Ik ben de laatste tijd een flinke bezem door mijn ouderlijke huis aan het halen, vandaag was de kast met foto's aan de beurt. EN WAT HEBBEN MIJN OUDERS VEEL FOTO'S VAN MIJ. Echt HEEL veel.(Van mijn broertje vrij weinig daarentegen...) Wat mij vooral opviel is dat ik obsessed was door Mario! Ergens snap ik het ook wel, ik speelde ALTIJD Mario 64, Mario Kart 64, Super Mario All-Stars, Mario Party 3 of Super Smash Bros. Als ik thuis kwam vroeg ik altijd 2 dingen 'Mama... Wat eten we vanavond?' en 'Mama mag ik Nintendo'en?'. Mijn moeder vond/vindt dat ZO VRESELIJK irritant haha! Ik vraag het niet meer hoor maar ik merk dat er totaal geen interesse is als ik het over video games heb. Maar over die foto's ik had een standaard pose:



Mijn hele oude beste vriend zei het ook al, ja het was wel HEEL erg altijd. xD

Nu wil ik van jullie weten: hadden jullie vroeger ook zoiets? Vroeger is soms een erg groot begrip, ik ben bijna 19 en ik zou het niet over 'vroeger' moeten hebben. Aldus mijn ouders dan Die zeggen als je 40 bent mag het pas.(Lol ik doe het alsnog)

Het valt me trouwens wel op dat ik sociaal altijd zeer slecht bezig was. Altijd bezig met mijn Nintendo's enzo. En dat ben ik nog steeds, op verjaardagen, zaterdagen en eigenlijk altijd als ik tijd heb ben ik bezig met Video games. Ik heb nu wel vrienden, dat is al heel wat haha!

Ps Ik zal straks nog wel wat foto's maken met mijn Mario pose! x3

---

Boomerang! Do you want a banana..?

Mijn leven bestaat uit een aantal fasen, elk met een eigen grote obsessie. Het begon met olifanten, waaruit mijn huidige username (en avatar) nog voortkomen. Ik spaarde echt álles met een olifant erop. Beeldjes, speeltjes, krantenknipsels, verpakkingen, smerige uitgedroogde snoepjes, het was echt eng gewoon. Een paar jaar terug heb ik 75% van die rotzooi weggegooid en alleen de allermooiste beeldjes bewaard.

Toen kwam gaming. Dat begon ongeveer eind basisschool, en eindigde ongeveer eind middelbare school. Toen kocht ik belachelijk veel games, merchandise en liep ik zelfs in gameshirts rond (niet zo goed voor je imago op een middelbare school, maar goed, ik had toch al geen goed imago).

Terwijl mijn game-obsessie langzaam begon te vervagen, begon mijn auto-obsessie langzaam te groeien. Ik begon me er meer in te verdiepen en toen ik 18 werd kon ik eindelijk gaan lessen. Toen werd de obsessie nog vele malen erger, en het bereikt een hoogte/dieptepunt toen ik mijn eigen auto kocht. In die fase zit ik nu nog steeds. Ik vraag me wel eens af of ook dit weer voorbij zal gaan, maar ik vermoed van niet. Ik denk dat ik hiermee toch mijn ware passie heb gevonden.

Tienjarige Fant:

---

Hey, ik ben geen olifant