1912
Ik arriveer in het dorpje Trewartan, waar gevraagd is de kustlijn goed in beeld te brengen. Dit lijkt in eerste instantie nutteloos werk, aangezien de al bestaande kaarten goed up-to-date zijn. Tot ik ontdek dat de vuurtoren nergens op de kaarten te vinden is. Opvallend is dat de vuurtoren deze avond ook niet verlicht is, terwijl er een schip verwacht wordt. Mijn opdrachtgever Demarion doet heel geheimzinnig over de vuurtoren, en vraagt aan mij om op onderzoek uit te gaan. Dit aanbod kan ik uiteraard niet afslaan en zo vertrek ik in een klein houten bootje richting Fetch Rock, het eiland waar de vuurtoren zich bevindt.
Wat direct opvalt aan het spel is de minimale besturing. Met kleine pijltjes kun je aangeven welke richting je op wilt draaien, en alleen als je in het goede gedeelte van het scherm staat, verschijnt er een richtingsaanwijzer om door te kunnen lopen. Boeiende, maar ook niet bijster interessante voorwerpen kunnen bekeken worden zodra er een loep verschijnt. Wel realistisch dat je alles kunt bekijken, maar het kost wel veel tijd. Je meegenomen voorwerpen zijn onderin het scherm te allen tijde zichtbaar. Als je een voorwerp kunt gebruiken, verschijnt er een sleutel op het scherm. Je merkt vanzelf of een voorwerp dat je hebt bekeken nuttig is of niet, door er na het oppakken nogmaals op te klikken. Is het belangrijk, dan komt het in je inventaris, is het nutteloos, dan zet je het weer terug.
Eenmaal aangekomen bij de vuurtoren begint het echte speurwerk. Gewapend met een olielamp doorzoek ik midden in de nacht het eiland, met de maan als enige gezelschap. Maar is dat wel zo? Nadat ik de noodverlichting heb ingeschakeld, betreed ik het vuurtorenhuisje, met daarin de toegang tot de vuurtoren. Hier lijkt het alsof ik mensen zie lopen, maar meer dan een schaduw is er niet te zien. In de keuken staat de tafel gedekt, maar de vuurtorenwachters zijn nergens te bekennen. Bij het betreden van de trap komt een duistere stem mij tegemoet. Als ik niet de goede antwoorden geef, mag ik er niet langs. Een leuke toevoeging!
De puzzels zijn bedoeld om je zoektocht naar de waarheid te ondersteunen. Eerst moet ik de boiler aan de praat krijgen, maar daar heb je instructies voor nodig, die ik eerst moet zien te vinden. Dit geldt voor de meeste puzzels in deze game. Eerst goed zoeken naar de formulieren met de instructies, deze vervolgens ontcijferen, en dan naar de plek waar deze gegevens ingevoerd moeten worden.
Soms gaat dit zoeken wel erg ver. Zo is er een puzzel waar je Romeinse beeltenissen moet vinden, deze goed onthouden (zowel het cijfer als de tekening daarboven), om deze uiteindelijk te gebruiken om een box te openen. Als je niet na het vinden van elke plaat opslaat (zoals ik ook niet gedaan heb), kun je langs al deze platen terug om de tekening bij het goede nummer te plaatsen. Beeltenissen meenemen na ze gevonden te hebben kan helaas niet. De puzzels zelf zijn niet erg moeilijk, het vinden van alle aanwijzingen echter wel. Zeker als je in beschouwing neemt dat de cursor maar in een klein gebied verandert van karakter (bijvoorbeeld van pijl naar loep), zodat je al snel iets mist.
2004
Tijdens mijn zoektocht in de vuurtoren krijg ik aanwijzingen voor het bestaan van een grottenstelsel onder de vuurtoren. In de kamer van de hoofdwachter vind ik de kaart naar deze grotten. In de grotten aangekomen word ik gelokt door een fluisterende stem. Als ik een gang betreed, hoor ik veel kabaal achter me, en zie lichtflitsen op de muur. Deze gang loopt dood, dus ik besluit me om te draaien. Waar eerst echter de grotten waren, is nu een waterplas. Bij het verlaten van deze ondergrondse plas kom ik uit op het vuurtoreneiland, dit is echter nu een attractie! Na het ontdekken van de code voor de supersonische deur betreed ik de vuurtoren, waar ik leer dat ik me in het jaar 2004 bevind.
