Ik zit de laatste 3 jaar ofzo met het volgende. Waarom verzamel ik nog games? Games is voor mij een passie maar gaat het daarom niet om de spelervaring?

Ik heb dus maar weer een lijstje met pro's en cons gemaakt:
Niet
- Fysieke spellen moet je schoonhouden en schoonmaken.
- Games moet je tegenwoordig toch installeren dus "play en go" is meestal niet meer van toepassing.
- Kost fysieke ruimte.
- Is meestal duurder (meer geld overhouden is meer budget voor monitor/tv/koptelefoon/speakers/controllers/etc.)
- Kan beschadigd worden: Bitrot, waterschade, stof, etc. -> Waardeverlies en/of niet meer kunnen spelen.
- Er zijn teveel rereleases. Vroeger had je een game en deze kwam nooit meer uit in nieuwe vorm. Nu heb je HD remasters, etc. Zelfde reden waarom ik geen films spaar. Er komt steeds een re-release met betere beeldkwaliteit (vhs -> DVD -> Bluray -> x.
- Wanneer games niet meer te koop zijn in de winkel ben je afhankelijk van marktplaats/ebay/etc. Dit kost veel tijd en is altijd een risico.
- Digitale aankopen heb je binnen 5 minuten in huis.

Wel
- Collector's "gevoel".
- Mooi voor de display.

Met andere woorden het zit tussen m'n oren maar om de een of andere reden lijk ik maar geen afscheid van mijn collectie te kunnen nemen. Heeft iemand hetzelfde? Toen besloten om afstand te doen van je collectie of toch maar gehouden?


Last edited on: 19-08-2017 19:24

Sinds wanneer zijn fysieke games meestal duurder? 9 van de 10 keer is digitaal juist veel duurder. Ik ga sowieso voor fysiek, om de een of andere reden moet ik het gewoon in handen kunnen hebben. Digitaal is wel lekker makkelijk. Af en toe koop ik een game digitaal als ie goed geprijst is maar fysiek is doorgaans veel goedkoper. PC games zijn digitaal doorgaans wel goedkoper maar daar game ik zo goed als niet op.

---

Moet je een kusje?

Denk eens aan resell value?
Good luck met het verkopen van digitale games, het kan altijd wel eens voorkomen dat je een game niks vind.

En ook nog dit: Je kan die games tweedehands vaak voor een leuk bedrag op de kop tikken.
Ik koop vrijwel al mijn games tweedehands, vooral bij next-gen games zijn de games die ik koop vaak geheel krasvrij.

---

XBOX: BENx1996 | PSN: BENx1996 | STEAM: BENx1996

Zolang ik het leuk vind ga door met verzamelen. Ik let niet op wat iets waard is omdat ik het toch niet van plan ben te verkopen.

En je krijgt toch niet terug wat je ervoor betaald hebt.

Heb liever fysiek omdat ik iets wil hebben om in de kast te zetten en dat is inderdaad ironisch genoeg vaak de goedkoopste optie.

Het argument van een heruitgave gaat ook niet helemaal op want als ik de PS3 versie van een bepaalde game digitaal koop en ik wil ook de PS4 versie hebben dan moet ik die ook kopen.

Uhm. Niet voor het een of ander maar als je kijkt naar sites zoals g2a en humblebundle daar koop je met veel korting. Nu op PSN store zie ik Life is Strange voor een euro of 8 en hetzelfde geldt voor Tomb Raider. Deze twee kosten fysiek meer dan het dubbele momenteel als ik naar de goedkoopste prijzen kijk. Die resell value ging vroeger nog wel op. Maar ik zie dit anders. De helft van de waarde kan je terugkrijgen mits je niet te lang wacht, tenzij het spel echt zeldzaam wordt. Als ik meer dan het dubbele moet betalen voor fysieke games dan heeft die resale value niet zoveel zin meer. Daarnaast zal ik altijd die digitale aankopen kunnen blijven spelen. Nieuwe games zijn digitaal niet de moeite waard maar 60 piek voor een spel vind ik niet de moeite waard.

