Het ligt niet aan eten en fitnessen doe ik al lang.

---

Tnx voor het compliment

@glopez
Dat is waar maar probeer er het beste van te maken. Ga niet alleen maar zitten van 'nog zo lang en dan is het voorbij'

@lars
Eigenlijk vind ik het lastig om nu nog advies te geven. Ik weet dat je veel bij jezelf kan zoeken en dan bedoel ik innerlijk. Even een voorbeeldje: De eerste keer dat je wordt uitgescholden door iemand is altijd voor de grap. (neem dat even van me aan) Dan is de truc hier goed op te reageren. Reageer je hier verkeert op dan denk diegene, he leuk ga ik nog een doen. Indien je eenmaal het pispaaltje bent is het lastig om hier vanaf te komen.
Ik ben erg tegen op schelden en als een vriend van mij iemand uitscheld laat ik ook weten dat ik dat niet waardeer. Maar bij sommige mensen heb ik ook een beetje het gevoel van 'hij vraagt er gewoon om.' Dit is natuurlijk heel lullig om te zeggen maar dan heb ik gewoon zoiets van, ja moet ik nou voor hem opkomen terwijl hij zelf ook niks probeert. Het is een beetje een wisselwerking.
Naja niet echt goede hulp dus, ik ga er nog ff over nadenken

---

Zij wilde de wereld zien Hij installeerde Google Earth.

Klinkt heel standaard, maar dan moet je ze ook niet als vrienden willen... Op mijn vorige school had ik hetzelfde, oppervlakkige kneuzen overal. Maar in de pauze heb ik me bij de outcasts gevoegd, het rare groepje. Geweldige mensen allemaalKun je veel meer lol mee hebben dan met de gemiddelde popi. Elke school heeft zo'n groep, ga er gewoon bij zitten, zij zoeken ook nog wel een extra outcast denk ik

Wat Judiiith zegt is ook wel waar, doe eens wat aan je uiterlijk! Ik liep er zelf tot voor kort vrij verwaarloosd bij. Haar slechts wat gekamd, wat binnen een minuut weer in "slaapstand" ging, dus zwaar verneukt. Nu sta ik elke ochtend eerder op, douche 's ochtends ipv 's avonds(wordt je goed wakker van), even wat gel in't haar en je hebt gelijk een boost in zelfvertrouwen. En je hebt een soort conversatie-starter, "hey, je haar zit anders/wat zit je haar leuk", of als je het wat slechter treft, "hey, wat zit je haar kut! maar wel anders!". Moet zelf alleen nog werken aan de kleding. Ouders hebben de irritante neiging thuis te komen met wibra meuk zonder mijn instemming, die dan toch in de kast belandt... Moet eens met iemand die er een beetje verstand van heeft(vrouwelijk dus waarschijnlijkof een stereotype homo) op jacht.

Meh, whatever works for you Zal er geen flauwe grappen meer over maken, is blijkbaar echt... Was gewoon even lastig te geloven voor mij.

Dit kan ik alleen maar beamen! Niks, maar dan ook NIKS, werkt beter dan zelfspot! Dat heb ik over de jaren geleerd en ben ik ook een meester in geworden. Je moet jezelf nooit te serieus nemen, daar word het leven alleen maar leuker en makkelijker op.


Achja, wat ben ik blij dat ik het op mijn huidige school perfect heb! Op mijn vorige school werd ik enkele jaren gepest, maar hier is iedereen vriendelijk. Ben niet bizar populair ofzo, maar lig er ook niet uit. Heb een klein groepje vrienden en eigenlijk geen enkele vijand. Life could be worse.

---

Hey, ik ben geen olifant

@Lars, Heb je last van je schildklier Lars330? Misschien is naar een dokter dan ofzo, die je kan helpen. Hoe dan ook ik vind uiterlijk absoluut niet belangrijk. Mensen die dat wel vinden zijn beperkt en moeten in breder perspectief kijken. Bedoel ben ook geen Leonardo di Caprio, maar door open te staan en ook een stukje zelfspot kan je wel toegankelijker worden voor mensen.

