Een remaster spelen van een slechts drie jaar oude indiegame op mijn fonkelnieuwe Xbox Series X, terwijl Assassin’s Creed: Valhalla, Dirt 5 en Watch Dogs: Legion mij bijkans smeken om ze op de best mogelijke manier te spelen? Ik geef graag toe dat ik vooraf met flink wat tegenzin aan System Redux begon. Tot ik ontdekte dat Bloober Team zich voor het ‘Redux-deel’ behoorlijk heeft uitgesloofd en naast een visuele upgrade ook de moeite heeft genomen om de voornaamste kritiekpunten op de originele game aan te pakken.
De Xbox Series X-versie die we bij Budgetgaming aankregen, had in het menu de optie om 4K in- en uit te schakelen. Bij de PlayStation 5-versie, die met de DualSense-ondersteuning nog een streepje voor heeft, staat daar de optionele ray-tracing. De informatieve recensiegids die ik bij mijn downloadcode kreeg, schept duidelijkheid: ray-tracing wordt op sommige platformen pas op latere datum toegevoegd via een patch. Maar ook zonder die fel gehypte rendertechniek is Observer: System Redux op de Xbox Series-consoles visueel een flinke verbetering ten opzichte van het origineel.
Daar zorgen de 4K-resolutie, High Dynamic Range-belichting, zestig frames per seconde en snellere laadtijden uiteraard voor, maar de verbeteringen gaan verder dan dat. Personagemodellen zijn aangepast en ook de animaties zijn flink onder handen genomen, al zijn het vooral de geüpgrade texturen die in het oog springen en de omgevingen welhaast een fotorealistische glans geven.
Observer speelt zich af in 2084 (een referentie naar de dystopische toekomstroman ‘1984’ van George Orwell) in Polen, waar de zogenaamde Nanophage-pandemie het leven heeft gekost aan duizenden mensen met cyberkinetische implantaten. The Stacks, een appartementencomplex in de sloppenwijken van de Poolse stad Krakau en het voornaamste decor in de game, komt door al die visuele verbeteringen nog beter uit de verf. De cyberpunksfeer komt veel beter naar voren. Als Daniel Lazarski, op uitstekende wijze vertolkt door de inmiddels overleden Nederlandse acteur Rutger Hauer, reis je naar dit flatgebouw na een telefoontje van Adam, je vervreemde zoon. Kort nadat je aankomt, leiden bepaalde gebeurtenissen tot een lockdown. In de flat van zoonlief ontdek je een onthoofd lichaam. Het lijkt van Adam te zijn, maar zeker ben je daar nog niet van. Je gaat dus op zoek naar de identiteit van het lichaam en de moordenaar.
Kruipt in je hoofd
Je gaat in first-person op verkenning in het appartementsgebouw, klopt op deuren en ondervraagt de grotendeels onzichtbare bewoners via hun intercom. Deze praatjes zijn vaak optioneel, maar de verhalen van deze verloren zielen vond ik interessant genoeg om toch geen enkele deur over te slaan. Je scant elektronische apparaten met je Electromagnet Vision of gaat in de omgeving op zoek naar biologisch bewijs met je Bio Vision. Maar als conversatie en detectivewerk niet voldoende zijn, val je terug op Daniels speciale vaardigheid. Daniel is immers een ‘observer’ van de lokale politie en met zijn Dreameater kan hij de hersenimplantaten van overleden mensen hacken. Je beleeft dan de herinneringen van de gestorven persoon via een reeks levendige hallucinaties.
Het zijn psychedelische beelden waarin de gangen en kamers van het appartementencomplex veranderen in verontrustende en onmogelijke landschappen. Met voortdurend wisselende omgevingen (een trucje dat Bloober Team in elke game overdadig gebruikt), een aaneenschakeling van rare gebeurtenissen en enge beelden, jump scares, verplichte stealthsequenties met monsters die dankzij een paar simpele aanpassingen en de betere belichting minder vervelend zijn dan drie jaar terug, probeert de Poolse ontwikkelaar zelf in je hoofd te kruipen. Naast het verkennen van de omgeving, het forensische onderzoek en de paranormale trips, moet je zo nu en dan ook wat generieke hackingpuzzels oplossen. Dit gebeurt op een nieuwe manier: je moet de statische cijfers zoeken in een bewegende code. Dit is ook een verbetering ten opzichte van het origineel, al kun je deze minigame ook volledig uitschakelen in het optiemenu.
Naast de zichtbaar verbeterde presentatie, waardoor de sfeer achter de afbrokkelende gevels van The Stacks en de verbluffende cyberpunk-stijl nog beter uitpakt, en de simpele gameplay-aanpassingen waarmee enkele minpuntjes van het origineel vakkundig worden weggewerkt, heeft Bloober Team drie extra zijmissies toegevoegd. Het mooie hiervan is dat ze naadloos in het verhaal zijn geweven: een kamer die voorheen gesloten bleef, kun je nu bijvoorbeeld openen voor een extra case. Het ontdekken van een ‘liefdesaltaar’ in de hal van het appartement schrijft ook een extra doelstelling bij in je logboek.
Conclusie
Observer: System Redux is dus allesbehalve een makkelijke remaster geworden en hoewel ik er zoals gezegd met enige tegenzin aan begon, heb ik het spel toch in één ruk uitgespeeld. Bloober Team heeft zijn beste werk op overtuigende wijze naar de nieuwe generatie geschopt, uitgebreid met extra missies en meteen ook wat minpunten aangepakt. Alleen een kleine bug waardoor een deur sloot en een item die ik nodig had om verder te komen zo onbereikbaar werd, gooide wat roet in het eten. Dit is wellicht niet de game die je straks oppikt als je een PlayStation 5 of Xbox Series X te pakken krijgt, maar als je Observer bij de eerste release hebt gemist, is er eigenlijk geen beter moment om in Observers duistere toekomstbeeld te duiken.
25571 
20)
19-11-2020 00:24