Het ligt er echt aan, over welk(e) platoform(en) je praat. Ik verzamel zelf ook, en ik snap je cons zeker maar ik zit in een ander schuitje; want ik verzamel namelijk Nintendo games.

- Games die waarde vast houden
- cartridges die minder kans hebben op bitrot(Geldt dit ook voor Blu-Rays?) zo ver ik begrijp. Ik heb het vooral op Discs en HDD's gezien.
- games die digitaal veel en veelste duur zijn

Voor mij een nadeel als je digital only koopt: stel je voor de server van het betreffende bedrijf gaat eruit voor goed, hoe ga je je games opnieuw downloaden?

Daarnaast voel ik mij gewoon niet heel goed als een digitale game koop, die ik ook fysiek had kunnen kopen.

Edit: je voorbeelden over de fysieke en digitale games kloppen inderdaad, maar bedenk je dat GTA V digitaal nog steeds de volle pond kost, maar dat ik dit laatst toch mooi voor €25,- heb gekocht. :')

Als ik digital only zou gaan: alle games altijd bij de hand, niet hoeven schoonmaken, meer ruimte om met andere dingen te vullen...(Zoals wat... Ik heb namelijk niet veel meer in mijn leven. )

---

Boomerang! Do you want a banana..?

Meestal wat je ziet tegenwoordig met die collectors edition of ''special editions'', die zijn helemaal niet zo speciaal en massaal geproduceerd. Sommige edities zijn wel erg bijzonder en beperkt gemaakt. Maar never nooit meer zoals voorheen. Veel verzamelaars zijn gestopt met het investeren van nieuwe games/collectors editions. Teveel risico.

Ligt er heel erg aan. Ubisoft maakt bijvoorbeeld heel grote oplagen dus die kan je altijd wel voor een lager bedrag vinden na verloop van tijd. Maar bijvoorbeeld Nier LE op de PS4 is nergens meer te krijgen.

---

Collector's Editions-verzameling: http://www.videogameshelf.com

Ik verzamel niet. Wel haal ik zo beetje alles fysiek. Een enkele game haal ik digitaal maar dan moet hij wel heel goedkoop zijn. Het voordeel van niet collecten maar wel fysiek kopen is dat wanneer ik de games doorverkoop ik vaak 75% van de aankoopwaarde terugkrijg. Heel soms zelfs het bedrag wat ik er zelf voor heb gegeven maar dit is fan alleen als ik de game met extra veel korting kan halen.

Het heeft voor mij ook een psychologisch nadeel. Als je kijkt naar de huidige psn deals dan zitten er best er paar leuke deals tussen. Batman arkham is er bijvoorbeeld 1 van. Die is 15 euro digitaal. Maar omdat ik vrijer geen digitaal haal kijk ik naar de Prijs van de fysieke versie.... die is 21 euro wat ik dan gevoelsmatig weer te veel vind.....

Ahhhh de eeuwige dilemma's.

P.s ik heb we een kleine verzameling van pakweg 20 PlayStation games. Voornamelijk multiplayer games die ik graag nog eens speel of games die gewoon niks meer waard zijn, bijvoorbeeld deus ex. Die is 10 euro nieuw vandaag de dag. Dan hou ik hem liever.

---

PS4 owner

Ik koop veel games maar verzamel ze niet, als ik er niks meer mee doe gaan ze de verkoop in. Zo hou ik het nog een beetje betaalbaar en krijg ik geen ruzie thuis met mn vriendin.

---

Xbox Live: Tsky89

Lastig dit. Volgens mij is hier ook een ander topic voor trouwens. Uiteindelijk is het denk ik allemaal materialisme. Wat heb je aan 500 games in je kast. Ga je ze echt nog allemaal spelen? Tuurlijk kan je ze vasthouden voor doorverkoop later, maar je kan ze ook na het uitspelen doorverkopen en gewoon weer een ander spel kopen die je leuk vind. Het is vaak een kwestie van willen hebben om vervolgens af en toe naar te staren. Ga wat anders leuks doen met dat geld.

