Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS

Emotionele steun-topic

[Begin]  |2|3|4|5|6|7|8(142)  [Eind]
Judiiith
Door Judiiith (1512 reacties) op 10-10-2010 19:24
Quote:
[..]

@laatste stukje
Wat dan wel? Of niets?
Gepost door: Valthyr op 10-10-2010 17:36

Ehm, de andere dingen die ik al noemde in m'n stukje. Was ook niet erg duidelijk getypt van mij. Niet boos zijn.
Skull_kid
Door Skull_kid (38946 reacties) op 10-10-2010 19:30
Rol: Forum Moderator
Zullen we weer even teruggaan naar het onderwerp waar dit topic voor geopend is?
❍ᴥ❍
Valthyr
Door Valthyr (6163 reacties) op 10-10-2010 20:29
Quote:
Zullen we weer even teruggaan naar het onderwerp waar dit topic voor geopend is?
Gepost door: Skull_kid op 10-10-2010 19:30

Got something on your mind?

Ik ben nog aan het bedenken of ik hier wat neer ga zetten. Zo ja, hoe ik dat ga doen.

Maar, 'k heb alle tijd zolang het topic geopend is
Hmm... Mehh.
Skull_kid
Door Skull_kid (38946 reacties) op 10-10-2010 23:59
Rol: Forum Moderator
Heb zeker wel wat on my mind

Er zullen een aantal mensen zijn die dit verhaal al kennen, maar wil het graag met jullie delen.

2 jaar geleden, op zondag 26 oktober 2008, werd ik wakker met wat buikpijn, ik dacht dat het een buikgriepje was en gedurende de dag werd het erger. Uiteindelijk dacht ik dat het misschien honger kon zijn, dus at ik die avond nog even een pizza.
Die avond kwam die pizza er weer net zo makkelijk uit als dat ie erin ging, misschien zelfs makkelijker, en toen was het wel duidelijk dat ik iets had met mijn maag/buik.

Maandags thuis gebleven van studie, want ik had die nacht bijna geen oog dicht gedaan en had erg veel last van mijn buik en flinke koortsaanvallen. In de avond was het zo erg, dat we de huisartsenpost gebeld hadden, die direct een huisarts langs stuurden. Meneer kwam boven, drukte een beetje op mijn buik en zei "Als het een blindedarmontsteking was, dan zat je nu tegen het plafond aan, dus dat is het niet. We kijken het nog een paar dagen aan".

Die avond was inderdaad de pijn een heel stuk minder en heb ik eerlijk gezegd heerlijk geslapen. Dinsdagochtend om 10 uur word ik wakker met een gigantische koortsaanval en weet met moeite mijn moeder te bereiken op haar werk (ik trilde te erg, heb echt minstens 2 minuten gedaan over het telefoonnummer). Ze kwam meteen naar huis en nam mijn temperatuur op: 41,2 graden.

Meteen de dokter gebeld, die zijn assistent tijdens het bellen al zei dat ze een ambulance moest bellen, hij kwam meteen naar ons toe.
In de tussentijd dat mijn moeder de huisarts aan het bellen was, had ik blijkbaar mijn sloffen en badjas aangetrokken en was ik naar beneden gelopen en was ik op de bank gaan zitten. Mijn koorts was zo hoog dat ik aan het ijlen was en ik weet het volgende dus alleen uit verhalen van mijn familie.
Na een tijdje kwamen de ambulancebroeders binnen, ondertussen had ik wat simpele kleren aangetrokken met hulp van mijn broertje, en zeiden ze "kom, je gaat met ons mee" en daarop antwoordde ik blijkbaar "Nee, ik voel me goed, ik blijf lekker hier zitten", waarop zij weer zeiden "het lijkt ons het beste als je toch meegaat", dus ging ik mee.

Mijn moeder ging mee in de ambulance, terwijl mijn broertje mijn vriendin (in Denemarken) probeerde te bereiken, die zat echter in de gymles.

