Na een remaster van het eerste deel waarin Samanosuke de demonen wist te verslaan door hun leider Fortinbras te doden, is het in deel twee de beurt aan een volledig nieuwe held. In Onimusha 2 zul je in de schoenen van Yubei wraak moeten nemen op de bezeten krijgsheer Oda Nobunaga nadat hij je dorp heeft uitgemoord. Weet deze remaster van een PS2-game indruk te maken of is het een vrij luie port? Dat zocht ik voor jullie uit.
Meer van hetzelfde is niet erg als het goed is
Onimusha 2: Samurai’s Destiny bouwt voort op de gameplay-systemen van het eerste deel. Hoewel je een nieuw speelbaar personage tot je beschikking hebt, is de manier van spelen grotendeels hetzelfde. Je verslaat demonen, verzamelt zielen en gebruikt ze om je uitrusting te versterken. Tijdens het verkennen van de wereld komt het geregeld voor dat je door vijanden wordt aangevallen vanuit een dode hoek. Dit is onvermijdelijk dankzij het vaste cameraperspectief, maar gelukkig heb je als Yubei mogelijkheden om daarmee om te gaan. Zo kun je aanvallen natuurlijk blokkeren, maar wanneer je op het exact juiste moment een aanval uitvoert kun je een Issen-aanval inzetten. Deze counter zorgt ervoor dat je vijanden in één klap gedood worden. Het is dus een beetje een kwestie van blokkeren of risico nemen en het strijdtoneel snel te kunnen schoonvegen.
Kleine gameplay-verfijningen
Toen het origineel op de PlayStation 2 verscheen konden spelers alleen tussen wapens wisselen door ze in het inventarisscherm om te wisselen. In deze remaster kun je dat nu met een druk op de knop doen tijdens het spelen. Het maakt dat de actie een stuk vloeiender aanvoelt. Wat ook helpt voor een vloeiende ervaring is dat de game nu grotendeels in 60 frames per seconde draait en een resolutie tot 4K ondersteunt. Toch merkte ik op de Switch-versie af en toe wat lichte frame drops, alsof de game een klein beetje moeite had om dingen in te laden. Nergens echt heel storend, maar omdat het grafische geweld in deze game niet meer dan gemiddeld is viel het wel op.
Naast de ouderwetse tankbesturing kun je er ook voor kiezen om een 360° analoge besturing te gebruiken. Voor mij persoonlijk was die besturing een beetje wennen omdat ik het origineel op de PS2 ook gespeeld heb. Maar voor een nieuwkomer krijgt die besturing waarschijnlijk de voorkeur. Waar je de minigames in het origineel moest vrijspelen zijn ze meteen bij de start van het spel via het menu te selecteren.
Er zijn ook twee nieuwe moeilijkheidsgraden met Easy en Hell mode voor een makkelijke manier om het spel te voltooien en om meer uitdaging te krijgen. Daarnaast zijn kostuums die je in het verleden moest verdienen ook meteen beschikbaar. Je kunt zelfs een extra kostuum krijgen wanneer je een savegame van het eerste deel op je console hebt staan.
De soundtrack is volledig vanuit het menu te beluisteren en er zijn meerdere galerijen met artwork om vrij te spelen. Een manier om dat artwork vrij te spelen is door de Puzzle mode te voltooien. Verspreid over twintig verdiepingen zul je meerdere kisten moeten openen. Dat doe je door een puzzel te voltooien. Het gaat daarbij vooral om puzzels waarbij je vlakken moet verschuiven om zo een cirkel in het centrum van het scherm te vormen. Omdat elke puzzel in een paar stappen te voltooien is, zul je hier niet bijster lang mee bezig zijn. Maar voor mensen die vast komen te zitten, de puzzels zijn qua opzet niet veranderd sinds het origineel, dus er zijn meer dan genoeg websites met oplossingen te vinden.
Kies de juiste geschenken voor de juiste vrienden
Onimusha 2 introduceert ook wat meer RPG-elementen dan het eerste deel. Zo kom je na een korte tijd spelen bij een dorpje aan waar je verschillende items kunt kopen en als cadeaus aan personages kunt geven om zo je vriendschap en band met ze te verbeteren. Geef je het juiste voorwerp aan de persoon die daarvan houdt, dan kan je band met je teamleden sterk verbeteren. Daarnaast zul je afhankelijk van je keuzes ook andere personages kunnen spelen tijdens specifieke segmenten in het verhaal. Kies je het verkeerde object? Dan verspil je helaas je gekozen item.
Grafisch nog steeds een sfeervol geheel
Op het grafische vlak is Onimusha 2: Samurai’s Destiny wat je ervan mag verwachten. De voorgerenderde achtergronden zien er nog steeds sfeervol uit en de karaktermodellen van zowel Yubei als zijn vijanden hebben een mooie oppoetsbeurt gekregen. Toch had ik af en toe wat lichte frustratie door de camerastandpunten, aangezien je geregeld vanuit een dode hoek aangevallen kunt worden. Er wordt ook geen enkele hint gegeven qua sound design of andere indicaties, dus je zult over het algemeen gewoon de locaties goed moeten leren kennen.
In de wereld zitten ook meerdere objecten verstopt die je makkelijk over het hoofd kunt zien. Zo zijn er meerdere puzzels om op te lossen, maar ook verschillende rollen met perkament om te verzamelen. Deze rollen kunnen je nieuwe technieken leren voor elk van de wapens die je vindt. Het toffe hieraan is dat je naast uitgebreide combo’s, ook speciale inputs moet maken om deze geheime technieken te gebruiken. Onder, boven, gevolgd door de aanvalknop levert je bijvoorbeeld een extra sterke aanval van je Ice Spear op. Het maakt de gevechten van Onimusha geregeld wat boeiender dan je simpelweg door gevechten te worstelen door te button bashen.
Conclusie
Onimusha 2: Samurai’s Destiny tilt de game naar de hedendaagse consoles met kleine gameplay-verfijningen en een prettige grafische update. Het spel voelt aan alsof het een nieuw jasje heeft gekregen, maar de charme en aantrekkingskracht van het origineel zijn overduidelijk nog steeds aanwezig. Na de remaster van Warlords en nu Samurai’s Destiny hoop ik vooral dat ook Onimusha 3: Demon Siege en Onimusha 4: Dawn of Dreams een soortgelijke behandeling krijgen. Want dan haal ik ze absoluut in huis.
