Redemption Story
Begrijp me niet verkeerd; Street Fighter V was geen slecht spel. Maar bij een serie zo legendarisch als Street Fighter is ‘geen slecht spel’ niet goed genoeg. Veteranen hekelden de uitgeklede cast en het flink teruggeschroefde tempo t.o.v. deel vier, terwijl nieuwkomers erachter kwamen dat zelfs de meest basale vorm van een singleplayer-ervaring ontbrak. Daar kwam nog eens bij dat de game online, alwéér, zwaar instabiel was, terwijl genoeg andere fighters hadden aangetoond dat dat tot het verleden kon behoren. Door de jaren heen heeft het spel toch zijn publiek gevonden en weten te behouden, onder andere door het toevoegen van maar liefst 30 nieuwe personages en het introduceren van een Story Mode, maar de reputatieschade zal bij het grote publiek nog niet hersteld zijn.
Street Fighter 6 is een schoolvoorbeeld van ontwikkelaars die geluisterd hebben naar de kritiek van de fans. Zo is er, naast de Arcade Mode, ook een gigantische World Tour aanwezig. In deze modus maakt de speler zijn eigen straatvechterfreak aan, waarna deze avatar wordt gedropt in Metro City (bekend van Final Fight). Vanuit hier ontvouwt zich een openwereldgame waarin uiteraard een hoop gevochten wordt en de speler in contact komt met iconische vechters als Chun-Li en Ryu, maar ook de andere zestien personages van deze meest recente cast. Je avatar begint als onbeschreven blad en kan de vechtstijl en Special Moves overnemen van de achttien speelbare personages wanneer hij deze als ‘meesters’ tegenkomt in de wereld. Zo begin je eigenlijk als Luke, maar krijg je al vrij snel de gelegenheid om de speelwijze van Chun-Li over te nemen. Dit is een ideale manier voor nieuwkomers om op een niet-overweldigende manier toch bekend te raken met alle personages en de mogelijkheden waar zij over beschikken in een gevecht. Bovendien ben je na het volledig uitspelen van World Tour, waar je gemakkelijk tientallen uren mee bezig bent, goed in staat om te bepalen welke vechter het beste bij jou past.
Voor leden van de oude garde is deze modus waarschijnlijk wat minder interessant. De speler begint namelijk met een aanzienlijk versimpelde versie van het eigenlijke vechtsysteem en dit wordt maar langzaam uitgebreid. Ook het verhaal is nou niet echt om over naar huis te schrijven, maar doet het net genoeg om de ervaring voort te stuwen. Het verzamelen van talloze voorwerpen en geld door de stad, het uitvoeren van fetch quests en het doorspelen van simpele minigames, zal vermoedelijk weinig gamers heel erg boeien in dit tijdperk van open world fatigue. Desalniettemin zal het voor de meesten toch verleidelijk zijn een groot deel van deze modus te doorlopen, omdat hier een aantal cosmetische goederen vrijgespeeld kunnen worden, waaronder een extra outfit voor alle achttien karakters.
Modern Tijdperk
Naast de uitgebreide World Tour probeert Capcom nieuwe spelers te paaien middels twee nieuwe manieren van besturing: Dynamic en Modern. Dynamic is voor mensen die eigenlijk geen Street Fighter willen spelen, maar door opdringerige maten toch gedwongen worden een controller in handen te nemen en te doen alsof ze het leuk vinden. Met deze besturingswijze speelt het spel zichzelf eigenlijk; speler noch tegenstander heeft enig idee wat er gaat gebeuren als knoppen worden ingedrukt. Modern is voor mensen die wel geïnteresseerd zijn in fighters, maar alle rare inputs die daar doorgaans bij horen een beetje intimiderend vinden. Met Modern Controls aan is een Hadoken (Ryu’s bekende vuurbal) niet ‘kwartcirkel naar voren + slaan’, maar simpelweg ‘driehoekje’ (of ‘Y’). Omdat de speler zich niet hoeft te richten op lastige knoppencombinaties, blijft alle tijd over om te concentreren op andere belangrijke zaken zoals positionering en wanneer een anti-air gewenst is. Nieuwe spelers kunnen dus gemakkelijk de basis van het spel onder de knie krijgen en eventueel later doorgroeien naar Classic. De grote reden waarom Classic namelijk interessant blijft is dat karakters minder schade aanrichten met Modern, maar liefst twintig procent minder.
Toch kan Modern in sommige gevallen superieur blijken te zijn, alhoewel het nog te vroeg is om daar conclusies over te kunnen trekken. Het is simpelweg merkbaar sneller om ‘driehoekje + een richting’ in te drukken dan ‘hele cirkel + driehoekje’ om Zangiefs verwoestende worstelmanoeuvre uit de controller te toveren. Zelfs met Modern doet dat enorm veel schade en kan het lastig zijn om daar gepast op te reageren. Ook pro-spelers als de Japanse Tokido experimenteren momenteel online met Modern. Capcom presenteert Modern zelfs als de standaard manier om Street Fighter 6 te besturen; spelers moeten in de opties van het spel zelf opteren voor Classic en in World Tour is het op het begin zelfs niet mogelijk om met Classic te spelen. Hoe dan ook slaagt Modern er mijns inziens wel in om Street Fighter een stuk toegankelijker te maken, zonder te veel aan de integriteit van het ijzersterke vechtsysteem af te doen.