Het klinkt heel lastig maar probeer niet te snel beledigd te zijn en drijf er een beetje de spot mee. Ik weet niet precies hoe jouw situatie is, maar in sommige gevallen kan je hier wat mee!

---

꿈에서 멀어져도 절대 서러워하지 않고 달려가 난 아직 어려

Sterkte dames en heren. Ik heb ook zo mijn eigen privé problemen. 2 maanden terug ben ik daarvoor opgenomen in een adolescentenkliniek. Het was geen succesvolle opname. Ik ben namelijk na 2 weken ontslagen. Omdat ik een jongeman bij zijn kraag vatte en tegen de muur heb gezet nadat ik hem 3 heb gewaarschuwd dat die moest ophouden met zijn flauwe indirecte grapjes. Desbetreffende mannetje scheet em alle kleuren van de regenboog, uiteindelijk heb ik mezelf ermee maar was wel een goed lesje voor em(ook voor mij). Ben nu ruim 7 weken gestopt met blowen en ga overmorgen verhuizen naar een kamertje(zelfde instelling, alleen dan in de vorm van een huis hier in de buurt). Gaat stukken beter nu ik ben gestopt met blowen en ben begonnen met fitnessen met m'n neef. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar hoop dat ik mijn doel kan bereiken met vallen en opstaan. Waar een wil is, is een weg. Geef de hoop niet op dames en heren.

---

-

Ik ben al getest op schildklierproblemen, niets te zien.

---

Moet dit nu niet de huilcorner worden.... ? :/

Hey Lars,

Ik herken je verhaal.
Zelf ben ik jaren gepest omdat ik dik was, zelfs periodes gehad dat ik geld moest geven om niet in elkaar geslagen te worden. Op een bepaald moment was ik het zoo ontzettend zat om slachtoffer te zijn, dat ik alles op alles heb gezet om dit te veranderen.

Zal je niet mijn hele levensverhaal beschrijven aangezien ik dan dit forum zou kapen, maar waar het op neer komt is dat ik op een bepaald moment niets meer te verliezen had. Of ik kon maar beter dood zijn, of ik kon maar beter van mij af beginnen te bijten.

Ik koos voor dit laatste, ik heb ergens die week de grootste pestkoppen flink wat klappen gegeven, ik ging compleet door het lint. Werd bijna van school gestuurd door deze actie, gelukkig had ik een conrector destijds die haar vak goed verstond, en met haar ontslag dreigde wanneer ik van school geschopt zou worden aangezien mijn pesters het er zelf naar gemaakt hadden. Hier heb ik geluk mee gehad, realiseer ik me maar al te goed.

Een paar jaar later werd ik al minder gepest maar voelde mezelf nog steeds minderwaardig. Dus op mijn 18e ben ik radicaal gaan afvallen. Afvallen was mijn levenslust. Ik raakte 40kg vet kwijt in 6 maand tijd. Van 132kg naar 92kg, met een lengte van 201cm.

Zowaar kreeg ik met mijn nieuwe ik, aandacht van vrouwen. Iets wat ik compleet niet gewend was. Tijdens het uitgaan durfde ik ook wat meer van me te laten zien, en op een gegeven moment stond ik zelfs graag op de dansvloer te dansen met een macho hemdje aan. Met elke avond toch wel aandacht van tenminste 1 of 2 meisjes.

Heerlijk wat een genot. De drive om aan jezelf te werken was voor mij ontzettend verslavend. Inmiddels ben ik 25, en ben ik al 5 jaar fanatiek bezig in de bodybuilding scene. Ik weeg nu 120kg maar zit op een vetpercentage van 10%.

Ook prive zit ik erg lekker in mijn vel, al moet ik bekennen dat ik nog steeds ontzettend geobsedeerd ben door mijn uiterlijk, en hier ook behoorlijk onzeker over ben. Puur door jaren lang gepest te zijn. Maar beetje bij beetje geloof ik steeds meer in mijzelf. Zeker wanneer ik mijzelf in de sportschool zie naast een jongen die toch beduidend minder gespierd is dan ik.

