Verouderd?
The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered is dus een heruitgave van de geliefde RPG van twintig jaar geleden. Het is meer dan een likje verf, het spel is namelijk vrijwel volledig opgebouwd in Unreal Engine 5. Dit verschil is bij de eerste stapjes in Cyrodiil gelijk zichtbaar. Alle omgevingen en personages bevatten veel meer details en zijn vele malen scherper dan dat ik mij kon herinneren. De vergezichten zijn nu adembenemend mooi. Het verkennen van Cyrodiil is hierdoor helemaal geen straf. Als je zou zeggen dat ik een redelijk nieuw spel aan het spelen zou zijn, dan zou ik het bijna geloven. Ik weet niet wat het is, maar de inwoners van Cyrodiil maken toch wel duidelijk dat het een remaster betreft. De gezichtsanimaties en voornamelijk de gezichtsuitdrukkingen zijn toch wel wat verouderd, ondanks dat bijvoorbeeld de lipsynchronisatie is aangepakt en verbeterd. Iedereen heeft een beetje van die typische holle uitdrukkingsloze gezichten, wat wel bekend is van andere Bethesda-spellen. Oblivion loopt als een zonnetje op mijn normale PlayStation 5, maar in de open wereld zie je toch dat het inladen van de omgevingen soms ietsje langer duurt of dat een boom of struik zomaar verschijnt.
Oblivion is een RPG die voornamelijk bekend staat om de avonturen die je in de wereld kunt beleven met de bewoners door alle zijmissies. Hierom staat de serie bekend en hier is helemaal niets aan veranderd; al die verhalen kun je voor het eerst of weer opnieuw beleven. Het hoofdverhaal is gelijk gebleven; de koning wordt door mysterieuze sluipmoordenaars omgebracht. Er is geen troonopvolger voor de koning, waardoor de portalen naar Oblivion opengaan. Dit is verre van fijn, want nu komen er allerlei slechte wezens Cyrodiil terroriseren. Aan jou de schone taak om dit probleem op te lossen. Of je kunt het natuurlijk links laten liggen en allerlei andere bewoners met hele andere problemen helpen. Die keuze staat je helemaal vrij. Je kunt dan uren zoet zijn met het verkennen van de wereld en alle geheimen die daar te vinden zijn. Mocht dat niet genoeg zijn, dan kun je je nog vermaken met de twee grote uitbreidingen die ook toegevoegd zijn aan deze remaster. Je kunt jezelf al met al (weer) honderden uren verliezen in deze wereld als je dat wilt.
Bethesda-dingetjes
Er is dus veel gewijzigd aan het uiterlijk van het spel, maar in de basis blijft het gewoon een Bethesda-spel en het bevat de herkenbare minpunten van een Bethesda-spel voor mij. Kleine foutjes zijn nog steeds aanwezig. Zo zat mijn paard vast in een dak van een gebouw en zagen sommige vijanden mij niet terwijl ik naast ze stond of zaten ze ergens in vast. Ergens heeft het zijn charme, maar voor mij had dit wel opgelost mogen worden. Wat voor mij ook aangepakt had mogen worden is de manier waarop je vecht. De animaties zijn iets soepeler, maar het systeem is nog steeds hetzelfde en voelt niet bevredigend als je met een zwaard speelt. Het voelt nog steeds alsof je in het niets aan het slaan bent. Dit resulteert bij mij dat ik snel weer een gluiperige boogschutter ben, want dat vind ik dan het fijnste spelen. Ondanks dat ik mij had voorgenomen dat dit keer eens niet te doen.
Als ik nadenk over wat mij vooral kan irriteren aan oudere spellen dan is dat vaak omslachtige menustructuren. Je wapens uitzoeken of je kleding veranderen is vaak een gedoe. Hier maakte het originele Oblivion zich ietwat schuldig aan, maar gelukkig is dat opgelost. De menu’s zijn aangepast en voelen hierdoor iets moderner aan. Ik ben nog steeds geen groot fan, maar het is een mix van oud en nieuw. Ik kan hierin de keuze van de ontwikkelaar wel begrijpen. Deze heeft goed gekeken naar hoe de menu’s in Skyrim werkten, want een deel hiervan komt overeen.
Conclusie
Uiteindelijk bleef ik een beetje in mijn gedachten malen over wat ik nu van The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered vind. In de basis is het nog steeds die fantastische RPG van vroeger waar vele avonturen te beleven zijn. Dit alles ziet er alleen een stuk beter uit. Een deel van de nadelen van vroeger zijn voor mij niet opgelost. Denk aan de kleine foutjes en het gevechtssysteem dat wat houterig aan kan voelen. Als je Oblivion nog nooit gespeeld hebt dan zou ik hem zeker eens uitproberen. Mocht je Oblivion vroeger al helemaal kapot hebben gespeeld, dan moet je jezelf afvragen of je dat nogmaals wilt doen omwege nostalgische redenen. Wat je ook kunt doen is wachten totdat The Elder Scrolls VI ooit gaat uitkomen.
