Tactisch spel en een laag tempo
De Samurai Shodown serie kenmerkt zich vooral door een relatief laag speeltempo. Je tegenstanders inschatten, je aanval plannen en op het juiste moment een aanval counteren zorgen ervoor dat Samurai Shodown niet een vechtspel is waarbij je makkelijk op knoppen kunt rammen om lange combo’s uit je mouw te toveren. Een goed getrainde speler maakt dan ook snel gehakt van mensen die zo’n aanpak gebruiken. Samurai Shodown maakt gebruik van een relatief simpel steen/papier/schaar principe waarbij de verschillende aanvallen allemaal een sterkte en zwakte tegenover andere aanvallen hebben. Daarnaast kun je door op tijd te reageren ook aanvallen van tegenstanders ontwijken met een druk op RB/R1. Dit zorgt ervoor dat je heel geduldig moet spelen en vooral met de juiste aanvallen en tegenaanvallen moet reageren. Dit tactisch spel zorgt voor een laag speeltempo, maar maakt elk potje wel spannend en (op de hogere moeilijkheidsgraden) uitdagend.
Niet helemaal content met de content
Samurai Shodown speelt zich voor de gebeurtenissen van het eerste deel af. Dat zorgt ervoor dat de cast van personages uit het eerste deel allemaal voorbij komen, maar dat de selectie ook is aangevuld met drie nieuwe personages in de vorm van Darli Dagger, Yashamaru Kurama en Wu Ruixiang. Ondanks de drie nieuwkomers was ik toch vooral met oudgediende Hoahmaru aan het spelen. Ook de imposante Earthquake vult weer zoals vanouds het scherm, Nakoruru zweeft door de lucht terwijl ze aan haar valk hangt en Hanzo Hattori ziet er weer badass uit. De personages zijn lekker kleurrijk, uiteenlopend en voelen elk uniek aan. Toch valt al snel op dat je naast de Story Mode heel weinig te doen hebt. Samurai Shodown heeft namelijk slechts een Dojo Mode waar je tegen ghosts van personages kunt vechten, een online multiplayer en de Story Mode waar je heel snel doorheen gaat. Elke campagne start met een kort introfilmpje, een gevecht met een concurrent en het eindbaasgevecht. Speel je het uit dan krijg je een korte animatie van je personage te zien en kun je naar het volgende karakter. En dat is het wel. Natuurlijk zijn er meerdere afbeeldingen in een gallerij te bekijken maar qua content en herspeelbaarheid hoef je als solo speler niet veel van Samurai Shodown te verwachten. Het is een gemiste kans, zeker aangezien SNK in het verleden zelfs een Samurai Shodown RPG heeft uitgegeven, wat vandaag de dag gewoon als een extra modus in veel vechtspellen te vinden is.
Hak je tegenstander maar lekker in stukjes
Grafisch is Samurai Shodown een solide maar weinig opmerkelijke game geworden. Het is de eerste Samurai Shodown game die op Unreal Engine 4 draait en dat zie je vooral terug in een stabiele framerate en aardig vormgegeven personages. Qua geweld is Samurai Shodown redelijk braaf, ondanks dat bloedspetters je af en toe om de oren vliegen. Het is zelfs mogelijk om je tegenstanders aan het einde van het gevecht in tweeën te hakken, maar dat ziet er allesbehalve gruwelijk uit. Je tegenstander wordt simpelweg in twee onderdelen gehakt en belandt op de grond voor je. Het is in ieder geval niet zo gruwelijk als je bij een samurai game voor zou stellen.
Conclusie
Samurai Shodown is qua gameplay een solide vechtspel geworden. Het lagere tempo en het meer tactische spel tussen jou en je tegenstanders weet elk gevecht leuk en spannend te houden. Nieuwkomers kunnen met wat simpel rammen op de knoppen ook het verhaal doorlopen maar zullen online al snel hun meerdere moeten erkennen. Toch is het totaalpakket qua content wel wat karig te noemen. Zestien speelbare personages en een kleine selectie aan modi om te spelen zorgen ervoor dat je het spel waarschijnlijk niet lang zult spelen. Zeker in vergelijking met titels als Street Fighter V, Injustice 2 en Mortal Kombat 11 valt Samurai Shodown qua content behoorlijk tegen. Er is voor mensen die solo spelen simpelweg niet genoeg te doen. Koppel dat aan het gegeven dat de graphics door een overstap van 2D sprites naar 3D karaktermodellen wel wat aan charme heeft ingeleverd en ik was toch een beetje teleurgesteld met wat SNK met Samurai Showdown heeft afgeleverd. Vooral omdat juist de gameplay in de basis zo sterk is en ook zeker een plekje in het huidige aanbod van vechtspellen verdient. Samurai Showdown is vooral een titel die je zelf eens moet proberen om te kunnen bepalen of het je ligt of niet. Maar mijn voorkeur gaat uiteindelijk toch uit naar het origineel uit 1993.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Samurai Shodown (XboxOne)
- Graphics
75 - Gameplay 75
- Originality 70
- Sound 70
- Replay
60 - Eindcijfer 70
9.8
2840 
16)
01-07-2019 23:11
