The Legend of Zelda: The Wind Waker (Z:TWW) is een zeer omstreden game geweest. Veel mensen dachten per definitie al dat de game zou zuigen toen Nintendo ons verraste met een cell-shaded filmpje. Ook ik dacht wat doen ze nou met Zelda? Zelda was altijd een spel geweest waarbij je, je in Link kon verplaatsen. En nu zou dat gevoel te niet gedaan worden. Deze gedachte begon te verdwijnen toen ik op het internet allerhande reacties als: Godverdomme wat doen ze nou weer met Zelda! en Tering! Wat een gare kutkabouter wordt die Link!. Dat maakte mij woedend. Zelda heeft altijd een mooie plek in mijn hart gehad en dat verloochen je toch niet zomaar? Waarom schreeuwt iedereen moord en brand hierover? Is het dan niks waard dat je ooit met open mond naar dat groene mutsje zat te staren? Dat de kwijlresten nog in de vloerbedekking zijn getrokken omdat je te lang hebt gespeeld? Is het dan niks waard dat deze game je ooit in zijn ban heeft gehad? Ik geef het een kans. Link heeft jarenlang de gamewereld gedomineerd en nou wil hij eens origineel zijn en dan zeikt iedereen hem af! Zo veranderd je standpunt heel erg. Vooral de uitleg van Shiguru Miyamoto heeft me overtuigd dat alles een kans verdient. Shiguru Miyamoto: "Dit uiterlijk heeft heel veel voordelen. Link kan namelijk zijn ogen gebruiken om te zien waar de oplossing van een puzzel ligt. Ook heeft het voordelen ten opzichte van het beeld van de game. Link zal namelijk dingen kunnen doen die hij als realistische Link niet zou kunnen." Dit verklaart een hoop voor deze grafische keuze.
De intro van Z:TWW is een beeldverhaaltje dat ons verteld wat er met de hero of time is gebeurd. Hij is verdwenen nadat hij Ganondorf, "The king of evil", heeft opgesloten met hulp van The Master Sword. Op een dag wakkert de wind aan in Hyrule en schieten donkere wolken door het luchtruim. Ganondorf is vrij en 10x zo gemeen. De mensen wachten vol hoop op de terugkeer van 'The hero of time', maar hij komt niet. Het enige wat de mensen nog rest is tot de goden bidden en wachten. De goden geven antwoord en bedelven Hyrule onder een golf water in de hoop Ganondorf voor altijd te verzwelgen.
100 jaar later begint Z:TWW met een hele korte queeste op de verjaardag van onze jonge held. hij krijgt van zijn oma een groen pakje en gaat terug naar zijn zusje. Zijn zusje leent hem voor een dag haar telescoop als verjaardagscadeau. Link kijkt wat rond en wordt opeens gewezen op de postbode bij de brievenbus. Daarna kijkt hij omhoog en ziet een reusachtige vogel die een jongedame ontvoerd. Opeen schiet een kanonskogel langs de vogel heen en valt de jongdame in het bos op de top van het eiland. Natuurlijk gaat Link haar redden. Als hij haar heeft gevonden wordt opeens de jonge Aryll, het zusje van Link, ontvoerd door de vogel. Als vanouds gaat Link er achteraan in de jacht op de vogel. Zo komt Link erachter dat Ganondorf terug is uit de diepte van de zee om voor altijd een eind te maken aan het geluk van de bewoners van deze wereld.
