Mario vs. Donkey Kong is een serie die inmiddels al dertig jaar bestaat. Donkey Kong 94 was op de originele Game Boy de game die in veel opzichten de blauwdruk legde die de reeks in de volgende delen zou volgen. Nu is er dus Mario vs. Donkey Kong op de Nintendo Switch. Is de game vooral een herhaling van zetten of weet de game een frisse wind door de reeks te blazen? Je leest het hier in de review.
Zeker niet in de aap gelogeerd qua content
Mario vs. Donkey Kong is een remake van de eerste game die op de Game Boy Advance verscheen in 2004. Dat betekent dat mensen die dat deel gespeeld hebben een hoop herkenbare elementen zullen tegenkomen. Maar gelukkig zijn er, naast de normale acht werelden, ook een hoop nieuwe dingen in de game te vinden qua content. In verband met spoilers zullen we niet daarover uitwijden, maar fans van Nintendo-games hebben al vaak genoeg meegemaakt dat er na de aftiteling nog leuke nieuwe dingen beschikbaar worden en Mario vs. Donkey Kong op de Switch is daarop geen uitzondering.
Het verhaal start met Donkey Kong die de Mario-fabriek leegrooft van een enorme berg aan Mini-Mario-robotjes. Aan jou natuurlijk de taak om die Mini-Mario-robots terug te krijgen en Donkey Kong een pak rammel te geven waar de apenwereld geen bananen van lust.
Al kort na de start van de game is duidelijk dat Mario vs. Donkey Kong iets minder aandacht besteedt aan de Mini-Mario's als gameplay-element dan voorgaande Mario vs. Donkey Kong-games. Elke wereld die je bezoekt bestaat uit een zestal reguliere levels, één Mini-Mario-level waarbij je een zestal Mini-Mario's langs de letters T,O en Y moet navigeren en een baasgevecht met Donkey Kong. Heb je dat allemaal voltooid? Dan ga je naar de volgende wereld. Elk van die werelden heeft een uniek thema en vaak worden er ook nieuwe gameplay-elementen geïntroduceerd wanneer je een nieuw gebied bezoekt. Zo zul je gaandeweg de levels geconfronteerd worden met nieuwe vijanden die een unieke aanpak vereisen, zijn er omgevingsgevaren en obstakels die je moet ontwijken en wordt timing een steeds belangrijker element van de gameplay.
In de kern hebben de meeste levels wel steeds hetzelfde doel. Elk level heeft een drietal cadeautjes om te verzamelen en een Mini-Mario die je moet oppakken om het level te voltooien. Weet je alle cadeautjes te verzamelen voordat je de Mini-Mario oppakt? Dan krijg je een gouden ster als beloning. Mis je onverhoopt een cadeautje of twee, dan zul je wel een ster ontvangen maar is deze helaas niet het felbegeerde gouden exemplaar.
Gebruik je hoofd én je voeten
Levels bevatten vaak meerdere vijanden die je kunt gebruiken om puzzels op te lossen of om je beter door het level te laten verplaatsen. Zo zijn er bijvoorbeeld stukken waarbij je een tegenstander op scherpe punten in een kuil moet gooien, zodat jij vervolgens op hun rug kunt springen om aan de overkant te komen. Maar je kunt vijanden die op en neer springen ook gebruiken om iets sneller op een hoger gelegen stuk te komen. Naast deze simpele concepten zul je ook geregeld gebruik moeten maken van je mogelijkheid om een handstand te doen. Dat doe je door te bukken en de springknop in de drukken. Het voordeel van een handstand is dat je deze kunt laten overgaan naar een iets hogere sprong én dat je op die manier beschermd bent tegen neerkomende voorwerpen
Uitdaging komt gaandeweg
De eerste vier werelden zijn niet bijster moeilijk om te doorlopen. Het spel introduceert zoals gezegd steeds nieuwe gameplay-elementen zoals schakelaars die ladders tevoorschijn laten komen en lopende banden die je om kunt draaien met een druk op een knop. En hoewel de eerste paar uren met de game de uitdaging niet bijster groot was en de meeste levels in één poging met de beste ranking voltooid werden, merkte ik dat ik na de eerste vier werelden meer geconfronteerd werd met een toenemende moeilijkheidsgraad. Het is gelukkig nooit frustrerend, maar ik merkte wel dat de tijdslimiet in latere levels iets minder vergevingsgezind werd. Er zit dus wel een zekere leercurve in het spel, maar omdat het heel geleidelijk opbouwt is het nooit heel frustrerend. En tegen de tijd dat je bij de moeilijkere levels aangekomen bent, heb je al letterlijk tientallen extra levens verdiend.
Leuk solo, nog leuker met z’n twee
Je kunt de game natuurlijk in je eentje spelen, maar Mario vs. Donkey Kong biedt je ook de optie om de levels met een vriend of vriendin te doorlopen. Het leuke hieraan is dat je een beetje een ‘verdeel en heers’ aanpak kunt gebruiken om de taken te verdelen. Zo kan één speler bijvoorbeeld de cadeautjes verzamelen terwijl de andere speler alvast een pad vrijspeelt om het level te voltooien. Het is ook leuk om de twee-speler modus te spelen omdat de levels een klein beetje veranderen ten opzichte van wanneer je ze solo doorloopt. Daardoor voelen al voltooide levels ook weer een beetje nieuw aan wanneer je ze samen speelt. Naast de normale manier van spelen kun je er ook voor kiezen om te schakelen naar de Casual modus. Wanneer je daarvoor kiest hebben de levels geen tijdlimiet meer en zul je een paar checkpoints in de levels aantreffen, wat de game een stuk makkelijker maakt.
Conclusie
Mario vs. Donkey Kong is een leuke remake geworden die je vele uren plezier kan bieden. Hoewel er duidelijk minder nadruk op de mini-Mario-levels ligt dan voorheen, is het totaalpakket een solide deel in de serie geworden. Wanneer je het spel met kinderen speelt zullen ze de Casual modus zeker kunnen waarderen, maar mensen met meer ervaring zou ik vooral aanraden om de Normal modus te doorlopen. Het spel is namelijk net uitdagend genoeg om niet frustrerend te worden en wanneer je de tijdslimiet weghaalt verdwijnt ook meteen elke noodzaak om vaart te maken. Al met al is Mario vs. Donkey Kong een toegankelijke en afwisselende game geworden die met elke wereld wat nieuwe uitdagingen weet te bieden.
8.5
9.1
6.3
483 
1)
14-02-2024 18:28
