Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS

Warhammer 40.000: Space Marine

Warhammer 40K kan je al sinds 1987 spelen, maar dan met loden poppetjes.. Deze figuurtjes moest je zelf schilderen, wat de meest kunstzinnige en gedetailleerde miniaturen kon opleveren. Dat verzamelen en zelf “customizen” bleek populair en de tabletopversie van Warhammer wordt nog steeds gespeeld, zowel bij mensen op zolders als op grote toernooien. Warhammer heeft ondertussen zelfs zijn eigen winkelketen, The Games Workshop, waar gek genoeg geen games verkocht worden. Toch zijn er de afgelopen jaren flink wat games uitgebracht die gebaseerd zijn op de Warhammer 40K franchise, zoals de Dawn of War strategiespellen. Nu breekt ontwikkelaar Relic eindelijk met hun traditie en brengen ze Warhammer: Space Marines uit: een game waarin niet geschilderd dient te worden, noch strategisch inzicht is vereist. Sterker nog, ook nadenken is optioneel. Om het diepe verhaal achter Warhammer uit te doeken te doen en tegelijkertijd het perspectief van de Warhammer-noob te vertegenwoordigen, hebben we op deze game twee man gezet.

Nerd, nerder, nerdst?
Jeroen: Ik heb me altijd verre gehouden van Warhammer. Dat gepriegel met die kleine kwastjes om een legertje kleine orkjes groen te schilderen, nee dank je. Ik schilder één keer per jaar en dan zijn het paaseieren.

Daan: Warhammer is geen hobby maar een subcultuur, één waarin ik me geruime tijd heb opgehouden. Door de loop der jaren is het spel uitgegroeid tot een enorm universum en beperkt het zich al lang niet meer tot de boardgame. Zo is de achtergrond verreikt met boeken en strips, worden er schildercompetities gehouden en kan je avonturen beleven in de Warhammer computergames.



Warhammer: hot or not?
Jeroen: Ondanks dat Warhammer mij niets doet, was ik wel zeer geïnteresseerd in Warhammer: Space Marine (WSM). De clichématige B-sciencefiction setting, de ruwe mannen met grote geweren en de nooit stoppende golven van lelijk gespuis: ik had er zin in. Het deed me denken aan Gears of War 3, een andere game met grote guns, grommende aliens en een enigszins clichématig verhaal. Heel origineel is het dus niet, maar voor dit soort games geldt: als de actie goed is, is de game goed.

Daan: Na dertig uur Deus Ex als een pacifist gespeeld te hebben bereikte mijn innerlijke woede een hoogtepunt. Ik moest dingen slopen, moorden en opblazen; bij voorkeur een squadron Greenskins. Immers: éénmaal een Spacemarine altijd een Spacemarine. Gelukkig dat WSM zijn weg kon vinden naar mijn postbus zodat ik me kon onderdompelen in de gewelddadige en ongure spelwereld.

Captain been there done that
Jeroen: Helaas ben ik niet zo te spreken over de actie. De ontwikkelaar heeft weinig moeite gedaan om de speler het gevoel te geven met een krachtig personage te spelen. Het ene moment zijn de gevechten veel te moeilijk terwijl je het andere moment met gemak overal doorheen walst.

Daarnaast knaagt het ook aan me dat er in de game weinig zelf te bepalen valt. Het pad ligt vast en alleen zeer sporadisch krijg je de kans een ander wapen mee te nemen. De veel te snel overlijdende, door de computer bestuurde wapenbroeders zijn de titulatuur “ultra” ook niet waard, maar dat heb ik in een game nog nooit mogen meemaken.

Daan: Captain Titus, leader of the UltraMarines, need I say more? Een hoofdpersonage met een dergelijke naam staat garant voor een brute, bloederige, mooie tijd. Als ik eerlijk ben had ik niet veel goeds van de actie verwacht. Doorgaans spelen de Warhammer-games ietwat houterig, hetgeen een Hack-and-Slash als WSM behoorlijk kan bemoeilijken. Tot mijn verbazing bleek de besturing totaal geen probleem. Titus splijt met zijn kettingzaagzwaard de orcs in tweeën als een mes door een pakje boter. Met mijn Bolter (machinegeweer) vulde ik met het grootste gemak de orc schedels met een flinke lading lood, waarna ze uiteindelijk uiteen spatten als overrijpe kersen. Hersenloos knallen en hakken klinkt misschien gemakkelijk, maar werd het spel hier en daar best lastig. In tegenstelling tot andere games , gaan de orcs niet staan wachten tot je klaar bent met je finishing move of vette combo. Het liefst springen ze met zijn tienen tegelijk op je nek terwijl ze op je inhakken. Meestal is dat wel te doen behalve als ze besluiten om hun grote broertje mee te brengen. In die situaties ben je druk bezig om in leven te blijven, wat niet altijd even goed lukt.