Halverwege de reis naar het ziekenhuis kwam ik bij en zag ik mijn moeder naast me zitten. Ik was eigenlijk best helder, maar had niet echt door dat het niet ok was. In de ambulance hebben ze een koortspiek gemeten van 41,8 graden.
Bij de 1e hulp stond mijn vader al te wachten op de ambulance, ik herinner me nog dat hij zei "bedankt, ik zat in een verschrikkelijk saaie vergadering!"
Binnen leek het net alsof ik in een House MD aflevering zat (achteraf gezien iig, want toen ik ziek was kende ik House MD nog niet): Ik kwam om 11 uur binnen en tot half 9 's avonds wisten ze niet wat er met me aan de hand was.
Ze deden allerlei tests en dokters liepen af en aan, echter was ik een beetje vaagjes, dus dat is een grote waas. Ik was zwaar uitgedroogd (zweten van de koorts, aan de diarree door de buikkrampen, maar niets binnen kunnen houden), dus ik kreeg een infuus waardoor ik vocht kreeg aangediend. Ook kreeg ik een catheter zodat ik niet op het bed zou plassen

's avonds werd ik naar de Intensive Care gebracht, waar ze na een CAT-scan (volgens mij) erachter kwamen dat mijn blaas op springen stond omdat ze de catheter verkeerd (lees: niet diep genoeg) hadden gedaan, waardoor mijn plasbuis juist afgesloten werd XD Ze vonden het al zo gek dat ik, ondanks het infuus met vocht, niet plaste :')
Uiteindelijk kwamen ze erachter dat ik de afgelopen dagen met een ontstoken blindedarm had rondgelopen (gestrompeld) en dat die waarschijnlijk, vlak voor de huisarts kwam maandagavond, gesprongen was. Dat was ook de reden dat ik niet tegen het plafond aanzat toen die gast op mijn buik drukte.

Was best wel ernstig, want daardoor had ik al die rotzooi in mijn buikholte gekregen en was het lekker alles aan het ontsteken (alle ingewanden van buitenaf en mijn buikvlies). Op een bepaald moment lag ik op de IC met een bloeddruk van 19 over 64 ofzo, dus dat is echt een onderdruk van bijna niets! Kreeg ik een spuit pure adrenaline Het werkte wel! Bloeddruk was goed binnen notime.

Direct naar de OR gerusht, waar ze mijn hele buikholte gespoeld hebben.
De nacht na de operatie was wel heel vreemd: Ik lag aan de beademing (blijkbaar kon ik dat zelf niet ofzo) en werd wakker. Dit kunnen ze direct zien op de monitoren in de hal voor de IC, dus kwam er een zuster aanrennen. Ik was al aan de slang aan het trekken, want ik begreep niet wat er allemaal aan de hand was. De zuster zei letterlijk "Je moet nu aan de beademing, je bent te zwak om zelf te ademen. Je wil toch wel dat je morgen je ouders nog ziet of niet?". Ik kon alleen maar ja knikken en nee schudden, dus ik schudde ja. Zegt zij: "Nou, dan moet je nu lekker gaan slapen" en toen draaide ze aan een knopje en viel ik weer in slaap Ik was blijkbaar iets te resistent tegen het slaapmiddel, dus ging het knopje wat hoger.

Ik lag daarna 2 dagen op de IC, waarna ze me in een kamer met 5 oude mensen wilden leggen (op een 5-persoons kamer, ik zou nr. 6 zijn), terwijl ik nog hoge koorts had en ik er niet tegen kon dat op bezoekuur de kamer nog eens vulde met 7 mensen per bed.

Mijn ouders hebben toen een 1-persoonskamer geëist, waar ik goed tot rust kon komen.
3 dagen na de operatie steeg de ontstekingswaarde in mijn bloed opeens heel hard, een teken dat mijn lichaam zelf aan het werk ging. Normaal heb je een ontstekingswaarde van 6, ik zat op dat moment op 381.
Ik kreeg natuurlijk bergen met kaartjes e.d., maar toen ik een kaart kreeg van m'n beste vriend, die op dat moment in Amerika zat, brak ik. Dat was echt even een heel zwaar moment voor me.

Ik heb uiteindelijk 1,5 week in het ziekenhuis gelegen, waar mijn ouders (en broers meestal ook) 2 keer per dag kwamen, elke dag. Ik ben ze hier nog heel erg dankbaar voor, want ik leefde op een bepaald moment echt van bezoekmoment tot bezoekmoment.

