Afgelopen E3 werd een nieuw deel aangekondigd in de Far Cry-reeks. Na een kort uitstapje naar de steentijd, is het nu tijd voor het Amerikaanse Montana. Een andere insteek dan de voorgaande games, maar de Far Cry-formule is nog altijd aanwezig. Een compleet gestoorde sekte, een gigantische open spelwereld en een prachtig bosrijk decor. Alle ingrediënten om van Far Cry 5 een geweldig nieuwe uitdaging te maken. Ubisoft nodigde ons uit om de E3-demo in alle rust nog eens aan de tand te voelen.


Uit de trailer(s) kan je al opmaken dat Ubisoft dit keer niet kiest voor een tropisch eiland of een bergregio als Kyrat. Nee, zoals gezegd is dit keer Montana jouw speeltuin. Tijdens de demo word je gedropt in een willekeurig missie aan de rand van een klein dorpje genaamd Hope County. Dit kleine dorpje is overspoeld met volgelingen van Joseph Seed, de totaal gestoorde leider van een sekte die zichzelf ‘Project at Eden’s Gate’ noemt. Seed, die zichzelf de titel ‘The Father’ heeft aangemeten, heeft als ultiem doel om zijn volgelingen te redden van de aanstaande ondergang.

Met deze gedachte houdt hij een groot gedeelte van Montana in zijn greep. Ben je het niet eens met zijn gedachte en weiger je hem te volgen, dan is er geen plaats voor jou in deze staat. En we weten allemaal welke prijs je daarvoor betaalt. De lokale overheid heeft tevergeefs geprobeerd om Eden’s Gate een halt toe te roepen. Maar aangezien dit te veel levens heeft geëist, is er voor een andere aanpak gekozen. Jij treedt op als een soort special agent die stukje bij beetje Montana moet verlossen van geschifte figuren als Joseph Seed. Far Cry 5 belooft dus weer ouderwets landjepik te worden.
 
Joseph Seed’s Eden’s Gate
In tegenstelling tot Far Cry 4 is er geen sprake van een strijd tussen twee stammen. Zo had je in het vorige deel de Golden Path dat zich met hand en tand verzette tegen Pagan Min en diens Royal Army. In het vijfde deel uit de serie ligt de nadruk meer op het vormen van een verzetsgroep. Afhankelijk van de keuzes die je gedurende de verhaallijn maakt, wordt bepaald wie bereid is om je te helpen in de oorlog tegen Eden’s Gate. Daarbij gaat het niet alleen om het uitschakelen van Seed zelf, maar ook om zijn belangrijkste handlangers.

Terug naar de demo. De missie start boven op een klif aan de rand van Hope County. Wanneer we dichterbij komen wordt al snel duidelijk dat Eden’s Gate hier met harde hand regeert. Het kleine dorpje van circa 90 inwoners is volledig bezet door tweederangs militanten. Het handjevol dorpelingen dat nog over is wordt op de knieën gedwongen en gemarteld of omgelegd. De toon is gezet, het is duidelijk dat je bij Eden’s Gate geen keuze krijgt.


Boomer, Grace en Nick Rye
Voor ik ook maar iets kan doen, moet er een compagnon gekozen worden. Dit is een nieuw systeem waarbij je als speler de keuze krijg tussen hond Boomer, sniperchick Grace en piloot Nick Rye. Iedere compagnon heeft uiteraard zijn eigen voor- en nadelen. Tijdens de eerste sessie kies ik voor Grace met haar sniper rifle, een enorm handige sidekick die vooral bij stealth gameplay zeer effectief is.

Gezien een sniper rifle op korte afstand niet ideaal lijkt, stationeer ik Grace bovenop de watertoren die zich op de klif bevindt. Zelf baan ik langzaam mijn weg naar beneden waar nog enkele dorpelingen worden gemarteld. Terwijl ik mezelf verschuil achter een afgebrande touringbus loopt er een patrouillerende militant langs. Een fractie van een seconde later glijdt mijn mes door zijn halsslagader. Niemand lijkt iets gemerkt te hebben en ik geef Grace een seintje om de beul uit te schakelen. Vanaf dat moment breekt de hel los. De enkele dorpelingen die nog in leven zijn zetten het op een rennen, terwijl volgelingen van Eden’s Gate me bestoken met granaten en een pick-up truck met machinegeweer het vuur opent op de afgebrande touringbus waarachter ik me bevind.

