Ra-ta-ra-ta-ra-ta-tan
Ratatan pakt de bekende Patapon-formule en zet deze om in roguelite-gameplay. Aan het begin kies je een van de acht Ratatans die allemaal een eigen manier van spelen hebben. Deze dient als leider, en door bepaalde knoppencombinaties ritmisch in te voeren, doen je Cobuns, kleine zingende soldaatjes, zo’n beetje alles wat je van ze vraagt. Het duurt dan ook niet lang om door de charmes van Ratatan betoverd te worden. Voor eenieder die Patapon gespeeld heeft, zal de gameplay vertrouwd aanvoelen, maar toch weet deze aangenaam te verrassen.
Terwijl je je van links naar rechts over het muzikale slagveld begeeft, komen de meest knotsgekke beesten voorbij die je leger uit proberen te dunnen. Na ieder gevecht krijg je een kleine beloning en kun je kiezen wat je wilt verdienen voor de volgende veldslag. Denk hierbij aan donuts of snoepgoed, waarmee je in de hubwereld permanente upgrades vrij kunt spelen, of Ratakaruta: kaarten die je tijdens je run sterker maken. Speel je een level met veel vurige vijanden, dan kan het lonen om voor de waterupgrades te kiezen, et cetera.
Wanneer je na je melodieuze strijd het einde bereikt hebt, wacht hier een heuse eindbaas op je, en deze bazen stelen absoluut de show met muzikale dansbattles waarbij al je vergaarde vaardigheden goed van pas zullen komen om te overleven. Verlies je? Dan begin je van voren af aan, maar niet alvorens je je zuurverdiende beloningen uit mag geven om er in de volgende run hopelijk iets beter voor te staan.
Het is een erg leuk systeem voor een ritmegame, maar helaas valt Ratatan hiermee ook een beetje in de bekende roguelite-valkuilen. Zo voelt de game bijvoorbeeld redelijk ongebalanceerd aan, waardoor een run valt of staat bij het krijgen van voorwerpen en upgrades die perfect samenwerken. Dit is natuurlijk genre-eigen, maar omdat je bij Ratatan muzikaal bezig bent, hoor je vooral in de eerdere runs ook veelal dezelfde liedjes voorbijkomen, die na een paar uur spelen al behoorlijk in herhaling vallen.
Zun-taka-zun-taka-zun-taka-tan
Waar de eerste paar levels nog een beetje aanvoelen als een lekkere zomerwandeling, keert de game zich al gauw tegen je. Hier kreeg ik al vrij snel het gevoel dat Japanse ontwikkelaar Ratata Arts kunstmatige muren heeft ingebouwd om je als speler tegen te houden, zodat je niet te snel gaat. Ga eerst je leger maar eens wat meer opbouwen. Wederom iets dat redelijk in de aard van het roguelite-beestje zit, maar het mag wat mij betreft wel wat minder, aangezien het hier niet langer gaat om je kunnen, maar meer om wat je allemaal tijdens je run hebt behaald.
Gelukkig is daar een zeer leuke online co-op modus waarmee deze moeilijkheid als sneeuw voor de zon verdwijnt. Samen met maximaal drie medespelers verandert Ratatan in een heerlijk chaotisch feest, en smelten de levensbalken van vijanden nog net niet als sneeuw voor de zon. Dit is dan ook de spelmodus waar ik zelf het meeste plezier uit heb gehaald.
Wat me wel een beetje tegenstaat, is de leesbaarheid van de game. Zoals je op de screenshots waarschijnlijk al ziet, oogt het spel heel druk, wat er – vooral in de co-op modus – voor kan zorgen dat je niet echt een overzicht hebt van wat er allemaal gebeurt. Terwijl je met een scheef oog naar de ritmebalk kijkt, moet je vooral je Ratatan in de gaten houden. Eenmaal gesneuveld, komen je Cobuns wel weer tot leven, maar legt je Ratatan het loodje, dan is het einde verhaal. Tegelijkertijd dien je je te focussen op waar je precies staat, en dan zijn er ook nog Ratakaruta die je Ratatan schade toe laten brengen, waardoor je deze wat vaker naar voren moet schuiven. Wat dat betreft oogde Patapon met haar mooie silhouetten toch een stuk rustiger, wat dit type game te goede komt.
Conclusie
Ratatan is nu al een aanstekelijke ervaring die zonder problemen een muzikale glimlach op je gezicht tovert. De Early Access-periode van de game loopt nog in ieder geval door tot en met de lente van volgend jaar, waarin er een hoop nieuw leuks wordt toegevoegd aan de game. Hopelijk is er tegen die tijd ook wat aan de balans geschroefd; dan zou Ratatan nog wel eens een hele leuke roguelite kunnen worden.