Bij thuiskomst heeft mijn vader meteen een eitje voor me gebakken, man wat was dat lekker! Eten met smaak, dat kennen ze niet in het ziekenhuis.
Thuis moesten we nog 2 keer per dag de wond doorspoelen met gesteriliseerd water en een grote spuit, dat was best ziek

Uiteindelijk heeft het na thuiskomst nog bijna 3 maanden geduurd voordat ik alles kon doen zoals ik altijd deed, echter heeft het wel zijn psychologische en fysieke littekens achtergelaten.
Ik heb op de rand van mijn broer een litteken van bijna 10 cm van de operatie, op de binnenkant van mijn linker dij heb ik 3 littekens zitten van het infuus en psychologisch word ik al bang als ik maar de minste buikkramp heb, ookal heb ik geen blindedarm meer die me ziek kan maken.

_______________________________________
Zo, dat was me het verhaal wel! Sorry dat het uiteindelijk zo lang is geworden.
❍ᴥ❍
ChrissieOne
Door ChrissieOne (4742 reacties) op 11-10-2010 00:09
Zow, das ernstig!
Ik had nog het geluk dat mijn blindedarm op tijd verwijderd kon worden, al heb ik wel 2 weken in het ziekenhuis gelegen daarvoor
Zelfs mijn verjaardag daar moeten vieren
En er 2 littekens aan over gehouden, eerste keer dachten dat ze het weggehaald hadden, dus kon naar huis, week later weer ernaartoe moeten gaan... Toen nog een litteken over me buik heengekregen, van me navel een paar cm naar beneden..

Nuja, gelukkig dat je er goed vanaf bent gekomen!
(En dat ziekenhuisvoer is idd smerig , dat herinner ik me nog na zo'n 11,5 jaar
There's no kill switch on awesome.
Fant
Door Fant (12238 reacties) op 11-10-2010 00:14
Blegh, vreselijk verhaal. Kan zelf beslist niet tegen ziekenhuizen, zelfs al heb ik er zelf maar 1 keer gelegen als klein kind (onaangename gesnij aan edele delenkan ook de oorzaak zijn dat ik er een hekel aan heb). Ben als de dood dat ik ook eens zoiets krijg
Hey, ik ben geen olifant
Skull_kid
Door Skull_kid (38946 reacties) op 11-10-2010 00:23
Rol: Forum Moderator
Ik moet wel zeggen dat het fijn is om alle tijd te nemen om het hier neer te typen. Zeker vergeleken met als ik het verhaal vertel, want dan zit er niemand te wachten op een verhaal van een half uur

Naderhand opgezocht en toen kwam ik er achter dat, ondanks dat dit zo'n simpele "ziekte" is, er toch nog 30% van de patiënten sterven! Toen schrok ik nog wel even extra.

@Fant: Zelf ook voor de edele delen in het ziekenhuis gelegen. 1 maal voor besnijdenis (niet uit geloof, maar voor mijn eigen gezondheid ) en andere keer voor een teelbal die niet was ingezakt toen ik 12 was ofzo, die zat nog vast in mijn lieskanaal.

We noemen het niet voor niets "mijn gouden gebiedje"
❍ᴥ❍
Flapperbol
Door Flapperbol (3780 reacties) op 11-10-2010 00:44
Rol: Toevoeg Moderator
Heftig verhaal man! Blij dat het goed afgelopen is.

Alleen één opmerking over je verhaal
Quote:

Ik heb op de rand van mijn broer een litteken van bijna 10 cm van de operatie,
Gepost door: Skull_kid op 10-10-2010 23:59

Wel lief van het ziekenhuis dat ze dan meteen je broer ook een litteken geven zodat je er niet alleen voor staat


Nieuwe Japan vakantieblog 2016: http://Japan2016.droogtwelweerop.nl
Skull_kid
Door Skull_kid (38946 reacties) op 11-10-2010 08:40
Rol: Forum Moderator
"op de rand waar mijn broek zit"
❍ᴥ❍
Skull_kid
Door Skull_kid (38946 reacties) op 12-10-2010 17:24
Rol: Forum Moderator
Zoals iedereen (of iig de meesten van jullie) wel weet, ben ik vorig jaar oktober/begin november verhuisd naar Denemarken.