Ik verzamel om te spelen. Als ik het gevoel heb dat ik een game nog een keer wil spelen, houd ik 'm. En mocht ik ze ooit toch willen verkopen, dan is het mogelijk ka-ching!, want mijn smaak is relatief 'duur'. Weinig triple A titels waarvan miljoenen exemplaren zijn gedrukt, veel obscure maar hoog aangeschreven RPG's die 10+ jaar later nog interessant zijn voor verzamelaars.

Bovendien is lang niet alles digitaal verkrijgbaar. Sommige klassiekers kun je inderdaad voor een paar euro van PSN of GOG plukken, en dat is super handig (ik heb sommige games zowel digitaal als op disc), maar dat geldt lang niet voor elke titel.

Een goede vriend en ik spelen al jaren samen games. Elke keer wanneer hij langskomt, spelen we weer een uur of drie. Zo hebben we ruim twee jaar over Tales of Vesperia gedaan en nu zijn we bezig met Symphony of the Night, die toevallig heel handig op PSN staat. Maar onze vorige game was daar niet verkrijgbaar: de cult-klassieke horror-RPG van Squaresoft, Parasite Eve. Game bleek 20 jaar na dato nog best wel cool te zijn, maar we hadden 'm waarschijnlijk niet gespeeld als ik mijn verzameling niet had gehad. (Zelfs de oude strategy guide van Brady Games werd intensief gebruikt!) En wie weet wat we straks spelen. Misschien een leuke recente indie die ik digitaal heb gekocht voor €2,43, misschien Fire Emblem: Path of Radiance (die tegenwoordig een halve nier waard is).

Daarnaast is het zo dat de digitale platformen vaak verre van perfect zijn. PSN werkt bijvoorbeeld redelijk goed, omdat je je account op meerdere systemen kunt gebruiken, maar de meeste games zijn wel érg platform gebonden. De kans is groot dat je je oude games niet kunt blijven spelen als je je oude consoles niet bewaart. Nintendo is natuurlijk nog erger.

En het ergste: in theorie kan de eigenaar van zo'n platform de service stopzetten en jij zo je games verliezen. In veel gevallen koop je een game namelijk niet echt. Je schaft een licentie aan om de game onder bepaalde omstandigheden te kunnen spelen. Dat gebeurde bijvoorbeeld met het digitale mangaplatform J-manga. Toen die stopte, waren mensen de manga waarvoor ze hadden betaald allemaal kwijt. Bij games zie je het al op kleinere schaal. P.T., iemand?

Uiteindelijk is er geen één perfecte manier die garandeert dat je je games altijd zult kunnen spelen. Het beste kun je het dus per game bekijken. Is het prijsverschil tussen digitaal en fysiek erg groot? Is de game überhaupt wel digitaal verkrijgbaar? Wil ik de game wel meerdere keren spelen? Is die remaster wel de moeite waard? Hoeveel extra hardware heb ik nodig om deze versie van de game te kunnen blijven spelen?

---

Gezocht: The Dark Spire (DS), Last Window (DS), Brigandine (PS)

Ik koop zowel fysiek als digitaal games. Wat ik koop speel ik ook, dus het is niet zo dat het stof staat te happen, en ik koop alleen wat me interesseert. Ik moet wel toegeven dat ik meer koop dan dat ik tijd heb om het daadwerkelijk te spelen.

---

--

Sommige fysieke games worden juist schaarser, omdat ze heel veel digitaal gekocht worden. dit betreft vooral later fysiek uitgebrachte Indies.

Deze later uitgebrachte Indies hebben vaak wel alle patches op de disk, die kan je dus over heel veel jaar nog spelen, ook al staan de servers uit. Dit betreft natuurlijk wel alleen de Single Player en offline Multi Player games.

Precies dit!

Ik vind het wel heel tof om verzamelingen van anderen te zien, maar het is niet voor mij. Ik heb er dan zelf toch het geld niet voor over.

Weet dat bij Grand Theft Auto San Andreas er op steam een paar liedjes verwijderd zijn. Dat nadeel heb je ook.

