaan ze boos doen. Jongens, meisjes, lieve mensen. Geef elkaar eens wat ruimte?! Laten we elkaar vooral in elkaars waarde laten, en elkaar weer eens als vanouds respecteren. Ik heb hier serieus moeite mee. Maar ik ben zelf dus eigenlijk helemaal niet zo.
Oké, ik ben niet perfect of zo hoor, en ik doe ook wel eens zuur. Maar ik vind het zo vervelend als mensen meteen zo lelijk gaan doen, of elkaar niets gunnen. Bahh!

Inmiddels heb ik mijzelf dan wel aangeleerd om mensen te helpen wanneer nodig. Gelukkig heb ik nog nooit iemand uit een branden gebouw te redden, of uit het (koude, momenteel) water te vissen. Maar ik zou het wel doen zonder na te denken. Ik ben daarin de afgelopen jaren wel veranderd. Daar waar ik altijd dacht ''doet iemand anders maar lekker'', doe ik het nu zonder eigenlijk maar een keer na te denken. En waarom? Mensen helpen is leuk, ze zijn je dankbaar, en dit is echt een mooi gevoel. Zeker als ze het niet verwachten van jou, omdat je eruit ziet als een gangster (ik draag vooral in de zomer vaak van die Amerikaanse gangster rap style kleding, en sommige vooral oudere mensen vinden dit eng lijkt wel of zo).

Maar goed, de gedachte ''ja, ze houden van mij, maar ik heb geen zin meer'' dat laatste weegt toch altijd zwaarder in zo'n periode. ''mooi dat zij om mij geven, maar ik wil niet meer, en het is mijn leven''. Het is heftig, zwaar, en ontzettend moeilijk. Ik hoop ook altijd dat diegene die ermee kampt eruit komt. En het stelt misschien niet zo heel veel voor, maar ik wil altijd een luisterend oor bieden naar mensen toe als ze dit nodig vinden. Dus, mijn DM's staan altijd open. Voor iedereen. Of je mij nou leuk vind of niet.

Ik ben het hiermee eens. Ik heb best veel gehad aan de psycholoog waarmee ik te maken had. Je moet het soms ook gewoon echt treffen. Soms klikt het gewoon totaal niet. Dan vraag je om een ander als het kan.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Een psycholoog kan echt veel helpen. Een goede vinden is soms wel lastig, maar zeker de moeite waard. En wat heb je te verliezen? Tegenwoordig is het echt niet vreemd om naar een psycholoog te gaan en het kan echt een verschil uitmaken.

Ik heb een paar weken terug ook het boek the Anthropocene reviewed van John Green gelezen. Hierin schrijft hij eigenlijk over alles dat er mooi en minder mooi is aan de wereld van nu. Hij heeft al jaren last van een depressie en schrijft dan ook over hoe hij door sommige simpele dingen toch weer in kan zien dat alles de moeite waard is.

Jongens iedereen pakt het anders aan. Ik vertelde alleen maar mijn ervaring ermee en hoef echt geen tips of tricks. Itsjustme vraagt om hulp en onze ervaringen ermee, dus misschien beter om je verhalen te delen met hem.

Met mij gaat het prima en sta goed in het leven.

---

Xenoblade Chronicles 3 Game of the Year 2022

Sorry, had het niet goed gelezen. Dacht dat je uitbehandeld was. Post mag vergeten worden.

---

Twitch.tv/DagDoesStuff 👑🐊

Maar je uitspraak is nogal raar, zeker als je nog nooit naar een psycholoog bent geweest, dàt is mijn punt.

Dat het goed met je gaat is supertof natuurlijk, maar je uitspraak is zo denigrerend voor een heel vak en zorgt er misschien zelfs voor dat mensen de hulp die ze nodig hebben niet opzoeken, dat lijkt me geen goed idee. Vandaar dat ik aanraadde om eens naar een psycholoog te gaan, zodat je mee kan maken dat wat je zegt niet klopt.

---

❍ᴥ❍

Ik geef toe dat ik misschien niet het beste beeld van een echte psycholoog heb dus daar voor mijn excuses.

---

Xenoblade Chronicles 3 Game of the Year 2022

Soms vind ik je zo’n appelflap, maar dan plaats je weer zo’n weloverwogen bericht als dit en dan vind ik je weer een topper.

WEES NOU EENS CONSEQUENT SKULL

---

Flub mij, alsjeblieft

Mensen geven vaak invulling over zaken waarvan ze niet precies weten wat ze zijn, juist om het makkelijk te maken voor het vormen van een beeld. Simpelweg aannames dus. Ik kan iedereen een psycholoog aanraden, ook als je geen klachten hebt (of denkt te hebben).