Normaal vind ik het helemaal geen probleem dat ik mijn familie weinig zie (Skype is echt een uitkomst), maar op het moment is het even heel zwaar. Hoe het komt weet ik echter niet.
Vandaag kwamen we er in de groep op school steeds op terug dat een meisje morgen terug ging naar Estland om haar ouders te bezoeken in de herfstvakantie. En zojuist stond ik af te wassen en dacht ik terug aan de zomervakanties met m'n familie en of ik in 2011 met ze mee zou gaan of niet.

Heel vreemd, want ik barstte serieus in tranen uit onder het afwassen! En ook nu zit ik met tranen in mijn ogen dit te schrijven.

Ik zie mijn ouders volgende week zaterdag weer, want dan komen ze hier naartoe voor hun herfstvakantie, maar daarna zal het weer een lange tijd duren, namelijk Kerst.

Ik ben wel heel erg blij dat ik een manier heb gevonden om naar Amsterdam te vliegen voor een acceptabel bedrag rond de kerstdagen, namelijk 80 euro voor een enkeltje. We vieren nieuwjaar waarschijnlijk met z'n allen in Denemarken, dus ik rijd met ze mee hier naartoe.

Zo, dat wou ik even kwijt, Misschien niet echt een samenhangend verhaal, maar ik heb gewoon neergetypt wat ik voel en denk. Reacties zijn natuurlijk welkom, maar voel je niet geforceerd om te reageren, aangezien dit gewoon even een uitlaatklep voor me was.
❍ᴥ❍
PhysX
Door PhysX (1190 reacties) op 12-10-2010 19:56
Quote:
Ik moet wel zeggen dat het fijn is om alle tijd te nemen om het hier neer te typen. Zeker vergeleken met als ik het verhaal vertel, want dan zit er niemand te wachten op een verhaal van een half uur

Naderhand opgezocht en toen kwam ik er achter dat, ondanks dat dit zo'n simpele "ziekte" is, er toch nog 30% van de patiënten sterven! Toen schrok ik nog wel even extra.

@Fant: Zelf ook voor de edele delen in het ziekenhuis gelegen. 1 maal voor besnijdenis (niet uit geloof, maar voor mijn eigen gezondheid ) en andere keer voor een teelbal die niet was ingezakt toen ik 12 was ofzo, die zat nog vast in mijn lieskanaal.

We noemen het niet voor niets "mijn gouden gebiedje"
Gepost door: Skull_kid op 11-10-2010 00:23
Dat laatste had ik ook, alleen werd ik pas op m'n 16e geopereerd. Die van mij was namelijk in eerste instantie wel ingedaald maar op een of andere manier is 'ie weer terug geschoten. Nu was ik keeper bij hockey en speelde ik tophockey en daar kreeg ik toch wel eens een bal op m'n toque (1x brak m'n toque zelfs, met dank aan het ballenkanon; what's in a name). Mijn vermoeden is dat het daar op m'n 14e ofzo een keer is misgegaan. Maarja, ik puberde en ik vertelde het aan niemand want het was best wel embarassing natuurlijk. Uiteindelijk toch maar eens naar de dokter gegaan (nog voordat ik het aan m'n ouders vertelde, moet je nagaan ). En toen moest ik dus voor het eerst van m'n leven naar het ziekenhuis voor een operatie!

Tja, en dan zit er opeens een oude arts met een baard aan je zak te frutselen. Naja, beter dan dat er een ziekelijk geile verpleegster naast je bed staat

Lang verhaal kort: de verdoving ging mis. Ze gingen allemaal zwaaien en zeiden "welterusten en tot straks" en spoten dat hele ding in m'n infuus leeg... en toen gebeurde er niets Vervolgens deden ze nog een keer het infuus erin met nog een keer de verdoving en toen viel ik in slaap. De rotzooi van de eerste spuit werd dus in m'n lichaam gespoten en de daaropvolgende maanden langzaam opgenomen waardoor ik ruim een half jaar halve dagen school heb gedaan omdat ik continu moe was. Het ziekenhuis heeft nooit bekent maar m'n vader heeft het ook gezien. Ik dacht in de eerste instantie dat ik het gedroomd had ofzo, totdat ik 5 weken na de operatie nog continu moe was.

Maarja, nu heb ik 2 ballen dus het was het waard, haha.

Hitler had trouwens 1 bal. Misschien kennen jullie dat grapje: "Ein Fuhrer, Ein Volk, Ein Bal."