Link krijgt een boot en een zeiltje. Dit klinkt heel direct, want dat is het ook. Dat je boot kan praten is natuurlijk wonderlijk, maar dat het zeilen het leukste uit de game is, is veel belangrijker. Ook krijgt hij hulp van de trouwe hookshot en zijn pijlsnelle boog is ook weer van de partij. Dat we een hereniging met zijn oude trouwe boomerang gaan krijgen durf ik ook nog wel te verklappen. En dat we er een deku leaf boven krijgen mag ik eigenlijk niet achterwege laten. Het zorgt voor vernieuwing. De deku leaf kun je als een soort parachute gebruiken om met de wind mee te zeilen en je kunt er een kleine windvlaag mee creëren. Dan is er ongeveer de grapling hook die als een soort Hookshot fungeert. Je kunt er van plek naar plek mee slingeren. Dan kun je deze laatste ook nog op je boot gebruiken om naar schatten te vissen. En de bommen maken een groot kanon tot de jouwe waarmee je piratenschepen kan beschieten en nog veel meer ongein kan uithalen. Dan rest mij nog de vervanging van de Ocarina. Tja, Ze zijn wel origineel, want dit keer krijg je, zoals de titel al doet vermoeden, een dirigeerstokje waarmee je de wind kan 'wekken'. Dat is dus wel weer heel erg origineel van Nintendo.
De game zit boordevol vernieuwende puzzels die niet alleen leuk zijn om op te lossen, maar ook verschrikkelijk origineel. De puzzels in Zelda: Ocarina of Time waren leuk en moeilijk, maar waren niet origineel en eigenlijk oppervlakkig. Veel gebruik van de omgeving en veel inventieve grapjes die je laten merken dat het allemaal ook anders kan. Er is ook stealth in de game verwerkt waarbij je in een ton door een groot fort moet sluipen. Klasse idee niet waar?
Het enige waar ik wat op aan te merken heb zijn de bosses. Ze zijn slap en veel te makkelijk. Wel heel bijzonder verzonnen, maar meestal ben je veel sterker. Ik ben, maar twee bosses tegen gekomen waarbij het zweet je eigen handen verdrinkt. De allereerste boss gaf me dat gevoel omdat de camera echt niet mee wilde werken. Gelukkig geeft de een-na-laatste boss je wel een kans om te laten zien dat je uit het juiste hout bent gesneden. Ik zal niks zeggen, maar zonder geluk is deze niet te verslaan. En dan tot slot. Ganondorf is helaas de allersimpelste eindbaas uit het hele spel. Hij is te makkelijk om te ontwijken en kan je niet vaak genoeg damage doen om gevaarlijk voor je te worden. Wel is hij de allerstoerste eindbaas die er is.
Dat de makers in de verhaallijn en ingame-filmpjes humor verwerkten is een hele goede keuze van de makers geweest. Het geeft die game net die 'extra' feel'. Lekker gedaan dus!
Het einde van de game is ook heel fijn. Hoe je Ganondorf's macht beëindigd is werkelijk fascinerend, maar ik had het liever anders gezien. Ik had het liefste gehad dat je hem bijna had verslagen en dat hij je dan neerslaat. Je hangt aan de rand van de dood en dan opeens verschijnt er een kleine waprportal. En daar komt een figuur uitstappen. Hij tilt je op en pakt de Master Sword. Ganondorf kijkt dit tafereel met verbaasde ogen aan. Ik kan maar een ding zeggen: The Hero of time is back! Ik help je even uit je droom. Dit gebeurt niet tot mijn grote spijt.
De game barst van de grafische pracht als je het leert te waarderen. Iedere onderdeel van de wereld die op je TV wordt getoverd heeft zijn eigen functie en is vol pracht gecombineerd tot een komisch, maar verbluffende fortificatie aan pixels. Geen realisme wordt beter benaderd naar de magie van de wereld waarin je rondhuppelt. Deze game bleef mij verbazen op ieder moment vanwege zijn grafische pracht of vanwege de felle en vrolijke kleuren die me een gelukkig gevoel gaven. De graphics hebben een enorme invloed op de 'feel' bij deze game. De wereld die gerealiseerd wordt is zo heerlijk dat je ervan gaat houden. Op het moment dat je achter Ganondorf's vreselijke plannen komt besluit je om voor altijd een eind te maken aan het kwaad en deze hulpeloze eilanden te redden van een vreselijke en duistere ondergang.
