Skull, sterkte gewenst! Kan me niet voorstellen hoe het moet voelen om na 7,5 jaar uit elkaar te gaan. Het lijkt me dat je dan allang hebt uitgeplant hoe je toekomst met haar eruit ziet.

Het belangrijkste blijft toch om altijd naar je gevoel en intuïtie te blijven luisteren. Doe waar jij je goed bij voelt. Mogen de komende weken hopelijk een eye-opener voor jou zijn, in welk opzicht dan ook.

---

Levensgenieter! Van circusdirecteur, naar IT-programmeur. Story of my life. :-D

Tijd voor een update van mijn situatie.

Korte samenvatting van wat er aan de hand was. Kind van mijn zus steelde alles van onze zoon, al anderhalf jaar lang. Nooit werd er iets aan gedaan, wij zeiden er ook weinig van (is niet ons kind die dat doet, horen de ouders te corrigeren) wel hebben we aangegeven dat wij dit vervelend vinden, want onze zoon heeft ook gevoel.
Nooit iets aan gedaan, tot mijn vrouw eens wat van zijn neefje afpakte (normaal) en zei ''daar was onze zoon mee aan het spelen'' toen begon ie te huilen (was wel over daarna) en zei mijn moeder ''dat het niet terecht was'' dus er ontstond ruzie omdat wij voor ons kind op kwamen. Hoe durven we ook?

Na een klein beetje erover te hebben gepraat, bleek het om een misverstand te gaan. Mijn moeder bedoelde ''de manier waarop'' en niet dat wij voor ons kind op kwamen. Na verwijten naar elkaar toe en uitleggen dat ze maar eens moeten aanpakken, waarop mijn vader weer reageert ''moeten we hem in elkaar slaan dan?'' (er is een weg tussen in elkaar slaan en niet reageren) hebben we besloten gewoon normaal met elkaar verder te gaan en normaal te doen omdat we het beste willen.

De update hoe het nu is. Ik wil alleen dat we normaal doen tegen elkaar, meer wil ik niet. Ik hoef geen sorry (we waren toch immers alle 4 fout) en wie er begon boeit me ook geen flapdonder. Als we normaal tegen elkaar doen ben ik tevreden. Mijn kind roept continu om zijn opa en oma en om de andere opa en oma, maar die komen nooit langs ondanks dat mijn moeder hem zo mist (boehoe) maar mijn vader en moeder willen een excuses voor wat we allemaal gezegd hebben. Daar zijn wij niet toe bereid.
We hebben echter excuses aangeboden laatst voor de lelijke dingen die we hebben gezegd (waren echt lelijke dingen) maar zij willen ook excuses voor het schreeuwen. Ze blijven in die rol hangen, terwijl wij verder gaan en zeggen fuck it, we willen gewoon normaal doen.
''Sorry'' zeggen gaat het gevoel niet van weg dat je het niet leuk vind wat er gebeurd is, sorry maakt niets goed. Zo werkt dat niet helaas. En als wij het moeten zeggen, kunnen zij het ook net zo goed zeggen, alleen boeit het ons niet.

Nu is er opeens een enorm probleem in hun ogen (het sorry zeggen en geen respect blablabla) terwijl wij zoiets hebben van, er is verdorie helemaal niets aan de hand.

Bijkomend probleem is, de vriend van mijn zus ging mij de hele tijd bellen en SMS'en dat hij vind dat wij niet normaal hebben gedaan tegen mijn ouders en ''dat wij daar niet mee weg mogen komen''. Meneer zegt ook ''grote man'' tegen mij (eeh? slaat dat op?) om mij uit de tent te lokken terwijl ik ten aller tijden kalm blijf (mezelf indekken dus) WTF heeft die gast ermee te maken? Hij moet zijn eigen vrouw eens gaan helpen i.p.v problemen die eigenlijk al licht geheeld zijn. Hij maakt zo juist meer kapot dan dat ie goed doet. Waarop ik dus reageer dat het hem geen donder aangaat. Nu is mijn zus boos, want wij doen lelijk tegen haar vriend. Sjeeeeeeeezus hey

Waarom moet het ook altijd zo moeilijk. Ik ben er al lang overheen. Waarom kunnen anderen dat dan niet?

