Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS
Tales of Vesperia: Definitive Edition (PS4)
72 100 1

Review Tales of Vesperia: Definitive Edition (PS4)

De “Tales of”-spellen worden voornamelijk uitgegeven op een PlayStation console. Tijdens de vorige generatie werden op de PlayStation 3 ook de meeste “Tales of”-spellen uitgebracht. Tales of Graces F, Tales of Xillia, Tales of Xillia 2 en Tales of Symphonia Chronicles en op de huidige generatie natuurlijk Zestiria en Berseria op de PlayStation 4. Echter werd niet elk “Tales of”-spel op een PlayStation uitgebracht. Zo werd Tales of Vesperia exclusief uitgebracht op de Xbox 360 in het westen. In Japan werd Tales of Vesperia in 2009 met wat verbeteringen en extra DLC alsnog uitgebracht op de PlayStation 3, maar deze versie is nooit naar het westen gekomen.

Nu bijna 10 jaar later brengt Bandai Namco een remaster uit van Tales of Vesperia. Van de exclusiviteit van de Xbox 360 in de vorige generatie is niets meer over; Tales of Vesperia: Definitive Edition is te verkrijgen op de PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en PC. Dus nu kan iedereen kennis maken met het “Tales of”-spel dat door velen wordt geprezen. Zal het 10 jaar oude spel met een nieuw likje verf zich nog staande kunnen houden?



Het oog wil wat
Op grafisch gebied is de remaster prima te noemen. Het nieuwe likje verf zorgt ervoor dat de resolutie naar 1080P gaat en voor de PlayStation 4 Pro en Xbox One zelfs naar 4K. Het tekenfilmstijltje dat gebruikt werd zorgt voor een tijdloos design en maakt dat het goed mee kan met de huidige grafische eisen. Al zul je hier en daar wel zien dat een bepaalde muur of NPC er niet helemaal fantastisch uitziet, maar dat is niet hinderlijk. De animaties zijn hier en daar soms wat houterig.

Voor deze uitgave zijn wel de extra’s die in de Japanse heruitgave zaten toegevoegd, welke bestaat uit extra missies om te doen, extra baasgevechten en twee nieuwe speelbare personages. De personages worden via wat extra stukjes verhaal beter in het team en verhaal verweven. Ook is er nu de optie om met Engelse of de originele Japanse stemmen te spelen.

Het avontuur begint
Verwacht van het verhaal niets wereldschokkends. Het is onderhoudend voor een JRPG en voelt hier en daar ook wat verfrissend aan met een diepere laag dan dat je zou verwachten. Dit komt voornamelijk door de manier waarop de hoofdpersonages zijn geschreven. Het hoofdpersonage Yuri Lowell is niet het meest standaard JRPG-karakter wat je maar kunt bedenken. Het is niet iemand uit een adellijke familie die alles is kwijtgeraakt, daarentegen is hij een uit zijn functie gezette soldaat, die met zijn hond Repede tussen het gewone volk leeft. Hij heeft een eigen soort van rechtvaardigheid en de keuzes die hij in bepaalde situaties maakt zijn soms verrassend en onvoorspelbaar te noemen.

De rest van de hoofdpersonages die je tijdens het spelen tegenkomt zijn soms wel vrij standaard te noemen, maar de interactie tussen de personages zorgt ervoor dat het niet saai wordt. Zo is er de adellijke prinses Estelle die natuurlijk nog nooit buiten het paleis is geweest en is er een jonge avonturier genaamd Karol. Deze twee mogen elkaar in het begin totaal niet. Karol vind Estelle eigenlijk maar een nietsnut, maar naarmate het verhaal vordert krijgen ze toch respect voor elkaar en worden ze dikke vrienden. De kenmerkende skits uit de “Tales of”-spellen zijn natuurlijk ook aanwezig en zorgen voor meer achtergrond voor het verhaal, of leggen bepaalde gebeurtenissen nog eens extra uit. Ze zijn niet allemaal serieus; sommigen zijn ook gewoon grappig. Zo vond ik de skits met de hond Repede fantastisch. Het eigenwijze karakter van Repede wordt hier vaak benadrukt, wat voor grappige momenten zorgt.



