Fallen Legion: Rise To Glory review Switch

Review Fallen Legion: Rise To Glory (Switch)

Een verhaal kent vaak twee kanten: de goede en de slechte. Als je hierover nadenkt is het allemaal een kwestie van perspectief. Jij kunt de held zijn van jouw verhaal, maar tegelijk de slechterik bij die van iemand anders.

Fallen Legion: Rise to Glory vertelt een verhaal vanuit twee perspectieven. Eigenlijk zijn het twee spellen die voor de Switch zijn gebundeld: Fallen Legion: Sins of an Empire en Fallen Legion: Flames of Rebellion. Sins of an Empire is vorig jaar al uitgebracht voor de PlayStation 4 en hier neemt de speler de rol in van de prinses Cecille. Flames of Rebellion is vorig jaar eerst uitgebracht voor de PlayStation Vita en in dit deel speelt generaal Legatus Laendur de hoofdrol. Nu zijn beide delen zowel op de PlayStation 4 als de PlayStation Vita verkrijgbaar. In de Switch-versie zijn dus beide spellen opgenomen en moet er aan het begin een keuze gemaakt worden tussen het verhaal van Cecille of van Legatus.

Man of vrouw?
Het verhaal draait in beide spellen om het rijk Fenumia. Prinses Cecille van het rijk Fenumia wordt de koningin en moet het rijk beschermen tegen de rebellie van generaal Laendur. De verhalen zijn verschillend, maar hebben zeker ook overeenkomsten en soms vloeien ze in elkaar over. In het begin kan het allemaal erg ingewikkeld zijn. Er worden namelijk allemaal namen en gebieden van Femunia genoemd, zonder dat daar echt context aan gegeven wordt. Tijdens het spelen van het tweede verhaal (in mijn geval dat van Cecille) kreeg ik eigenlijk pas door hoe alles zat. Dit terwijl je tussen de gevechten door allerlei keuzes moet maken die invloed hebben op verschillende gebeurtenissen binnen de wereld. Het verhaal was misschien makkelijker te volgen geweest met iets meer uitleg en achtergrond in het begin, en dan waren de keuzes met bijbehorende gevolgen beter te begrijpen.

Voor Fenumia!
Fallen Legion moet het naast het verhaal voornamelijk hebben van de gevechten. Het gevechtssysteem lijkt nog wel het meeste op dat van een actie-RPG, maar werkt toch weer een beetje anders. In beide spellen werken de gevechten op precies dezelfde manier: ieder hoofdkarakter stuurt drie ‘Exemplars’ aan. Exemplars zijn de geesten van legendarische helden die al lang zijn overleden en kunnen alleen worden opgeroepen door Cecille en Legatus. Vandaar de naam Fallen Legion, letterlijk vertaald: gevallen legioen. Deze worden door de speler bestuurd door op de A-, B- of Y-knop te drukken, waarmee ze aanvallen en de combobalk onder op het scherm aanvullen. Als een Exemplar de balk volmaakt met zijn/haar aanval voert hij/zij een speciale aanval uit, die extra bonussen oplevert en waar je dus constant probeert naartoe te werken. Cecille en Legatus worden bestuurd met de X-knop en hebben drie verschillende magische aanvallen. Met de eerste wordt een magische aanval uitgevoerd, met de tweede wordt het team genezen en met de derde kan een gevallen Exemplar weer tot leven gewekt worden.

De gevechten zijn zowel een sterk als een zwak punt van Fallen Legion. In het begin is het systeem best ingewikkeld, ondanks dat het best gemakkelijk lijkt. Buttonbashen brengt je een heel eind in het spel, maar uiteindelijk zul je dieperliggende technieken moeten gaan beheersen. Deze technieken worden niet goed uitgelegd tijdens het spelen; ik had ook het internet nodig om alles goed te kunnen leren en begrijpen. Als je dat dan allemaal beheerst is Fallen Legion fantastisch om te spelen. Neem je hier geen tijd voor, dan kan Fallen Legion best frustrerend zijn en ga je veel moeite hebben met de baasgevechten. De vele animaties tijdens de gevechten zijn wel echt een minpuntje. Hierdoor is het soms lastig te zien wanneer de vijanden hun aanvallen doen. Dit is belangrijk, want het levert extra voordelen op als je op exact het juiste moment het schild van de Exemplars gebruikt. Hiervoor moet je wel goed zicht hebben op de aanvallen van de vijand en soms zag ik zelfs de vijand niet meer die mij aan het aanvallen was. Hierdoor wordt het lastiger om op het juiste moment te verdedigen en krijg je onnodig veel schade. De grote hoeveelheid animaties op het scherm zorgen soms tijdens de baasgevechten er ook voor dat Fallen Legion wat begint te stotteren op de Switch. Nu heb je de animaties niet echt nodig, als je goed naar de muziek luistert kun je alles op het juiste moment timen. Dit maakt Fallen Legion wel lastiger en zorgt er soms voor dat het op een ritmespelletje gaat lijken. Je bent dan alleen maar gefocust op de geluiden van de vijanden om perfect gebruik te kunnen maken van het schild.

Het leiden van je troepen
Zoals eerdergenoemd zijn er momenten waarop er keuzes voor het verhaal gemaakt moeten worden, maar deze hebben ook effecten op het team. Tussen de gevechten door wordt er een gebeurtenis voorgeschoteld en krijgt de speler de keuze uit drie opties. Deze opties hebben altijd twee gevolgen, het ene op het verhaal en het andere op het team of specifieke Exemplar. Bijvoorbeeld: er is te weinig voedsel voor de legioenen. Wat doe je: voedsel van de soldaten halveren en je krijgt een Attack Bonus voor alle Exemplars, of je laat ze verhongeren en krijgt het hoofdkarakter zijn/haar magie terug. Of je koopt nieuw voedsel en je krijgt alleen 10% meer defensieve kracht voor een Exemplar. Deze keuzes hebben allerlei gevolgen voor zowel het verhaal als het team en daar moet je mee kunnen leven.

Randzaken
Naast het volgen van het verhaal en de gevechten is er weinig te doen in Fallen Legion. Je kunt op de kaart alleen heen en weer lopen tussen de verschillende locaties waar gevechten plaatsvinden of een stuk van het verhaal verteld wordt. De Exemplars zijn ook niet verder aan te passen met items of kleding, en het hoofdkarakter is alleen aan te passen met verschillende edelstenen die allemaal specifieke effecten hebben. Zo zijn er stenen die een specifieke Exemplar sterker maken of die een extra aanval aan de combobalk toevoegen. Voor de Switch-versie zijn er nog wel wat nieuwe toevoegingen gedaan, maar die voegen niet heel veel toe. Zo zijn er nu vijf nieuwe Exemplars, een paar nieuwe baasgevechten, nieuwe vertakkingen in het verhaal en zijn er zestien nieuwe gevechtslocaties toegevoegd.

Conclusie
Fallen Legion; Rise to Glory is geen slecht spel, maar wat het doet had net iets beter uitgewerkt kunnen zijn. Zo hadden de gevechten iets minder chaotisch gemogen en zou meer uitleg over de verschillende systemen erg fijn zijn geweest. Het verhaal van twee verschillende kanten belichten is niets nieuws, maar dit wordt goed gedaan als uiteindelijk beide spellen gespeeld zijn. Ook hier was voornamelijk in het begin iets meer uitleg fijn geweest. Als je graag een tussendoortje met goede, maar soms chaotische combat en een goed verhaal wilt, dan is Fallen Legion: Rise to Glory zeker het proberen waard.

Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.