Enige nadeel is dat GGD het allemaal niet aan kan. Vriendin heeft bijvoorbeeld twee maanden moeten wachten voor alleen een update over haar beloofde groepstherapie. Nu moet ze voor de derde keer haar verhaal kwijt om te zien bij welke groepstherapie zij past. Zo onnodig proces. Maar uiteindelijk werkt het voor de meeste gelukkig wel.

Ik kan het negatieve beeld over psychologen wel begrijpen. Want je kunt niet ontkennen dat er gevallen zijn dat het niet goed verloopt. Ook heb je gevallen dat dingen uit de hand kunnen lopen waardoor het patiënt eerder een trauma kan oplopen. Een voorbeeld is met het aangeven dat je zelfmoordneigingen hebt. Zelfs het zeggen van zelfmoordgedachtes kan een negatieve gevolg hebben. Want als de psycholoog je niet begrijpt en niet probeert mee te denken(in jouw perspectief te begrijpen), dan kan de psycholoog je gedwongen opnemen onder het mom van "Iemand is een gevaar voor zichzelf of voor anderen door een psychiatrische aandoening.". Juist terwijl dit niet nodig was geweest. Maar je hebt ook gevallen dat mensen juist hulp willen, maar dit niet krijgen. Deze mensen zien dan eerder een achteruitgang dan een vooruitgang. En dan vergeet je ook met verkeerde diagnoses. Dan ben je in principe ook tijd kwijtgeraakt omdat men dacht dat je dit hebt terwijl het later bleek dat je dat had.

Het is maar net of je de juiste persoon te pakken hebt. Alleen het probleem is dat dit niet makkelijk gaat. Vooral met de wachttijden en weinig psychologen beschikbaar. Maar ook als je in een dorp woont, heb je bijvoorbeeld minder opties dan op plekken waar er veel aanbod is(dan heb je deze psycholoog. Vind je deze niks? Dan heb je deze andere psycholoog etc.).

Edit:
Heb je ook CBT en/of DBT geprobeerd? Niet dat ik veel van af weet. Maar ik had ooit gelezen dat het misschien kan helpen met het anders denken en anders gedragen.

---

Sorry!

Psycholoog goes "hoe voel je je daarbij"

---

❍ᴥ❍

Wat Xor zei (bovenste gedeelte). Daarom probeer ik me ook even buiten deze discussie te houden (dit moest er ff uit).

Sterkte IJM.

Ja, herkenbaar. 🤗

Het hoeft ook niet per se iets leuks te zijn. Als het maar genoeg aandacht opeist zodat er geen ruimte meer is voor de negatieve gedachten. Kan ook de adminstratie of huishoudelijke taken doen.
Verschilt ook per bui; kan de ene keer wel mee wegkomen door een televisieserie te kijken, andere keer lukt het niet. Dan snel iets anders doen. Bij mij werkt afleiden met games gelukkig meestal wel.

De nutteloosheid van het bestaan ga ik me ook niet meer druk over maken.
Ik heb dingen die ik wil doen, ook al zijn ze niet belangrijk ofzo, dat is genoeg reden om door te gaan.

Xor doet er nog een schepje bovenop met een hypothetisch horrorverhaal 🙈

Zal vast wel eens misgaan, maar in de overgrote meerderheid van de gevallen zullen mensen wel baat hebben bij de behandeling.

Vrolijk doen is overcompenseren voor hoe ik mij IRL voel, misschien bij anderen ook zo 😅

Wubba Lubba dub-dub 🥳

---

🇺🇦 💙💛

Deze "dit zou gebeurd kunnen zijn"-verhalen helpen ook niets. Kom met echte eigen ervaringen, of vertel niets, maar dit is zo vaag en anekdotisch, dat echt niemand er wat aan heeft...

---

❍ᴥ❍

Dus je ontkent dat dit soort gevallen bestaan? Dus mensen die een negatieve ervaring hebben gehad, dat ze onzin uitkramen? Want dat is wat je eigenlijk zegt.

Dat je het niet eens bent, prima. Maar probeer niet verhalen van anderen weg te schuiven alsof ze niet bestaan. Want naar de psycholoog gaan betekent niet dat gelijk alle problemen worden opgelost. Heb in het verleden weleens meegemaakt dat ik zei dat ik gedachtes had om mijn leven te beëindigen. Ik heb gezegd dat ik dit niet zou doen, maar dat deze gedachtes er wel waren omdat het leven tegen zat. Maar helaas werd dat verkeerd begrepen waardoor er gelijk een gedoe ontstond(en moest ik 1000x herhalen dat dit alleen een gedachte was en niet dat ik van plan was om het te gaan doen). Dus ja, ik weet hoe opeens iets fout gaat. Hetzelfde met andere mensen die ook een negatieve ervaring hebben gehad.

