Sindsdien is de originele ontwikkelaar, Bohemia Interactive, verder gegaan met het maken van een echte simulator voor het leger, gebaseerd op Operation Flashpoint. Later zijn ze vertrokken bij Codemasters, terwijl Codemasters de rechten op de Operation Flashpoint naam behield. Uiteindelijk heeft dit geleid tot aan de ene kant de Armed Assault (ArmA) reeks van Bohemia Interactive, de onofficiële opvolger van Operation Flashpoint dus, en Operation Flashpoint: Dragon Rising van Codemasters zelf. Vanwege wat geruzie tussen Bohemia en Codemasters over legaliteiten van het gebruik van de naam heet deze game geen Operation Flashpoint 2, maar Dragon Rising.
Hoewel het geen direct vervolg is, probeert Operation Flashpoint: Dragon Rising (OF:DR) zich er wel een beetje makkelijk vanaf te maken door zoveel mogelijk te kopiëren van het origineel. Net als in de eerste game is er een eiland/eilandengroep met zogenaamd duizenden vierkante kilometers aan speelveld. Op het eiland Skira speelt zich een verhaal af met Chinezen (de nieuwe Russen), en er zijn wat politieke dingen gebeurd die zo boeiend zijn dat je het binnen een dag na het uitspelen vergeten bent. Het komt er op neer dat er een conflict bezig is en het is de taak van jouw eenheid om een paar missies te doen en het conflict op te lossen.
Je kunt OF:DR het beste zien als een soort Operation Flashpoint 1.5. Het heeft dezelfde soort van trage simulatie gameplay als het origineel. Dat betekent: zonder een voertuig te vinden, dat overigens verschrikkelijk slecht bestuurt als je er wel een vindt, moet je letterlijk kilometers lopen om naar een missie punt te komen. Vaak zijn de missies wel zo opgebouwd dat je “slechts” enkele minuten moet lopen voor je bij de actie terecht komt. Daar eenmaal aangekomen gebeurt er meestal één van drie dingen. Je wordt neergeschoten door een vijand die je niet zag; nu weet je waar hij zat als je een beetje geluk had en oplette. Je ziet een vijand, en schiet hem dood voor hij jou doodschiet. Of je gaat willekeurig dood zonder dat je echt weet waarom. In 2 van de 3 gevallen ga je dus gewoon dood, omdat je het zogenaamd niet zorgvuldig genoeg aangepakt hebt. Het is namelijk wel een simulatie spel hè, dus daar hoort dit gewoon bij!
Dat is dus onzin. In een simulatie spel gaat het er om dat de ervaring zo dicht mogelijk bij de realiteit staat, zonder dat het realisme ten koste gaat van het plezier dat je uit het spel haalt. Nu had de originele Operation Flashpoint nogal een kleine groep hardcore fans die het geweldig vonden, terwijl een grote meerderheid niet echt snapte wat er nou zo geweldig aan was. Dat hoort nou eenmaal bij het simulatie genre. Of je nu bij de ene groep of de andere groep zat: in Operation Flashpoint was je succes wel afhankelijk van je eigen kwaliteiten. In OF:DR ga je echter vaker willekeurig dood, of je nu opgelet had of niet, dan dat je dus zelf verantwoordelijk bent voor het succesvol behalen van de missies.
Daarnaast zijn zowat alle missies zo lineair als wat. Er wordt wel gezegd dat je door het grote speelveld elke situatie kunt benaderen zoals je wilt, maar ondertussen zijn er vaak wel een paar standaard benaderingen die gewoon het beste werken. Je hebt dus nooit echt een reden om moeilijk te doen met ingewikkelde tactieken, als je net zo goed met een assault-rifle mensen op een afstand kunt snipen. Er zit wel een Hardcore mode in het spel, wat inhoudt dat je de indicatoren zoals ammo en health op je scherm verliest. In de praktijk maakt dat niet echt zo heel veel uit, want je gaat vaker willekeurig dood dan dat je nou echt iets aan die indicatoren hebt. En omdat de rest niet moeilijker wordt en er niet meer vijanden in de missies zitten, speel je het spel eigenlijk standaard op Hardcore, maar dan met een paar getalletjes op je scherm. Ook is het idee van één groot speelveld nogal overdreven, omdat je nooit het idee hebt dat je echt op hetzelfde eiland bezig bent.
Als je eenmaal een beetje in het spel zit, is het nog best wel een aardig spel an sich. Je moet even wennen aan het keer op keer doodgaan, en de laadschermen die er bij horen. Vooral in de 360 versie zijn deze laadtijden belachelijk lang. Maar het spel heeft wel zijn momenten. Wanneer je met een Stinger raket bijvoorbeeld een helicopter uit de lucht schiet, geeft dit wel een stuk meer voldoening dan wanneer dit in een spel als Call of Duty het geval is. De continue dreiging van de dood leidt tot een heel andere manier van spelen dan we in de meeste hedendaagse spellen gewend zijn. Het is daarom extra jammer dat er zo weinig mee gedaan wordt in OF:DR.
Een spel als OF:DR kan best werken als een simulator. Dit is alleen afhankelijk van een paar dingen. Ten eerste moet het niet alleen uitdagend, maar ook leuk zijn. De uitdaging in OF:DR komt voort uit het makkelijk doodgaan als je niet oplet. Maar dan moet het ook wel voelen alsof je iets overwonnen hebt als je het dan wel haalt. Bij de meeste gevechten in OF:DR weet je vlak na het begin van het gevecht al of je binnen enkele momenten neergeschoten zal worden, of dat je alle vijanden makkelijk neer zult kunnen schieten. Het probleem is vooral dat je vaak weinig overzicht hebt voor je in zo’n situatie terechtkomt. Soms denk je gemakkelijk een paar soldaten uit de weg te kunnen ruimen, en word je daarna geflankeerd door andere soldaten die je niet gezien had. Op die manier wordt het hele spel meer trial & error dan dat er echt tactiek bij komt kijken.
