Arkane Studios heeft met de jaren een aantal toffe titels af weten te leveren. Van Dishonored tot de meest recente Prey-game. Toen ze RedFall aankondigden, was ik eigenlijk meteen nieuwsgierig naar de uiteindelijke game. Een rustiek stadje dat overspoeld wordt door vampiers dat je samen met vrienden mag schoonvegen. Dat kan bijna niet anders dan een vermakelijke game opleveren. Vol overtuiging beet ik mij erin vast. Of het een bloedeloze vertoning of een smakelijke game is geworden lees je hier in de review.
Goed, we weten allemaal dat flauwe woordgrapjes en puns beter werken in het Engels. Dus vanaf nu zullen we proberen om het puur zakelijk te benaderen. Redfall is een coöperatieve shooter waarbij je ervaring opdoet met het voltooien van missies en het verslaan van vijanden. Verdien je genoeg ervaring, dan stijgt jouw gekozen personage in level en kun je skill points toekennen aan een uitgebreide skill tree. De vier personages waar je uit kunt kiezen hebben elk hun eigen vaardigheden en rollen die het beste bij een bepaalde speelstijl passen. Zo is er Jacob Boyer die beschikt over een speciaal oog en een raaf als hulpje die hem helpt bij het scouten van omgevingen. Jacob is vooral goed als stealth-speler omdat hij een cloak kan gebruiken om onzichtbaar te worden en hij een fantoom sluipschuttersgeweer kan oproepen om tegenstanders door muren heen neer te schieten. Devinder Crousley is een hacker die gebruikmaakt van gadgets zoals een elektrische speer, teleportatie door middel van translocatieapparatuur en de gave om grote UV-lichten te gebruiken om vampiers te verblinden en te doen verstenen. Naast de beide heren kun je ook nog kiezen uit Layla Ellison die haar ondode ex-vriend op kan roepen als ultieme kracht. Ook heeft Layla de beschikking over Telekinese en kan ze een Lift tevoorschijn toveren die jouw teamleden en tegenstanders tot nieuwe hoogtes kan lanceren. Tot slot is er nog Remi de la Rosa die beschikt over een robot sidekick genaamd Bribón die naast aanvallende mogelijkheden ook genezende gaven heeft.
Kleurrijke wereld om te verkennen
Zo vallen de vier karakters dus onder een eigen unieke speelstijl die spelers door middel van de skill trees nog meer aan hun eigen voorkeuren kunnen aanpassen. Voor mijn review koos ik ervoor om voornamelijk mijn tijd in de schoenen van Jacob door te brengen, omdat het mij meer de ruimte gaf om confrontaties naar mijn hand te zetten. Maar in multiplayer merk je vooral dat de verschillende personages elkaar echt aanvullen qua speelstijl. Hoewel het nog best een uitdaging was om een spelletje in multiplayer voor elkaar te krijgen. Redfall beschikt namelijk niet over een matchmaking-systeem. Dat houdt in dat je bent aangewezen op de mensen in je vriendenlijst die het spel ook spelen om überhaupt een potje multiplayer te kunnen spelen. En aangezien de game een allesbehalve vlekkeloze launch heeft gehad is de playerbase allesbehalve indrukwekkend.
Voordat we de minpunten van Redfall verder gaan uitlichten mag wel gezegd worden dat de game qua kleurgebruik er best stijlvol uitziet. Meestal zijn games die draaien om vampiers vrij kleurloze en troosteloze bedoeningen waar je vooral duistere gebieden moet betreden en een weg in het donker moet zien te vinden. Toch is de wereld van Redfall best aantrekkelijk door het kleurpalet waar veelvuldig gebruik wordt gemaakt van lichteffecten en felle kleuren. Ook in de grotten en bij vampiernesten die gevuld zijn met bloedrode omgevingen vond ik de game er in ieder geval qua kleurgebruik best aantrekkelijk uitzien. Het nodigde mij uit om de wereld te verkennen op zoek naar collectibles en nieuwe side-quests.
