Lars heeft Arthritis Psoriasis. Dat is naast ontstekingen aan de gewrichten (reuma) ook ontstekingen aan de huid(psoriasis). Dus blaren, korstjes en schilfers.
Ik kan me goed voorstellen dat dit in de pubertijd zorgt voor extra onzekerheid.
Aangezien dit toch een fase in je leven is waarin uiterlijk een grote rol speelt.
Gelukkig past op ieder potje een dekseltje, al moet je soms wat langer zoeken.

Hier twee filmpjes over visjes in Turkije die huid opeten: Healing Fish Turkey
Flesh eating fish

---

Please, can you pass me the tea and noodles?

Dat weet ik, maar aangezien hij de Psoriasis al had is dat geen grote verandering meer. Daar heeft hij mee moeten leren leven. De ontstekingen in gewrichten is nu dus nieuw. Al hoeft het natuurlijk geen reuma te zijn. Het kan ook veroorzaakt worden door bepaalde vitaminen tekorten, maar daar zal de reumatoloog snel genoeg uitsluitsel over kunnen geven. Vitamine D en B12 tekorten kunnen namelijk precies dezelfde klachten geven. Wanneer heb je je afspraak bij de reumatoloog?

---

Gamerstag: Serabie

27 maart

---

---

Kon je verhaal nagenoeg niet lezen. Je had het misschien wat meer moeten opdelen, en leestekens maken het een stuk leesbaarder.

Maar goed. Ik kan je dit meegeven, ieder slecht ding in je leven maakt je veerkrachtiger. Nu voel je je rot, maar uiteindelijk leer je het positieve meer waarderen. Met name dankzij je tegenslagen.

Sterkte

Glopez

Allereerst....heel knap en sterk dat je je verhaal/angst en gevoel met ons deelt.
Dat is toch een sociale actie....je deelt!

Daarnaast...ik heb veel ervaring met zieke mensen en weet dat angst het soms erger maakt.
Ik hoop dat wij als medebudgetgamers je daarin een beetje kunnen steunen.

Wil je niets opdringen maar ik zou terug gaan naar de huisarts (eventueel met een familielid of vriend erbij) en benadrukken dat je je ongerust maakt, het nog steeds niet over is..en er buiten het harde geluid ook een fysieke klap op je oor het aannemelijk maken dat er misschien iets mis is.
Houd het kort en duidelijk en verzoek om een verwijsbrief voor de KNO arts.
Je kan jezelf op lopen vreten maar dan ben je het beste uit bij een specialist.
Daarnaast zou ik dit ook bespreken met je psycholoog, die kan je vast helpen met het verwoorden van je angst en probleem naar je specialist en jezelf.

Niet mee doorlopen...gewoon actie ondernemen!
Houd je ons op de hoogte?

Enne...je eerste stap in sociaal zijn heb je al genomen.Je deelt en bespreekt je probleem

En wat betreft Sndr....als iemand zijn hart uitstort en zo integer zijn probleem voorlegt
en jij geeft aan het nagenoeg niet gelezen te hebben door het gebrek aan enters
dan is je reactie dus niet inhoudelijk en daardoor overbodig.

Lees een verhaal...geef een reactie....
Maar een (botte) reactie geven en aangeven het verhaal niet gelezen te hebben vind ik,
met name in een emotionele steun topic, meer over jou gebrek aan leesvaardigheid en empathie zeggen dan nodig is.

---

Switch FC 758389484967

Helemaal doorgelezen, maar als je wil dat mensen het lezen zijn alinea's een goed idee. Gewoon als opbouwende kritiek bedoeld. Verder weet ik niks over piepende oren. Heb zelf ook wel eens dat m'n oor zomaar begint te piepen, maar dat blijft nooit twee weken. Sowieso moet je niet gaan denken dat je hele leven naar de klote is om een piep in je oor. Ik kan me voorstellen hoe vervelend zoiets is, vooral gezien het lastig is om goed na te denken als je constant gepiep hoort.