De andere grote nieuwigheid ten opzichte van de voorganger is de Drive Gauge. Deze bestaat aanvankelijk uit zes balkjes en hiermee heeft een vechter toegang tot Drive Impact, Drive Parry, Drive Rush en Overdrive Specials. Kort door de bocht gezegd keert deel zes hiermee grotendeels terug naar deel vier, maar dan op een snellere en makkelijkere manier. De Drive Impact is namelijk een soort Focus Attack; deze aanval heeft Armor voor een aantal stoten en wanneer Impact een aanvallende vechter raakt, valt deze langzaam neer op de grond en kan een sterke vervolgaanval worden ingezet. Drive Parry is de Parry van weleer, maar nu kan de gehele cast het uitvoeren. Ook hoeft een Parry niet per se perfect getimed te worden; de knoppencombinatie kan ook worden ingehouden. Perfecte timing zorgt er echter wel voor dat er meer tijd over blijft om een tegenaanval te lanceren. Wanneer Drive Parry gecanceld wordt door snel naar de tegenstander te stappen, ontstaat een sneller Drive Rush waarmee een combo kan worden uitgebreid of een onverwacht snelle aanval gemaakt kan worden (spelers van Street Fighter IV kunnen denken aan de Focus Attack Dash Cancel). De Overdrive Specials, tenslotte, zijn sterkere versies van Special Moves (voorheen werden deze EX-aanvallen genoemd). De bekende Super-aanvallen hebben ditmaal hun eigen balk. De Drive Gauge slaagt erin om de vlotheid en hype-momenten uit IV terug in het spel te injecteren, maar dan op een meer toegankelijke manier.
Hip, Cool, Ruig, Vet, Gaaf, Mieters
Een andere wijze waarop Street Fighter 6 heel modern wil zijn is de presentatie. Veel speciale aanvallen worden vergezeld door strepen die een mix lijken te zijn van aquarel en graffiti. Sowieso is de presentatie erg kleurrijk en ook de personages zelf zitten vol leven. De ontwerpen van de nieuwe personages vallen niet meteen bij iedereen in de smaak, maar na verloop van tijd ontwikkelde ik een zwak voor nieuwkomers Jamie en Manon. Van bijvoorbeeld Marisa en JP is het me nog niet helemaal duidelijk of ze wel thuishoren in Street Fighter. Belangrijker is dat het spel er tijdens gevechten altijd gelikt uitziet en dat het soepel presteert. Er is zelfs een 120Hz-modus om de input lag nog wat te verlagen. Ook de audio is hip, in het geval van de muziek zelfs vrij letterlijk; dat is namelijk grotendeels hip-hop. Tevens is er de mogelijkheid om commentaar aan te zetten; bekende commentatoren uit de FGC leuken dan je potjes verbaal wat op. Het is geinig voor even en kan voor sommigen een mooie introductie tot de toffe wereld van FGC-toernooien zijn, maar het is niet zo leuk als het echte werk van live commentaar.
Dan komen we eindelijk bij de belangrijkste manier waarop Street Fighter 6 óók hip en relevant is: rollback netcode. Het functioneren van online gevechten was altijd de achilleshiel van deze serie, maar nu behoort dat echt tot de verleden tijd. Vanuit zowat het hele spel kan matchmaking voor Casual of Ranked worden aangezet, waarna je meestal binnen enkele seconden al in een potje zit. Wanneer dat potje bezig is merk je bovendien meestal niets van enige vertraging, zelfs wanneer de verbinding niet perfect is. Dit maakt echt al het verschil en is dé reden om de nieuwste Street Fighter 6 in huis te halen. Eindelijk is het mogelijk om binnen een paar seconden de PlayStation aan te knallen en eventjes een drietal goed functionerende potjes te kunnen spelen.
Capcom doet tenslotte met de Battle Hub duidelijk zijn best om een online gemeenschap te creëren. In deze ruime gevechtsarena/arcadehal kun je met je avatar uit World Tour rondlopen en zo ouderwets achter een arcadekast plaatsnemen om te wachten op een avatar om Street Fighter tegen te spelen. Erg meta, erg hip. Maar de normale matchmaking elders in het spel (en zelfs toegankelijk in de Battle Hub) werkt zo vlot dat ik niet echt de meerwaarde inzie van wachten achter een virtuele arcadekast. Kwestie van een andere doelgroep, denk ik. In dezelfde arcaderuimte kunnen zelfs oude versies van Capcom-klassiekers als Final Fight en Puzzle Fighter gespeeld worden. Daarnaast is er een winkel aanwezig om nieuwe kledij en accessoires voor je avatar te kopen. Het zou me ook niet verbazen als de ruimte in de toekomst wordt gebruikt om de aankomende Capcom Pro Tours in-game te kunnen bekijken. Er is zelfs een Fight Pass te koop sinds enkele dagen (denk Battle Pass of andere gelijkwaardige seizoenspas). Kortom, de Battle Hub maakt van Street Fighter gedeeltelijk een live service game.
Conclusie
Het is onmogelijk om in een recensie een volledige weergave te doen van Street Fighter 6. Het spel zit boordevol content, ziet er goed uit, speelt heerlijk, is toegankelijker dan ooit zonder de Street Fighter-kern te verloochenen en beschikt eindelijk over een haast vlekkeloze online ervaring. Hoe goed de balans tussen karakters is moet nog blijken en het is ook niet duidelijk of de nieuwe personages blijvertjes zijn. Daarnaast zal het spel ook constant in ontwikkeling zijn, mede door de al aangekondigde extra personages, waarvan de eerste deze zomer zal verschijnen. Nieuwkomers kunnen zich geen betere game wensen om deel te nemen aan het genot dat 2D-fighters heet. Veteranen zullen ondervinden dat Street Fighter nooit beter gespeeld heeft en door de vlotte online service is een goed potje matten nooit dichterbij geweest.
9.1
8.5
5411 
20)
18-06-2023 17:34