Dat gezegd, de game die ik op de (New) 3DS het meeste heb gespeeld is Tetris met dik 80 uur. En dat is een digitale titel die helaas niet meer op de VC te krijgen is.

Als 30-plusser zie ik genoeg generatiegenoten om me heen die inmiddels helemaal gestopt zijn met gamen (en sommige daarvan waren best fanatiek). Er is best een reële kans dat je ooit stopt met gamen. Stel dat je ook ooit stopt, dan zou je met digitale games al je geïnvesteerde geld kwijt zijn.

Tamara spreekt bijvoorbeeld over dat je in feite een licentie koopt. Als je die opmerking nog wat verder door trekt is het digitaal aanschaffen van games een soort huur. Je betaalt weliswaar maar één keer (in tegenstelling tot huren) maar de rest is hetzelfde: Aan het einde bezit je helemaal niets en ben je je geld kwijt. Daarom zou ik zelf bijvoorbeeld ook nooit een auto leasen of een huis huren.

Dat gezegd hebbende koop ik soms ook wel games digitaal, maar dan moet de game wel heel goedkoop zijn (maximaal 10 euro) of fysiek niet beschikbaar zijn (bijvoorbeeld The Legend of Heroes: Trails in the Sky deel 2 en 3).

Tot slot koop ik weinig games nieuw (alleen heel erg niche games) en koop ik vrijwel alles gebruikt en pas maanden/jaren na release. Ik hoef echt niet games direct na uitgave te hebben of te spelen, na 11 jaar meer rpg's verzamelen dan spelen heb ik toch een flinke backlog ontwikkeld van bijna 100 rpg's waar ik in mijn huidige tempo nog zeker 10 jaar mee vooruit kan (als het niet meer is).

Ook leuk is om dan na jaren te ontdekken wat games tegenwoordig qua prijs doen. Ik schrok me vorig jaar rot toen ik ontdekte dat mijn Shenmue II voor de Dreamcast geen 50 euro meer waard was maar bijna 3 keer zo veel! En ja, die is inmiddels de deur uit gezien ik niets met die game deed. Of bijvoorbeeld Terranigma voor de Super Nintendo... In 2006 door een hele onduidelijke advertentie op eBay gewonnen voor wel 6 hele euro's...boxed! Met nog eens 6 euro verzendkosten omdat het uit België moest komen. Die game is nu meer dan 200 euro waard (al zal ik die game nooit gaan verkopen, die game staat nog altijd in m'n top 10 favoriete rpg's). Toen ik nog helemaal geen rpg-fan was de game Lufia (eveneens Super Nintendo) in 1998 bij de Dixons nieuw gekocht voor wel 5 hele guldens (pakweg 2,35 euro). Nu bijna 20 jaar later ook dik 120 euro waard. Van die game heb ik zelfs de kassabon nog ook die game zal ik nooit verkopen, voor mij is het met die game begonnen 11 jaar geleden. Ik verkoop alleen games die me niet zijn bevallen, dus ik heb er verder weinig aan.

Bovenstaande zul je nooit meemaken bij digitale games en dat is voor mij toch één van de leukste charmes van het fysiek kopen van games. Stel dat ik ook ooit zou stoppen met de hobby (dat kan allerlei redenen hebben) dan houd ik er nog wat aan over

Fysiek ben ik verzekerd dat het waarschijnlijk gewoon blijft werken, vind het leuk om de plaatjes en achterkantjes op de doos te zien, en zo koop ik niet te snel onzin aanbiedingen omdat "oh goedkoop".

Sinds P.T. vertrouw ik online services niet meer. Dus tenzij de game digital only is, of zoiets als symphony of the night voor ps1 waar het origineel belachelijk duur is, haal ik het fysiek.

Ha, en ik dacht dat ik goedkoop uit was met 25 gulden! Of dat ik er tien jaar geleden nog leuk had verdiend toen ik mijn NES- en Super Nintend-games de deur uit deed. Op veel games heb ik een kleine winst gemaakt, maar ik had honderden euro's meer kunnen verdienen als ik langer had gewacht.

