In de hoofdrol schitteren Trip en Monkey. Trip is een roodharige schone, verdwaald en honderden kilometers van huis. Monkey is een breedgeschouderde bruut die het leven neemt zoals het komt. Hij redt zich prima in de postapocalyptische wereld van Enslaved. Vijandige robots maken tegen hem geen schijn van kans en hij klautert als een volleerd atleet door de met planten overwoekerde stad.
Tekst Het avontuur begint hectisch, als beide hoofdpersonen op stel en sprong een neerstortend luchtschip proberen te verlaten. De skyline van New York doemt op en nog voordat Monkey beseft dat hij alweer met beide benen op de grond staat, heeft Trip hem ‘geclaimd’. Een gouden band rond het hoofd van Monkey verbindt zijn lot aan dat van Trip. Als zij sterft, sterft hij. Voor Monkey zit er dan ook niets anders op dan er voor te zorgen dat Trip de reis naar huis overleeft.
Spelritme
Enslaved heeft een heerlijk spelritme. Spelelementen zoals omhoog klauteren langs regenbuizen en slingeren aan uitsteeksels die iets weg hebben van boomtakken worden afgewisseld met het keihard knokken tegen robots. Deze robots komen in verschillende formaten, maar ze hebben een ding gemeen; in de wereld van Enslaved delen zij de lakens uit. Gelukkig beschikt Monkey over een staf waarmee hij zelfs de vijanden die over een schild beschikken kan verslaan. Tussen de bedrijven door doen enkele puzzels zich voor, en in alle levels smeken roodgloeiende ‘orbs’ om verzameld te worden. Deze worden gebruikt om Monkey’s schild, gezondheid, vechtkunsten en staf op te waarderen.
Relatie
De verstandhouding tussen Trip en Monkey is vermakelijk. De speler bestuurt Monkey, maar Trip hangt de baas uit, en niet zo’n beetje ook. Terwijl ze haar slanke achterwerk door een opening in de muur perst, beveelt ze Monkey doodleuk om een andere route te nemen. Een gevaarlijke route, langs diepe afgronden en stampende machines. Alleen al door de manier waarop ze de naam “Monkey” uitspreekt is duidelijk dat ze hem ziet als een slaaf. Monkey laat zich gelukkig niet kennen, wat leuke conversaties tot gevold heeft. Ja, de relatie tussen die twee draagt echt bij aan het speelplezier.
Nu toch het onderwerp ‘speelplezier’ ter sprake komt; de game kent een klein dipje. In de levels die zich afspelen in New York is alles nog koek en ei, vervolgens gebeuren er nog tal van toffe dingen waar ik niets over ga verklappen, maar halverwege de odyssee kakt het spel een beetje in. Het is niets om je druk over te maken, want het valt achteraf pas op. Gelukkig krijgt de game een uurtje later weer vaart. De levelontwerpers hebben de smaak weer te pakken, de personages gaan leuker met elkaar om en plotseling is er ruimte voor humor. Het lijkt alsof ontwikkelaar Ninja Theory vol overgave aan de game begon, toen raakte de lol eraf, om daarna te beseffen dat ze toch aan een heel leuk spel werken.
Aankleding
Enslaved is een prachtige game, zowel om te spelen als om te aanschouwen. De locaties ogen fantastisch en zijn heel divers. Het New York van de toekomst is prachtig. Staten en gebouwen zijn overwoekerd nadat de natuur gedurende 150 jaar zijn gang kon gaan. Maar niet alleen de stad, ook de latere locaties in de game verdienen een pluim. Luid applaus is echter weggelegd voor de subtiele gezichtsuitdrukkingen, soepele lichaamsbewegingen en grafische details op de lichamen van Trip en Monkey. Deze twee virtuele personages komen zo natuurgetrouw en geloofwaardig over, dat zie je maar zelden in een game.
Nadelen
Dit klinkt wel heel negatief, een kop getiteld ‘nadelen’. Toch ontkomt Enslaved er niet aan. Besef wel dat deze nadelen slechts kleine smetjes zijn op een anders uitmuntende game. Bij enkele, chaotische, gevechten begint het beeld te stotteren. Dit is duidelijk waarneembaar en komt slordig over. En dan de soundtrack; die voldoet, maar is niet zo memorabel als dat ik vooraf had gehoopt. Met een speelduur van drie avonden, of pak ‘m beet tien uur, is Enslaved bovendien geen lange game. De drang om het spel nog een keer te spelen kan voortkomen uit het feit dat de Trophies of Achievements gemakkelijk te behalen zijn, maar ik wil meer. Ik wil meer Enslaved, meer klimmen en klauteren en vechten tegen enorme eindbazen. Hopelijk weet de reeds aangekondigde DLC deze honger te stillen.
Conclusie
De huidige game-industrie hecht meer waarde aan een spel met een ‘2’ in de naam, dan een compleet nieuw project. Gelukkig is Enslaved wel zo’n project, en met de hulp van acteur en regisseur Andy Serkis (Gollum uit Lord of the Rings) weet deze action/adventure alle verwachtingen waar te maken. Het verhaal is meespelend en de wereld waarin het zich afspeelt oogt fantastisch. Het is zo’n wereld waar altijd te zon schijnt en uitsteeksels als haken en ogen altijd op slingerafstand zitten. Daarbij zorgt de unieke relatie van hoofdrolspelers Trip en Monkey voor een heerlijke sfeer. Natuurlijk is het jammer dat de koek na tien uur spelen op is, maar in die tijd heb jij wel je ogen uitgekeken en een prachtig avontuur beleefd.
Oordeel Enslaved: Odyssey to the West (PS3)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
85 - Sound 75
- Replay 80
- Eindcijfer 88
1812 
2)
10-10-2010 00:21
.