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Die vriend van je zus moet een duik in de Maas nemen, wat een balhaar. Hij doet dit om jou te narren en om de situatie te verslechteren of zo te houden, lijkt net.

---

Nou, hij zal het op zijn beurt gerust goed bedoelen. Maar ik vind niet dat hij (de kouwe kant) zich ermee hoort te bemoeien! Lekker opdonderen en idd een duik nemen. Niet meer boven komen. Of nee, dat mag ik dan weer niet zeggen. Gewoon flinke griep oplopen dan!

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Klinkt als een hoop gedoe om niets

Dat is ook precies wat King Bowser schrijft. Mensen blijven in het verleden hangen terwijl de rest gewoon doorgaat.

@Risk, haha heerlijke comment weer, moest toch wel ff glimlachen bij je eerste zin.

---

3DS: 1478-3717-3634 / PSN+XboX Live: CaptainGuido / Nintendo ID: PugGTi

Ja dat gevoel heb ik dus ook idd Miesie. Wij willen verder, de anderen willen graag blijven hangen. Kom op zeg, wie is er dan kinderachtig? Maar goed, we wachten het wel weer af. Wij hebben ons best gedaan tot zo ver, we willen het er ook niet echt meer over hebben, klaar is klaar. Krijg je alleen maar gezeik van als je nu weer gaat opratelen en weer over het verleden beginnen gaat. Pffff, sommige mensen zijn echt kapot moeilijk. Wil echt niet zeggen dat ik makkelijk ben ofzo, maar poeh hey.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Haha waar of niet? Altijd heb je van die mensen die komen bemoeien met zaken die hun niet aangaan. Die komen alleen de boel opfokken en opstoken.

---

Had dit wel met moeders besproken, maar volgens haar zei mijn zus (die zei dat die zei dat ze gezegd heeft dat diegene zei weet je wel?) dat hij er gewoon naar van werd van dat gezeur om hun kind. Nou, dan moet je hem opvoeden. Maar als wij zeggen dat wij het vervelend vinden dat hij alles afpakt van onze zoon, krijgen we gewoon ''ja, dat leren ze op de peuterspeelzaal''. Eeh, als mijn kind alleen maar leert afpakken en narren op de peuterspeelzaal waar hij straks heen gaat, dan zijn wij daar heel gauw klaar.
Zijn andere neefje (maand jonger) pakt ook zijn eigen laptop, zet hem voor onze zoon, gaat bij hem zitten om vervolgens samen te spelen. Die pakt ook niets af. Kwestie van opvoeden, dat is vaak nodig bij kinderen.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Ja opvoeding is voor sommige ouders echt moeilijk heb ik het idee.. Ouders (voornamelijk huismoeders) geven snel op... 1 keer nee zeggen, wordt niet geluisterd, nog een keer nee zeggen, kind luistert weer niet, dus laten ze het erbij hangen. Zie het bij mijn eigen petekindjes. Papa en mama kunnen zeggen wat ze willen, luisteren amper nog, omdat mama die de hele dag thuis zit, de kinderen maar hun gang laat gaan..
En als je de ouders ermee confronteert dat er iets niet klopt, zie jij dat totaal verkeerd. Maar hoe groot is de plank voor hun hoofd als ze niet zien dat het ene kind wel netjes met een ander kan omgaan en het andere niet, dat er toch iets goed mis is. En dan had ik dat kind allang van die peuterspeelzaal afgetrokken....

---

Frietjesssss❤

Nature? Nurture?
Simpel stellen dat kinderen/mensen van nature goed of slecht zijn is net zo gewaagd als zeggen dat enkel opvoeding een kind/mens goed of slecht (lees: lief of stout bij kindjes) maakt.
Zelfs de beste opvoeders kunnen voor onmogelijke taken komen te staan. Kinderen heb je niet 24 uur onder jouw directe invloed, dus is het idee van het creëren van "de perfecte mens" een illusie.
Interessant genoeg zijn er verscheidende (vnl) psychologen die hebben geprobeerd te bewijzen dat het succes van een kind maakbaar is. Met de juiste opvoeding kan een kind alles bereiken en zal het precies worden zoals jij wil; de meeste kinderen die een dergelijke opvoeding hebben ondergaan hebben zelfmoord gepleegd of zijn opgenomen.

---

Free TheIncredibleMachine

Damn Marinus, harde taal, are you serious? Dat stukje over zelfmoord en opgenomen worden..