Lars hopelijk vind je een klein beetje inspiratie in mijn verhaal.
Ik wil je bijdeze ook uitnodigen om mij een pm te sturen.
Ik kan je van alles leren over afvallen, stofwisseling en sporten.
Ik ben verpleegkundige van beroep dus kan dit alles ook met die kennis onderbouwen.
Vooral wil ik je erg graag helpen, want het leven kan zo leuk zijn, als je maar in jezelf geloofd.

Maar als je dik bent heb je wel meer volume om die popi mannetje mee in elkaar te beuken 666 Dus eigenlijk moeten hun JOU geld geven dan niet? Ik was altijd klein en dun, das precies weer het tegenovergestelde. Maar een snelle stofwisseling en ADHD werken ook niet echt mee in zo'n geval.

Werd pas laatste opleiding (MBO) vanzelf opgelost door de ontzettend toffe klas die we hadden. Maar daarvoor wast gewoon kut

---

Danny's Hardcore Cafe: https://www.youtube.com/channel/UCB9oBtkioMbjtpGC0Z4m3rQ

Nou dan zal ik ook eens mijn verhaaltje doen.

Deze maand is mijn moeder 15 jaar geleden overleden.
Ik was toen zelf 12 jaar.
Ze had kanker maar ze hadden mij nooit echt verteld wat ze had. Misschien om mij te beschermen ik weet het niet. Toen het langer en langer duurde en ze opeens kaal thuis kwam kreeg ik wel vermoedens dat ze wel heel erg ziek moest zijn. Maar altijd dacht ik nog dat het wel goed zou komen. Als 12 jarige jongen wil je gewoon niet beseffen dat je ouder zo vroeg al zou kunnen overlijden.
Maar het gebeurde en het moment dat mijn vader me 'snachts wakker maakte dat ze was overleden zal ik nooit meer vergeten. Uiteindelijk geef je het een plaatst en leer je ermee te leven, voel wel enigzins iets van schuld dat ik haar de laatste 3 dagen dat ze in het ziekenhuis in coma werd gebracht niet meer heb gezien. Ik verbleef toen bij mijn oom en tante.

Uiteindelijk ben ik heel gelukkig geworden en 2 jaar geleden getrouwd met een geweldige vrouw die me volledig accepteerd zoals ik ben (gamer).

Ruim 2 jaar geleden wilden we graag beginnen aan kinderen. Na 1,5 jaar proberen vonden we het tijd worden om ons eens te laten testen in het ziekenhuis.
Daar kwamen we erachter dat het bij mij niet goed zat. De kwaliteit was vrij slecht om maar zo te zeggen. M'n wereld stortte in. Ik was bang dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen. Mijn vrouw heeft ook vele testen ondergaan waarvan sommige best wel vervelend waren maar bij haar was gelukkig alles in orde.
Mijn 2e test was iets beter maar uiteindelijk bleven alle uitslagen negatief.
Door alle ziekenhuis bezoeken heeft m'n vrouw een hele moeilijke periode meegemaakt. Ze werkt zelf in de kinderopvang en bijna alle vriendinnen om haar heen zijn zwanger. We beleven echter hoop koesteren en gingen er min of meer vanuit dat we uiteindelijk een IVF behandeling zouden krijgen. Na een half jaar ziekenhuis bezoeken kregen we in december een laatste test om te kijken of het al iets beter was. Deze was gelukkig iets maar dan ook een heel klein beetje beter. Vervolgens kregen we te horen dat ze nog een half jaar wilde wachten voordat ze ons gingen behandelen. We hadden weer iets meer hoop gekregen en probeerden het komende half jaar met goed moed er tegenaan te gaan.

