Duidelijk doel
De Netflix-serie heb ik dus nog niet gezien en ik heb ook de manga nooit gelezen. Ondanks dit gemis is het verhaal van de game goed te volgen. Het is namelijk niet heel ingewikkeld: prinses Elizabeth is op zoek naar de Seven Deadly Sins. Deze zeven vechtersbazen waren ooit de beschermers van het koninkrijk van Elizabeth, maar zijn door complot nu gezien als criminelen en daarmee verdwenen. Elizabeth wil ze nu graag weer vinden en verenigen om haar koninkrijk te kunnen redden van de onderdrukking door de Holy Knights. Oftewel: jouw doel is om de zeven dodelijke vechtersbazen te vinden en de Holy Knights te verslaan. Dit gaat natuurlijk niet vanzelf en onderweg kom je genoeg figuren tegen die het je moeilijk willen maken. De dialogen tussen de verschillende personages kwamen op mij soms een beetje verwarrend over, waarschijnlijk doordat het veel tekst is en ik niet bekend ben met de serie. Toch was ook voor mij eigenlijk altijd wel duidelijk welke kant het verhaal op gaat en wat de bedoeling was.
Verplicht nummertje
Die rare figuren die het je moeilijk willen maken laat je natuurlijk niet zomaar in je weg staan. Dat vraagt om een potje vechten en dat is waar deze game uiteindelijk om draait. En dat zit eigenlijk best aardig in elkaar. De karakters beschikken over een verscheidenheid aan moves en daar kan je lekker mee los gaan. In het begin voelt dat lekker en loopt het soepel, maar op den duur wordt het wel een beetje eentonig. Ieder personage heeft zijn eigen moves, maar over de linie gezien hebben ze wel allemaal dezelfde type aanvallen tot hun beschikking. Als je voor het eerst met een nieuw personage mag vechten dan is dat tof, maar ik had toch snel een d”jà-vu gevoel. Gelukkig maken de momenten waarbij je als een team te werk mag gaan de game wel weer een stuk boeiender.
Het is trouwens niet alleen maar vechten in The Seven Deadly Sins. Tussendoor voer je ook missies uit met Elizabeth, waarbij je materialen moet verzamelen. Zo ren je bijvoorbeeld door een veld om ingrediënten te zoeken voor een nieuwe move. En ja, dit is zo saai als het klinkt. Wat een welkome afwisseling van het vechten had kunnen worden, is nu niet meer dan een verplicht nummertje dat je even af moet ronden om weer verder te kunnen.
Icoontjes op een kaart
De presentatie van de game is in orde, maar ook niet meer dan dat. Het ziet er prima uit en de arena's waar je mag vechten zijn ook nog wel oké om te zien. Ze zijn over het algemeen goed gevuld met objecten en obstakels, maken goed gebruik van de hoogte (wat tijdens de gevechten ook belangrijk is) en bieden voldoende ruimte. Toch weet het niet echt indruk te maken en bekruipt mij het gevoel dat er meer in had gezeten. Neem bijvoorbeeld het reizen door de wereld. Nu gebeurt dat via een kaart waar je een icoontje overheen beweegt op weg naar een nieuwe locatie. Natuurlijk is dit vooral een actie-game en geen open wereld, maar iets meer aankleding van de wereld had naar mijn mening de hele game net even wat meer impact kunnen geven. Zo hadden ze bijvoorbeeld het reizen in een 3D-jasje kunnen gieten, zodat je de sfeer van die wereld meer mee krijgt. Nu weet het qua presentatie eigenlijk op geen enkel vlak boven de middelmaat uit te komen, net als de rest van de game.
Conclusie
Ik zeg dit liever niet, maar volgens mij is The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia typisch een game voor de fans van de serie en de manga. En dan moet het ongetwijfeld een feest van herkenning zijn en is het fantastisch om met de bekende personages te kunnen vechten. Maar als je die connectie met de serie niet hebt, zie je vooral een middelmatige game met een eentonig gevechtssysteem en een weinig bijzondere afwerking.
Deze review is geschreven door Kevin Blokland.
Oordeel The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia (PS4)
- Graphics
60 - Gameplay
59 - Originality 60
- Sound
70 - Replay
40 - Eindcijfer 59
9.8
146 )
10-03-2018 23:23
9)
11-03-2018 00:26
