Op weg naar het hiernamaals
Al meteen wordt duidelijk dat Ronan geen gewone politieagent is. Niet alleen hoeft hij geen uniform aan, hij heeft ook een langer strafblad dan de gemiddelde crimineel die hij in de kraag vat. Door middel van een effectieve intro-sequence wordt Ronan’s personage neergezet. Inclusief misdadige jeugd en grote liefde Julia, die al enige tijd is overleden. Zij laat hem weten dat ze op hem wacht in het hiernamaals. Maar voor Ronan haar daar kan vergezellen, moet hij uitzoeken wie hem heeft vermoord en waarom. Zo begint Ronan, net opgestaan uit zijn met kogels doorzeefde lichaam, aan het onderzoek naar zijn eigen dood.
In het kader van het politieonderzoek komt Ronan’s dood helemaal niet zo slecht uit. Als geest kan hij namelijk door muren lopen en andere dwalende doden aanspreken. Daarnaast kan hij bezit nemen van mensen, wat hem in staat stelt hun gedachten te lezen en hen soms subtiel te beïnvloeden. In het appartementencomplex waar je bent vermoord, komen al deze abilities mooi samen. Je vangt persoonlijke verhalen op terwijl je door de appartementen loopt, leert meer over de ‘Bell Killer’ die het stadje Salem al tijden in zijn greep houdt en helpt een dood meisje dat haar lichaam niet meer kan vinden.
CSI
Zoals het een goede detective betaamt, valt er voor Ronan genoeg te onderzoeken en bewijs te verzamelen. Dit doe je op diverse crime scenes, beginnend met die van je eigen moord. Door goed om je heen te kijken, bezit te nemen van mensen en bewijsstukken te onderzoeken, probeer je te reconstrueren wat er is gebeurd. Tijdens de game wisselen crime scenes en het onderzoeken van nieuwe gebieden zich in een goed tempo af, waardoor er een aangename flow in M:SS zit.
M:SS moet het naast de detective elementen, vooral van het verhaal hebben. Ondanks de soms wat voorspelbare personages en welbekende horrorlocaties, weet dit de aandacht vast te houden. Toch heb ik het gevoel dat er teveel wordt vastgehouden aan het gemiddelde detectiveverhaal, terwijl de setting zich juist leent om hier een nieuwe wending aan te geven. Het helpt hierbij niet mee, dat hoofdpersoon Ronan, ondanks zijn zwaar criminele verleden, een wel erg brave burger is. Met wat meer pit had hij meer kunnen toevoegen aan het geheel.
Developer Airtight Games, of wellicht uitgever Square Enix, voelde de behoefte om naast de basis-gameplay wat extra onderdelen toe te voegen. Je moet tenslotte een breed publiek aanspreken! Jammer genoeg levert dit wisselend succes op. De verschillende omgevingen liggen bezaaid met collectables die je meer vertellen over het stadje Salem, de Bell Killer en Ronan’s verleden. Per locatie zijn er ook weer collectables te vinden die een spannend verhaal unlocken, wat wordt verteld door een geëmotioneerde voice-over, vergezeld door één stilstaand beeld. Dit had dus wel wat beter uitgewerkt mogen worden. Maar ook de notities over Ronan’s verleden, verteld vanuit Julia’s perspectief, vond ik al snel wat eentonig worden.
De collectables voegen dus niet altijd iets toe en halen je soms uit de flow van het verhaal. Er is echter nog een grotere schuldige. Om de zoveel tijd duiken er demonen op die op zoek zijn naar nieuwe zieltjes om aan hun verzameling toe te voegen. Hiermee worden een soort stealth-secties ingeluid, waarbij je de demonen moet ontwijken of uitschakelen door ze van achter te besluipen en snel een knoppencombinatie in te drukken. De eerste keer is dit nog wel spannend, maar gedurende de game wordt het steeds vervelender. Voornamelijk door de timing, want meestal verschijnen ze wanneer je een crime scene hebt opgelost en je benieuwd bent naar de volgende locatie.
Diepe zucht
De secties met de demonen worden geplaagd door nog een ander probleem van M:SS. Je interactie met voorwerpen in de gamewereld komt tot stand door ze te ‘targeten’ met een onzichtbaar richtkruisje, dat (waarschijnlijk) in het midden van het scherm zit. Deze is echter nogal gevoelig, waardoor je erg vaak denkt iets te targeten, maar het icoontje voor interactie niet verschijnt. Een stapje terug of onnatuurlijk bewegen met de camera lost dit meestal wel op, maar het is funest wanneer de demonen opduiken.
Geen spektakel
Daarnaast valt het op dat, hoe verder je in de game komt, hoe minder aandacht er besteed lijkt te zijn aan details. Wat met name mist, zijn de kleine side-quests die je in het begin van de game nog vaak tegenkomt. Quests van geesten die om de één of andere reden niet door kunnen naar het hiernamaals. Na de eerste drie locaties komen deze mini crime scenes niet meer voor, maar de bewijzen voor hun geplande aanwezigheid zijn er wel.
Grafisch weet M:SS zijn mannetje te staan met effectief gebruik van lichteffecten en (vooral voor de hoofdpersonen) gedetailleerde karaktermodellen. Nergens gebeurt er echter iets heel spectaculairs. De graphics worden dan ook vooral ingezet om sfeer te creëren, evenals de muziek die met een minimalistische soundtrack de spanning erin houdt. Ook hier springt het er niet echt uit, terwijl er soms echt wat meer opbouw in de muziek had mogen zitten. De voice acting zit over het algemeen en vooral voor de hoofdpersonages gelukkig wel goed.
Te veel problemen
Met zijn lengte van ongeveer tien uur biedt M:SS een mooie spelervaring, waarin de core-gameplay je genoeg voldoening geeft. Toch zijn te veel elementen niet goed genoeg uitgewerkt, waardoor ze uiteindelijk afbreuk doen aan het geheel. Bovendien vind ik dat er meer uit de game gehaald had kunnen worden. Bijvoorbeeld door grotere of met elkaar gelinkte crime scenes toe te voegen en meer mogelijkheden met bezeten mensen aan te bieden. Ook had het allemaal wel wat moeilijker gemogen. M:SS herinnert je altijd aan wat je moet doen en je komt dan ook eigenlijk alleen vast te zitten wanneer je een belangrijk bewijsstuk niet kunt vinden door de targeting problemen. Een lastige game om aan te raden dus, maar voor een budgetprijs is het je tijd en aandacht zeker waard.
Deze review is geschreven door Chris van Breda.
Oordeel Murdered: Soul Suspect (PS3)
- Graphics
70 - Gameplay 70
- Originality 70
- Sound 70
- Replay
50 - Eindcijfer
66
9.8
1882 )
16-06-2014 00:29
vdr laat ik deze lkr liggen