Op 30 december 2010 kwam ik thuis van m'n werk en toen liet m'n vrouw me een positieve zwangerschapstest zien. Ze was zwanger! Het was eindelijk na 2 jaar gelukt en ook nog eens op de normale manier. Wij dolgelukkig en konden het nauwelijks geloven. Tuurlijk zeggen ze dat je de eerste 3 maanden moet afwachten of alles goed gaat maar je moet toch positief blijven. Met 6 weken kregen we onze eerste echo en daar was al het embryo te zien, we zagen zelfs al het hartje kloppen. Intussen gingen wel al in veel winkels kijken en fantaseerden we hoe het zou zijn straks over 8 maanden. De zwangerschap verliep perfect en m'n vrouw voelde zich op een enkel kwaaltje na uitstekend. Tijdens de 9 week gingen we voor de 2e echo. We waren benieuwd of er nu al duidelijk armpjes of beentjes te zien waren. Tijdens de echo duurde het vrij lang voor de verloskundige iets zei. Ik kreeg al een naar voorgevoel. Uiteindelijk zei ze dat ze geen hartje meer kon vinden. Het hartje was gestopt bij 7,5 week. M'n vrouw kon niks meer zeggen en klapte helemaal in elkaar. mijn wereld stortte ook weer in, kreeg hetzelfde gevoel als toen ik het hoorde van mijn moeder. Nu was het weer onwerkelijk nadat het eindelijk gelukt was nu ook ineens weer voorbij was. Het kwam ook geheel onverwacht.

Uiteindelijk heeft het nog ruim 4 weken geduurd voordat het eruit kwam en deze nacht dat het gebeurde was een echte hel kan ik zeggen.
Dit is allemaal 2 weken geleden gebeurd. Het gaat al stukken beter maar het blijft moeilijk, vooral als je collega's of vrienden ziet die zwanger zijn of op tv dingen ziet of waar dan ook. We blijven positief en zijn overtuigd dat het ons gaat lukken ik hoop alleen dat het niet weer eens 2 jaar gaat duren omdat we het zo graag willen. Kinderwagen hadden we al besteld en deze kwam laatst binnen. Deze hebben we een mooi plaatsje gegegeven op de zolder met een laken er overheen, wachten op het moment dat we hem kunnen gaan gebruiken.

Pfff is wel een lang verhaal geworden... maar dit zijn wel de ergste dingen die in mijn 27 jarig bestaan zijn gebeurd.

---

*gaming is a way of life*

Hm. =( Ik las het verhaal en dacht steeds 'onee, dadelijk gaat er iets fout' en toen ik eindelijk dacht 'Oh, wauw, het gaat lukken!', gaat het alsnog mis. Ik zou zó verdrietig zijn, echt. Ik hoop echt dat het goed komt. Je weet nu in ieder geval wel dát jullie zwanger kunnen worden. Knap dat jullie nog steeds positief blijven.

@Judiiith

Thnx!
Het heeft niet veel zin om in de put te blijven zitten.
We moeten vooruit kijken. We hebben zeker onze tijd gepakt om te rouwen maar nu moeten we weer verder. We willen snel weer aan de slag

---

*gaming is a way of life*

@Rjmfranssen: Wat erg voor je. Ik ben serieus. Eerst je moeder en dan je 'eerste' kind. Beterschap. Maar je kan het nog proberen. Als het de eerste keer lukt, dan lukt het toch de volgende keer?(een vraagje aan de andere members hier of het wel klopt). Maar als het 'lukt', moet je ook uitkijken dat het niet weer mislukt. En verder kan ik alleen zeggen 'Ga verder met je leven, probeer het opnieuw en vooral geef het niet op.'. En zei je dat je vrienden heb die op tv zijn te zien? Zo ja, Jaloers. Eerst ben je gelukkig getrouwd met de vrouw die jouw volledig accepteert. En dan heb ook vrienden die op de tv zijn te zien. Jaloers.(Ik wil je laten weten dat ik eigenlijk je probeer 'blij' te maken, soort van een grapje om je te laten lachen. Maar nog steeds, ik ben wel een beetje jaloers op je.)

Ik weet nog steeds niet of ik hier mijn verhaal wil posten. Aan de ene kant wil ik het wel, maar aan de andere kant heb ik het vertrouwen niet om hier(op deze website) te posten.

