Na afgelopen zondag kan je hier misschien anders over denken . Sowieso doen mensen vreemde dingen als het om voetbal gaat. Zoek het verhaal maar eens op van Andrés Escobar voor Colombia die tijdens het WK in eigen doel schiet. Waarschuwing alleen: dit verhaal heeft geen happy end.

Maar om nou een uur te huilen om vooraf voor 95% zeker zijnde verlies in de groepsfase van een Champion's League... . Dan moet ik de mensen hier gelijk geven dat dit toch redelijk uit de toon valt bij de andere verhalen hier.


Sterkte. Heb zelf in m'n leven inmiddels drie honden verloren en elke keer blijft het een klote moment. Maar 5 jaar oud is veel te jong. Is de oorzaak al bekend. Hopelijk is het niet chronisch, want heel z'n leven aan de infuus en de prikken is ook niks.

---

Currently playing: Valkyria Chronicles, zal 'm toch een keer uit moeten spelen.

@RobbieP: Ik weet niet wat de oorzaak is. Morgen gaan ze hem weer bloed prikken en dan sturen ze het bloed naar een laboratorium om te kijken wat ie heeft enz. Maar ik ben bang dat ie een nieraandoening heeft. Hij wil niet eten en hij wil alleen maar drinken. Maar wanneer hij drinkt, moet ie spugen(braken).

---

Wat voor mensen geldt, geldt ook voor honden. De juiste medicatie kan een hoop doen. De hond van m'n moeder leek ca. 6 maanden geleden ook afgeschreven. Wilde niet eten, niet wandelen, rilde bij het leven. Hond naar de dokter, wat antibiotica, wat andere medicijnen en hij rent nu weer als een gek door het park. 14 jaar oud is ie nu. Gewoon afwachten, medische wetenschap kan zelfs op het gebied van honden wonderen verrichten.

---

Currently playing: Valkyria Chronicles, zal 'm toch een keer uit moeten spelen.

Ons hond is echt een familielid. Als die ooit dood gaat dan vrees ik dat mijn vader (die helemaal gek is van dat beest) er achteraan gaat :p

Ik zal het nog iets nuanceren: vrouwen mogen bij het Korps Commandotroepen... maar het is nog nooit een vrouw gelukt om door de selectie heen te komen. Bij de mariniers weet ik niet of er vrouwen zitten. Ik woon in Maarn (naast Doorn, waar de basis van de mariniers is) dus ik zie die gasten elke dag voorbij rennen en ik heb nog nooit een vrouw in hun gezelschap gezien

---

http://www.trueachievements.com/Het+Zwijn.htm

Ik zag toevallig dat bij sommige Budgetgamers af en toe een gevoel heerst van niet in de maatschappij passen dan wel eens een moeilijk te beschrijven depressief gevoel hebben terwijl het ze feitelijk aan niets mankeert. Ik las daar in een tijdschrift een artikel over, het ging over sociaal isolement ondanks social networking en de vele communicatiemogelijkheden die de maatschappij biedt. deze is online niet te lezen, maar hier een linkje van een ongeveer vergelijkbaar artikel:
KLIK!
klik voor nog een beter stukje!
Let vooral op hede kop:'Eenzaamheid achter de computer'. Niet om te flamen, maar misschien goed als we allemaal een beetje aan zelfreflectie doen (ik dus ook ja!

---

Every corpse on Mount Everest was once an extremely motivated individual.

Guess what, ik heb gewoon een cohocladeletter van m'n pa.. Shit wat wordt ik daar immens pissig van.


1: hij heeft het grootste en een belangrijk deel van mijn leven verpest.
2: hij schold me uit voor kutkind etc. toen ik 18 werd.
3: we doen niet aan verjaardagen en sinterklaas, dankzij HEM
4: mijn moeder zit abosluut niet breed, mede dankzij hem
5: hij houd zich neit aan de afspraak met post ophalen en komt vrijwel iedere dag langs ipv 2maal per week.

Dat ie z'n smerige chocoladeletter in z'n reet stouwt, smerige leier. Mijn vergiffenis krijgt 'ie nooit. Zak.

---

Hmm... Mehh.

en terecht, als ie zoveel vergalt heeft heb je het recht om er zo over te denken.

De stiefvader van mijn vriendin zelfde verhaal, hij is de reden dat mijn vriendin na 9 maanden verkering al bij ons woonde. I still don't trust the bastard!

---

Danny's Hardcore Cafe: https://www.youtube.com/channel/UCB9oBtkioMbjtpGC0Z4m3rQ

@Valthyr: 1 vraag. Is je moeder nog steeds met je vader. Zo ja, WAT IS MET HAAR! WAAROM GAAT ZE NIET WEG VAN JE VADER! Na alles wat hij aan jou heeft aan gedaan. En zo niet, waarom woon je niet bij je moeder ofzo en waarom heb je nog contact met je vader?