---

Blijkbaar is dat niet zijn denkwijze maar is dat uit onderzoek van die psychologen die hij noemt gebleken..

---

Ghost reportin'. Somebody call for an exterminator?

I know, Doo..

---

Nou, dat dus Destroymichelle. Het is gewoon kansloos, want idd als je wat tegen ze zegt krijgen wij (in ons geval dan) het antwoord dat ieder het op zijn of haar manier doet, en dat zij niet slaan en meerdere keren waarschuwen.
Slaan doe ikzelf ook niet (nooit, ik haat geweld) maar na 2 keer waarschuwen dat ''de kikker'' niet op de tafel mag, gaat de kikker bij de derde keer de kast in. Tijdje later mag hij hem wel weer terug, maar daarna gaat het precies hetzelfde. Dat noemt men nou regels en discipline bijbrengen.

Mijn zus waarschuwt rustig 15 keer, de 16e keer word ze boos, 17e keer gaat ze huilen, 18e keer dreigt ze met naar huis te gaan bij opa en oma vandaan, de 19e keer gaat ze harder huilen en roepen dat ze het niet meer aan kan, 20e keer gaat ze hem aankleden en zeggen dat als hij zijn schoenen niet aan wil doen (hij wil niet weg) dat hij dan zonder schoenen mee gaat ''het is dan je eigen verantwoording'' (kind is verdorie 3. Welke verantwoording?) dan zit ze in de auto, na 5 minuten komt ze weer terug de auto uit en mag hij weer spelen. 10 minuten later begint het weer :')

Zal echt niet zeggen dat ik de perfecte opvoeding heb, want iedereen doet het idd op zijn eigen manier. Maar ik denk dat na drie keer waarschuwen actie ondernemen een aardig goede aanpak is. (hoewel die van ons nog lerend is, hij is nog geen 2)
Mocht ie straks ouder zijn, dan is het een kwestie van ''hoe beter jij luisterd, hoe meer je voor elkaar krijgt'' Als hij mee gaat naar de winkel en alleen maar zeikt om snoep (waarop wij nee zeggen bijvoorbeeld) dan verpest je veel meer, want de volgende keer zeggen we weer nee. Ben je 3 keer zoet, mag je wat mij betreft de 4e keer gerust wel wat lekkers meenemen. Om maar een voorbeeld te geven. Gaatie janken? Blijf je daar toch lekker liggen joh :')
Heb 10 jaar in een supermarkt gewerkt. Maar echt wat een ellende maak je daar mee. ''Mama, mag ik deze?'' *Nee Himey, je hebt thuis nog snoep* ''Maar ik wil hem?!'' *nee Himey, je krijgt ze niet.* ''Wuuuuuuuu boehoe, snik en snotter'' *Oké Himey, neem maar mee dan* Dat is niet opvoeden i.m.o. Stomp op je oog, rotkind! (door de ouders verpest dus)

Maar goed, ik ga verder met mijn leven hoor, als zij lekker boos willen blijven doen verder is dat hun probleem Ik probeer te genieten van alles wat ik doe.

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com

Jup, tal van voorbeelden van bekend. Sommige vermaarde "denkers" (psychologen dekt de lading niet) hebben hun eigen kinderen, of proefpersonen indien voorradig, aan de meest verschrikkelijke dingen onderworpen. Een bekende psycholoog zei bij de geboorte van z'n dochter "zij wordt rechter" en bij z'n zoon "die wordt dokter" (fictief, weet de echte beroepen niet meer)...en aanvankelijk leek het nog succesvol ook. Beide pleegden later echter zelfmoord.
Waren veel discussies over ook bv in koloniale tijden...mensen die beweerden dat Afrikanen van nature slecht zijn en nooit iets konden betekenen tegenover mensen die zeiden dat succes maakbaar is als je maar de middelen en methodes hebt. Het nature vs nurture debat.
Uiteindelijk ligt de waarheid ergens in het midden wss, maar je kan het ouders niet altijd kwalijk nemen als hun kinderen ontsporen, er zijn tal van andere invloeden dan puur de eigen opvoedingsmethode.

---

Free TheIncredibleMachine

Bij mijn schoonmoeder is gisteren longkanker geconstateerd.

