Vroeger, toen ik nog lief en onschuldig was, las ik de Compukids voor mijn behoefte naar informatie op het digitale vlak. Ik was trouw abonnee en las het boekje van voor naar achteren en weer terug. Fantastisch vond ik de artikelen! Het gratis spellen toegestuurd krijgen, spelen en dan je mening erover geven. Dat is toch fantastisch?

Afijn, we worden allemaal ouder. Dus na een jaartje of 3 ging het abonnement de prullebak in en daarmee raakte het idee om ooit artikelen te mogen schrijven lichtjes in de vergetelheid. Het zou me toch nooit lukken om op een plek te komen waar al dit mogelijk was. Lang duurde deze gametijdschriftloze periode echter niet. Het begon weer te kriebelen. Power Unlimited gekocht, gewacht op een mooie aanbieding en gaan met die banaan! Iedere maand rende ik weer als een dolle naar de brievenbus als het dan weer dé zaterdag was. Snel even de cover scannen en dan vlug doorbladeren naar de altijd fantastische reviews van Jurjen Tiersma. Zijn beschrijving van spelwerelden, zijn woordgrappen, zijn stijl, alles zorgde voor vlinders in mijn vingertoppen. Ik zou en moest gaan schrijven. Niet geschoten is altijd mis, is het niet?

Na wat rondvragen richtte ik samen met wat vrienden een Nintendo site op, waarvan de restanten nog altijd hier) te vinden zijn. En weet je wat? Stiekem ben ik nog steeds best trots op het resultaat. We waren helaas nog steeds aangewezen op onze eigen portemonnee en liepen dus altijd achter de feiten aan. Maar zeuren deden we allerminst. Iedere dag speurden we het wereldwijde web af naar interessant nieuws om te kunnen plaatsen. Helaas was ons kindje vanaf het begin al gedoemd te sterven aangezien ons lezerspubliek uit niet meer dan 40 personen bestond. Verwoedde pogingen om de bezoekersaantallen omhoog te krijgen mislukte en zo werd mijn droom op brute wijze de nek omgedraaid.

Na weer wat jaren in de literaire anonimiteit te hebben geleefd probeerde ik het nog één laatste keer. Ik was mijn liefde voor Nintendo nooit verloren en bij een bezoek aan mijn favoriete nieuwsgerelateerde Nintendo-website viel mijn oog op een review-wedstrijd. Ik begon te typen en voor ik goed en wel begonnen was kon ik niet meer stoppen. Mijn vingers bleven ratelen over het toetsenbord en toen ik klaar was las ik het geheel nog is over. Ik kon niet anders dan tevreden zijn en stuurde dan ook enthousiast mijn review in.

Nadat de uitslag bekend werd gemaakt (ik won, woei!) vond ik dat ik wel een gokje kon wagen. Ik had toch niet voor niets gewonnen? Na wat twijfels hakte ik dan toch de knoop door. Ik stuurde diezelfde review naar verschillende nationale gamesites en wachtte gespannen af. Budgetgaming reageerde onmiddellijk en gaf me de kans om van mijn hobby een uit de hand gelopen hobby te maken. Ik leefde mijn jeugddroom(soort van in ieder geval, profvoetballer ben ik nooit geworden). De nieuwste spellen reviewen voor een nationaal publiek, columns schrijven over van alles wat me bezig houdt en zelfs perstripjes passeren de revue. Natuurlijk zit er af en toe een rotte appel tussen de games die je mag doen, maar dat houdt je scherp. Als je er zo over nadenkt, redacteur bij een gamesite… Wat is het leven toch mooi!