---

Mijn verhaal is ook lang, ik ga het hier niet allemaal typen, maar waar ik nog altijd mee zit:

Mijn ouders zijn gescheiden, dat gebeurde toen ik 1 jaar was of nog niet eens, punt is, daar heb ik geen last van, of ooit gehad. Ik had dus extra opa's en oma's, daar komt het even op neer.

De ouders van mijn stiefvader (die met mn moeder trouwde toen ik 4 was) zijn nu allebei overleden. Toen ik 8 was, ik was met mijn biologische vader op vakantie, in Ierland. Hele fijne vakantie gehad, en toen ik naar huis ging bleef mijn vader nog een weekje, dus ik mocht alleen met het vliegtuig! Ontzettend spannend natuurlijk. Ik werd opgehaald door een stewardess en er werd voor mij gezorgd. Ook heb ik een paar minuten in de cockpit gestaan en kreeg een pepermuntje van de piloot(!). Maar nu dwaal ik af. Toen ik geland was werd ik door opa en oma opgehaald (ouders van mn ma), ik zou een weekje logeren. Tijdens die week ging savonds de telefoon. Mijn oma was overleden (de moeder van mn stiefvader). Ze was al tijden ziek volgens mij, en aangezien ik 8 was werd dat allemaal een beetje op afstand gehouden, en dat snap ik ook wel. Hier ben ik onderhand ook wel redelijk overheen, maar ik heb het altijd vreselijk gevonden dat ze dood ging terwijl ik zo van mijn vakantie aan het genieten was.

Nu word het toch weer een stuk langer dat ik gewild had.... maargoed;

Jaren later, ik was 19 of 20, doet er niet zo veel toe. De bijpassende opa, fervent zeiler, hij hield er zo veel van. Hij had me al een jaar of 2 lang gevraagd, of ik een keer in de zomer mee zou komen zeilen met hem. Maar ik had net mijn vriendin gevonden, die woonde in Finland, dus logischerwijs waren mijn zomers volgepland. Ik zat daar vaak, daar in Helsinki. Leuke tijden waren dat, geweldige tijden. En de zomer waar ik zo mee zit, het was een geweldige vakantie. Ik ben eerst met mijn ouders (stiefpa + ma) naar Toronto geweest. Niagara Falls gezien, 2 weken in een bungalowtje aan het meer gezeten. Lekker gevist, Jellybeans(win!) gegeten etc etc. Nadat we thuis kwamen, had ik 3 dagen thuis, en daarna zou ik naar Finland gaan, naar mijn vriendin, die ik al sinds de lente niet meer had gezien. (ik zat 2 van die drie dagen bij de tandarts door een gebroken kies, maar dat kon de pret niet drukken). 3 Weken in Finland met mijn vriendin weer een geweldige tijd gehad. Maar toch ook verdrietig omdat ik weer naar huis, en school moest, en ik moest haar weer zo lang missen. En toen kwam mijn pech. De laatste dag dat ik daar was, ik bekeek mijn email, en ik vond dit.

"Vanavond werden we door Matthijs opgebeld dat opa Bert plotseling is overleden. Hij was aan het zeilen met een vriend en heeft een hersenattaque gekregen (of iets dergelijks). We zijn allemaal helemaal verbijsterd en erg verdrietig. We hebben twee weken terug ter ere van zijn 75e verjaardag een boottocht gehad en een etentje, en nu dit... Terwijl we allemaal dachten dat hij nog veel ouder zou worden.

We zitten met zijn vieren beneden en huilen en praten maar wat... Papa gaat morgen naar Gerda, zijn vader wordt naar huis gebracht, hij is nu nog in het ziekenhuis in Zierikzee. Wanneer de begrafenis is, weten we niet, maar waarschijnlijk maandag.

We hadden het er ook nog over hoe wrang het is dat je nu weer op vakantie bent, terwijl jou dat met Omi ook al is overkomen. "

Om maar even to the point te komen, die mail bevat ook meteen de dingen die me tot op de dag van vandaag nog zó dwars zitten. Ik ben nu bijna 23, normaal gesproken denk ik er niet aan, maar na het lezen van deze topic moet ik het toch even kwijt.

1: Mijn opa overleed, terwijl ik verdomme alweer op vakantie was, dit gebeurde dus ook bij de bijpassende oma. (in de mail word die Omi genoemt, ze kwam uit Indonesië, Indonesische oma -> Omi, geddit?) En ik ben zo bang dat als ik de volgende keer weer op een uitgebreide vakantie ga... Dit heb ik om andere redenen dan deze al een tijd niet gedaan. Maar het blijft me dwars zitten. (niet zo erg dat niet niet zou gaan hoor, maar toch) Mijn lievelings huisdier, een klein fretje van 12 jaar ging ook dood, toen ik bij mn vriendin was tijdens de zomervakantie.

