Pokégimmicks
De ontwikkelaars hebben aardig hun best gedaan om de logica en wereld van Pokémon toe te passen in een vechtgame. Via de mysterieuze ‘Synergy Stones’, die dus uniek zijn aan de Ferrum Regio, ben je verbonden met jouw Pokémon. Je kiest een ‘main’ Pokemon waar je vrijwel altijd mee gaat spelen en die je traint. Na elk verhoogd level krijg je een punt om te besteden aan de stats. Daarnaast kent het gevechtssysteem net als de RPG’s een soort steen-papier-schaar-concept, zijn er Mega-Evolutions als power-ups en vele arena’s met een Pokémonthema waarin aanvallen zoals Leaf Blade, Seismic Toss of Hyper Beam je om de oren vliegen.
De Indigo Lea... uhh.. Ferrum League!
De singleplayer heeft een luchtig verhaal met Shadow Mewtwo, waar je af en toe een onmogelijk gevecht mee aangaat. Maar waar het echt om draait is het toffe en titulaire Pokémontoernooi. Je vecht in het stadium in een poule met een hele rits aan trainers en door te winnen kom je steeds hoger op de ladder te staan. Eenmaal goed genoeg, mag je meedoen aan een eliminatietoernooi om de nummer een te worden. Tenslotte mag je als vechtkampioen een examen afleggen bij een meester. Niet voor je zwarte band, maar om toegang te krijgen tot de volgende rang van de Ferrum League.
Hebben jullie Calcium voor mijn Machamp? Een HP Up dan?
Toch had er stiekem wel meer potentie in het Pokémonthema gezeten. Zo verdien je truckladingen aan Poké Gold in gevechten, maar kan je dit niet uitgeven in een hippe Poké Mart voor leuke items of om Pokémon wat persoonlijker te maken. Vrijwel alles gaat naar kleding van de Pokémontrainer zelf, wat eerlijk gezegd lang niet zo interessant is. Je ziet hem of haar enkel in de vorm van een 2D sprite bij aanvang van een gevecht. Daarnaast is het verhaalelement heel laagdrempelig en zijn er flink wat gemiste kansen om leuke dingen te doen met pokéballs, badges of gewone evoluties.
Gras-water-vuur
De gevechten zelf zijn wel een uitstekende mengelmoes geworden van twee genres. Het vechten voelt zeker niet als een traditionele vechtgame zoals Tekken of Soulcalibur dankzij de vele Pokémon gimmicks. Zo heb je Normal, Counter en Grab-aanvallen die net als gras/water/vuuraanvallen in de RPG’s elk (in)effectief zijn tegen een ander. Op Super Smash Bros.-achtige wijze activeer je de typische elementaire aanvallen zoals Flamethrower en hiermee is de kerngameplay geheel in de stijl van Pokémon. Met dit trio van soorten aanvallen, een verdedigingsknop en wat speciale aanvallen lijkt het nog best op een typische 2D vechtgame, dat verandert zodra je een keer een Critical Hit scoort.
Hybride gevechten
Bij zo’n beetje elke Critical Hit wisselt de game tussen de 2D en 3D modus. Naast de 2D Dual Phase, is er de Field Phase, waarin je vrij mag rondrennen in een arena en je dus veel meer speelt met aanvallen op lange afstand. Het is de truuk om een Critical Hit te scoren op jouw vijand en dan zo veel mogelijk schade te doen in de modus die past bij jouw Pokémon. Zo is Lucario geen ster op het veld maar Pikachu juist wel. Hiernaast zijn er nog de vele Support Pokémon zoals een Snivy, Magikarp of Espeon die aanvallen, dwarszitten of versterken. Of de Synergy Burst power-up waarmee je tijdelijk veel sterker bent en helemaal los kan gaan met een superaanval. Het voortdurend wisselen tussen die 2D en 3D gameplay geeft Pokkén een eigen identiteit, en zodra je het vechtsysteem helemaal induikt zal je ook zien dat het best veel complexiteit heeft.
Veel meer dan vier aanvallen
Er is namelijk een flinke move list voor elke Pokémon met allerlei technieken om toch aanvallen te ontwijken, meer kans te hebben om luchtaanvallen tegen te houden of de vijandige Pokémon wel/niet op afstand te houden. Elke Pokémon heeft een geheel eigen speelstijl; een Blazikenfan zal zo snel mogelijk dichtbij willen staan en gek worden van een Chandelurespeler die hem met krachtige laseraanvallen op afstand houdt. Fans van Gengar kunnen weer meer strategisch spelen met speciale zweefaanvallen door de grond en Gardevoirliefhebbers kunnen met een goed getimede Calm Mind aanvallen sterker maken. Dankzij aanpasbare Support Pokémon, stats en power-ups kan je ook kiezen of je meer aanvallend, verdedigend of strategisch wilt spelen, zodat twee spelers met dezelfde Pokémon toch op een eigen manier vechten.