Had zelf een tijdje terug dat ik wakker werd en mijn rechteroor dicht zat. Toen was al het geluid gedempt en hoorde ik ook een soort piep, en je kunt echt bijna niet meer normaal nadenken dan. Het kan best dat je hetzelfde hebt, maar dan had de dokter het waarschijnlijk wel gezien... In dat geval is uit laten spuiten de oplossing. Voelt raar maar daarna hoor je weer perfect.

Qua autisme, ik ben er vrijwel van verzekerd dat ik zelf ook een of andere vorm van autisme heb. Misschien niet ernstig, maar ik wil het dus echt niet weten. Als je weet dat er iets "mis" met je is wordt het er echt niet leuker of makkelijker op. En ja, dat gevoel dat jij altijd alle problemen over je heen krijgt en de rest van de wereld een makkelijk leventje lijdt ken ik ook maar al te goed. Zelfmoordneigingen heb ik nooit echt gehad, maar de gedacht heeft wel eens door m'n hoofd gespookt tijdens écht erge tijden(die men wel tegenkomt hier in dit topic). Toch, blijf gewoon denken dat het alleen maar beter kan worden. Als je echt in de put zit is dat meestal ook het geval. Je zit in een rottijd van je leven, maar echt, het wordt beter Als je met een mooie vriendin naast je op de bank zit, je oor weer naar behoren werkt, je je opleiding afgerond hebt en een mooie baan hebt kijk je terug op deze tijd en zul je dolblij zijn dat je er geen eind aan hebt gemaakt.

Neem m'n broer als voorbeeld. Heeft ook een vorm van autisme, en is zijn hele basis én middelbare schooltijd ongelukkig geweest omdat ie nergens bij hoorde. Maar daarna ging hij aan een vervolgopleiding beginnen, waar hij andere mensen ontmoette die net als hem allemaal wat anders waren(soort zoekt soort na de middelbare school, omdat iedereen dan zijn eigen richting uit gaat kom je alleen maar bij gelijkgezinden). Nu woont hij al een flinke tijd in een kraakpand hier in de stad bij de vreemdste gevallen van heel Emmen, maar dat maakt niet uit, zolang hij gelukkig is. Je komt vanzelf mensen tegen bij wie je jezelf kunt zijn, wat een stuk beter is dan je voordoen als iemand anders om maar bij de meerderheid te horen. De meerderheid is maar een saaie bedoening


Verder leuk dat je die sociale vaardigheidstraining noemt, want daar ben ik afgelopen dinsdag mee begonnenAssertiviteitstraining is het, maar komt op hetzelfde neer. Zag laatst een advertentie in de krant, voor 15 euro 8 weken lang elke dinsdag twee uur training. Eerste week gemist(belangrijke presentatie op school), maar vorige week stelde dat heel weinig voor. Vraag me af of ik er wat van ga leren, maar ach, zal er ook niet slechter van worden. Wel leuk om te zien dat je niet de enige bent, en wat andere sociaal gestoorde mensen ook in het echt te ontmoeten(ipv alleen op het internet).

Succes en stertke iig, en weg met die zelfmoordgedachten man, echt vreselijk zonde om je leven zo vroeg al weg te gooien.

---

Hey, ik ben geen olifant

Glopez, ik had je nog wat tips gestuurd voor die chicks

maarehm ik heb een aantal jaar geleden precies hetzelfde gehad. Mijn oor zat helemaal dicht en hoorde constant een ruis in mijn oor. Daardoor kon ik mensen gewoon niet meer verstaan.

Ik heb daar echt heel erg lang mee gelopen en ben daarvoor naar arts en KNO geweest. Ze hebben mijn oor toen maar door gespoten en een soort gaasje erin geplaatst. Vervolgens heeft het nog 2 weken geduurd voordat mijn oor in 1 x soort van doorklapte en ik alles weer kon horen.

Het lijkt er op dat dit ook het geval is bij jou en dat het gewoon wat meer tijd nodig heeft. En om nou met de pakken neer te gaan zitten wordt jij en je oor ook niet beter van. Kop op!

---

Ghost reportin'. Somebody call for an exterminator?