Een ander punt is dat een simulator ook wel echt een simulator moet zijn. OF:DR is verre van een simulator. Het is meer een tactical shooter zoals Rainbow Six of Ghost Recon: Advanced Warfighter waarbij je minder health hebt. Als je zulke spellen gewend bent: stel je maar eens voor dat je maar 10% van de normale hitpoints hebt, en dan hetzelfde spel nog een keer speelt. De frustratie die je daaruit krijgt overstijgt meestal het plezier. In een simulator zou het ook wel leuk zijn als je wat anders kon doen dan uren rennen, doodgaan, een laad-scherm lezen, en weer uren rent voor je doodgaat. Hoewel er wel tanks en helicopters in OF:DR zitten, werken ze of van geen kant, of je zit er maar zo kort in dat ze er net zo goed niet in hadden hoeven zitten.
Het is nogal onduidelijk wat Codemasters nou met de Operation Flashpoint franchise wil. Alle fans van het origineel die nog steeds een oorlogssimulator willen, zijn overgestapt naar ArmA II van Bohemia Interactive. Mensen die wel van militaire shooters houden, maar die dit type sim-game helemaal niks vinden, spelen meestal spellen als Ghost Recon, SOCOM, Modern Warfare 2, Counter-Strike, enzovoort. Met OF: DR lijkt Codemasters de Operation Flashpoint franchise iets toegankelijker gemaakt te willen hebben. Maar het enige verschil met het origineel is dat ik in het origineel wist dat ik geen geduld had om het uit te spelen, terwijl OF: DR wel iets minder extreem moeilijk is, maar totaal geen voldoening geeft als je het eindelijk uitgespeeld hebt. In zekere zin is OF: DR dus een overbodige versimpeling van Operation Flashpoint, zonder toegankelijk genoeg te zijn om die versimpeling te kunnen beargumenteren. Als de originele Operation Flashpoint het kaviaar van de militaire sims was, een culinaire heerlijkheid waar de meeste mensen niks mee hebben, dan is Operation Flashpoint: Dragon Rising een soort patat met mayo en kaviaar. Er blijft dus weinig over van wat er origineel speciaal aan was, en het eindresultaat is meer een half afgewerkte vereenvoudiging dat vooral door een gebrekkig design zowel niet kan tippen aan het origineel, als kan concurreren met de meer toegankelijke en totaal onrealistische populaire militaire shooters op de markt.
De 11 missies in de single player campaign zullen je zo’n 7-9 uur kosten. Naast de campaign is er nog een multiplayer mode, maar die is niet echt noemenswaardig te noemen. Wat wel de moeite waard blijkt, is de online co-op mode. Hoewel het je niet echt gemakkelijk gemaakt wordt om bijvoorbeeld een vriend zijn game te joinen, kan OF:DR wel een leuke budgetgame zijn om met een of meerdere vrienden/vriendinnen door te spelen. De AI van je teamgenoten waar je altijd aan vast zit, wisselt namelijk vaak tussen beroerd en gematigd nuttig. Je kunt bijvoorbeeld gerust achter je teamgenoten schuilen en hopen dat zij de meeste schade uitdelen waardoor je verder kunt. Maar stuur je ze een gewisse dood in, dan zullen ze dat ook niet op magische wijze overleven.
In de praktijk komt het er op neer dat wanneer de AI naar behoren werkt, ze nog steeds zo’n 4x minder effectief zijn dan wanneer je als speler zou mikken en schieten op vijanden die je ziet. Door co-op te spelen, kan je dat probleem dus redelijk opvangen. Je kunt als groep nog steeds wel verrast worden door een groep vijanden, maar als je een beetje bevriend met je partner bent, kan je er van uit gaan dat deze jou wel probeert te redden, in plaats van dat er een AI teamgenoot naast je staat die je niet van de grond op pakt als je neergeschoten bent.
Conclusie
Al met al is OF:DR vooral een matig spel. Het doet wat het wil doen: een wat eenvoudigere versie van Operation Flashpoint aanbieden voor een breed publiek. Helaas is het eindresultaat te eenvoudig voor de ene groep gamers, en nog steeds niet toegankelijk genoeg voor het brede publiek. Tenslotte is de PC versie weinig meer dan een port van de console versie met wat betere graphics, afhankelijk van je PC. Omdat het spel tegenwoordig voor zo’n 20-30 euro te vinden is, en waarschijnlijk alleen maar in prijs zal dalen, is het misschien aan te raden om het een keer co-op te gaan spelen met een vriend(in). Maar met de nog steeds voortdurende stortvloed van games in het eerste kwartaal van dit jaar, kan je dat gerust uitstellen tot het spel voor een 10tje op te pikken is in de zomerdroogte. Tot die tijd zou ik deze titel gewoon ontwijken. De paar momenten in OF:DR die hinten op een kwaliteitsspel, maken helaas niet grote gebrek aan kwaliteit goed. ArmA 2 zal nog steeds het alternatief zijn voor de simulatie fan, en voor mensen die liever wat meer arcade actie willen in hun militaire shooter zijn er denk ik teveel alternatieven om op te noemen!
Oordeel Operation Flashpoint 2: Dragon Rising (PC)
- Graphics
75 - Gameplay
55 - Originality 70
- Sound 80
- Replay 50
- Eindcijfer
61
9.8
75 )
08-01-2010 15:39
14)
17-01-2010 16:44