Heb het zelf nog nooit van zo dichtbij meegemaakt. Ja mijn oma is gestorven aan kanker. Maar toen was ik zelf nog vrij jong.

Ik vind het erg vervelend voor mijn vriendin. In de afgelopen 2-3 jaar zijn er al 2 mensen in haar familie gestorven aan kanker.

Voor mezelf is het ook moeilijk. Aangezien ik ook niet zo goed weet hoe ik er mee moet omgaan. Ik probeer mijn vriendin zoveel mogelijk te troosten. Meer kan ik ook niet doen.

Ik weet niet echt wat de overlevingskansen zijn van longkanker. Maar ik hoop voor haar dat ze volgende week geen slecht nieuws te horen gaat krijgen (dan gaan ze onderzoeken of er uitzaaiingen zijn)

Blijft een rotziekte En het vervelende is dat bijna iedereen er vroeg of laat mee te maken zal krijgen.

Sterkte Snap ook echt niet dat kanker nog altijd wordt gebruikt als vloek.. Al is de tering of cholera ook niet echt fijn, kanker is inderdaad iets waar eigenlijk iedereen wel mee te maken krijgt

Heftig man, heel veel sterkte gewenst EPMD.

Bij longkanker heb je twee vormen: kleincellige en niet-kleincellige longkanker. Het verschil zit hem in de celdeling. Kleincellige longkanker is de meest agressieve vorm, wanneer dat wordt geconstateerd kan het heel snel gaan. Mijn vader was binnen 6 maanden na diagnose overleden.

Ik hoop voor jou, je vriendin en je familie echt dat er niet-kleincellige longkanker wordt geconstateerd. Dan is de overlevingskans een heel stuk groter. Het kan zijn dat ik direct met de deur in huis val, maar het is wel realistisch.

Wat ik je echt aanraad is om al je gedachten uit te spreken en vooral steun bij elkaar te zoeken. Ik heb dat toentertijd niet altijd gedaan, en merk daar nu nog af en toe nog de gevolgen van (voornamelijk in het rouwverwerkingsproces). Daar heb je het meest aan.

Het blijft natuurlijk ontzettend moeilijk, maar op die manier kan je toch proberen om er het beste van te maken.

---

Levensgenieter! Van circusdirecteur, naar IT-programmeur. Story of my life. :-D

Allereerst wil ik even sterkte wensen aan EMPD. Ik hoop dat jullie er goed uitkomen en dat het straks allemaal de goede kant op gaat. Het is een ontzettende rotziekte, ik heb het zelf ook van dichtbij meegemaakt. Mijn schoonvader had darmkanker. Gelukkig voor hem(en natuurlijk iedereen er omheen) is hij inmiddels alweer een jaar of 5 genezen verklaard en op de laatste controle was niets gevonden. Maar ik weet ongeveer in wat voor positie het je zet. Je hebt veel verdriet van je vriendin, je wil er zo graag voor haar zijn maar je kunt eigenlijk niets doen anders dan een wonder verrichten. En dat lukt vaak niet, maar artsen kunnen tegenwoordig heel wat, dus laten we hopen op het beste. Nogmaals, sterkte.

Met dat gezegd te hebben valt mijn verhaal eigenlijk een beetje in het niet. Maar ik wil het toch even kwijt.

Voor de mensen die mijn situatie tussen mijn ouders en zwager weten omdat ze het eerder al gelezen hebben hoef ik niet uit te leggen hoe of wat. Maar voor degenen die het niet weten even een kleine samenvatting.

Mijn vrouw en ik kregen ruzie met mijn ouders omdat zij hun kleinkind alles lieten afpakken van hun andere kleinkind (onze zoon die anderhalf jaar jonger is) niemand deed daar wat aan, want het schijnt normaal te zijn daar. Dat vonden wij dus niet, dus mijn vrouw heeft er iets van gezegd. Het jochie schrok daar van, want het kwam uit onverwachte hoek. Mijn moeder maakte een opmerking, die wij verkeerd hadden opgevat, omdat zij het aardig krom zei (vonden we allemaal overigens, gewoon miscomunnicatie dus) toen barstte de bom omdat het frustratie was van anderhalf jaar lang.
Wij zeiden dat ze eens wat vaker moesten corrigeren, mijn vader hoe kortzichtig ie soms ook is begon gelijk ''moeten we 'em in elkaar slaan dan?'' terwijl er ook iets is tussen 500 keer zeggen ''nee'' of in elkaar slaan zoals terug pakken en zeggen dat onze jongen daarmee aan het spelen was.
Behoorlijk geëscalleerd dus wat nergens voor nodig was. Mijn zwager belde mij later op omdat hij niet vond dat wij zo konden doen tegen mijn ouders, hij had namelijk van zijn zoontje van 3 en mijn zus gehoord hoe het gegaan was en mijn zus van mijn moeder, dus weer lekker via via en een kant van het verhaal. Zwagers moeten gewoon sowieso hun bakkes houden als het om ouders gaat terwijl wij het grotendeels uitgepraat hebben.
Hij verwijderde ons van facebook, wij zetten zijn naam niet op de kerstkaart (bewust, lekker puhh actie) en wij hadden ook dat weer gedaan!