Ik weet nog dat ik een perfect complete Super Nintendo te koop had staan en dat ik hier uiteindelijk de aankoopprijs voor terugkreeg. Nu zal die vast nog meer waard zijn.

Aan de andere kant, dat waren geen games en systemen die ik wilde houden om te kunnen spelen. Bovendien heb je voor de zapper en de Super Score een beeldbuis nodig - die technologie werkt niet op moderne flatscreens. Het werd mij te veeleisend, dus ze konden beter naar een verzamelaar die het er wel voor over had steeds batterijen te vervangen etc.

Mijn PSone-games ben ik wel van plan een hele tijd te houden, ook die waarvan nu een digitale versie verkrijgbaar is. Het is niet zo lastig een geschikt afspeelapparaat in werkende staat te houden. Ik heb een je-weet-wel PlayStation, twee Amerikaanse PS2's, een Europese PS2 en een Europese PS3 - dat zou ik het een hele tijd mee moeten redden.

---

Gezocht: The Dark Spire (DS), Last Window (DS), Brigandine (PS)

In de realiteit was dit vooral vroeger interessant. Nu steeds meer mensen digitaal kopen en steeds meer spellen per jaar
Kom op man. Ik bedoel, tuurlijk zijn sommige spellen wat meer waard dan gemiddeld maar ook Path of Radiance kan je nog wel voor rond de 60 euro vinden als je een beetje geduld hebt. Als we het over beschikbaarheid van games hebben dan vind ik het kunnen spelen van een PS1 game (zoals Parasite Eve) op een emulator zeer toegankelijk voor de meeste mensen.
Wat heeft dit met je consoles te maken? Ok, Nintendo zuigt keihard maar na contact met de klantenservice kan je jouw games van bijv. je Wii overzetten naar een ander. Verre van ideaal maar ok. Toegegeven, ik zou nooit digitale games van Nintendo kopen (ook geen fysieke meer trouwens). Nintendo is een lost cause.
Ik ken J-manga niet, maar wat is de kans dat een miljardenbedrijf zoals Valve, Sony, Microsoft de service stop omdat deze bijv. failliet gaat? Niet ondenkbaar maar wel onrealistisch klein.

Leuk topic. Ik koop games sinds de mega drive en heb nooit wat weg gedaan. Hier mijn ervaringen.
- Sommige spellen zijn veel waard. Panzer Dragoon Saga van + 200 euro zit ergens in een doos. Maar daar tegen over staan ook erg veel spellen die destijds 129 gulden of 60 euro waren en nu voor een paar euro verkocht worden. Dus een geweldige investering is het niet echt.
- In het begin was ik niet van digitaal maar beide last gen consoles ps4 pro en xbox one zijn inmiddels voorzien van flinke hdd's. Het is toch wel erg makkelijk vanaf je bank games te kunnen kiezen en geen disc te zoeken.
- Games op release schaf ik nog steeds bijna allemaal fysiek aan, simpel weg omdat ze vaak een tientje goedkoper zijn dan digitaal. Meeste games koop ik echter nooit voor de volle mep. Het aantal games dat ik persee rond de release wil spelen is beperkt.
- Sony en Microsoft hebben soms wel aardige sales en dan koop ik de games digitaal.
- De collectie neemt inmiddels wel veel ruimte in. Veel verdwijnt in boxen op zolder. Als je de ruimte niet meer hebt moet je een keuze maken.
- Ik denk er nog niet over games weg te doen. Kan nog steeds genieten van een mooie cover en manual.
- Niet dat ik het doe maar fysiek is een game nog te verkopen. Dus het enigszins nog wat waard.
- Collectors edities die ik minimaal. Dark Souls 3 Prestige was de laatste. Die nemen echt te veel ruimte in. Collectors edities zonder game daar pas ik helemaal voor.
Dus als je de ruimte hebt zou ik ze lekker houden. Wordt het te vol, doe ze er dan voor één systeem uit