Dit betekent niet dat alle hulpverleners hetzelfde zijn. Maar het probleem is dat je de juiste persoon moet vinden die je begrijpt zodat er niet gelijk een gedoe wordt gecreëerd wanneer je iets zegt wat de ander niet goed begreep. Zoals met zelfmoordgedachtes =/= dat je het gelijk gaat doen. Alleen dat juiste persoon vinden, is bij veel mensen niet in 1 keer.

---

@Skull
Jij doe eigenlijk hetzelfde, maar dan de andere kant op.

Je doet nu net alsof het ongeloofwaardig is, maar hetzelfde speelt momenteel in de jeugdzorg. Geen tijd, geen mensen, moeilijk, moeilijk, dus we 'spuiten' je maar plat, of sluiten je maar op.

Zo vergezocht is het niet dat dit ook bij volwassenen gebeurd. Helemaal niets vaags aan, het gebeurd (te) vaak. En nee dat helpt misschien niet met hulp zoeken, maar doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is en alles altijd weer goed komt helpt ook niet.

Zeggen: Het is een mooie dag, de zon schijnt, geniet, helpt echt niet als je net wees bent geworden.

(Xor was me voor terwijl ik bezig was met mijn post)

Een goed voorbeeld waarom het nog altijd niet zo geweldig is, is bijvoorbeeld de documentaire van Boos over euthanasie.

Daar komt bijvoorbeeld een man genaamd Robin aanbod. Hij wou graag euthanasie doen. Maar zijn psycholoog deed er heel moeilijk over. Dus hebben ze hem maar in zo'n instelling gezet. Iemand die gewoon weet wat z'n keuze is en wat hij graag wilt hebben, wordt gewoon gedwongen om in zo'n instelling te zitten met de gedachte dat het helpt om zijn gedachtes te veranderen. Juist terwijl niemand naar hem luisterde en met hem meedacht. Dit betekent niet dat psychologen gelijk moeten zeggen "Oke. Dan maar euthanasie.". Nee. Er moet gewoon worden meegedacht en besproken worden over euthanasie. Als dit geen probleem was geweest, dan was Robin niet in deze documentaire aanbod gekomen en was de weg voor euthanasie open geweest i.p.v. al dat gedoe omdat hij het niet meer zag zitten.

---

Nou laat ik mijn verhaal hier in een notendop sharen, misschien heeft iemand er wel iets aan.

Heb zelf jaren een depressie gehad, eigenlijk mijn hele pubertijd. Voornamelijk door thuissituatie, vader die alcoholist is en mij en mijn moeder verbaal mishandelde. "Je bent de grootste fout die ik ooit gemaakt heb" en "je zou op de wallen moeten gaan werken", dat soort uitspraken vergeet je niet meer (ben overigens zo preuts als wat dus waar die hoer uitspraak vandaan kwam geen idee, denk dat die onderin de fles lag). Ook zo nu en dan fysieke ruzies maar gelukkig nooit extreem in elkaar geslagen ofzo.

Naast de thuissituatie ook veel liefdesverdriet gehad, ben door een jongen 2 jaar aan het lijntje gehouden mede door mijn slechte zelfbeeld. Nooit echt goede vrienden gehad, dat allemaal samen zorgde ook ervoor dat ik dacht het hoeft van mij niet meer. Een lange tijd aan zelfmutilatie gedaan met het gevoel "fysieke pijn is beter dan mentale pijn", daar word ik nu nog elke dag aan herinnert wanneer ik me omkleed door de littekens.

Bij verschillende instanties en psychologen geweest, de eerste psycholoog gaf mijn vader gelijk. Toen dacht ik dus ook dat het echt aan mij lag en dat ik dit allemaal verdiende. Na een tijdje toch nog een poging bij een andere psycholoog gedaan. Deze mevrouw was echt super lief en had echt het juiste beroep gekozen. Luisterde naar mijn verhaal, stelde me gerust dat dit geen normale thuissituatie was en het niet aan mij lag, zijn aardig wat tissues doorheen gegaan bij haar. Ze bood aan om een familiesessie te doen, echter zei mijn vader "nee ik geloof niet in die onzin" en weigerde. Waar ik nog regelmatig aan terugdenk is dat ze zei: "als je eenmaal in een neerwaartse spiraal zit dan blijf je overal alleen maar het negatieve in zien, en niemand komt je uit de put halen, dat moet je zelf doen."

Die uitspraak klopte helemaal, geen mens die je kan opvrolijken als je echt depressief bent, je moet echt je eigen mindset veranderen, en je situatie die je depressief maakt veranderen. Ik heb het contact verbroken met iedereen die mij te negatief in het leven stond en ik ben nadat ik met school klaar was begonnen met 2 baantjes en samen met mijn moeder zijn we weg gegaan bij mijn vader. We konden net rondkomen net zijn tweetjes in een sociale huurwoning, maar de rust die je hebt als je dan thuiskomt is zoveel waard.

