Simply Marvelous
Waar je meteen al niet omheen kan is de intens levendige en kleurrijke stijl van Marvel Cosmic Invasion. Terwijl de MCU-moeheid nog als een donkere wolk boven ons hangt, kiest de game om een eerbetoon aan de rijke geschiedenis van de stripboeken te maken. Dit is meer een revival van de jaren 90 zoals op tv X-Men ’97 dat al deed. Dat het verhaal, losjes gebaseerd op de Annihilation-verhaallijn en in korte flarden voor en na missies verteld, ver op de achtergrond staat, maakt hier niet eens uit. Voor iedereen die ook maar een klein zwak voor Marvel heeft is dit een feest van herkenning. Want Marvel Cosmic Invasion twijfelt niet om de grote sterren ten tonele te brengen. Zo kun je spelen als Captain America, Iron Man en Spider-Man. Niet de minste. Maar ook deep cuts als Beta Ray Bill en Phyla-Vell krijgen een plekje in de spotlight. Met maar liefst vijftien speelbare personages is de cast ook nog eens goedgevuld. Dat sommige stemacteurs, zoals die van Storm en Wolverine, hier hun rol uit de jaren 90 opnieuw vertolken is de kers op de taart.
Simpliciteit
Voor degenen die het even gemist hebben: Marvel Cosmic Invasion is dus een beat ‘em up. En eigenlijk is het een vrij ouderwetse interpretatie van het genre, ook al geeft de game zijn eigen twist aan het geheel. Het gros van de tijd mep je monsters in elkaar door hersenloos te button mashen. Dat is niet om te zeggen dat er geen diepgang te vinden is. Elk van de vijftien personages voelt anders om te spelen. Zo is Spider-Man uiteraard snel en kan hij vliegensvlug over het scherm webslingeren. Captain America is juist wat log en kan aanvallen blokkeren met zijn schild en vervolgens een vernietigende tegenaanval inzetten. Het is alleen jammer dat levels en vijanden nogal basaal zijn en niet van de speler vragen om volop gebruik te maken van alle gevechtsmogelijkheden. Naast de standaard melee-aanvallen heeft elke held namelijk ook een unieke aanval, een charge attack en een sterke special attack die Focus kost. Sommige helden kunnen zelfs heuse juggle combo’s opzetten. Die combo’s kunnen dan weer verlengd worden door op het juiste moment te wisselen met de andere held onder je controle; elke missie kies je namelijk twee helden. Dit alles is tijdens de Campaign echter nooit écht nodig. Op een handjevol baasgevechten na wellicht.
Misschien wel de grootste zwakte van Marvel Cosmic Invasion is het gebrek aan memorabele levels. Van de ongeveer vier uur durende Campaign kan ik me slechts twee levels nog voor de geest halen: Wakanda en de Bifrost. Wakanda omdat het dankzij de geweldige pixelart prachtig tot leven wordt gewekt, en de Bifrost omdat dit level begint met een overlevingsstrijd op de fameuze regenboogbrug. Voor de rest lijken levels te veel op elkaar qua spelverloop. Bovendien zijn de meeste in minder dan tien minuten alweer voorbij.
En toen?
Hoeveel lol je gaat beleven met Marvel Cosmic Invasion hangt vooral af van je interesse in de multiplayer en Arcade Mode. Dit soort spellen zijn nou eenmaal het leukst met een aantal vrienden op de bank. In de Arcade Mode kun je de levels van de Campaign achter elkaar spelen, eventueel voorzien van te ontgrendelen modifiers en een hogere moeilijkheidsgraad. De gemiddelde solospeler, zoals ik, heeft het na de korte Campaign wel gezien. En dan is de vraagprijs van € 29,99 best aan de hoge kant.
Conclusie
Marvel Cosmic Invasion maakt indruk met zijn kleurrijke presentatie. De prachtige pixel graphics spatten van het scherm af. De beat ‘em up is een mooi eerbetoon aan de stripboeken, waarin Marvel nog altijd maf en creatief kan zijn. De gameplay zelf is wat simplistisch, alhoewel dat ook deel van het genre is. Wat minder makkelijk te vergeven zijn de saaie levels die nooit veel van de speler durven te vragen en zelden verrassen. En als je niet van plan bent levels te herspelen, ben je bovendien erg snel klaar met dit supertoetje.
