De couch co-op in volle glorie
Naarmate ik ouder werd speelde ik vaak games die je samen met vrienden kon spelen, de welbekende couch co-op games. Zo heb ik bijvoorbeeld de Teenage Mutant Hero Turtles II helemaal grijs gespeeld. Samen spelen bleef door de jaren heen terugkomen in de vorm van games als Golden Eye, Perfect Dark, Timesplitters 2, Mario Kart en nog veel meer.
n de Gamecube-tijd organiseerden we zelfs avonden waarbij we bij iemand bleven slapen en probeerden de gehele nacht door te gamen. Het Gamecube-tijdperk was sowieso al een gouden periode voor de couch co-op spellen. Ik heb zo vaak Mario Party gespeeld dat ik minimaal drie lamme controllers heb liggen. Of wat te denken van Monkey Target uit Super Monkey Ball? Ook co-op avonturen werden niet vergeten zoals The Legend of Zelda: Four Swords en zelfs Final Fantasy Crystal Chronicles voor de langere sessies. Bussen Pringles en andere versnaperingen mochten natuurlijk niet ontbreken en zo vlogen de game avonden voorbij.
Wie kent Boom Street voor de Wii?
In mijn studententijd werd de Gamecube ingewisseld voor de Wii en de Xbox 360. Naast FIFA kwamen er ook meer obscuurdere titels voorbij. Heb je bijvoorbeeld ooit wel eens van Boom Street gehoord? Boom Street is bizar. Het is een soort Monopoly meets Mario Party meets Dragon Quest meets de aandelenmarkt. Eh, wat? Juist ja!
De karakters varieerden van Mario en Peach tot Slime en Platypunk uit Dragon Quest. Net als bij Mario Party heb je een speelbord en op dit speelbord zitten, gelijk aan Monopoly, straten die je kunt kopen. Het doel is om zoveel mogelijk geld te verdienen uit je straten met huizen en hotels erop. Hoe meer straten je hebt, hoe groter de huizen die je op jouw straat kan bouwen en hoe duurder het wordt voor iemand om erop te landen. Het ging nog verder dan dat, want je had ook mini-games én er waren zelfs aandelen van woonwijken die je kon kopen. Handig wanneer je verwachtte dat iemand flink in die wijk zou gaan investeren. Het is jammer dat deze knotsgekke game nooit naar de Wii U of Switch is gepoort, want grafisch heeft deze game de tand des tijds helaas niet echt doorstaan.
De charme van de couch co-op
Couch co-ops zijn briljant omdat je samen plezier beleeft in dezelfde kamer. Er zit spanning in en bergen en dalen wisselen elkaar in snel tempo af. Gelukkig zijn er nog zeker mooie Indie-titels die deze tijden doen herleven. Denk aan Rocket League, of Runbow en natuurlijk is FIFA er nog steeds om de nodige potjes mee uit te vechten. Daarnaast komt Nintendo natuurlijk binnenkort met Super Mario Party, Super Smash Bros en is recent Mario Kart Deluxe uitgekomen. Toch is het allemaal niet meer zoals vroeger. Ik zou bijvoorbeeld niet zo snel een groep vrienden uitnodigen om een nachtje door te halen met een Indie-titel; omdat die naar mijn gevoel te klein zijn om een gehele avond te dekken.
Inmiddels heeft bij de meeste games splitscreen multiplayer plaatsgemaakt voor een online component. Begrijp me niet verkeerd, daar is helemaal niets mis mee. Het is juist super dat je nu een multiplayer game kunt spelen met vrienden waar en wanneer jij het zelf wilt. Als iemand wil aansluiten kan die dat doen vanuit zijn of haar eigen luie stoel. Maar toch mist dat gevoel van met vrienden een avondje doorhalen, waarbij al joelend en schreeuwend mooie herinneringen worden gecreëerd die je nog lang blijven heugen.
Van couch co-op naar coöperatieve tabletop
Bordspellen hebben veelal het stigma dat ze saai zijn. Wat is er nu zo leuk aan een Yahtzee of Scrabble? De tijd heeft echter niet stilgestaan en bordspellen zijn een stuk verder doorontwikkeled. Daarnaast zijn sommige typen bordspellen dichterbij een game ervaring dan ooit tevoren. Sterker nog, sommige bordspellen zijn zelfs gebaseerd op gamefranchises, ook al komt dat niet altijd even goed uit de verf.
Denk bijvoorbeeld aan Dark Souls: The Boardgame die je alleen of samen met vier vrienden kunt doorspelen. Ieder Dark Souls-fanaat herkent direct de miniaturen die voorbij komen van bijvoorbeeld Ornstein en Smough tot The Dancer. De gevechten naderen ook de moeilijkheidsgraad van de game, dus voor wat dat aangaat is er aan realisme geen gebrek. Het enige nadeel is dat ze zo druk bezig geweest zijn om het spel na te bootsen, dat het aantal scenario’s karig is. Ook lijkt het alsof ze vergeten zijn om een lopend verhaal in het spel te verwerken. Nu zul je Dark Souls sowieso niet direct oppakken vanwege het verhaal, maar na zes uur bezig te zijn het spel uberhaupt te begrijpen, verwacht je toch iets meer diepgang. Dark Souls: The Boardgame is daarom niet 100% geslaagd, maar voor fans is het zeker vermakelijk door het feest van herkenning, het toont in ieder geval hoe dichtbij bordspellen bij games zijn gekomen.