Ondertussen zijn we 3 jaar weg bij mijn vader, ik woon als 26 jarige samen met mijn moeder maar we amuseren ons prima samen. Ik ben niet meer bezig met relaties, als ik alleen blijf prima, als ik nog iemand tref ook prima maar ga niet meer zoeken. Ik heb altijd een zwak gehad voor vogels, met name parkietensoorten, en daar ben ik mij meer op gaan focussen wat mij ook weer plezier en een reden geeft (behalve moederlief) om door te gaan. Ik vang zo nu en dan parkietjes op die extra zorg nodig hebben of weg moeten bij mensen.

Voor mij is kunnen zorgen voor iets of iemand die jou nodig heeft echt een goede manier om jezelf een reden te geven dat het leven het wel waard is. Ik ga tot mijn 80e of wanneer ik ook omval fijn door met die kleine hummelkes een nieuw thuis geven en zij geven mij in ruil daarvoor behalve een berg troep en poepjes ook een prachtig gezicht als ze opknappen en met zijn allen samen plezier zitten te maken. Daarnaast poets ik vanuit een instantie bij mensen thuis die het zelf niet meer kunnen, ouderen, mensen met een beperking, ziekte, enz. Ook de dankbaarheid van deze mensen voor elke dag dat je komt is ook heel veel waard. Ook ben ik begonnen met handboogschieten, ik ben altijd slecht in sport geweest en bak er niet veel van maar ergens geeft dat wel een gevoel van kracht hebben en alles aan kunnen als je met die boog in je handen staat.

Als er iemand is die niet lekker in zijn vel zit en dit hele verhaal gelezen heeft, je bent absoluut niet de enige die zoiets meemaakt, maar je moet er wel zelf het beste van maken. Maar een geruststelling, je bent alle moeite die je in jezelf steekt hartstikke waard.

---

People say nothing is impossible, but I do nothing every day 🐻

En dan ben jij zeker van de generatie, niet goed lezen maar toch een opmerking plaatsen.
Ik bedoelde niet dat ik het raar vind dat mensen dingen delen, verre van. Wat mij enigszins bevreemd is dat mensen dit doen op een forum tegen wildvreemden. Waar de kans dat je volledig door de stront wordt gehaald, zoals ATM onlangs, erg groot is.
Dus, resumerend, ja het is goed om te praten, mits je daar behoefte aan hebt.. Vandaar mijn laatste zin ook in dat stukje, als het je helpt, prima. Hopelijk is het zo een beetje duidelijk voor u.

.

Hmm dan helpt het hebben van zulke kennissen ook niet echt. Iedereen heeft wel eens moeilijke dagen, of situaties waar je even geen uitweg meer ziet. Bedenk dat dat meestal tijdelijke problemen zijn, zelfmoord is permanent..

Trouwens, helaas twee keer zelfmoord meegemaakt van dichtbij, en daar zagen we het niet aankomen. Geen aankondiging van wat er stond te gebeuren, niets van dat..


Dit laat een beetje zien dat je het eigenlijk helemaal niet wil, GELUKKIG MAAR. Want mensen die het wel doen houden daar , meestal, geen rekening mee..

---

First you talk shit, then you wonder why there is violence in our eyes..

Ik heb zelf geen gouden tip, die bestaat ook niet denk ik. Maar praten met lotgenoten in een therapie groep heeft me toch nog best wel goede dingen mee gegeven. Dan voel je je echt gehoord door de 'ervaringsdeskundigen'. Daarnaast een goede psych die je de juiste handvaten geeft om jezelf weer 'overeind' te helpen.

Ik zelf zit nog midden in een trauma therapie, plus binnenkort begeleiding voor ASS. Zit vanaf 2020 ziek thuis dus heb volop tijd als je eens wilt praten/chillen of wilt gamen @itsjustme : stuur me een PM, echt doen hoor.
Geldt voor iedereen hier hoor. *Hugs*

---

PSN: Spiritwolfje Xbox ID: SpiritWolf#7024 Nintendo: SW-4763-9730-6897

Bizar verhaal, blij dat het goed gaat met jullie en je plezier haalt uit het leven. Ben zelf 25, woon ook nog thuis vanwege de medische achtergrond van mijn ouders en broertje. Dus ik regel alles thuis en zorg voor de verzorging hier buiten mijn werk om. Ken een paar mensen waarmee ik af en toe praat maar echt vrienden heb ik niet ofzo en dat hoeft voor mij ook niet. Ik vermaak me prima voor de rest en probeer van elke dag wat te maken. Zoals vandaag lekker gesport, op de Switch gezeten en vanavond genieten van de nieuwste Attack on titan en Demon Slayer afleveringen.

Alles is een tijdsverspilling in het leven, dus verspil je tijd aan dingen die je leuk vind.

---

Xenoblade Chronicles 3 Game of the Year 2022