---

Ja dat is ook zo Rjmfranssen. In de put zitten heeft nooit veel zin, maar toch doen mensen dat vaak genoeg. Succes ermee. :]

En Glopez, niemand kent je. En als je op G. Lopez googlet krijg je een of andere Spaanse tenniser of Amerikaanse comedian. Als je iets kwijt moet post je het maar lekker. Het is voor jezelf hè. Lijkt me sterk dat mensen daadwerkelijk staan te trappelen van 'jajaja Glopez post nu eens je zielige verhaaltje!'. ;]

Gewoon doen manKan echt heel erg opluchten.

@rjmfranssen
wow, heel heftig verhaal... Niet jezelf schuldig voelen over je moeder, je was 12, dan weet je echt niet hoe je met zoiets om moet gaan. Verder heel erg van je kindje. Dat is echt een van de ergste dingen die je in je leven kan overkomen. Heel knap dat je dan de moed erin weet te houden, respect.

Doet me een beetje denken aan iets wat hier ook prima thuispast. Ergens in het begin van dit topic valt het hele drama over mijn gestoorde ex te lezen. Nou heb ik haar al heel wat maanden niet meer gesproken en ben ik haar eindelijk compleet vergeten, maar er is nog wel iets wat ik nog nooit eerder heb verteld geloof ik... Zijn tot nu toe maar 2 mensen die het weten om precies te zijn. Dat gestoorde wijf vond het namelijk ook nog nodig om ongeveer een weekje nadat ze me gedumpt had mij wijs te maken dat ze zwanger was... Van mij dus... Laat me gelijk zeggen dat het achteraf allemaal niet waar bleek te zijn, maar dat is lastig te bepalen over het internet, en ik geloofde het(en zij zelf ook volgens mij). Leuker werd het toen ze me wijs begon te maken dat.. nouja, hetzelfde aan de hand was als bij rjmfranssen... Dus een miskraam. Toen heb ik echt de ergste dagen van mijn hele leven doorgemaakt. Net gedumpt door wat ik toen nog zag als de liefde van m'n leven(nu zie ik dat wel even anders :')), die daarna een zelfmoordpoging doet, je bij terugkomst meldt dat ze zwanger van je is, je even later meldt dat je kindje dood is en er daarna weigert ooit nog een woord over te zeggen. Pas heel veel later bleek het allemaal tussen d'r oren te hebben gezeten, maar dat wist ik niet... Heel wat slapeloze nachten doorgebracht toen.

Echt, zo blij dat ik dat allemaal achter me heb gelaten... Ik geloof niet dat het haar schuld is, ze is gewoon echt psychisch gestoord en ik heb ook wel ergens medelijden met d'r, maar god wat ben ik blij dat zij uit m'n leven verdwenen is.

---

Hey, ik ben geen olifant

@Rjmfranssen
Dat is best een heftig verhaal. Vooral het tweede deel over de zwangerschap raakte me. Het lijkt mij echt zwaar om een overleden kindje te krijgen nadat je zo hard je best heb gedaan. Het verhaal grijpt de lezer echt, zoals Judiiith al zei, het is een 'JA nee JA nee'-verhaal. Je hoopt uiteindelijk op een goed einde en dan gebeurt zo iets. Koude rillingen!
Het lijkt me ook erg zwaar voor je vrouw om vier weken met een niet-levende foetus in je baarmoeder rond te lopen. Ik ben dan wel geen vrouw dus ik zal het ook nooit echt weten maar het lijkt mij echt onprettig.

Nog wel een vraag, hoe gaan jullie ermee om? Zien jullie het wel als jullie kind of absoluut niet? Ik bedoel, er zijn mensen die in zo'n situatie een heuse begrafenis houden, een plekje op een begraafplaats nemen en dergelijke, zijn jullie ook zo of zien jullie het nog niet als een levend wezen? Hier ben ik wel benieuwd naar.