Kunnen jullie je een ergere operatie voorstellen? De mannen dan...

Ik heb nu wel een redelijk groot litteken boven m'n goods. Best stoer vind ik. Ik laat de chicks altijd in het duister over hoe het daar komt
http://www.trueachievements.com/Het+Zwijn.htm
Skull_kid
Door Skull_kid (38946 reacties) op 12-10-2010 20:08
Rol: Forum Moderator
Haha, ik heb daar dus ook een litteken, en een paar centimeter hoger het litteken van mijn blindedarm Steekpartij, 2 keer gestoken!
❍ᴥ❍
PhysX
Door PhysX (1190 reacties) op 14-10-2010 23:11
Als deze gast dit topic kende, zou 'ie het dan nog gedaan hebben? Lijpe manier van zelfmoord plegen zeg.

Niet zomaar op die link klikken, het is best schokkend en dat zeg ik niet vaak (lees: nooit)

Hier is het nieuwsbericht:
Quote:
Een man heeft live zelfmoord gepleegd op het internet. De jongeman nam pijnstillers en verhing zich. Hij had zijn zelfmoord aangekondigd op het internet. De Zweed zond zijn wanhoopsdaad live uit via een webcam. De politie moest te lang wachten op tips. "Bij mijn weten is het de eerste keer dat dit gebeurd is in Zweden", zegt Anders Ahlqvist van de politie.

Marcus Jannes, amper 21 kondigde zijn zelfmoord aan op een populair internetforum. Het onwaarschijnlijke gebeurde. Jannes schreef op het forum dat hij pijnstillers geslikt had en dat hij zijn zelfmoord ook zou uitzenden via zijn webcam. Een paar minuten later gaf hij een beschrijving van zijn situatie en een motivatie voor zijn drastische beslissing. "Ik ben een man van 21 en heb een goed leven. Ik studeer op mijn ritme, heb een appartement en een uitkering van de sociale zekerheid', luidde de eerste boodschap.

Aspergersyndroom
Daarna voegde hij er nog aan toe dat hij aan het Aspergersyndroom lijdt, een vorm van autisme. 'Ik ben ook emotioneel heel kwetsbaar en sociaal niet vaardig waardoor ik nogal eenzaam ben. Toch denk ik dat ik een goede opvoeding gekregen heb, ondanks alle problemen op school. Dat het zinloos is om zelfmoord te plegen? Ja, dat weet ik'.

'Just do it'
Vier minuten later volgde een nieuwe boodschap. Hij vreesde plots dat hij zich zou bedenken en dat hij wachtte op meer surfers. Even later zat hij voor zijn webcam met een Nike T-shirt aan. Op het T-shirt stond de bekende slogan van het Amerikaanse sportmerk: 'Just do it'. De jongeman postte nog een bericht op zijn Facebookpagina. Hij zei dat hij van zijn ouders hield maar dat niet voor iemand anders kon leven en dan volgden zijn laatste woorden: 'Ik denk dat ik helemaal geen slecht leven heb, integendeel zelfs maar soms is mijn leven te hard. Ik heb geen kracht meer om nog iets te schrijven. Tot ziens'.

Tips te laat
De politie kreeg een paar tips maar die kwamen te laat. Toen agenten arriveerden, was de jongeman al overleden in zijn appartement in Järna in de buurt van de Zweedse hoofdstad Stockholm. "De agenten hebben nog geprobeerd om hem te reanimeren maar hij was al overleden", aldus Lotta Thyni, woordvoerster van de politie in Södertälje. "We betreuren het dat kennissen die afwisten van zijn zelfmoordplannen niet opgetreden hebben. Ze hadden zijn leven misschien wel kunnen redden", besluit Thyni in de Zweedse krant Aftonbladet.

http://www.trueachievements.com/Het+Zwijn.htm
Gimli020
Door Gimli020 (1163 reacties) op 15-10-2010 08:35
heel bizar...
Lexgast
Door Lexgast (1192 reacties) op 15-10-2010 12:44
Dat is echt ongelooflijk, dat doe je toch niet?
"Sail from a paradox lost to a paradise found"
Judiiith
Door Judiiith (1512 reacties) op 15-10-2010 15:59
Blij dat ik geen ballen heb. ='] Lijkt me echt verschrikkelijk zo'n operatie. Wat dom dat die verdoving fout ging zeg. :')