2: Hij overleed tijdens het zeilen, iets wat hij ontzettend graag nog een keer met mij wilde doen. Maar ik had telkens maar geen tijd. Eigelijk meer zo van "dat doen we zeker nog een keer!" Maar het kwam er maar niet van. Hij was tenslotte pas 75.

3: Zijn beste vriend zat bij hem in de boot toen het gebeurde. Begrafenissen zijn altijd zwaar, en mannen, en zeker mannen met levenservaring, en leeftijd, die huilen niet zo veel/hard meer. Maar zoals ik die vriend (ook een man van 70+) zag huilen, dat heeft me keihard geraakt. En het was enorm zwaar om te zien hoe hij in die toestand het vaantje van de Watersnip op de kist legde.

Mijn thuiskomst van die vakantie was zo moeilijk, ik kwam thuis midden in het hele rouw en begrafenis-regel-proces(3x woordwaarde) van mijn ouders. Ze haalde me op van Schiphol, en in minder dan een halve minuut nadat ik uit die bagage hal kwam lagen we met zijn 5en (mn halfzusjes waren er ook) in tranen. Dat moet er dramatisch uitgezien hebben.

Ik kan mijn stiefvaders speech tijdens de begrafenis ook nog goed herinneren. Mijn opa klaagde namelijk eventjes over nekpijn, en zakte toen weg. Hij had het er in zijn speech over hoe pijnloos, en vredig hij overleden was, tijdens zijn hobby, zijn favoriete bezigheid. En hij eindigde met de zin "Daar teken ik voor". Dat was moeilijk om aan te horen.

Goed, dit is dus 5 keer langer dan ik wilde geworden, sorry. Maar dit mankeert er aan mij. Er over schrijven is toch moeilijker dan ik dacht. Ik heb het ook niet meer overgelezen voor typ en of spelfouten.

---

What? Boo is outraged! See his fury! It's small, so look close. Trust me, it's there.

=o Ik weet niet echt iets om te typen. Maar ik heb heb het wel gelezen, en ik snap waarom je er mee zit. (Wat iedereen wel zal doen denk ik) Natuurlijk kon jij niet weten dat hij zou overlijden, maar het is wel echt vervelend dat het zo gegaan is..

@Shyn: Sorry dat ik moet zeggen, maar je hebt volgens mij een vloek. Een vloek der mensen die dierbaar zijn voor jouw en die doodgaan wanneer je naar vakantie gaat. Nah, ik maak een geintje en a.u.b wordt niet boos. Maar ja, wat mensen altijd zeggen: ga gewoon met je leven door. Je hebt niet met opa gezeild waarom ga je niet zelf op de plek waar je opa altijd zeilt een keer zelf zeilen. Dan kan je alvast zien en voelen hoe het zou zijn als je met je opa eigenlijk zou zeilen. En hij is ook altijd voor jou. Ook je oma. En het kan gebeuren. Jij hebt dan opeens mensen die dood gaan terwijl je op vakantie bent. Andere hebben mensen die dan kanker hebben en die dan dood gaan. Zo is het leven. Maar ga gewoon door met je leven en probeer een keer te zeilen. Maar wat ik wel gaaf vind, is dat je al op je 8ste alleen in een vliegtuig mocht reizen. Man ik wou dat ik ook nu alleen kon reizen.

---

@Judiiith

Och als iemand het al leest dan ben ik er al een beetje van af, gewoon het gevoel, snap je?

@Glopez

Die oma had slokdarm kanker als ik het goed herinner, maar het hele ziektebed is een beetje aan mij voorbij gegaan als 8 jarige.

Ik ga ook met mijn leven door hoor, ik zit er in het dagelijks leven niet mee. Maar vandaag was een enorm vermoeiende dag. Ik werk in het ziekenhuis, dus je ziet wel eens wat dingen. Dat hoort er nou eenmaal bij. Maar als je zo moe bent, en thuis dit topic vind, en een beetje leest, Moest ik ook even wat kwijt.

Zeilen doe ik niet meer, opa had het me ooit een keer geleerd. Maar ik kom nu niet meer in Zeeland, het huis en de boot zijn verkocht. Dat hoofdstuk is af. Als ik een keer ga zeilen is het in Finland, op een prachtig meer.

En geloof mij, als 8 jarige is in een cockpit staan ontzettend gaaf. En het versgemaakte broodje ei wat je geserveert kreeg, beste broodje ei dat ik ooit heb gehad! Tegenwoording mag je blij zijn als je te eten krijgt, en als je wat krijgt is het een muf bammetje uit een vacuumverpakking.

