WWE 2K14 is een vervolg op WWE 2013 en is de eerste worstelgame sinds Take-Two de licentie in februari heeft overgekocht van het failliete THQ. Het worstelgenre heeft de Benelux nooit zo kunnen pakken, toch is er elk jaar een aardige schare fans die deze game geheid toevoegen aan hun collectie. Mijn laatst gespeelde worstelgame dateert inmiddels alweer van een decennia geleden: ik weet nog dat ik toen onder de indruk was van de immense grootte van André the Giant en dat ik met de snelle Hulk Hogan iedereen de baas probeerde te zijn. Al kwam het toen voornamelijk neer op uit de ring springen en zoeken naar stoelen en ander meubilair om de competitie op een oneerlijke manier een kopje kleiner te maken. Er is veel veranderd in de afgelopen, ik was dan ook onder de indruk van WWE 2K14.



Pure nostalgie in de 30 Years of Wrestling-campagne
Iedereen weet inmiddels wel dat American Wrestling-gevechten redelijk ‘scripted’ zijn. Waarom genieten dan jaarlijks nog steeds zoveel Amerikanen van deze sport als de winnaar achter de schermen eigenlijk al bekend is? Dat komt omdat het bij worstelen meer gaat dan om het gevecht. Het gaat om de sfeer die zich rondom een specifieke wedstrijd afspeelt. Een wedstrijd staat niet op zich, maar is vaak onderdeel van een verhaallijn die verteld wordt. In de nieuwe 30 Years of Wrestling-campagne zijn diverse van deze verhaallijnen na te spelen. Er zijn meer dan 45 historische wedstrijden in totaal en bij elke verhaallijn zijn de originele video’s terug te bekijken die zich rondom een vete afspelen. Ook al blijft het typisch Amerikaans, de echte video’s zitten zo goed in elkaar dat de emoties die hier in terug komen je echt een oppepper geven naar het daadwerkelijke gevecht toe. Zo is er een gevecht tussen Shawn Michaels en old-timer Ric Flair, waarbij Ric Flair op een tour zit om nog eenmaal alle bekende worstelaars uit te schakelen, dit om te laten zien dat hij het nog steeds kan. Wanneer hij nog één keer zou verliezen, zou hij stoppen met worstelen. De manier hoe Ric Flair Shawn uitdaagt om tegen hem te vechten is redelijk indrukwekkend. Shawn Michaels wil namelijk eerst niet aan dit gevecht meedoen, maar neemt uiteindelijk toch de uitdaging aan.



Het toevoegen van deze originele video’s is echt een grote plus. Het zorgt er niet alleen voor dat je helemaal in de WWE-sfeer komt, maar het biedt tevens de kans om weer een beetje in de WWE-wereld te kruipen. Je hebt als het ware een WWE-geschiedenisboek bij de hand; alle verhalen die je hebt gemist kun je tenslotte nu herbekijken en herspelen. Zo raak je tevens gemakkelijker bekend met de nieuwe vechters die de WWE rijk is, terwijl je tegelijkertijd nostalgie kunt ophalen met de legendarische gevechten zoals die tussen Hulk Hogan en André the Giant, waarbij de Hulk enorm zijn best moest doen om de loodzware André op te tillen. Andersom kunnen jongeren zo kennismaken en bekend raken met de oude vechters die de WWE op de kaart hebben gezet.

Tot slot krijgen de gevechten zelf nog een vleugje extra authenticiteit met zich mee door de zogenaamde ‘historical objectives’. Zo moet je bijvoorbeeld een vechter uit de ring slingeren om hem vervolgens vast te pinnen op de tafel van de commentatoren, of moet je een bepaalde ‘signature move’ uitvoeren. Deze objectieven zijn niet zomaar willekeurig gekozen, maar zijn gebaseerd op de daadwerkelijke gevechten die hebben plaatsgevonden. Overigens zijn ze wel optioneel, dus je bent niet verplicht de opdrachten uit te voeren. Plezier hebben staat dan ook centraal.