Vampiers met een kunstgebit
Helaas is het kleurgebruik wel een van de weinige echte pluspunten van de game. Zoals gezegd is er geen matchmaking om online coöperatief met vreemden het spel te doorlopen. En aangezien de game vereist dat je systeem permanent online is tijdens het spelen kan het voorkomen dat je in je eentje het verhaal aan het spelen bent en zonder duidelijke waarschuwing uit het spel gegooid wordt. Best vervelend als je middenin een gevecht zit. Daarnaast heeft Redfall last van screen tearing, kun je zien dat lichtbronnen en schaduwen knipperen op de grond en blijven vijanden met grote regelmaat in de omgeving vastzitten. Naast zulke situaties viel het me ook vaak op dat vijanden over een hele slechte AI beschikten. Ze bleven soms staan terwijl hun vrienden naast hen omver werden geschoten, vampiers bleven rondzweven terwijl ik ze met een shotgun bestookte en Watchers kon ik met gemak en tussenpauzes neerschieten zonder dat ze reageerden.
Een ander minpunt is dat het aantal vijanden dat je op je pad treft zeer beperkt is. Vampiers zijn er in een handjevol soorten te vinden en de twee menselijke kampen bestaan uit occulte leden van een sekte en een team van huurlingen. De laatste twee groepen verschillen qua aanvallen en tactieken ook niet van elkaar, dus eigenlijk heb je alleen maar twee facties om tegen te vechten: vampiers en mensen. Nu weet ik dat het verhaal om vampiers draait, maar misschien was een bredere bovennatuurlijke inslag beter geweest om zo ook andere monsters als tegenstanders te kunnen introduceren.
Presentatie steekt slecht in elkaar
Bovenstaande voorbeelden geven al aan dat Redfall aanvoelt alsof de game nog meer tijd qua ontwikkeling nodig had. Dat gevoel had ik al bij de inleidende cutscene toen ik het spel startte. Geen mooie animaties, maar een combinatie van voice-over werk en stilstaande beelden. Heel af en toe zijn er wat scènes waarbij karaktermodellen het verhaal uit de doeken doen, maar al met al is de presentatie van Redfall behoorlijk low-budget. Persoonlijk begrijp ik ook niet hoe een studio als Arkane na games als Dishonored en Prey met een dergelijk product kan komen. Die games kenmerkten zich door een sterk gevoel van keuzevrijheid en tactiek gekoppeld aan een interessante presentatie van het verhaal. Misschien is het ook te wijten aan het gegeven dat de vier helden nauwelijks een eigen karakter hebben. Ja, ze hebben een eigen speelstijl en zien er allemaal anders uit, maar qua persoonlijkheid vond ik ze allesbehalve aansprekend. Met twee gebieden om te doorlopen is Redfall bovendien een vrij korte game geworden. Ik heb met wat zoeken naar collectibles ongeveer vijftien uur erover gedaan om de aftiteling voorbij te zien komen. Voor een shooter misschien een respectabel aantal uren, maar aangezien de ervaring allesbehalve vlekkeloos en vermakelijk was heb ik persoonlijk liever een game als Call of Duty waar de kwaliteit van de algehele ervaring een stuk prettiger is.
Conclusie
Redfall is een game die voelt als een enorme gemiste kans. Met drie vrienden kan de gameplay best vermakelijke uren speelplezier opleveren. De setting van Redfall zelf is kleurrijk en uitnodigend, maar wordt helaas niet bevolkt door interessante personages of een verhaal dat je echt motiveert om te blijven verkennen. De gameplay kan vermakelijk zijn als je het met een aantal vrienden speelt, maar het ontbreken van een matchmaking-systeem en de slechte lancering van de game heeft dat idee eigenlijk al de nek om gedraaid. Natuurlijk is de game via Game Pass beschikbaar en kun je proberen om mensen over te halen om een weekendje door het verhaal te knallen. Als alles perfect samenvalt kan Redfall nog best leuk zijn om te spelen, maar Arkane heeft de game op zoveel manieren tekortgedaan dat alleen bij een rode bloedmaan de game nog een succes kan worden. Echt doodzonde.
10
6.6
6138 
7)
01-06-2023 16:56