Even de frustraties wegwerken
Tijdens de gevechten komt toch wel het meest naar voren dat je een spel speelt dat eigenlijk al tien jaar oud is. Het actiesysteem dat gebruikt wordt werkt wel goed en er zit ook zeker genoeg diepgang in. Het aan elkaar rijgen van de verschillende Artes geeft genoeg voldoening. Alleen loopt het niet allemaal zo soepel als dat je misschien gewend bent van bijvoorbeeld Tales of Berseria. Wat voornamelijk hinderlijk is aan het begin is dat het net wat langer duurt voordat het spel registreert dat je een bepaalde knop indrukt doordat er nog een animatie aan de gang is. Dit is bijvoorbeeld hinderlijk als je wilt verdedigen en denkt dat je de knop op tijd hebt ingedrukt. Echter ben je volgens het spel te laat (want het personage zat nog in een animatie), waardoor je tegenstander kan aanvallen en je onnodig schade oploopt.

Tijdens de gevechten bewegen de personages zich voornamelijk van links naar rechts over het platte vlak. Er is wel een optie om vrij rond te lopen, maar daarvoor moet je dan de L2-knop ingedrukt houden, waarna je met de linker stick kunt rondlopen. Aan de ene kant voelt het allemaal wat omslachtig en onnodig ingewikkeld. Aan de andere kant ben je zoveel aan het vechten dat er wel gewenning optreedt. Zeker aan het begin zorgde dit voor frustratie tijdens de baasgevechten.



De diepgang die nodig is
Wat wel heel goed in elkaar steekt is de diepgang in het aanpassen van de personages. Zo zijn er de verschillende Artes die ieder personage leert, die je weer aan elkaar kunt rijgen tijdens de gevechten om een zo lang mogelijke combo te maken. Ieder personage kan ook allerlei verschillende vaardigheden leren, die gebonden zijn aan het wapen dat het personage gebruikt. Zo ben je met ieder nieuw wapen weer aan het kijken wat voor vaardigheden het personage daarvan krijgt. Deze wapens kun je weer zelf maken met de spullen die je krijgt van de gevechten tegen de monsters. En er zijn genoeg cosmetische kledingstukken aanwezig om de personages naar jouw wensen aan te kleden.



Conclusie
Al met al zou je kunnen concluderen dat de remaster geslaagd is. Het is voorzien van een nieuw likje verf, niemand hoeft het goede verhaal meer te missen met de memorabele personages doordat het op iedere console uit de huidige generatie te spelen is. Het enige dat nog wat gedateerd aan kan voelen zijn de gevechten, maar het systeem is ook tien jaar oud en we hebben te maken met een remaster en geen remake. Echter werkt het wel goed als je het eenmaal in de vingers krijgt.  

Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.

 

Oordeel Tales of Vesperia: Definitive Edition (PS4)

  • Graphics 75
  • Gameplay 70
  • Originality 75
  • Sound 70
  • Replay 70
  • Eindcijfer 72

Aantal keer bekeken: 6145 

Laagste 3 prijzen voor Tales of Vesperia: Definitive Edition (PS4)

20.99 26.98 3
Winkel Cijfer Levertijd Prijs Porto Totaal
Bol.com 6.1
€  20.99€ 0.00   € 20.99
Nedgame.nl 9.8
€  19.99€ 3.49   € 23.48
Gameshop Haniel 10
€  24.99€ 1.99   € 26.98

Meer prijzen 

Laatste reacties

avatar van Hunterr
Hunterr ( 2247 ) 18-01-2019 00:11
Dit of het button smashen van Berseria. Kies ik liever voor dit oude systeem.
avatar van Nonexistinghero
Nonexistinghero ( 481   1) 18-01-2019 00:40
200+ uur aan content = zo goed als geen replay value.
avatar van Darsh
Darsh ( 13 ) 18-01-2019 08:32
Ik vond dit zo'n tergende game. Met elke 5 minuten wel een onderbreking in de vorm van een nietszeggende ' skit' over guilds en brood bakken voor je oma. De gevechten vereisen ook 0 taktiek helaas
avatar van Rickk1986
Rickk1986 ( 963 ) 18-01-2019 08:49
Quote:
Ik vond dit zo'n tergende game. Met elke 5 minuten wel een onderbreking in de vorm van een nietszeggende ' skit' over guilds en brood bakken voor je oma. De gevechten vereisen ook 0 taktiek helaas

Ik weet niet hoe het eerst was, maar die skits zijn nu optioneel. Ik heb de game niet eerder gespeeld en ik vermaak me er echt goed mee. De personages zijn leuk, de dialogen interessant en die 'simpele' gameplay bevalt me wel. Bij Xenoblade Chronicles 2 ben ik bv afgehaakt door het (voor mij) te ingewikkelde combat systeem.
avatar van Remedy
Remedy ( 1286   2) 18-01-2019 10:14
Quote:
200+ uur aan content = zo goed als geen replay value.