---

Geen idee, waar dat vandaan kwam.
Heb het hele stuk doorgelezen, mijn reactie is gebaseerd op het feit dat ik er een hele poos over heb gedaan, en ik vind dat ik het niet kan maken het stuk niet te lezen wanneer iemand daar zo veel moeite voor doet.

Dus vind ik het gebrek aan empathie wat jij suggereert een beetje raar, ook geef ik mijn inziens een positief antwoord op de inhoud van het stuk.

Vraag me wel af wat jou ervaring is met zieke mensen?
Ik ben verpleegkundige, en als ik iets weet is dat ervaring met zieke mensen niets kan zeggen over hoe je een individu kan beoordelen op basis van een stukje tekst. Dus zie ik de relevantie niet in van het benoemen van veel ervaring met zieke mensen.

Glopez
Ik heb net even kort gereageerd, maar kon het niet helemaal afmaken.

Waar ik namelijk verder nog op wou reageren is het volgende, wat je nu ervaart is grotendeels een fase, de vorm van autisme die je beschrijf is niets waar je niet mee kan leven, maar dat proef ik ook uit je verhaal. Uiteindelijk ben je gevormd tot wie je bent door onder andere je PDD-NOS. Ik weet dat mensen met PDD-NOS prima instaat zijn om op 100% capaciteit in de maatschappij te functioneren aangezien ik zelf ook PDD-NOS heb en ADD.
Ik heb een MBO en HBO opleiding afgerond, heb een prachtige baan, een mooi huis, lieve vriendin en een prachtige dochter.
Los van je gehoor probleem herken ik veel worstelingen.
Toen ik een jaar of 14-16 was had ik graag geweten wat ik nu weet (Het leven is zo mooi, en er zijn zo veel mogelijkheden). Maar had ik dat geweten, dan was ik nu nooit de persoon geweest die ik ben. Misschien was ik dan geen vader geworden, en had ik minder mijn best gedaan.

Wat ik dus wil zeggen. Je worstelingen lonen zich vanzelf. Nu geloof je er niet in, en al duurt je dip/sombere bui/depressie een paar jaar, uiteindelijk wordt je een mooi mens, want als je veel tegenslagen kent en je blijft weerstand bieden (dus je wordt geen junk, pleegt geen zelfmoord, gaat niet het slechte pad op) dan ben je mijn inziens een mooi mens!!!

@Sndr: mooie en krachtige woorden.

@Glopez

Het kan wel degelijk zijn door muziek. Misschien niet direct, maar je geeft aan dat je een aanvaring had gehad met zo'n stick. Je oor is wellicht geïrriteerd geraakt door dat voorval. Het is dan niet 1,2,3 dat je een ontsteking hebt. Dat duurt een paar dagen. Misschien heb je in die tijd harde muziek in je oor gehad en is jouw oor nog meer gaan irriteren. (ik noem maar even een scenario). Maar ik probeer hier mee te zeggen dat je niet automatisch van het ergste uit moet gaan.

---

Ghost reportin'. Somebody call for an exterminator?

SNDR je hebt een PM

Je tweede reactie op Glopez vind ik top.....eerste nog steeds waardeloos....
Mijn reactie op jou is NIET persoonlijk maar als iemand aangeeft bang te zijn en zelfmoordplannen te hebben lijkt kritiek op indeling niet echt terzake doende.

Mijn ervaring met zieke mensen is (helaas) niet beroepsmatig...

@Glopez

Misschien voor jou een schrale troost maar lees al onze reacties.....allemaal mensen hier die met je meeleven en hopen dat je je binnenkort beter gaat voelen.Ben benieuwd wat de KNO arts straks zegt.Heb je die afspraak al snel kunnen maken?
Heb zelf geen kennis van PDD-NOS ...kun je er iets over vertellen?

---

Switch FC 758389484967

Had mijn opmerking over zijn manier schrijven wat genuanceerder moeten brengen, heb erg lang over het stuk gedaan, doordat ik moeite had met zijn manier van schrijven. Maar inderdaad is dat niet relevant. Mijn excuses.

Glopez, sterkte! Tof van je dat je dit met ons deelt!