Schuilen is voor mietjes!?
Jeroen: Als je dan al game elementen uit grote games gaat gebruiken, maak dan niet twee grove fouten. Ten eerste: als je leentjebuur speelt bij andere games, zorg dan wel dat je de beste elementen overneemt. WSM doet precies het tegenovergestelde: het vergeet dat derdepersoon-actiegames tegenwoordig een stuk dynamischer zijn dan vroeger en dat schuilen en interessante omgevingen allang geen luxe meer zijn. Ten tweede: een spel met een zooi grote wapens is alleen leuk als er ook daadwerkelijk een heleboel van die grote wapens in zitten. Ik wil niet maar drie schoten van een sterke gun hebben om hem dan alweer weg te moeten mieteren en gedwongen te worden om terug te vallen op dat proppenschietertje uit het eerste level !

Daarnaast vind ik het moment van uitbrengen, op zijn zachts gezegd nogal ongelukkig gekozen. Het is per slot van rekening een tijd waarin de najaarstoppers het onderling moeten uitvechten. Één van deze potentiële kassuccessen is nota bene je grootste inpiratiebron, Gears of War 3! WSM moet zich absoluut niet gaan mengen in deze strijd, vooral niet als je duidelijk het niveau niet haalt.

Daan: Schuilen is voor mietjes en daarnaast totaal overbodig als je een Spacemarine bent. Je sleept toch niet voor niets zo’n zwaar harnas mee? Als Spacemarine ben je de ultieme krijger en word je letterlijk en figuurlijk als stormram gebruikt om gaten te slaan in de vijandelijke linies. Bewapend met de meest brute strijdmiddelen storm je op de vijand af. Eerst gooi je een paar granaten, vervolgens schakel je de schutters uit met een paar kogels uit je langeafstandswapen, om uiteindelijk regelrecht de kolkende groene massa in te stormen met je mêlee wapen in je ene en je pistool in je andere hand. Als je dreigt overspoeld te raken met vijanden, gebruik je de Fury modus waardoor je voor korte tijd super sterk bent en gezondheidspunten genereert. Je bent letterlijk tot de tanden toe bewapend wat genoeg mogelijkheden biedt om de gameplay afwisselend te houden. Daarnaast wordt het hak -en slachtwerk afgewisseld met stukjes waarin je met je jumppack door het level springt en stukjes waarin luchtschepen en vliegende orcs je doelwit zijn. Verwacht daarentegen niet te veel van het verhaal, dat leidt je vooral van A naar B door lineaire levels. Het feit dat je niet van de geijkte paden kan afwijken hindert totaal niet en houdt juist de focus daar waar het echt om gaat, namelijk de actie.

Colored armor is for pussies!
Jeroen: Dat de roots van Warhammer duidelijk liggen in het schilderen van miniatuurfiguurtjes is vooral terug te zien in de multiplayer modus. Waar andere games een originele insteek vinden voor desbetreffende modi, zoals Transformers: War for Cybertron, blinkt WSM alleen uit op het gebied van character customisation. Er zijn namelijk enorm veel verschillende harnassen vrij te spelen. Een leuke toevoeging, ware het niet dat je slechts de keuze hebt uit twee verschillende spelmodi (Team Deathmatch en Domination), waardoor het verzamelen van al deze harnassen een eentonige taak zal worden. Bovendien vind ik het eeuwig zonde dat de Orks niet speelbaar zijn en dat er maar uit twee basisopmaken te kiezen valt. Mijn grootste issue is misschien nog wel dat men verwacht wordt te betalen voor dit schamele stukje replayverhoging in de vorm van een online pas. Belachelijk.