---

What? Boo is outraged! See his fury! It's small, so look close. Trust me, it's there.

Onbegrijpelijk wat mensen hier allemaal posten.
Als je problemen zo groot zijn dat je op een gaming site je hart moet luchten, zou ik een keer de maatschappelijk werker inschakelen.

Als jij het zo onbegrijpelijk vind dat mensen graag een plekje hebben om even te kunnen luchten, vind ik het nog onbegrijpelijker dat jij hier gaat zeiken als je er zelf niets mee wil. En ronduit cryptisch waarom je dan überhaupt dit topic leest.

Daar heeft verder maatschappelijk werk geen zak mee te maken, ik werk af en toe samen met maatschappelijk werkers, die shit gaat een stuk dieper dan dit.

---

What? Boo is outraged! See his fury! It's small, so look close. Trust me, it's there.

Blijf weg van dit topic als je niks toe te voegen hebt zou ik zeggen.

---

Hey, ik ben geen olifant

De relatieve anonimiteit van een internetforum kan -zoals je ziet!- voor veel mensen juist bevrijdend werken. "Gewoon" je verhaal van je af schrijven kan enorm veel helpen.

Daarbij komt dat ik jouw verkapte veroordeling ook niet helemaal begrijp. Dat jij zulke verhalen liever niet op een forum zet, prima, maar je kan op z'n minst begrip tonen voor de mensen die het wel doen, toch?

---

3DS: 2535-3604-6726, PSN: MrHetfieldNL Switch: SW-0916-6278-0790

Boe!! Jij hoort hier niet.
Ik heb trouwens ook verhaaltje gepost, maar zo groot probleem is het ook weer niet. Gewoon even frustratie uiten denk ik.

Ik weet uit ervaring hoe slecht speciale hulp kan zijn zoals een psycholoog, psychiater, therapeut, gedragsdeskundige of een simpele instantie die speciaal is voor dat soort gevallen.

De meeste mensen denken dat je direct geholpen wordt. Ik ken gevallen die al jaren wachten op speciale hulp. Dat is triest.

Bij mij was de hulp zo bar slecht dat ik het zelf moest betalen. Dan zijn ze ineens veel aardiger tegen je . Dit is alleen niet op te brengen door de meeste mensen (mij ook niet) maar ik had een diagnose nodig en die wilde niemand geven behalve hun. Ik geef wel toe dat de problematiek die opgelost moest worden heel erg was. Dat kan niet even behandeld worden. Waren speciale mensen voor nodig.

Uiteindelijk betalen de meeste mensen zelf een instantie uit een P.G.B. waarvan het aanvragen ook erg lang duurt en een diagnose nodig is. Voordat je dat geregeld hebt ben je jaren verder. Daarna zit je wel goed en krijg je genoeg hulp. Niet veel maar acceptabel. Bij de meeste mensen zijn dan de standaard problemen vanzelf overgewaaid.

Laat iedereen in zijn waarde. Gamers hebben ook gevoelens en hun kunnen dat hier kwijt.

Vergeet trouwens niet 1 punt. Gamers heb je in meerdere vormen. Je hebt gamers die af en toe gamen en gamers die de hele dag ermee moeten vullen omdat ze ziek zijn of iets dergelijks. Deze mensen voelen zich hier op hun gemak. Ik ben er zelf ook 1 van . Durfde het bijna niet te zeggen.

Veel sterkte allemaal toegewenst.

---

The accumulated filth of all their sex and murder will foam up about their waists and all the whores and politicians will look up and shout "Save us!"... and I'll look down and whisper "No."

@Shyn
Tjesus, dat is ook eng! Als ik alleen op vakantie ben gaan er namelijk ook telkens mensen dood. Bijvoorbeeld toen ik 2 jaar geleden in m'n eentje een maand in Turkije was en de tijd van mijn leven had ging ook mijn Omi dood (niet-biologische oma). Je zult het niet geloven maar ik heb sinds die tijd nog nooit haar graf bezocht, terwijl ik wel bijna dagelijks even aan haar denk. Ik kon natuurlijk ook niet bij de begrafenis zijn... Het is zo raar als een dierbare op zo'n onwerkelijke manier van je wordt afgenomen.

Ze liet al haar geld na aan mij en m'n broertje en zusjes, wat ik heel speciaal vind. Maarja het is waarschijnlijk belangrijker dat ik vaak aan haar denk dan dat ik haar graf bezoek (wat overigens wel op de planning staat, het is alleen vrij ver weg).

---

http://www.trueachievements.com/Het+Zwijn.htm

Rot dan een eind op halve tamme.

---

-