Ikzelf heb het ook zwaar. Laatste tijd voel ik me zo klote dat ik gewoon spontaan begin te huilen. ik heb vrijdagmiddag bijna de hele tijd op mn kamer gehuild.

Life sucks!

---

@Sndr
Echt niet nodig die excuses...maar wel erg lief verwoord (ook in je PM!)
Ik ging nogal kort door de bocht in mijn reactie dus die excuses mogen ook wel van mijn kant naar jou!Je bent echt een fijne vent.

Lars330
*big hug*

---

Switch FC 758389484967

ik heb veel verhalen gelezen net en ik vind ze allemaal heel erg.
ik zoek geen medelijden of iets dergelijks en wil ook niet zielig gevonden worden maar wil graag mijn verhaal kwijt.

ik ben nu 28 jaar. 2 jaar geleden was ik eindelijk met mijn opleiding klaar, ik zou een piloot worden. al was de markt slecht ik was begonnen met solliciteren. maar ik kreeg pijn in mijn rug. om een lang verhaal kort te maken. er was darmkanker geconstateerd. een dag na mijn 27e verjaardag ben ik geopereerd en moest 2 maanden alleen al van de operatie helen. mijn halve dikke darm is eruit. daarna gelijk verder met chemokuur, een half jaar lang. elke 2 weken moest ik 3 dagen in het ziekenhuis aan een infuus zitten. waar ze de meest agressieve stoffen in je lijf pompen. je voelde het aan je aders. ik noemde het altijd houten aders want je kon je armen nauwelijks bewegen zo voelde het. zo kan ik niet eens achter me playstation zitten... dat was 1 van de bijwerkingen, de ergste vond ik dat zodra ik eten rook, ging ik over me nek. me vriendin noemde me de hond van pavlov. gelukkig viel mijn haar niet uit... het is een jaar geleden dat ik de laatste kuur heb gehad, ik dacht een jaar geleden over 3 maanden ben ik weer helemaal beter. Ik ben nu eindelijk een jaar verder en al voel ik me goed, geestelijk ben ik niet helemaal in orde.

ik ben in de hele molen gegaan en heb de operatie de kuur en het hele proces meegemaakt. lichamelijk ben ik weer sterk. ik sport ik eet goed en kan alles weer. maar het heeft een grote impact op mij gemaakt tijdens het proces heb je ook geen tijd om te verwerken. hopelijk kom ik er ooit overheen. ik ben zo iemand die dingen vasthoudt en niet vergeet. ik zeg altijd tegen iedereen dat het goed gaat met me, zelfs tijdens de kuur zei ik dat. ik wil geen medelijden maar het is toch moeilijk. mensen krijgen darmkanker als ze 60 zijn. de jongste darmkanker patient in nederland was 29. en nu moet ik die verslaan met 2 jaar? kan ik niet ergens anders om bekend staan? nee...

ik heb nooit een makkelijk leven gehad en heb altijd ongeluk. het ergste van alles is eigenlijk dat mijn vriendin door dit alles een maagzweer heeft opgelopen vind ik. ze komt hier nooit meer vanaf. bijna dagelijks heeft ze pijn nog steeds. en zij was er al die tijd voor me...

2 jaar later krijg ik nog steeds een brok in me keel als ik eraan denk. wie weet heb ik de volgende keer weer iets. ik heb het gehad met dokters, ik loop in het ziekenhuis van hoofddorp en ik word herkend door dokters en verplegers en specialisten, leuk zeg... een freak of nature zijn. het antonie van leeuwenhoek ziekenhuis heeft getest op erfelijkheid of afwijking van dna maar er is niets. ik leef niet echt ongezond. niemand weet hoe het komt dus ik laat het maar.

enkele weken geleden heb ik besloten om anders te leven. wie weet zit ik weer een jaar in het ziekenhuis dan ga ik me tijd buiten ook genieten. ik ga met me vriendin op vakantie. we gaan samen naar suriname daar komt ze vandaan en is ze jaren niet geweest. ik nog nooit, maar geld maak ik me niet meer zo druk om. ik was nooit een goede schrijver geweest maar dit was dus het moraal en de happy ending.

