From Poland With Love
Vroeger waren games uit Oost-Europa vaak aparte ervaringen. Houterige karakters en beelden, een apart soort humor en bijna altijd geënt op oorlog. Op twee aspecten zijn Oost-Europese games aardig bijgetrokken; de humor is bijna leuk te noemen en alles verloopt vooral een stuk soepeler. Zo ook The Witcher 2: Assassins of Kings Enhanced Edition (tW2) dat vanaf het eerste introfilmpje een vloeiende en sprankelende indruk maakt. Het is trouwens niet Geralt wie in de openingsscene de show steelt, maar de Kingslayer. Een voormalig Witcher (monsterjager) die het voorzien heeft op de kelen van koningen. Aangezien het verhaal vanaf de aanvang een boeiend plot heeft en de actie direct begint, wil én kan ik alleen maar zeggen dat het Poolse CD Project Red de verhalen van schrijver Andrzej Sapkowski indrukkend en met liefde heeft weten vorm te geven. Enige voorkennis van het eerste deel was echter middels een introductie wel fijn geweest voor ons consolegamers. Gelukkig zitten er voldoende flashbacks naar de voorgeschiedenis van Geralt en zijn kompanen in.
Seks, bloed & politiek
Eén van de aspecten die tW2 zijn unieke gezicht geeft is de cocktail van nuances. In zijn kern is tW2 een actie RPG. De gevechten worden gevoerd met twee zwaarden: een zilveren voor de monsters en een stalen voor menselijk gespuis. Er zijn twee aanvallen beschikbaar: een snelle en een sterke. Vrij standaard hack ’n slash aspecten zou je bijna denken. Maar door de afwisseling van de zwaarden, blokkeren en magie, is ieder gevecht een kwestie van geduld en timing. Hiernaast heeft tW2 nog twee belangrijke (verhaal gerelateerde) aspecten. Aan de ene kant zijn dat de voortdurende politieke perikelen. Er worden koningen vermoord, dus intriges zijn aan de orde van de dag. Veel gesprekken en missies richten zich derhalve op de politieke situatie. In plaats van morele keuzes, zijn veel van de keuzes die je met Geralt moet maken meer politiek van aard. Wie houd je te vriend en met wie kun je het je permitteren om ruzie te hebben? Al dat politiek geleuter laat zich absoluut niet vergelijken met de situatie in Den Haag. Geen saaie bedoelingen hier, maar conversaties in kroegen met dwergen over parlementair beleid. Aan de andere kant is ook het liefdesleven van Geralt een bron van spanning. De relatie met Triss, de rode, rondborstige en welgemutste heks zorgt voor leuke afwisselingen tussen het praten en vechten door. Zo zal haar ontblote boezem regelmatig door het beeld zwieren, maar ordinair wordt het nooit. Niet héél erg in ieder geval.
Beter dan de PC?
Hoe blij ik ook met een console versie ben, tW2 is in zijn aard een PC game. Dat laat zijn sporen na in de conversie. Zo zullen de beelden van de 360 versie nimmer zo scherp zijn als de jaar oude graphics van de PC versie. Ook worden de open gebieden wat schimmiger weergegeven en hangt er altijd een mist. De grafische kwaliteit zou omhoog gaan bij de installatie op de harde schijf. Ook de bediening van de menu´s is wat lastig zonder muis en toetsenbord. Gelukkig is er ook goed nieuws, het spel heet niet voor niets `enhanced` want in vergelijking met de (oorspronkelijke) PC versie krijgt de 360 speler direct alle DLC en een aantal extra verhaalelementen. Al moet ik bekennen dat zonder de PC versie gespeeld te hebben, mij niet duidelijk werd wie en wat er extra was. Voor PC gamers is er geen reden het spel opnieuw aan te schaffen, maar 360 spelers kunnen direct vol aan de bak.
Ruwe kantjes
Als ik mijn aantekeningen door lees, lees ik vaak het woord ruw. De actie, de dialoog, de bediening, de afwerking; alles heeft wat ruws. Dat is niet vervelend bedoeld, het geeft het spel karakter. Dat neemt niet weg dat de menu’s wat gebruiksvriendelijker hadden gemogen van mij. De gameplay van tW2 kan gezien worden als een mix van Assassin’s Creed en Fable. Wederom is dat bedoeld als een compliment, met opnieuw een kleine kanttekening: de open ogende spelwereld dwingt je vaak heen en weer over platgetreden paden. Als ik met een speltechnisch punt van kritiek moet komen, benoem ik toch de inventaris. Deze is moeilijk te overzien. Zo liep ik vaak met veel spullen rond welke nodig waren om items te creëren, zonder dat ik het wist. Ondertussen slipte de ruimte voor nieuwe ‘loot’ langzaam dicht. Ook was het wennen dat je geen drankjes kunt drinken om je kracht en energie aan te vullen gedurende gevechten. Dat kan alleen voorafgaand (of na) een gevechtssituatie, waardoor je afhankelijk wordt van trial and error. Het eerste gevecht met een eindbaas is vaak informatief van aard, waarbij uitgevonden dient te worden waar zijn kwetsbaarheden liggen en welke weerstandsdrankjes je het beste kan gebruiken. Soms werkte dit nodeloos frustrerend, maar des te vaker proefde de overwinning zoet als het eindelijk was gelukt een belangrijk gevecht te winnen.
Waar voor je geld?
Ook al is de PC mooier te noemen, tW2 voor de Xbox is een uitgebreid pretpakket voor RPG fans. In de doos tref je daarnaast de uitstekende soundtrack aan en een boekje met adviezen. Dit alles te samen biedt een compleet geheel dat niet gemist dient te worden door iedere Xbox eigenaar. Gezien het brede spectrum van de inhoud van de game zou ik iedereen kunnen aanraden om dit spel eens te proberen.
Conclusie
Ondanks een flinke lijst met verbeterpunten zoals de inventaris, de eeuwige mist en de frequente frustraties ben ik al snel verliefd geworden op de wereld van tW2 en zijn kleurrijke figuren. De minpuntjes ga je al snel door de vingers zien wanneer je door het bos wandelt, de vogeltjes beginnen te fluiten en er verse ´nekkers´ opduiken om met je nieuwe zilveren zwaard te doorklieven. tW2 is zoals zijn protagonisten: niet perfect, maar hoogst innemend. Nu maar hopen dat het onvermijdelijke deel 3 wél direct uit komt op de 360. Ik ga die Geralt en Triss namelijk wel missen tot het zover is.
Oordeel The Witcher 2: Assassins of Kings Enhanced Edition (Xbox360)
- Graphics
90 - Gameplay 95
- Originality
80 - Sound 95
- Replay 80
- Eindcijfer 90
237 )
24-04-2012 16:55
3)
06-05-2012 02:57