@Fant
Crazy psycho
Er zijn mensen die dat normaal vinden maar ik vind dat soort 'geintjes' niet om te lachen, echt niet. Dat soort mensen houden geen rekening met de persoon aan de andere kant. Ik zou me echt rot schrikken als ik zou horen dat een ex zwanger zou zijn van mij. Wat moet je op zo'n moment? Je bent uit elkaar, op elkaar uitgekeken, vaak student, boze ouders/omgeving, hoge kosten als je zorg wilt dragen... Zo allemaal zaken die bij elkaar komen en zo'n harde klap is voor de gemiddelde mannelijke student... Ik zou zo'n ex echt nooit meer willen zien en hopen dat ze hulp krijgt door haar directe omgeving i.d.v.v. psychiatrische hulp. Dat een jonge vrouw 'gek' word als jij haar dumpt oké maar als ik de eerdere verhalen goed voor me kan halen was jij juist het slachtoffer.

---

PSN: Henri-Alexander | XBL: Henri Alex

@Glopez

Nee ik heb geen vrienden die op tv komen. Ik bedoelde eigenlijk dat we vrienden en familie hebben die zwanger zijn, maar ook telkens als er iets op de tv komt wat over kinderen/baby's gaat blijft het moeilijk om te zien.

En post je verhaal maar hoor. Ik dacht net nog hetzelfde maar als ik nu jullie reacties lees doet het me wel goed. Misschien voor jou ook dan?

@ Henri-Alexander
Ja, we zien het wel als ons kindje. We hebben het hartje zien kloppen dus het heeft geleefd. Het was echter nog heel klein zo'n 1,5 cm. pas vanaf 12 weken is het compleet zeg maar en gaat het echt hard groeien. We waren ook al een beetje gewaarschuwd door de verloskundige dat we misschien niets zouden herkennen. Dit was ook het geval. Dus nee geen begrafenis en zo. Maar we zullen hij/zij zeker niet vergeten. We hebben een boekje waar we de eerste weken van de zwangerschap hebben bijgehouden. Hier hebben we de foto's van de echo's in gedaan en zullen dit boekje wel altijd bewaren. Ik denk nu gewoon dat hij/zij bij mijn moeder is en samen zullen ze ervoor zorgen dat het ons een 2e keer gaat lukken. Mooie gedachte toch?

---

*gaming is a way of life*

Dat is de beste manier om er tegenaan te kijken. Een begrafenis en alles vind ik te overdreven maar het heeft wel geleefd, waardoor ik ook vind dat je het kleintje niet zomaar kan vergeten. Vaak zie je wel dat je als ouder nóg trotser/blijer bent wanneer je de volgende keer wél een gezond kind op de wereld brengt .
Het boekje zal ook zeker erg helpen met de verwerking hiervan en zullen jullie zeker de moed geven om het te blijven proberen. Ik neem ook aan dat jullie erg veel steun aan elkaar hebben. Onthoud, praten kan een heleboel helpen in verwerking van een traumatische ervaring (uit ervaring). Ik weet zeker dat wanneer je van geen opwekking naar iets meer, weer iets meer, weer iets meer eenmaal een niet-geboren kindje krijgt dat er zeker een grote kans is om een volkomen gezond kind te krijgen. Je bent namelijk blijkbaar in staat (met medische middelen of zonder) om toch de missende delen waardoor zwangerschap niet lukte aan te maken.
Ik probeer het zo goed mogelijk te verwoorden dat ook kinderen het kunnen lezen zonder met een lading aan vragen naar hun ouders toe te rennen Het maakt het een beetje ingewikkeld maar kort gezegd: Houd moed en houd vol, jullie komen er wel!

---

PSN: Henri-Alexander | XBL: Henri Alex

Ik ben pas 14 maar je hebt me echt geraakt met je verhaal! ik heb ook problemen met m'n moeder, niet zó erg maar..

maar vooral over:
Ik denk nu gewoon dat hij/zij bij mijn moeder is en samen zullen ze ervoor zorgen dat het ons een 2e keer gaat lukken. Mooie gedachte toch?

Echt RESPECT!
ik vind het echt goed dat je zo denkt en het lijkt me echt heel moeilijk, veel sterkte nog en vooral succes dat het gaat lukken. Juliie kunnen het!

---

it aint much if it aint dutch

Aan al die kids die op een of andere manier gepest worden...


Bas Rutte bij Gamekings


Bas Rutten In EA Sports MMA

---

"What we've got here is a failure to communicate." *Cool Hand Luke* PSN: HawkeyePierce