Anyway, inmiddels zijn we gewoon weer bij mijn ouders langs geweest en mijn moeder doet gewoon net als wij alsof er niets gebeurd is. We hebben erover gepraat, we weten wat er fout is gegaan en we doen gewoon normaal, we moeten toch met elkaar verder Mijn vader kan soms nog wel wat stug zijn, maar ik denk dat ook hij zijn best doet op zijn manier.

Mijn moeder zat er heel erg mee dat wij geen contact meer hadden met mijn zus. Maar mijn vrouw heeft mij weten over te halen dat we van onze kant een smsje zouden sturen voor mijn zwager zijn verjaardag die hij bewust niet vierde omdat mijn zus hoogzwanger is enzo blabla. We kregen positief bericht terug van ''dank jullie wel, leuk dat jullie eraan denken'' dus we hadden besloten diezelfde avond (19 februari) de stap te zetten vanuit 't niets om langs te gaan om persoonlijk te feliciteren. Al is het voor 10 minuutjes (aangezien hij het natuurlijk niet vierde in feite)
Dit werd heel erg gewaardeerd door mijn zus en zwager, hoewel hij erg vreemd opkeek toen wij opeens door de achterdeur naar binnen stapten!

Mijn moeder hoorde dit, ze was er heel erg blij mee dat we dit hadden gedaan. Die vind het namelijk verschrikkelijk al zou de familie uit elkaar vallen om welke reden ook.
We hadden het een maand geleden niet verwacht dat we zouden worden gebeld of uitgenodigd als de baby geboren zou worden, maar nadat we deze stap gezet hadden (ondanks dat mijn zwager zich bemoeide met andermans zaken en kinderachtig begon te doen en dus actie --> reactie) is het stukken beter. We werden gebeld door mijn zus dat hun dochter geboren was (25 februari) en we zijn vanmiddag even langs geweest (we konden niet eerder i.v.m werk en onze zoon zijn bedtijden) Even uurtje koppie gedaan en bij de baby gekeken en daarna weer vertrokken. Zwager netjes gefeliciteerd die later aan kwam, reageerde gewoon blij. Alles lijkt nu weer een beetje op rolletjes te gaan.

We doen dus nu gewoon normaal tegen elkaar, en eigenlijk laten we de ruzie en bemoeienis voor wat het is. We weten nu ieders mening, het is goed zo. Als we normaal doen ben ik al lang blij. Mijn zus weet hoe het precies zit, want zij dacht dat wij begonnen waren (lekker kinderachtig) maar dat was dus haar vriend. Dit weet ze nu, dat vond ik alleen belangrijk (excuses heb je toch geen barst aan) Ondanks dat ik het sowieso niet vergeten zal, en het nog steeds kinderachtig vind dat wij de gebeten hond zijn als wij ook eens reageren en/of iets (heel kinderachtigs) terug doen, zet ik dit ook even aan de kant, ik vind het belangrijker dat we gewoon normaal doen tegen elkaar.

We hoeven geen beste vrienden te zijn of te worden, als we maar gewoon verder kunnen samen. Het gaat dus stukken beter dan afgelopen tijd vanaf ± eind november.

Lang verhaal weer, als je het te lang vind lees je het maar niet. En als je hier bent aangekomen dan heb je het waarschijnlijk al gelezen. Haters gonna hate en bedankt voor 't lezen

---

https://wlo.link/@PRGames. Live every Friday 20:00CET. - PRGames merch: https://prgames.creator-spring.com