Mijn enthousiasme was helaas van relatief korte duur. Remasters zijn er in allerlei vormen; Je hebt degene waar veel aandacht aan geschonken is, en sommigen waar dat ietsje minder het geval is. Kort door de bocht valt de HD remaster van Bravely Default in die tweede categorie. Zodra je het spel opstart zie je echt wel dat er het een en ander is opgepoetst en dat het hele spel er een stuk scherper uitziet, waarbij vooral de korte tussenfilmpjes in het begin er nu echt uitspringen. Helaas ben ik minder enthousiast over hoe de rest eruitziet. Soms is een remaster gewoon niet mooier. Zo zien de animaties er behoorlijk statisch uit en zijn sommige personages wel heel erg hoekig. Tevens vind ik dat de art style, die er erg mooi uitzag op de Nintendo 3DS, nu wat minder goed uit de verf komt. Doordat het nu allemaal zo strak is, mist het de charme van het origineel.
Een ander pijnpuntje in deze remaster zijn de menu’s; dat zijn er namelijk twee en wat mij betreft eentje te veel. De eerste is het menu wat je verwacht bij een JRPG: een optie om je personages aan te passen, het spel op te slaan etc. Op de Nintendo 3DS werd het onderste scherm als een soort van tweede menu gebruikt, waarin je onder andere toegang had tot Norende – een dorp in het verhaal dat verwoest is en wat jij weer opbouwt – en de zijmissies kon bekijken. Hierdoor krijg je onder andere toegang tot nieuwe wapens of items om te gebruiken in het spel.
Ik begrijp niet waarom Square Enix die twee menu’s niet heeft samengevoegd. Ze hebben er namelijk voor gekozen om deze uit elkaar te trekken, wat resulteert in een altijd aanwezige uitstulping halverwege de linkerkant van je speelscherm. Dit ziet er gewoon erg lelijk uit en tot overmaat van ramp pulseert hij soms om er extra nadruk op te leggen. Dit doet hij als missies voltooid zijn of als de arbeiders in Norende klaar zijn met een gebouw.
Aan deze HD remaster zijn twee nieuwe minigames toegevoegd die gebruikmaken van de muiscontrollers van de Nintendo Switch 2. De eerste is een ritmespelletje en bij de andere moet je door ringen vliegen. Dit is voor even wel grappig, maar zal zeker niet de reden zijn waarom je deze remaster wilt kopen. Die twee minigames zijn overigens het enige wat nieuw is in Flying Fairy HD.
De goede basis van het spel staat natuurlijk nog steeds. Het verhaal gaat over de vier personages: Agnes, Annabel, Tiz en Edea. Door bepaalde gebeurtenissen vormen zij een groep en proberen ze de wereld van de ondergang te redden. Dit willen ze bereiken door de vier kristallen die de wereld in balans houden te redden en alles wat ze op hun pad tegenkomen te verslaan. Naast het hoofdverhaal is er veel ruimte om de vier hoofdpersonages beter te leren kennen. Dit wordt gedaan middels kleine gesprekken die je optioneel kunt volgen. Zelf vind ik dit een leuke toevoeging, omdat je de personages en hun motivaties beter leert kennen. De rest van het verhaal is prima en bevat een aantal plotwendingen, maar de personages stelen voor mij de show.
Een andere reden waarom ik Bravely Default altijd al tof vond, is vanwege het gebruikte gevechtssysteem waar gelukkig niets aan is veranderd. De naam van het spel slaat ook op het gevechtssysteem; Brave en Default zijn namelijk acties in het spel. Als je voor een Brave-actie kiest, neem je eigenlijk een extra beurt, waardoor je een extra aanval of actie kunt doen. Er is uiteraard een keerzijde, want je zult ook een beurt moeten wachten waardoor de vijand een extra aanval kan uitvoeren. Default werkt omgekeerd; je ontvangt minder schade en spaart een beurt, welke je dus later in kunt zetten. Dit systeem zorgt voor een extra laag aan strategische opties die ik persoonlijk superleuk vind.
Dit systeem, gecombineerd met de meer dan 20 verschillende “jobs” die je de personages kunt geven, zorgen ervoor dat er heel veel mogelijk is. Iedere job zoals een vechter, monk of magiër heeft zijn eigen vaardigheden. Hierdoor kun je veel variëren om zo het beste en meest geoliede team samen te stellen. Dit zul je ook zeker moeten doen, want sommige eindbazen zijn echt niet zo gemakkelijk. Soms zul je dan ook moeten kiezen om gevoelsmatig oneindig te grinden. Dit wordt je gelukkig op allerlei mogelijke manieren wat makkelijker gemaakt.
Vijanden kom je in Bravely Default willekeurig tegen, wat voor sommige mensen een groot nadeel kan zijn. Maar om dat leed wat te verzachten, kun je aanpassen hoe vaak je vijanden tegenkomt. Daarnaast kun je de snelheid van de animaties tijdens het vechten verhogen. Door deze mechanismen wordt het leed van het grinden dus iets verzacht. Al zal je er dus niet zomaar onderuit kunnen komen, daarin is Bravely Default gewoon een té traditionele JRPG.
Conclusie
Uiteindelijk blijf ik na het spelen van Bravely Default: Flying Fairy HD Remaster met een dubbel gevoel achter. De basis van het spel is goed. Het verhaal en voornamelijk de hoofdpersonages zijn interessant en het gevechtssysteem werkt goed. Helaas vind ik de grafische update niet helemaal geslaagd en erger ik mij aan de manier waarop de menu’s zijn overgezet naar de Nintendo Switch 2. De nieuwe minigames zijn een minimale toevoeging die je even kunt proberen, maar daarvoor koop je deze remaster niet. Dit alles maakt dat ik, als je Bravely Default in het verleden al gespeeld hebt, geen reden zie om je deze remaster aan te raden. Maar als je destijds het origineel gemist hebt, dan is dit een manier om Bravely Default toch te spelen en kun je bij de score hieronder rustig iets meer dan een Budgy optellen.
8.8
5.2
30477 
333)
20-06-2025 22:56
