Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS

Liefhebber of ‘echte’ fan?

“Ik ben een fan van het eerste uur!” was het eerste wat oude bekende en hardcore gamer B. zei toen we een gesprek begonnen over GTA IV. Het was immers weer vrijdag en allebei namen we weer de trein van Utrecht richting Leiden. Aangezien B. en ik verder niet heel veel gemeen hebben (of dat in ieder geval nog niet geprobeerd hebben te ontdekken), praatten we ook deze keer al snel weer over games. Ik had net die middag GTA IV zitten spelen en ik wilde B. vragen wat hij eigenlijk van dat spel vond.

Ik had m’n mond nog niet opengedaan of de stortvloed aan verhalen over de achtste keer dat hij het spel had doorgespeeld, de obscure afsnijweg die echt alleen hij kende, en de duiven die hij allemaal had gevonden, begon al. Ik keek B. een beetje verdwaasd aan en zei dat ik ook echt een fan was, maar het spel maar één keer gespeeld had, weinig van de afsnijroutes wist en al helemaal niet alle duiven had opgezocht. “Oh, dus jij bent eigenlijk helemaal geen diehard-fan?” zei B. toen. Kon ik me dan alleen doordat mijn kennis bij de zijne achterbleef niet in dezelfde mate ‘fan’ noemen als B., ook al genoten we in dezelfde mate van het spel?

Kronkel in de redenering
Nee, dat kon ik niet, zo ging B. verder. En dat was toch ook logisch? Iemand die alle autotypes kende, was toch ook meer auto-freak dan iemand die net het verschil tussen een Peugeot en een Renault kon zien? Iemand die het Burgerlijk Wetboek uit z’n hoofd kende, was toch ook meer een rechtsgeleerde dan iemand die op de Open Universiteit een introductiecursus over datzelfde wetboek had gevolgd? Dus was B. ook meer fan van GTA IV dan ik.

Het was niet dat hij me m’n pleziertje niet gunde. Hij vond het prima als ik me ook met ‘zijn’ spellen ging vermaken en ik mocht dat zo intensief doen als ik zelf wilde. Maar ik moest niet denken dat ik me op hetzelfde niveau als B. kon stellen. Nee, hij was toch wel de echte fan. Alleen mensen zoals hij, die elk onderdeeltje van een spel als hun broekzak kenden, waren de échte fans.



Hoewel zijn redenering in eerste instantie misschien logisch kan klinken, kan ik me toch niet helemaal vinden in de uitleg van B. Waarom ben ik, die een game minder vaak doorgespeeld heeft, in mindere mate een fan dan B.? Omdat mijn kennis van het spel in kwestie minder ver reikt dan die van B.? Omdat ik niet precies weet waar welk wapen te vinden is, waar welke duif verborgen zit?

Het draait om plezier
Nee, natuurlijk niet. Gradaties van ‘fan zijn’ worden nu eenmaal niet kwantitatief bepaald. Het gaat er niet om hoe vaak je een game speelt, maar met hoeveel plezier je dat doet. Het gaat er niet om of je level twintig of tachtig bent, maar of je een spel nadat je dat bereikt hebt nog steeds leuk vindt.

Natuurlijk is er iets te zeggen voor de redenering dat iemand die een game heel gaaf vindt, hem vaker en intensiever zal spelen dan iemand die het spel weliswaar kan waarderen, maar er weinig bijzonders aan vindt. In die zin klopt het dus dat iemand die zegt dat hij een echte fan is en dat bewijst door te zeggen dat hij een game heel vaak uitgespeeld heeft.

Om vervolgens per definitie iedereen die een spel minder gespeeld heeft af te schilderen als ‘mindere fans’ is echter oneerlijk. Ik vind dat ik best een diehard-fan van GTA IV ben, ook al ben ik minder bekend met de onderdelen van de game dan B. en ook al heb ik het spel beduidend minder vaak gespeeld dan hij. Hoe langer de discussie met B. doorging, hoe meer ik begon te geloven dat je iemand anders niet diehard kunt noemen; je kunt je diehard voelen, maar je kunt dat op geen enkele manier van iemand anders zeggen. Het is een gevoel dat je hebt met een game wat bepaalt of je jezelf een diehard vindt of niet. Net toen ik B. uit wilde leggen dat het allemaal tussen de oren zit, kwam de trein echter aan bij Alphen en moest hij uitstappen. We groetten elkaar en terwijl ik doorging naar mijn eindbestemming, dacht ik terug aan het plezier dat ik die middag met GTA IV had beleefd. Ook zonder dat ik via sluipweggetjes op duivenjacht gegaan was.

Geplaatst door Maarten Broekhof op 06-03-2011
Aantal keer bekeken: 12248

Laatste reacties

avatar van Pollo
Pollo ( 35 ) 06-03-2011 19:00
Voor mij is iedereen fan die het spel gekocht heeft en het erg leuk vond, al heb je niet eens alle eindes gezien of alle sidequests gedaan. Heb je het illegaal gedownload en voor mijn part tachtig keer gespeeld met je ogen dicht en een vinger in je neus, ben je GEEN fan. Dat is voor mij de enige definitie.
avatar van Valthyr
Valthyr ( 6163 ) 06-03-2011 19:31
Hmm, toen ik de titel + intro las dacht ik dat het nog 'extremer' werd. Fan van het eerste uur? Dus vanaf GTA 1 op de PC? Maar, zo ver gaat het dus niet.
Hoewel ik daar ook wel iets over kwijt kan. Als je GTA pas echt leuk vind sinds GTA III, kun je van mij part ook wel een echte fan zijn als je de eerste twee delen niet leuk vond. De eerste twee delen waren gewoon anders. Maar dat is een andere, grotere discussie denk ik zo.