Makkelijkheidsgraad
Zelfs met die verborgen diepgang en flinke tutorials is alles best makkelijk op te pakken. De Ferrum League is kinderspel en duidelijk voor de beginnende spelers. Wel wordt het niveau langzaamaan opgevoerd. Geoefende gamers kunnen online hun ei kwijt, waar een enkele speler vele malen moeilijker te verslaan is dan de honderden computertrainers in het toernooi. Het clichématige “Easy to play, hard to master” is hier geheel van toepassing. Overigens merk je na een ronde of vijftig in de singleplayer pas dat zestien speelbare Pokémon wat beperkt is. In een wereld met ruim zevenhonderd Pokémon is het toch wel vreemd wanneer je vier keer achter elkaar tegen een Pikachu vecht, soms met kostuum.
Graphics hebben de verhuizing niet overleefd
Op een technisch vlak is er nog wel flink wat aan te merken op Pokkén Tournament. Het is duidelijk te zien dat het oorspronkelijk een arcadehalgame was en dat er flink is ingeleverd om het op de Wii U te laten draaien. Nu zien de Pokémon en de actie in de voorgrond er prima uit, maar op momenten is vooral de achtergrond behoorlijk onscherp. Mensen lijken wel platte stukken karton, gebouwen zijn kartelig en achtergrondanimaties maken ook geen indruk. Van een afstandje valt het niet zo op. Zit je echter dicht op je televisie dan merk je dat de grafische details veel te wensen overlaten.
De bank heeft lag
Een groter probleem dan de soms matige graphics, is de vreemde lag als je lokaal speelt. Want gek genoeg werkt Pokkén als een trein op het internet. Zodra je klaar bent om te vechten start er een teller van tien seconden, en vaak vindt het spel al een tegenspeler binnen twee seconden. Online draait alles dan ook soepel, zolang je niet om drie uur ’s nachts tegen iemand in Madagascar speelt. Maar wil je gewoon tegen je beste maat op de bank spelen dan zakt de framerate naar een onstabiele 30 FPS, wat best irriterend kan zijn en ook merkwaardig is. Waarom zou juist die modus zo moeten inboeten? Overigens kan je er normaal voor kiezen om met de Pro Controller te spelen. Hier word je gedwongen om één persoon met de Gamepad te laten spelen. En wanneer diegene op het scherm van de Gamepad zijn of haar personage moet kiezen, kan dat niet via het touchscreen maar alleen met een knopje. Een bevestiging dat Pokkén vrijwel niets doet met de unieke aspecten van de Wii U.
De perfecte game voor Machamp
Net als Hyrule Warriors is Pokkén Tournament een eigenaardige game die soms net wat onderdoet voor een AAA-game, maar veel goed maakt met een creatieve mengelmoes van genres. Het is behoorlijk tof om met ´jouw´ Pokémon los te gaan in een real-timegevecht en jij en jouw Pokémon langzamerhand steeds beter worden in een virtuele Pokémon League. Het is een vrij originele en geheel geoorloofde spinoff game die stiekem wel een soort leegte opvult. Wel moet je door wat technische missers heenkijken en persoonlijk had ik veel liever een Poké Mart gezien dan nutteloze donzige sjaaltjes voor mijn avatar. Pokkén Tournament wordt vooral teruggehouden door zijn oorsprong in de arcadehal. Toch blijft de sterke kerngameplay voor zowel beginners als eindbazen interessant en werkt de online matchmaking idioot snel. In zekere zin doet deze game precies wat een spinoff moet doen: een welbekende serie nieuw leven inblazen door oud en nieuw te combineren in een vet game-experiment. Het is misschien niet de meest gepolijste Pokémongame, maar voor Pokemontrainers die even klaar zijn met relaxte menu’s en Mewtwo eens van heel, heel dichtbij willen zien, is het toch wel een van de betere spinoffs.
Oordeel Pokken Tournament + Amiibo Card (Wiiu)
- Graphics
70 - Gameplay 80
- Originality 85
- Sound 75
- Replay 80
- Eindcijfer 78
309 )
27-03-2016 14:41
9)
27-03-2016 17:17