Daan: Maar wat me nog het meest verbaasde aan WSM is het feit dat ze naast een hele vermakelijke singleplayermodus ook een behoorlijk complete multiplayerervaring weten af te leveren, iets dat je niet zo vaak ziet in de moderne gameproducties en slechts is weggelegd voor de grote studio’s in de business. In de multiplayer kies je de kant van de Spacemarines of de Chaos Spacemarines en vecht je het uit in twee verschillende modi. Je kan ook kiezen uit 3 klassen: tactical, devastator en assault. De drie klassen hebben een totaal verschillende speelstijl. Tactical marines zijn de allrounders die gewapend met de Bolter geschikt zijn voor zowel defensieve als aanvallende acties. De devastator is gewapend met een gigantisch automatisch geweer waarmee hij een regen aan kogels kan laten neerdalen op zijn tegenstanders. Door de grootte van het wapen levert hij wel in op wendbaarheid waardoor hij het beste te gebruiken is als defensieve unit. De Assault marine was mijn persoonlijke favoriet. Deze marine heeft een jumppack en een mêleewapen waardoor hij vooral geschikt voor aanvallende manoeuvres. Met behulp van zijn jumppack vliegt hij meters hoog de lucht in om zich vervolgens bovenop zijn tegenstanders te storten. Alledrie hebben ze dus een totaal andere manier van spelen.

Daarnaast kan je rangen verdienen door XP punten te verzamelen en kan je nieuwe armor vrijspelen. Online kan je alleen spelen als je de online pas hebt, maar meestal krijg je die bij de aankoop van het origineel. Als je online wilt spelen kan je dus beter geen tweedehands game kopen. Overigens was er een tijdje terug sprake van een coöp modus waarvan THQ aangaf dat die modus pas na de release beschikbaar zou komen in de vorm van DLC. Op de fora wordt hier met geen woord meer over gerept, maar het zou een mooie toevoeging zijn op een toch al heel compleet spel. Natuurlijk moeten we wel even afwachten of we voor de DLC moeten gaan betalen.



Het tweekoppige conclusiemonster
Jeroen: Zonder nostalgie of andere sentimenten is WSM -voor mij- gewoon de volgende derde persoons shooter. Het voegt niets toe aan het genre en verwordt zodoende tot een weinig indrukwekkende en inspirerende tocht door een ongetwijfeld intrigerend Warhammer-universum. Als de game dan ook nog praktisch tegelijkertijd wordt uitgebracht met zijn spirituele rolmodel Gears of War, zal het voor niet-Warhammer fans gemakkelijk kiezen zijn. Was deze game twee maanden eerder uitgebracht in de tijd van schaarste (qua games dan) had ik misschien nog een poging gedaan om het Warhammer-universum beter te leren kennen. Maar als een echte fan als Daan al aangeeft dat het verhaal voor hem niet veel toevoegt, dan weet ik genoeg. Met deze kwaliteiten, tegenover deze concurrentie is WSM momenteel gewoon de middelmaat.

Daan: In tegenstelling tot Jeroen heb ik me juist kostelijk vermaakt met deze titel. De actie is intens, heeft een goede flow en biedt naar mijn mening voldoende uitdaging.

Daarnaast is de multiplayer erg goed verzorgd met drie totaal verschillende klassen. Natuurlijk is het belangrijkste van een multiplayer de balans, maar ook die is erg goed. Voor de fans is het jammer dat het verhaal oppervlakkig blijft, want er is genoeg te beleven in het 40K universum. Door de afwezigheid van een verhaal en ellenlange cutscenes is het spel wel zeer geschikt om even snel op te pakken. Geen melodramatische bodybuilders met ‘Daddy issues’, maar gewoon terug naar de essentie, niets meer niets minder. Echt een aanrader voor iedereen die van een hele goede gepolijste game houdt.

Cijfers Jeroen
Graphics70
Gameplay60
Originality60
Sound70
Replay60
Totaal60

Cijfers Daan
Graphics80
Gameplay85
Originality70
Sound80
Replay85
Totaal80

Geplaatst door Daan & Jeroen op 13-10-2011
Aantal keer bekeken: 11665

Laatste reacties

avatar van Gradon
Gradon ( 2610 ) 21-10-2011 20:49
De demo sprak me erg aan, maar ik heb ook een achtergrond in de tabletop game. Ik denk dat ik deze wel eens haal als ik hem ergens voor 2 tientjes op kan pikken (wat volgens mij niet heel lang zal duren).
avatar van Hunterking
Hunterking ( 3016 ) 08-02-2012 11:23
Voor mij was Warhammer te veel werk. Ik heb tijden lang de voorgeschilderde variant gespeeld genaamd Mageknight. Het universum van Warhammer spreekt me wel aan, maar de games wat minder.