Geluid beïnvloed het beeld wat we krijgen en versterkt onze emoties en reacties op bepaalde situaties. In Z:TWW is hier bijna misbruik van gemaakt. Alle sounds passen bij de eilandjes, maar op zee als je aan het varen bent komt de werkelijk kracht van geluid naar boven. De heerlijke soundtrack, gecomponeerd door Koji Kondo, geeft je een machtig gevoel. Er zit echter wel een heel vervelend geluidje in en dat bevind zich bij gevaar op zee. Het liedje als je naar de "haaien" gaat is verschrikkelijk irritant als je net de zon tegemoet vaart en vol warmte in je hart het avontuur recht in het gezicht kijkt.
De gameplay is absoluut de grootste treffer in de gamegeschiedenis. De puzzels zijn inventief, origineel en fascinerend leuk. Waar je in OoT nog een schakelaartje omzette om het volgende schakelaartje om te kunnen zetten heb je hier bruggetjes waarbij je gebruik maakt van de wind. Je kunt de wapens van je vijanden gebruiken. En dan ook nog eens de wonderbaarlijke tovertruc met de superparasiet. Je komt een parasiet tegen en die rolt zich op als je hem in zijn oog raakt. Dan moet je hem optillen en op de schakelaar leggen zodat je verder kunt. Je bent dus heel erg met je omgeving aan het communiceren. Dat is naast de grafische cell-shaded techniek een grote vernieuwing.
Het nadeel dat ik verder nog kan noemen is dat het spel voor de gewone gamer te snel voorbij lijkt. Ik heb het gewone verhaal binnen 20 uur uitgespeeld. Als je echter bereid bent om wat langer te speuren naar alle geheimen die de game bevat en leuke extra's ben je al gauw 40 uur aan deze game verschuldigd. Het probleem is dat de sidequests meestal net niet lonkend genoeg zijn om ze te voltooien. Voor de echte Zelda-fans is het hartjes verzamelen namelijk al frustrerend genoeg.
Er zit een nog een klein schoonheidsfoutje in de game. Tijdens het zeilen moet je voor de wind gaan varen en aan de wind lig je bijna stil. In het echt kun je alleen niet tegen de wind invaren. Het is geen groot probleem, want de game is al niet realistisch dus het maakt het alleen maar fantasievoller. Toch is het redelijk irritant dat je telkens de wind moet veranderen.
Dan tot slot nog een nadeel dat ik moet opmerken aan deze game. Je controller gaat eraan als je de hele tijd een mini-game opnieuw probeert. Het is nog niet zo erg als bij de N64, maar het komt in de buurt. Als je de hele tijd vooruit loopt gaat je controlstick behoorlijk dood en wordt bijna uit dat ding waar het inzit gedrukt. Link loopt gewoon net niet soepel genoeg door. De afstanden die je af moet leggen zouden eventueel iets korter kunnen zijn. Dit is denk ik ook te verhelpen door de wegen wat minder begaanbaar te maken met meer vijanden etc. Het is namelijk meestal een weg die je moet volgen van 2 kilometer waarbij je alleen maar hoeft te lopen en verder echt helemaal niks hoeft te doen.
Waar Zelda: Ocarina of Time geheel vernieuwend was en absoluut als standaard is gaan gelden voor 3d-games overtreft Z:TWW deze game. Dit komt niet door de grafische pracht, maar absoluut doordat het avontuurlijke gevoel in je boven komt als je de zon tegemoet vaart. Richting het oneindige. Veel mensen vinden dit beeld heel kinderachtig, maar ware moed die ligt in je durf om weer kind te zijn. Laat je fantasie maar lopen. Misschien dat jij dan ooit de Triforce of Courage vind.
Oordeel The Legend of Zelda: The Wind Waker (NGC)
- Graphics
95 - Gameplay 95
- Originality 90
- Sound
85 - Replay 80
- Eindcijfer 97
