Eigenlijk kunnen we daar vrij kort over zijn. Het antwoord is namelijk nee. In onze preview kon je al lezen dat wij de eerste tien uur van Soul Hackers 2 ervoeren als een soort minder interessante versie van Persona, met nietszeggende personages. En waar we in eerste instantie hoop hadden dat dit zou verbeteren naarmate we dieper in het verhaal zouden raken, is dat helaas niet gebeurd. Gelukkig is dit niet per se een slecht ding, maar daarover later meer.
Niks nieuws onder de RPG-zon
Voor wie de preview niet gelezen heeft: in Soul Hackers 2 kruip je in de huid van Ringo, een mensachtig wezen dat samen met haar makker Figue door een AI genaamd Aion de mensenwereld in gestuurd wordt om te zorgen dat deze niet ten onder gaat. Samen met een clubje ruige rakkers die getraind zijn in het vangen en aansturen van demonen ga je op pad om de kwade plannen van de illustere Iron Mask stop te zetten. De gameplay bestaat uit Pokémonachtige gevechten waarin je de verschillende elementen naar je hand zet om op de zwaktes van vijanden in te spelen. Door twee of meer demonen met elkaar te fuseren creëer je weer nieuwe, etc. Het RPG-wiel is niet opnieuw uitgevonden door Soul Hackers 2, maar dat is ook zeker niet nodig. Waar het spel zich onderscheidt van genregenoten is voornamelijk de futuristische setting.
25 jaar later
Het originele Devil Summoner: Soul Hackers, dat in 1997 verscheen voor de SEGA Saturn en later nog eens een re-release kreeg op Nintendo’s 3DS maakte hier ook al gebruik van, echter zijn ze met Soul Hackers 2 vol de neon in gedoken. Overal zie je paarse lampen, lichtgevende kledingstukken, laserzwaarden en allerlei andere flitsende dingen. Een logische keuze aangezien het spel met de tijd meegaat, alleen mist het hierdoor wel een beetje de charme van de voorganger, die ondergedompeld is in een iets unieker sausje. En daar bevindt zich voor ons gelijk het volgende struikelblok.
Nét geen Persona
Soul Hackers 2 heeft namelijk een flinke bladzijde overgenomen uit het Persona handboek. Net als in die reeks besteed je ongeveer de helft van je tijd aan cutscenes, ellenlange gesprekken waarin het verhaal naar voren komt, het kopen en verkopen van wapens en voorwerpen en op dates gaan met je matties om jullie band te versterken. In de andere helft van het spel knok je je met de hulp van een pratend dier een weg door kerkers, versla je taaie eindbazen en voltooi je zijmissies om wat extra beloningen binnen te slepen. Voor de gemiddelde RPG-fan klinkt dit waarschijnlijk fantastisch, want de laatste paar Persona-spellen uit de hoofdreeks worden door liefhebbers gezien als ware meesterwerken binnen het genre, echter is het steeds allemaal nét niet in Soul Hackers 2.
Zo bestaan de uitstapjes met je kornuiten enkel uit weinigzeggende gesprekken onder het genot van een digitaal drankje, zijn de kerkers zowel visueel als qua lay-out bijna allemaal vrij eentonig en probeert het verhaal heel erg de emotionele noot van een Persona-verhaal te raken door je om de oren te slaan met substories over pesterijen en zielige weeskinderen. Het is allemaal zeker niet slecht, maar net als bij de grafische stijl mist het wederom de charme van het spel dat ze na proberen te doen, waardoor het eerder aanvoelt als een goedkope imitatie dan de unieke game die het zou moeten zijn binnen de Shin Megami Tensei-reeks, waar Soul Hackers 2 deel van uitmaakt.
Uitdagend genoeg
Gelukkig weet het spel wel flink wat uitdaging te bieden. Wij hebben het grootste gedeelte van het avontuur doorgespeeld op de normal moeilijkheidsgraad, waar we ons in de preview nog vrij makkelijk een weg door de eerste tien uur van het spel heen knokten, werd dit daarna al gauw anders. Nog steeds goed te doen voor een RPG-veteraan, maar je gaat er zeker niet met “twee vingers in de neus” doorheen. Budgetgaming-collega Karel speelde het spel op de hard moeilijkheidsgraad en had er een flinke kluif aan, dus mensen die zin hebben om zich dagenlang vast te bijten op een bepaald baasgevecht kunnen daar terecht. Mocht je nou al uren vastzitten bij een bepaalde eindbaas, of gewoon echt geen zin hebben in lange gevechten en gewoon rond willen lopen in de wereld van Soul Hackers 2, dan kun je het spel altijd nog op easy zetten waarbij je dankzij een oneindige hoeveelheid continues vrijwel nooit game over kunt gaan.