HAHA. Als je "replay" beoordeelt met een 1, dan komt het eindcijfer er bedrogen uit. Het zou eerder iets heten als replay/content. Maar dan mis ik in een oordeel op BG ook "verhaal" en de diepgang in het verhaal. Maar soms kan een game zonder of met een bullshit verhaal ook verrassend uitpakken: Serious Sam.

Thanks voor de review
avatar van Saego
Saego ( 1888   1) 18-01-2019 10:30
Is dit spel een aanrader als je Tales of Symphonia maar saaie meuk vindt?

Ben echt een liefhebber van JRPG (het liefst turn based), maar ToS deed me echt niks. De combat was frustrerend en het verhaal was erg eentonig. Tuurlijk, de game was wel oud en tijdens het spelen hield ik daar rekening mee, maar helaas.
avatar van Userverwijderd79
Userverwijderd79 ( 2732   1) 18-01-2019 12:37
De Switch versie crashed wel echt vaak bij mij

Wel heel leuk, maar dat is vervelend.
avatar van BenoitRen
BenoitRen ( 2547   2) 18-01-2019 13:25
Quote:
Ik weet niet hoe het eerst was, maar die skits zijn nu optioneel.
Ze zijn altijd optioneel geweest voor zover ik weet.
Quote:
Bij Xenoblade Chronicles 2 ben ik bv afgehaakt door het (voor mij) te ingewikkelde combat systeem.
Bij dat spel denk ik dat het eerder te wijten is aan de gebrekkige uitleg van het systeem.
Quote:
Is dit spel een aanrader als je Tales of Symphonia maar saaie meuk vindt?
Dat is moeilijk te zeggen.

Ik vind het eerste deel van Tales of Symphonia, voor het eerste bezoek aan de Tower of Salvation, heel goed, maar daarna was het bergaf omdat het hoofdverhaal ineens uit het oog werd verloren, om op bepaalde momenten ineens weer in de schijnwerper te staan.

Tales of Vesperia is qua verhaal wat volwassener (mede omdat het hoofdpersonage geen tiener is, maar een man van 21 jaar oud), en verliest het hoofdverhaal niet uit het oog, maar na het eerste deel van het spel vond ik het wat minder sterk. Het grootste probleem naar mijn mening is dat qua verhaal het spel niet af is. Er wordt niet voldoende uitgelegd hoe de wereld in elkaar steekt, wat er recent is gebeurd (dat nochtans belangrijk is voor het verhaal en om de huidige staat van de wereld te begrijpen) en er wordt niet uitgelegd wat de motivatie is van een van de slechterikken.

Qua vechtsysteem vond ik die van Tales of Symphonia iets te simplistisch (vooral op het vlak van Artes en hoe ze gelinkt kunnen worden), maar het werkte wel. Die van Tales of Vesperia voelt traag en houterig aan, maar je hebt wel het voordeel dat je overal kan rennen in tegenstelling tot Tales of Symphonia. Ik heb andere personages geprobeerd dan Yuri, maar die voelden niet veel beter aan.

Mijn mening is echter met een korrel zout te nemen, want Tales of Symphonia: Dawn of the New World vond ik dan weer fantastisch (ondanks het beperkte aantal personages en het monstersysteem), terwijl de meesten het spel afbreken.
avatar van NarujiRD
NarujiRD ( 116 ) 20-01-2019 11:08
Quote:
De Switch versie crashed wel echt vaak bij mij

Wel heel leuk, maar dat is vervelend.

Dit en de framerate drops zijn mijn enige problemen met dit spel. Ik ben klaar om mijn 360 save file volledig na te maken op de switch 250 uur.
Heb dit spel al tig keer uit gespeeld, it never gets old.
Blah blah blah TIDALWAVE!
avatar van BlaBlaBla
BlaBlaBla ( 555 ) 20-01-2019 23:22
haha, idd lol. Rita rules!


Deze game is een pareltje. Snap de negatieve punten van deze review dan ook niet...zijn voor mij juist pluspunten.


Het vechtsysteem is simplistisch als je er niet in verdiept. Doe je dat wel, dan kun je het helemaal naar wens instellen.

En met content dat hier nog niet eerder is verschenen, is dit gewoon wéér een heerlijke game om doorheen te lopen, alles ontdekkend. Love it.