Winnie de Poeh en het knaagje in zijn maagje review NGC

Review Winnie de Poeh en het knaagje in zijn maagje (NGC)

Wie kent Winnie de Pooh nou niet. Onze vriendelijke gele beer is bekend bij miljoenen mensen en kinderen kunnen al jaren lang op de tv genieten van Pooh-beer en zijn vrienden hun avonturen. Veel mensen zullen nu wel denken, Winnie de Pooh? Dat is toch kinderachtig, nou die review hoef ik niet te lezen. Dan geef ik je gelijk, maar het spel is ook niet op de oudere gamers gericht. Het spel is echt gemaakt voor beginnende gamers die nog niks moeilijks kunnen spelen en willen genieten van vijf verjaardag avonturen van Pooh. (Vandaar dat Paul hem ook mocht reviewen! ~red.)

In het spel speel je voornamelijk met Winnie. In een filmpje aan het begin loopt hij met zijn vriend Janneman Robinson door het bos. Zoals gewoonlijk heeft Winnie honger en zoekt een manier om eventjes niet aan eten te denken. Janneman zegt dat denken aan dingen die hij ooit heeft meegemaakt hem vast het ‘knaagje in zijn maagje’, zoals de Nederlandse versie heet, de honger doet vergeten. Pooh beer vind het een goed idee en hij weet al precies waar hij aan wil gaan denken, de verjaardagen van zijn vrienden!

Pooh beer gaat dus opzoek naar een foto album die hem terug brengt naar de verjaardagen van vier vrienden en zijn eigen verjaardag. Het spel bestaat uit vijf levels die zich eigenlijk allemaal op dezelfde plaats afspelen. Voor de doelgroep is dit leuk en makkelijk uitgewerkt omdat ze op deze manier eigenlijk altijd wel de weg kunnen vinden in het spel. Per level veranderd het echter wel welke delen je kan bereiken. Doordat een hek op slot staat, of een brug kapot is ,kan het level dus wel elke keer iets anders zijn.

Nadelen zijn echter wel dat de levels opgedeeld zijn in verschillende plaatsen. Elke plaats is van beperkte ruimte en heeft camera die langs één kant van de map heen en weer beweegt. De grote van de mappen zijn net goed genoeg dat kinderen alles wel kunnen onthouden, maar zodra je naar een andere deel gaat duurt het laden toch vrij lang en moet er ook elke keer geladen worden.

Nog een deel wat het spel zo lekker simpel maakt is dat Pooh nooit dood kan gaan. Over de plaatsen heen zijn hier en daar Lollifanten en Woezels te vinden. Grote olifanten en wezels die je moet verslaan door een ballon te laten knappen. Zodra je in een map komt krijg je precies te zien waar deze enge vijanden zich bevinden en waar de ballon is. Je moet eigenlijk alleen zorgen dat je de Lollifanten en Woezels niet raakt en dan komt alles goed. Raak je ze wel, geen probleem. Je word gewoon weer terug gezet waar je vandaan kwam en je mag het nog een keer proberen. Nu is Pooh alleen wel een beetje dik en kan dus niet overal doorheen. Een vervelend iets als je net door een smal stukje heen moet om een voorwerp te vinden. Geen probleem, je gaat opzoek naar Knorretje en je kan met hem verder spelen. Nu is Knorretje alleen een beetje bang voor Woezels en Lollifanten en moet hij al zijn moed bij elkaar rapen om ze te verslaan. Wanneer je dan naar een vijand kijkt en op A drukt kom je in een ‘gevecht’. Hoe verder weg je van je vijand staat hoe verder hij is in het gevecht. Je moet vervolgens op knoppen drukken die je te zien krijgt om de Woezels en Vijanden te laten schrikken, waarna ze zomaar verdwijnen. Ik moet eerlijk zeggen dat dat wel een pittig klusje is. Zo af en toe verschijnen de knoppen ook op ze kop en zou het zweet je bijna uitbreken wanneer de Lollifant nog maar één stap van je is verwijderd. .(Uit betrouwbare bronnen hoorde we dat Paul hier veel moeite mee had. ~red.) Knorretje is overigens niet de enige extra speelbare karakter. Ook met Iejoor en Tijgertje kan je spelen. Ze hebben eigenlijk allemaal een eigen soort speel mode, zo moet je met tijgertje sluipen, met Iejoor vang je kikkers, vogens en andere beesten. En knorretje komt op plaatsen waar jij niet kan komen. Genoeg afwisseling dus, en voor de meesten is het dus mogelijk om met hun favoriete bosvriend een paar keer te spelen.

De besturing is verder vrij simpel. In principe kan je het makkelijk af met alleen de stick, A en X knop(voorwerpen pakken met A en geven met X) maar bij Knorretjes avonturen komen er nog wat meer bij te pas. Uitermate gebruiksvriendelijk en gebruiksvriendelijk voor de jonge generatie dus. Het geluid mag wel iets aan gebeuren. Je hebt maar een paar deuntjes en de toontjes die je hoort wanneer Tijgertje op ze tenen loopt gaan een beetje op je zenuwen werken. Wanneer iemand niet helemaal snapt wat hij doen moet kan ik ook best snappen dat je helemaal gek word van die pingende geluiden. Verder hoor je wel echte stemmen(zover ik weet dan) van de Nederlandse en buitenlandse figuranten en die zijn wel goed om te horen.

Grafisch is het spel wel aardig op orde. De filmpjes tussen door zijn eigenlijk best mooi gemaakt, hier en daar zit in het spel wel een fout, en het kan altijd mooier, maar voor de groep waar het voor is bedoeld, is het allemaal vrij goed op orde en best om aan te zien.

Het spel heeft verder nog een multiplayer optie waarmee je in totaal met vier man wat kleine mini games kan doen. Zo moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk tien munten verzamelen, of alle zoveel mogelijk muntjes oprapen. Je hebt vijf verschillende soorten mini games, en voor elke mini game kan je weer verschillende soorten levels unlocken. Wanneer je het ene level uit hebt kan je zo door met de volgende.

Jah wat moet ik verder over het spel vertellen. Het spel is echt bedoeld voor kinderen die nog naar de serie kijken en ook nog totaal niet een moeilijk spel kunnen uitspelen. Doordat de levels elke keer weer het zelfde zijn en de besturing zo gemakkelijk is kunnen de kleintjes hier volop van genieten. Voor de ouderen is het spel wel echt afzien. Doordat het zo ontzettend simpel is, en je steeds maar weer een map moet herladen wanneer je terug loopt om een puzzel op te lossen dan heb je het op een gegeven moment ook helemaal gehad. Wanneer je doorzet kan je het spel in ongeveer vier a 5 uur uitspelen, maar voor de kinderen zal dit wel wat meer tijd kosten. Kijkend naar wat het doelgroep is ben ik dus ook vrij tevreden over het spel, al weet ik wel dat ik voortaan bij Jeroen er dus nooit mee op aandring om zo’n spel te reviewen. Die vijf uur waren namelijk de langste vijf uit m’n leven.(graag gedaan.~red) Het spel beoordeel ik daarom ook met cijfer die bij de doelgroep past.