Prototype avonturier
In ACC:I beleef je de avonturen van Arbaaz. De atletische, charmante, slimme en ietwat roekeloze Assassin die altijd zijn woordje klaar heeft en zich uit iedere situatie weet te redden. Hij probeert de magische Koh-i-Noor diamant te stelen van een verder weinig uitgewerkte slechterik. En natuurlijk is er een prinses die in nood verkeert en zijn er de nodige overblijfselen van een mysterieuze oude beschaving. Het flinterdunne verhaal en de bordkartonnen personages voelen vooral als een excuus voor de setting en de verschillende missies waar je Arbaaz doorheen moet zien te loodsen. Gelukkig hebben we de gameplay nog … toch?
Prince of Persia met gadgets?
Deed ACC: China qua gameplay al denken aan Prince of Persia, de vergelijking is in deze setting helemaal compleet. Zo springt, klautert en sluipt onze nog net niet in een tulband getooide held door verschillende Indiase bouwwerken. Deze levels vereisen een ‘stealthy’ aanpak, waarbij je zo min mogelijk geweld gebruikt en uit het zicht van bewakers blijft voor de hoogste score. Door middel van checkpoints zie je hoe je hebt gescoord op het voorgaande gedeelte. Is je score hoog genoeg, dan kun je rekenen op een leuke upgrade, zoals meer health of meer munitie voor je gadgets.
Als Assassin heb je natuurlijk de nodige trucjes tot je beschikking. Met geluidsbommen en rookbommen leid je bewakers af, om vervolgens ongezien langs hun blikveld te sluipen. Met de chakram kun je ook op afstand je hachje redden. Met een welgemikte worp snijd je touwen door, doof je lampen en leid je bewakers af. Komt het toch aan op fysiek geweld, dan heb je altijd nog je trouwe zwaard om tegenstanders een kopje kleiner mee te maken. Hoewel dit in principe goed in elkaar zit, met diverse moves, delf je in de praktijk meestal het onderspit. Met name door de gewapende bewakers die komen aansnellen, waarop de kogels je om de oren vliegen. Veel trial-and-error is het gevolg.
Arbaaz werpt zich graag in de strijd als stealth niet werkt. Helaas moet hij dit meestal met zijn leven bekopen.
De stealth levels worden afgewisseld met parcours-achtige levels, waar je zo snel mogelijk doorheen moet zien te komen. Deze spelen erg lekker weg en deden me denken aan Prince of Persia: Sands of Time uit het PS2 tijdperk. De besturing van de game komt hier ook veel beter tot zijn recht en draagt bij aan de flow. Tijdens de stealth levels word je er namelijk soms juist door gehinderd, vooral door bewegingen die niet of niet snel genoeg geregistreerd worden.
Moeilijk inleven
Wat vooral opvalt, is dat je er constant aan herinnerd wordt dat je een game aan het spelen bent. Oppervlakken waar je op kan klimmen zijn overduidelijk aangegeven en voortdurend zie je cilinders en cirkels in beeld die het blikveld of de gehoorafstand van bewakers weergeven. Sta of hang je daar een millimeter buiten, dan kunnen ze je recht aankijken, maar is er echt niets aan de hand. Zelfs niet als je een bewaker aanstoot die net een diep existentieel gesprek voert met een andere bewaker (zoals bewakers dat natuurlijk vaker doen). Verschrikt draait hij zich om en kijkt precies over je gebukte gestalte heen. Schouderophalend draait hij zich weer om, een gewillig slachtoffer voor jouw assassin praktijken.
Op het gebied van graphics en presentatie voelt ACC:I nogal basic aan. Vooral omdat ACC: China de show stal met aquarel-achtige achtergrondbeelden. De kleurrijke setting van ACC:I zou dezelfde uitwerking moeten hebben en hoewel er zeker mooie momenten zijn, oogt het allemaal wat steriel. De gebouwen staan er kaarsrecht bij en lijken allemaal op elkaar. Alle bewakers zien er nagenoeg hetzelfde uit en er zit maar weinig variatie in de omgevingen. Zelfs wanneer Arbaaz naar Afghanistan afreist, zie je dezelfde bewakers en interieurs. Het helpt ook niet dat je de actie vanuit een sterk uitgezoomd perspectief bekijkt. In de gameplaytrailer zag je nog genoeg close-up beelden, maar in de game zelf kom je die eigenlijk nooit tegen. Dit alles zorgt ervoor dat je je maar moeilijk in de game kan inleven.
De actie zie je bijna alleen maar vanuit een ver uitgezoomd perspectief.
Herhalingsoefening
Al met al is ACC:I een behoorlijk middelmatige game. Heb je ACC: China al gespeeld, dan voelt het als één grote herhalingsoefening, met hier en daar een kleine toevoeging. De challenge rooms, een soort VR-missies, bieden nog meer van hetzelfde. Al moet ik wel zeggen dat je kan zien dat de designers hier wat meer vrijheid hadden, aangezien het een paar leuke uitdagingen oplevert.
Het is jammer dat Ubisoft met ACC:I de plank misslaat. Het doet de Assassin’s Creed én de Prince of Persia franchise geen eer aan. Met meer verfijning zouden de verschillende gameplay elementen wellicht beter tot hun recht zijn gekomen. Zoals het er nu voorstaat is ACC:I een game waar fans van stealth platformers nog best plezier aan kunnen beleven, voor een leuke budgetprijs. Andere Budgetgamers kunnen alsnog beter wachten op een mooie korting voor ze zich aan dit middelmatige avontuur wagen.
Graphics: 65
Gameplay: 60
Originality: 50
Replay: 60
Sound: 60
Eindcijfer: 59
1374 )
13-01-2016 11:10
14)
13-01-2016 13:47