Ik zie mezelf nooit als een 'fan' van iets... Ik vind het raar. Ik heb zelf ook geen idee wanneer ik mezelf veilig tot fan van iets of iemand kan classificeren zonder gezeur, hehe

Maar als je uiteindelijk beide een bepaalde game veel hebt gespeeld en beide genoeg ervaringen met de game hebt, dan komt er uit een gesprek toch al snel naar voren dat je de game beide leuk vind. Dan is alles toch goed?
Ik heb zelf Bad Company 2 bezit voor de PS3, Xbox 360 en PC. Op al die platformen heb ik de game toch al snel minimaal 10 uur gespeeld (veruit het minste op PC, maar toch). Ben je dan pas een echte fan? Door alle versies van een game te kopen? En ook in al die versies volop te levelen en de campaign iedere keer te doorlopen? Ik dacht het niet. TNT LotLP (lid op het forum, post niet vaak, maar sommigen zullen wel weten wie het is) vind de game vast en zeker net zo geweldig als ik hem vind. En vast ook door min of meer dezelfde dingen (sound e.d.). Maar dan ga ik ook niet zeuren dat hij een mindere fan zou zijn omdat hij de game 'alleen maar' op de Xbox 360 heeft en minder heeft gespeeld. So what? Als ik met hem over die game praat dan vinden we dus nog altijd veelal dezelfde dingen aan de game leuk. ...En vast ook een aantal van dezelfde ergernissen!

Kijk, de vergelijking met de autoliefhebber in deze column lijkt makkelijk en logisch. Maar als je naar games kijkt is het anders. Als je alles in een game moet hebben gedaan om pas een echte fan te zijn... Dan moet je meer dan eens weleens een enorm grindfest doormaken om bepaalde dingen te behalen. Natuurlijk is het voor sommige mensen wél leuk om de, wat, 100 duiven in GTA IV dood te knallen. Maar maakt dat je meer fan? Wat als iemand anders in die tijd heel veel online heeft gespeeld, of gewoon een boel mayhem heeft aangericht in GTA IV. Dan heeft diegene toch ook plezier gehad?
avatar van TNT LotLP
TNT LotLP ( 163 ) 06-03-2011 19:44
Amen aan valthyr -- en ik zou iig meer op het forum moeten posten. Jammer dat nu dat BG populairder word er ook steeds meer trolls en andere kansloze figuren naar boven komen.

Maar klopt, zo heb ik de prestige van black ops thuis liggen voor de 360. Ik heb de game tevens op de PC. Ik weet uit mijn hoofd hoeveel schade elk wapen doet, en op welke afstand, naar welke kant de terugslag van een bepaald wapen uitwijkt, in welke sterkte, nauwkeurig op gradaties van 1/10de, weet wat de damage multipliers van losse guns zijn, hoe bepaalde attachments recoil *precies* veranderen, en andere hele kleine dingen die zelfs niet eens bekend zijn bij 't overgrote gedeelte van de MLG "pro gaming" members/scène.

Maar ben ik fan van de game? Absoluut niet. Ik weet er heel veel meer over (call of duty black ops) dan menig echte "fan". Maar ik noem mezelf geen fan, want ik beleef over het algemeen maar matig plezier aan de game.
avatar van Wes the Wrecker
Wes the Wrecker ( 439 ) 06-03-2011 21:26
Heeft het misschien met leeftijd te maken?
Immers als je ouder wordt gaat alles een beetje moeizamer, ook met gamen helaas.
avatar van Lennyyy
Lennyyy ( 67 ) 07-03-2011 16:36
Mooi geschreven, ben het helemaal met je eens moet ik zeggen. Plezier en blijdschap zijn altijd individueel en niemand kan zeggen hoe jij je voelt bij het spelen van een game, hoe je dat ook doet. Je kunt 1 x per week voetballen, en zeggen dat het je favoriete sport is, maar je kunt ook 10 uur per week naar voetbaltraining gaan terwijl je ook tennist en je dat leuker vindt. Mensen beoefenen iets misschien extreem, maar dat betekent niet dat ze het ook des te extremer beleven dan anderen die het meer "met mate" doen.

Voor mij is het zo dat het geheel van een spel afhangt hoeveel ik het speel, en hoe leuk ik het vind natuurlijk.
avatar van Shinora
Shinora ( 84 ) 08-03-2011 22:51
Wacht.. Ik haakte af bij "Fan van" en "GTA IV"...
avatar van Jorieke
Jorieke ( 25 ) 09-03-2011 14:26
Maakt het uit of je 'die-hard' fan bent of niet? Waarom zou iemand zich er druk om maken of hij 'meer' fan is van een bepaalde game dan een ander?
Ik snap, net als Maarten, niet waarom mensen zich druk maken over dit soort dingen.

Leuk geschreven!
avatar van Tatchi
Tatchi ( 1 ) 31-03-2011 11:30
Dat is dezelfde zinloze discussie als hardcore versus casual gaming. Sommige mensen bereiken zo weinig in het echte leven dat ze elk gevoel van prestatie en onderscheiding uit het gamen moeten halen. Om die illusie hoog te houden is het belangrijk dat andere daarbij worden afgeschilderd als amateurs.

Een fan is eigenlijk weinig meer dan een supporter. Als je liefhebber bent van GTAIV kun je jezelf al snel fan noemen. Als je dan ook nog merchandise bezit ervan of op forums of in de trein er regelmatig over gaat praten staat het helemaal vast: je bent fan...

Ik zou mezelf niet snel fan noemen trouwens. Ik vind sommige spelen leuk en andere niet, maar ik ben nauwelijks loyaal aan een spel en dat past niet bij het fan zijn.