Perfecte instapper
Nu lijken wij in deze review vrij negatief over de game, en als we het spel naast andere titels uit de reeks leggen dan zijn we eigenlijk ook best wel teleurgesteld in Soul Hackers 2. Echter zijn er twee doelgroepen die baat hebben bij een spel als dit. Soul Hackers 2 is, ondanks de 2 in de titel, namelijk de perfecte instapper voor nieuwkomers in het RPG-genre. Het is een losstaand verhaal, de gameplay wordt duidelijk uitgelegd en is vrij recht voor z’n raap en op de easy moeilijkheidsgraad is de game erg vergevingsgezind. Ook is het spel uitermate geschikt voor spelers die altijd al eens een Persona-spel wilden spelen, maar afgeschrikt worden door de speelduur van die games die vaak rond de honderd uur liggen. Inclusief zo’n 70% van de zijmissies waren wij uiteindelijk ongeveer 35 uur kwijt aan Soul Hackers 2. Dat is nogal een verschil en aangezien de twee spellen qua structuur en gameplay redelijk op elkaar lijken, is dit de perfecte manier om te kijken of je hierna de sprong in het diepe durft te maken bij de grote broer.
Oorwurmen
Hoewel de visuele stijl van Soul Hackers 2 ons een beetje teleurstelde vergeleken met de heerlijke 90’s vibe van het origineel, ziet het spel er grafisch wel echt gelikt uit. Wij speelden het spel op een PlayStation 5 waarop de game in 4K draait en de bekende Shin Megami Tensei-monsters zagen er nog nooit zo scherp uit. De verschillende kerkers zijn vrij grauw en donker en daardoor visueel niet zo interessant, maar de andere gebieden, zoals een bar, een winkelstraat en zelfs een circus zien er prachtig uit. Ook zit er veel zorg in de menu’s, die erg duidelijk zijn en tegelijkertijd lekker flitsend ogen. Fans van Japanse stemmen kunnen gerust ademhalen, want buiten een Amerikaanse dub is het spel ook gewoon met het originele Japanse audiospoor te spelen. Beide casts leveren een uitstekende prestatie en ook de soundtrack van componist Monaca, die je kunt kennen van onder andere de NieR-games, ligt heerlijk in het gehoor en kent een paar behoorlijke oorwurmen.
In onze preview kon je al lezen dat wij niet geheel te spreken waren over de camera. Deze staat in de kerkers namelijk vrij dicht op Ringo, wat de besturing van het spel soms een beetje apart doet aanvoelen. SEGA wist ons te vertellen dat de game voor de release via een patch een alternatief camerastandpunt zou krijgen, echter is deze op moment van schrijven – de dag voor de release – nog niet beschikbaar. Onze tijd met Soul Hackers 2 was eigenlijk volledig bug-vrij, wat vandaag de dag jammer genoeg redelijk verfrissend is, echter liepen we op een gegeven moment wel tegen een probleem aan. De hoofdmissie bracht ons namelijk naar een bepaalde locatie waar we iets moesten doen voor een van onze makkers, echter bleef hij constant herhalen dat er op die locatie niks meer te doen was en de enige weg vooruit leek het grinden van optionele content te zijn. Uiteindelijk bleek dat er nog wél iets te doen was op die locatie en dat wij op een bepaalde sublocatie een trap over het hoofd hadden gezien. Een beetje een combinatie van onze eigen fout en het spel dat ons foutieve informatie verschafte.
Greatest Hits
Toch hebben wij ons uiteindelijk prima vermaakt met Soul Hackers 2. Nee, het is niet het vervolg geworden waar we op hoopten, en nee, het weet niet te tippen aan de Persona-reeks of Tokyo Mirage Sessions, de Nintendo Switch-game waar een deel van de Soul Hackers 2 staf ook aan gewerkt heeft. Maar het idee dat Atlus de Soul Hackers-serie na een lange tijd nieuw leven in heeft geblazen als een laagdrempeliger alternatief voor de toch wel hardcore Shin Megami Tensei-spellen kunnen we natuurlijk alleen maar omarmen.
Conclusie
Soul Hackers 2 is een soort Greatest Hits verzameling van elementen uit andere Shin Megami Tensei-avonturen. De RPG-taart die Atlus gebakken heeft van al deze ingrediënten is goed te pruimen, maar voor genreveteranen helaas niks bijzonders. Voor mensen die nog niet bekend zijn met de Shin Megami Tensei-serie, of spelers die de honderd uur van een Personagame te overweldigend vinden is Soul Hackers 2 echter een perfect instappunt.
8.5
9.8
10 )
27-08-2022 11:16
7)
27-08-2022 12:45