En als ik zo'n sukkel tegen zou komen als ik dat artikel had ik hem luid en duidelijk gezegd dat hij even niet zo onnozel moest doen op internet.
Jappe
Door Jappe (311 reacties) op 15-10-2010 16:34
Heb daar ook in de buurt een litteken. Liesbreuk toen ik klein was, kan me er dan ook helemaal niks van herinneren.
Door MrGangstaQ (303 reacties) op 15-10-2010 17:28
Quote:
Als deze gast dit topic kende, zou 'ie het dan nog gedaan hebben? Lijpe manier van zelfmoord plegen zeg.

Niet zomaar op die link klikken, het is best schokkend en dat zeg ik niet vaak (lees: nooit)

Hier is het nieuwsbericht:
[..]
Gepost door: PhysX op 14-10-2010 23:11
Ik heb de video gezien en het is best ziek en schokkend. Mischien is het beter dat de link verwijderd wordt naar deze video.
Niann-Tsyr
Door Niann-Tsyr (1776 reacties) op 15-10-2010 18:40
Heb even alles gelezen. Ik kan niet op iedereen individueel reageren. Nou, kan wel, maar ik weet niet of de rest het leuk vind om een superlange post te lezen. Ik wil alleen maar zeggen: heel veel sterkte met het verwerken. Jullie hebben echt ballen om dit hier te plaatsen. BG'ers zijn toch wel het meest tolerante volkje
Ik heb zelf ook zo mijn eigen dingetjes waar ik mee zit. Heel lang (lees: jaren) niets mee gedaan totdat ik dit jaar aan mijn tax kwam. Ik heb daar hulp voor gezocht, want ik trok het doodgewoon niet meer. Kort gezegd: depressie, weinig vertrouwen in mensen. Als je paar keer goed gebackstabbed bent, dan wordt je al snel para. Mensen zeggen weleens tegen mij dat ik te eerlijk en te lief ben en dat ik meer een bitch moet zijn. Tja, zo zit ik eenmaal niet in mekaar. Waarvoor zou ik niet de waarheid zeggen? Ik heb geen zin in ingewikkeld gedoe. Kan ook slecht liegen, want mijn moeder heeft het altijd door XD
Verder achter gekomen dat ik HSP zou kunnen hebben. Ik deed zo'n testje online. 19 van de 23 vragen waren "goed". De reden dat ik die test deed, was op aanraden van een kennis die HSP heeft. Ik ging er toen meer over lezen en ik herkende zoveel dingen in mijzelf. Ik vond het nogal eng worden.
Nu gaat het stukken beter. Alle negativiteit ga ik uit de weg en ik doe alleen dingen waar ik me goed bij voel. Dus als bijv. een irritant persoon gaat bellen, neem ik gewoon niet op. Terugbellen naar zo'n persoon doe ik niet meer aan. Als het super belangrijk is, bellen ze vast later nog wel een keer. Ik kijk dan wel wanneer IK zin heb om op te nemen.
Doordat ik hulp heb gezocht en over mijn problemen kon praten met een professional, heb ik ook uiteindelijk 1 studie kunnen afronden. Nu die andere nog, maar ik ben gewoon blij dat ik het altijd heb volgehouden. Het was letterlijk een lijdensweg. Er viel een last van me af toen ik hoorde dat ik mocht gaan afstuderen. Ik vergeet ook niet de vrienden die mij altijd hebben gesteund.

"I love it when a plan comes together" (Hannibal - A-Team)
ChrissieOne
Door ChrissieOne (4742 reacties) op 15-10-2010 19:10
Quote:
[..]

Tja, en dan zit er opeens een oude arts met een baard aan je zak te frutselen. Naja, beter dan dat er een ziekelijk geile verpleegster naast je bed staat

Gepost door: PhysX op 12-10-2010 19:56

Wat is er mis met een ziekelijk geile verpleegster? xD

Mja gelukkig dat je ze allebei nog hebt, 2 is altijd beter dan 1

@Nian-Tsyrr: Sterkte ermee! Maar wat is HSP nou eigenlijk?
There's no kill switch on awesome.
[Begin]  |2|3|4|5|6|7|8(142)  [Eind]