De gevechten
Diverse gameplay-onderdelen uit WWE 2013 zijn ‘getweaked’ of hebben een flinke make-over gekregen. Zo lopen de worstelaars net wat sneller dan voorheen en zijn de loop- en renanimaties nu een stuk vloeiender. Om het probleem uit WWE 2013 te halen dat online tegenspelers alleen maar renaanvallen toepassen, is er een zogenaamde ‘start-up motion’ toegevoegd, zodat je een aanval makkelijker ziet aankomen en je zo beter kunt verdedigen door een tegenaanval toe te passen. Elke aanval is immers te verdedigen met een tegenaanval. Om dit te doen, moet je op het juiste moment de rechtertrigger indrukken: doe je dit precies op het goede moment, dan zet je meteen een succesvolle tegenaanval in. De tijd die je hebt om de trigger in te drukken is echter wel enorm kort, dus het is een kwestie van goed timen. Voorheen was het zo dat dit resulteerde in een ‘stalemate’-situatie, deze krachtmeting hebben ze er nu echter uit het spel gelaten om de gevechten sneller te maken. Ook is het nu weer mogelijk om buiten de ring te vechten en om vanonder de worstelring diverse wapens, zoals een stoel of knuppel, te halen die je kunt gebruiken in het gevecht. Daarnaast zitten de commentatoren vlak bij de ring en niets voelt zo goed als een vechter op hun tafel te lanceren.



Daarbij komt nog eens dat de sfeer in de ring ook goed is neergezet. Vooral de introducties van de worstelaars zit bijzonder goed in elkaar. De introductie van bijvoorbeeld The Undertaker, een worstelaar die naar eigen zeggen nog nooit een wedstrijd verloren heeft, maakt je gewoon daadwerkelijk ongemakkelijk wanneer hij met bliksemschichten achter zich, donderende muziek en zijn lange regenjas naar het podium komt lopen. Ook het publiek is het noemen waard: ze staan met borden te zwaaien en juichen allemaal mee. Electronic Arts kan met FIFA nog wat leren van hoe het publiek bij deze game in elkaar zit. Het enige wat als puntje van kritiek hier wel gegeven mag worden, is dat sommige worstelaars er wat gedateerd uitzien. Ik denk dan ook dat dit het grootste verbeterpunt moet worden voor WWE 2K15 wanneer die op de volgende generatie consoles uitkomt. Al is dit laatste nog niet bevestigd.

Creëer je eigen ervaring
Wanneer je klaar bent met het doorspelen van de campagne en genoeg hebt van de standaard onlinegevechten is er nog de Universe-modus. De mogelijkheden zijn hier zeer uitgebreid. Van het simpel aanpassen van de kleuren van de bekende worstelaars (zowel hun tenue tijdens hun introductie als in de ring), tot het volledig creëren van een eigen strijder.

Belangrijker nog is dat je een geheel eigen kampioenschap in elkaar kunt zetten, waarbij je tot en met de overwinningsriem alles naar je hand kunt zetten. Als je echt een worstelfanaat bent, is dit ongetwijfeld de modus die je zoet gaat houden tot het volgende deel.



Eerste impressie
In het korte tijdsbestek dat ik met WWE 2K14 heb doorgebracht, ben ik werkelijk weer in de gehele WWE-scene gezogen. Ik was dan ook onder de indruk van de 30 Years of Wrestlemania-campagne. Een kleine kanttekening die ik moet geven is wel dat ik alleen de Ric Flair- en Shawn Michaels-verhaallijn heb mogen aanschouwen, het is dus nog niet bekend hoe goed de andere verhaallijnen in elkaar zitten. Echter, als deze net zo verzorgd zijn als diegene die ik heb gezien, dan wordt dit een mooie campagne die de nodige nostalgische momenten combineert met de potentie om wat bij te leren van de WWE-historie. Uiteindelijk moet je wel iets met de WWE hebben om de game interessant te houden. Grafisch zien de arena’s en alles eromheen er goed uit, alleen sommige worstelaars ogen gek genoeg wat gedateerd aan. Of de gevechten zelf interessant blijven, lees je in de recensie wanneer we hier wat dieper in kunnen duiken, maar dat deze titel de nodige kwaliteit biedt, is na deze hands-on al duidelijk.