---

In the end there will be... Only chaos.

Hey man,

You go, dat zijn flink wat tegenslagen, en ondanks een klein beetje verbitterdheid die ik absoluut snap, klink je ontzettend positief.

Kanker is iets heel naars, en ook heel selectief.

Kanker is foutief materiaal in je lijf, en bij de een komt dat nooit tot ontwikkeling en bij de ander al heel vroeg. Werden we 200 jaar oud, zou waarschijnlijk iedereen kanker krijgen.
Slechte levensstijlen kunnen kanker inderdaad in de hand helpen, vet eten, weinig sporten, roken, drug. Maar dat weet iedereen tegenwoordig.

Toch vind ik het super dat je nog bewuster gaat leven.
Hierdoor ga je je ongetwijfeld nog lekkerder voelen.
En hopelijk krijg je het vertrouwen in je lijf weer terug.
En kun je er weer van houden.

Veel plezier in Suriname!!

---

Zó dat zijn pas lange posts hier. =o

@Glopez: Ik heb het best wel druk, vandaar dat ik nog niet had gereageerd. Maar omdat je me er zo aardig om vroeg zal ik het verhaal wel lezen.

Ehm. Dat van je oor kan ik je niet mee helpen. Ik weet niet precies wat voor gepiep je hoort, maar ik weet wel dat als je oor gewoon geïrriteerd is, dat het ook dik is en anders aanvoelt en je het hoort kraken bij het eten en je gepiep hoort (of dat moest aan mij liggen). Dus er is een kans dat er niets aan de hand is en het gewoon overgaat. =] Maar we zullen het snel te horen krijgen wanneer je langs die kno-arts bent geweest. Gelukkig hoor je het niet als je slaapt. Ooit was er 'ook iets mis met me' en toen hoorde ik altijd gepiep als ik lag, dus ook als ik in bed lag, uiterst vervelend. =|

Ik vermoedde wel dat je autisme had ja. Maar dat is helemaal niet erg. Ik snap dat jij er mee zit, maar het komt echt wel goed. Je leert er mee omgaan. En wat Fant zegt, bedenk dat je nu op een dieptepunt zit. Als je met een mooie vriendin naast je op de bank zit, je oor weer naar behoren werkt, je je opleiding afgerond hebt en een mooie baan hebt kijk je terug op deze tijd en zul je dolblij zijn dat je er geen eind aan hebt gemaakt. Dat is echt zo.

In die bovenste post vind ik wel dat je soms een beetje overdrijft. Dat klinkt gemeen, het gaat er natuurlijk om hoe jij je erdoor voelt niet wat er is gebeurt, maar toen zat je te typen van 'Waarom ik, waarom altijd ik' en 'daar gaat mijn leven'. Maar het is niet altijd jij. Het kan nog veel erger, en je leven is echt niet verpest. Ik denk echt dat die piep weggaat. En autisme is echt niet erg als je er mee om kan gaan. Vroeger irriteerde ik me dood aan autisten, dacht ik, maar nu ken ik er ook een (nu twee dus) die gewoon toch hartstikke aardig en leuk zijn enzo. (die vriend heeft Asperger geloof ik)

Je moet niet te veel blijven piekeren of blijven nadenken over dingen waar je momenteel niets aan kunt veranderen. Natuurlijk is het uiterst vervelend dat de dingen nu niet gaan zoals jij het zou willen, maar dat is niet anders. Je gaat nu naar een kno-arts en naar een psycholoog als ik het goed begrijp, dus er zal zeker vooruitgang komen. Blijf genieten van de mooie dingen van het leven, misschien dat je die momenteel niet ziet, maar je moet het blijven proberen.

Laat woensdag maar weten wat de dokter zei.

en @Godfather: Wat goed dat je hebt besloten volop te genieten en goed te leven enzo. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen want ik heb totaal geen idee hoe zo'n ervaring geweest moet zijn, maar nog steeds sterkte ermee. En heel veel plezier in Suriname!