De meest geslaagde bordspellen zijn spellen die wel doen denken aan games qua speelstijl, maar niet vastzitten aan de regels van een specifieke gamefranchise. Denk bijvoorbeeld aan bepaalde coöperatieve bordspellen.
Samenwerken met vrienden binnen bordspellen
Een spel waar ik bijvoorbeeld momenteel mee bezig ben is De Legenden van Andor. De Legenden van Andor speelt zich af in een thema dat enigszins vergelijkbaar is met The Witcher. Met 2 tot 4 spelers doorloop je verschillende Legendes in een bosrijke omgeving. Je verzamelt wapens, vecht tegen monsters en beschermt de burcht. Als je eenmaal verder speelt, verstrijkt de tijd ook op het bord en breekt overal de pleuris uit. Dat alles onder het genot van een biertje of andere versnapering, terwijl je met zijn allen discussieert hoe je in hemelsnaam uit deze situatie kunt komen.
Het ijzersterke aspect aan dit spel is dat je slechts twee pagina’s hoeft door te lezen aan uitleg en vervolgens direct aan de campagne kunt beginnen. De rest wordt je uitgelegd en aangeleerd tijdens het spelen. De eerste missie is lopen, kijk het voelt al bijna als een gametutorial. Je weet wel van die ‘beweeg nu je camera hier en hier en hier’ tutorials.
De spanning, de samen behaalde successen en verliezen, het voelt echt vergelijkbaar met hoe het vroeger bij een potje Golden Eye was, alleen in plaats van op de bank zit je nu aan tafel en in plaats van tegen elkaar, werk je nu samen. Misschien trekt het me wel omdat ik ook wat ouder wordt, dan kan zeker. Maar ik geloof dat er in coöperatieve bordspellen voor iedereen die van games houdt wel een bepaald spelelement zit, dat het gewoon leuk maakt om te spelen.
De Legenden van Andor is slechts een voorbeeld, die een goede introductie biedt tot dit genre. Daarnaast is de prijs van € 35,99 schappelijk voor de vijf legendes die het eerste avontuur bevat.
Vergelijkbare spellen zijn Charterstone, waarbij losse campagnes aan elkaar gerijgd worden en waarbij je dus items, wapens etc. die je in een campagne hebt verzameld, meeneemt naar het volgende avontuur; net als bij een game.
Crème de la crème dit jaar is Gloomhaven dat meer dan 80 missies bevat en waarin je gedurende het avontuur meer karakters ontgrendeld. Welke dat zijn weet je nog niet, want alle karakters en bonusitems zitten per missie in doosjes verpakt. Gaandeweg tijdens het spelen ontgrendel je dus als het ware meer karakters en speelmogelijkheden. Tot slot zijn er ook andere coöperatieve thema’s. Ben je bijvoorbeeld van fan van The Walking Dead? Dan is Dead of Winter misschien wel wat voor jou. Een spel waarin je met zijn allen een horde zombies moet zien tegen te houden. Geheid dat er de eerste keren dat je het spel speelt iemand wordt opgevreten, maar dat terzijde. Ook Mansions of Madness, waarbij je samen moet kijken wat er in een groot huis aan de hand is, is in dit genre overigens supergaaf. Mansions of Madness werkt zelfs met een app die gebeurtenissen op het speelveld combineert met puzzels en raadsels in de app. De spellen die ik tot nog toe hier noem zijn avonturen die minimaal een uur duren per campagne. Wil je iets simpelers, dan kan je bijvoorbeeld Codenames eens proberen, waarbij je met zijn allen als twee groepen spionnen speelt en een ronde niet langer dan 15 minuten duurt. Er is nog veel meer, maar het geeft je een idee dat er tegenwoordig veel meer is dan Yahtzee en Scrabble.
Waar te beginnen?
Stel dat het je wel wat lijkt om een spel te proberen. Dan is het niet altijd even gemakkelijk om te weten te komen waar te beginnen. Er is tegenwoordig namelijk zoveel op te markt. Tegelijkertijd is nieuws sporadisch en zijn er geen releaselijsten zoals bij games. Een goede bron is Boardgamegeek, die je kan helpen met hun uitgebreide lijsten om te zien welke spellen goed zijn. Verder zijn de recensies van Shut Up and Sitdown aanraders om eens doorheen te browsen, al is het maar vanwege de Britse humor.
Ook hebben we een tijdje terug natuurlijk Budgetspelen in het leven geroepen, waar je de beste prijzen kunt vinden en tips welke spellen volgens ons aan te raden zijn. Check bijvoorbeeld de special van een tijdje terug over de Top 5 Meest toegankelijke Co-i-pspellen. Bordspellen vervangen games zeker niet, maar ze kunnen wel een avond vullen met vergelijkbaar plezier.
Overigens heb ik zelf ook ontzettend veel plezier met games als FIFA of Rocket League en God of War heb ik recent eindelijk afgerond. Mis jij de couch co-op games ook, of heb je nog een paar favorieten? Heb je ooit zelf wel eens een coöperatief bordspel gespeeld of heb je een andere manier gevonden als goed alternatief voor een couch co-op avondje? Lijkt het je wel wat om zo’n bordspel te proberen, of interesseert het je juist totaal niet? Laat jouw gedachten horen in de comments!
423 )
09-08-2018 08:33
ik mis die tijd wel als ik dit soort stukken lees. Ik ga mij zeker in een aantal van de genoemde spellen verdiepen.
3)
09-08-2018 08:46