Gelukkig weet Grace snel nog een flink aantal volgelingen uit te schakelen en na een hevig gevecht verschijnt in beeld dat Hope County is bevrijd. Of het gelukt is om enkele dorpelingen te bevrijden? Geen idee. Dat krijg ik niet te zien. Zoals gebruikelijk in Far Cry-games wordt het ‘normale’ leven weer opgepakt en vult het dorp zich weer met inwoners. Omdat de mini-map ontbreekt, besluit ik naar de plaatselijke kroeg te gaan om wat meer informatie te verkrijgen over Hope County en wat er gaande is in dit, slechts kleine gedeelte van Montana.

Na de speelsessie met Grace als metgezel is het tijd voor sessie twee, met deze keer mijn trouwe viervoeter als kompaan. Boomer is ongetwijfeld het gevaarlijkste dier dat rondloopt in Far Cry 5. Wanneer deze jongen op je af komt weet je gewoon dat het te laat voor je is. Logischerwijs brengt Boomer ook een geheel andere speelstijl met zich mee. Het valt immers direct op wanneer een hond iemand in zijn nek grijpt. Toch kan je Boomer ook inzetten voor andere doeleinden. Zo kan je viervoeter vijanden spotten, wapens voor je zoeken en vijanden afleiden. De ideale hond bestaat dus echt.

Tot slot heb je Nick Rye, een monteur uit een militaire vliegeniersfamilie. Binnenkort wordt hij opnieuw vader, maar ziet zijn zoontje liever niet opgroeien in een staat die geregeerd wordt door Eden’s Gate. Daarom heeft hij besloten zich aan te sluiten bij het verzet en zijn watervliegtuigje voorzien van de nodige upgrades. Zo hangt er een machinegeweer onder de propeller en kan het fungeren als bommenwerper. Een ideale ondersteuning dus. Nick Rye als compagnon is daarmee zeer geschikt voor de rambo-speelstijl, want in no-time maakt Nick iedereen met de grond gelijk. Bovendien is deze stuntpiloot in staat meerdere doelen tegelijkertijd te bestoken.


Genoeg te ontdekken
Tot dusver geen baanbrekende toevoegingen. Het toevoegen van een compagnon-systeem biedt weliswaar nieuwe gameplaymogelijkheden, al met al blijven de sporen van Far Cry 3 & 4 zichtbaar. Maar ondanks dat ik meerdere malen met Boomer, Grace en Nick Rye dezelfde missies doorliep, sloeg de verveling geen enkel moment toe. Bij iedere sessie ontdekte ik namelijk meer van de indrukwekkende wereld. Zo hielp ik, na het bevrijden van Hope County, Nick Rye om zijn hangar te verdedigen, om vervolgens in zijn watervliegtuigje een paar met drugs gevulde silo’s te slopen én gooide ik kort daarna mijn hengel uit om even een aantal vissen te vangen.

Naast de vertrouwde elementen voegt de game dus ook genoeg nieuws toe aan de Far Cry-formule. Als speler word je nog meer vrijgelaten en beleeft iedereen zijn eigen verhaal. Bovendien speelt de game als een zonnetje. Vuurgevechten voelen goed aan en de AI is aanzienlijk verbeterd. Je kon overigens wel merken dat het nog een vroege versie betreft – de framerate kreeg het redelijk te verduren toen het aantal explosies toenam en er verscheen diverse malen plotseling een auto in beeld (pop-in) – maar desondanks stemt het geheel me behoorlijk hoopvol. Ik ga ervan uit dat deze oneffenheden in de uiteindelijke versie weggepoetst zijn.


Dezelfde formule, andere setting
Voor de hands-on sessie begon, had ik een Far Cry-game verwacht die veel zou leunen op de voorgaande delen. Na ruim anderhalf uur spelen is dit gevoel deels bevestigd. Ubisoft gebruikt nog steeds de welbekende Far Cry-formule, maar geeft hier een net iets andere draai aan. De nadruk ligt dit keer meer op de personages en de manier waarop jij als speler invulling geeft aan de wereld. Je bepaalt zelf welk pad je bewandelt en hoe je Joseph Seed stopt. Het originele verhaal, de interessante setting in combinatie met een aantal kleurrijke personages en het nieuwe compagnon-systeem zorgen in ieder geval voor een aangenaam frisse wind. Al met al heb ik mezelf geen moment verveeld en dat blijft voor mij het belangrijkst. Het is nog even geduld hebben – de game komt 27 februari 2018 uit – maar één ding is zeker: mijn eerste indruk van Far Cry 5 smaakte naar meer!