Erg origineel zijn de verschillende tijdszones in het spel. Al leef je als personage in het jaar 1912, je leert op deze manier veel over de verdwijningen destijds. Sterker nog, je blijkt zelf ook verdwenen te zijn, en zelfs verdacht te worden van de verdwijning van de andere drie mannen! Toch vreemd aangezien de verpakking van het spel vertelt dat de mannen verdwenen zijn op 1 januari 1900, terwijl mijn personage er april 1912 rondliep… In 2004 blijkt er nog iemand geïnteresseerd te zijn in de gebeurtenissen die in 1912 hebben plaatsgevonden. Polly is een jonge journaliste die via hypnose een kijkje heeft gekregen in het leven van James Woolf, één van de verdwenen vuurtorenwachters. Via haar dagboeken, opgenomen hypnosesessies en fotocamera kom je er achter wat er momenteel bekend is over deze duistere plek. Ook nu heerst er onheil op deze plek, het educatieve centrum is gesloten vanwege aanhoudende problemen.
Als je succes wilt hebben in dit spel, moet je niet te beroerd zijn om veel te lezen. Belangrijke aanwijzingen zijn te vinden in de diverse boeken in verschillende tijdsperiodes. In 2004 is de vuurtoren omgetoverd tot een museum, dus aan informatieborden geen gebrek. Ook het bekijken van schilderijen (1912), dan wel foto’s (2004) moet je liggen, om net de belangrijke informatie hier uit te vinden. Snel doorspelen is er dus niet bij. Veel informatie is interessant, maar zoals altijd, is er ook een deel wat je niet echt zal interesseren. Leuk detail dat ze de geschiedenis van vuurtorens er deels in verwerkt hebben.
In 2004 krijg ik er dankzij Polly een handig gereedschap bij. Met haar speciale bril kan ze energie uit het verleden waarnemen, zowel stemmen als beeltenissen. Na het vinden van deze bril begint de zoektocht in principe opnieuw: alle ruimtes waar je eerder bent geweest neem je nu onder de loep met deze speciale gadget. Deze bril laat echter niet alleen energie uit het verleden zien… Ook tijdspoorten lichten op! Teruggaan naar 1912 was nog nooit zo gemakkelijk.
2090
Terug in 1912 wacht mij nog een verrassing. Niet alleen is er de mogelijkheid om te reizen naar 2004, er blijkt ook een poort te zijn naar 2090! Voor en na Christus wel te verstaan… Deze vier periodes helpen mij het mysterie van Fetch Rock te ontrafelen.
De grafische kant van deze game is redelijk. Het springt er niet echt uit, maar heel slecht is het ook niet. Het geluid zorgt echter voor de duistere sfeer. Af en toe een griezelig aanzwellend muziekje, maar vooral veel omgevingsgeluiden. Daarnaast hoor ik stemmen, zowel waarschuwende stemmen, als stemmen die mij proberen te lokken. Maar welke moet ik nu geloven? Jammer dat gesprekken alleen gesproken worden, en niet ondertiteld. Als je snotverkouden achter de computer zit (zoals ik), mis je nog wel eens het een en ander, en kun je dit of geheel niet of alleen achterhalen door het hele gesprek opnieuw te voeren.
Conclusie
Al met al is dit geen slechte game. Ondanks dat het grafische aspect matig scoort, is dit over de hele linie niet storend. Een echt nadeel zijn de kleine raakvlakken van de cursor, waardoor aanwijzingen soms erg moeilijk te vinden zijn.
Echt griezelig is de game niet, al zijn er wel wat enge stemmen en zie je af en toe iets bewegen, wat er eigenlijk niet kan zijn. Geschikt voor 7 jaar en ouder is wellicht wat positief, maar dit is zeker geen game voor 16 jaar en ouder.
Houd je van detective spelen? En raak je niet gefrustreerd als iets niet snel lukt? Dan is deze game geschikt voor jou! Wil je echter een game die je grafisch raakt en lekker doorspeelt, sla deze game dan maar over.
Oordeel Dark Fall: Lights Out The Director's Cut (PC)
- Graphics
65 - Gameplay 60
- Originality
80 - Sound 65
- Replay
45 - Eindcijfer 63
3488 
14)
25-01-2010 14:27
