Afgelopen oktober lanceerde Obsidian een nieuwe serie met The Outer Worlds. Een humoristische first-person RPG die vooral veel gemeen heeft met het DNA van Fallout New Vegas. Wat ook logisch is, aangezien de game gemaakt is door de mensen die ook games als Star Wars: Knights of the Old Republic II, Neverwinter Nights II en Alpha Protocol op hun naam hebben staan.
/OW01.jpg)
De hoop van The Hope
Bij de start van The Outer Worlds word je in het jaar 2355 door een wetenschapper genaamd Phineas Welles wakker gemaakt uit een cryoslaap. Welles redt je van het ruimteschip The Hope, dat jaren geleden verdwenen is in de ruimte. Als de Vreemdeling moet je vervolgens op avontuur gaan om de overgebleven mensen aan boord van The Hope te kunnen redden. Om dat voor elkaar te krijgen, stuurt hij je naar de planeet Terra 2 om contact te leggen met smokkelaar Alex Hawthorne. Daar aangekomen landt je ontsnappingscapsule echter bovenop Hawthorne, waarna je zijn identiteit en ruimteschip The Unreliable steelt en je avontuur vervolgt.
/OW02.jpg)
Companions make the world go round
Tijdens het verhaal kom je meerdere personages tegen die je aan je bemanning kunt toevoegen. Deze companions hebben hun eigen beweegredenen en side quests die je samen met ze kunt voltooien om nieuwe perks vrij te spelen. En elk personage heeft een unieke persoonlijkheid die van de avonturen die je meemaakt een unieke ervaring kan maken. Zo is er bijvoorbeeld SAM, een schoonmaakrobot die zijn schoonmaakmiddelen gebruikt om tegenstanders makkelijker te liquideren. Maar het eerste teamlid dat je waarschijnlijk zult rekruteren is Parvati, een jongedame die in tegenstelling tot de andere rekruten niet eerst het voltooien van een verplichte missie vereist. Elk van de zes te verkrijgen teamleden heeft zo zijn, haar of het eigen aantal vaardigheden dat een aanvulling kan zijn op jouw skill set. In The Outer Worlds ben je behoorlijk vrij om je eigen speelstijl te ontwikkelen. Ben je graag iemand die met slagwapens tegenstanders neer knuppelt, maar vind je het ook leuk om dingen te hacken? Dan kun je investeren in hacking en hand-to-hand-vaardigheden. Ben je liever een soort van digitale Han Solo die zich bijna overal uit weet te praten maar in noodgevallen met succes zijn blaster kan trekken? Dan zijn charme en Ranged Weapons de vaardigheden om in te investeren.
/OW03.jpg)
Een spel van perks en flaws
Gelukkig krijg je bij de start van het spel al een grote selectie aan mogelijkheden om uit te kiezen. En zelfs als je aanvankelijk in vaardigheden hebt geïnvesteerd die je later niet bijster veel gebruikt, krijg je uiteindelijk toch genoeg skill points en perks om je personage uit te bouwen. Wat veel interessanter is, zijn de zogenaamde Flaws die aan een personage toegekend kunnen worden. Als je bijvoorbeeld te vaak gedood wordt door robots kun je een robotfobie ontwikkelen. Dan brengen robots je veel meer schade toe tijdens gevechten. Dit soort flaws houdt de game ook lekker uitdagend, maar als je een beetje voorzichtig te werk gaat kun je de meeste van deze flaws wel voorkomen. De Perks die je tijdens je avontuur verzamelt zijn voornamelijk gekoppeld aan welke teamleden je mee op avontuur neemt. Maar het concept van Perks en Flaws is ook door te trekken naar The Outer Worlds als game op zich. Het spel heeft namelijk voordelen in aspecten als geweldige dialogen en quests die uitstekend geschreven zijn. En naast de main quest zijn er bergen aan side quests te spelen. Het leuke aan The Outer Worlds is dat je daarin redelijk veel ruimte hebt om je eigen weg te kiezen. Alle quests hebben meerdere dialogen die je kunt beantwoorden op een manier die bij jouw gemaakte personage past. Wil je de sarcastische held uithangen of juist de hele vriendelijke redder in nood? De game op zich is lekker diepgaand, biedt vermakelijke gevechten en heeft een enorme dosis humor waar ik geregeld om zat te grinniken tijdens het spelen. Maar naast deze goede eigenschappen heeft The Outer Worlds ook een aantal duidelijke beperkingen.
/OW04.jpg)
Technisch behoorlijk ondermaats
Technisch gezien is The Outer Worlds namelijk nogal een rommeltje te noemen. Het spel streeft naar 30 FPS op 720p als je in handheld-modus speelt en 30FPS op 1080p in docked-modus. Maar in de praktijk blijkt dit niet het geval. Het spel haalt namelijk nauwelijks een resolutie van 480p in handheld en docked is het vooral 720p. Daarnaast wordt de wereld heel erg onscherp weergegeven. Dat is hoofdzakelijk te wijten aan de texturen die zo vaag, korrelig en uit focus zijn, dat ik tijdens het spelen geregeld even om me heen moest kijken of mijn ogen nog wel goed werkten, of dat de game daadwerkelijk grafisch zo ondermaats presteert. Spoiler: dat tweede is duidelijk het geval.
Nu is de vraag natuurlijk of de grafische minpunten zo belabberd zijn dat ze het speelplezier in de weg zitten. Als de Switch gedocked is dan kun je de actie op zich nog prima volgen en speelt de game redelijk solide. Dat er geregeld gaandeweg je dichterbij objecten komt nog steeds details ingeladen worden, zal wel de norm worden van je ervaring. In handheld vond ik het soms lastig om de actie goed te volgen, aangezien het kleurgebruik van sommige locaties best grauw is en je tegenstanders er soms een beetje in op gaan. Maar afhankelijk van de moeilijkheidsgraad zal dit waarschijnlijk geen enorm struikelblok voor je ervaring worden. Het is alleen moeilijk om deze versie van The Outer Worlds aan mensen aan te raden als ze het ook op een krachtiger systeem kunnen spelen, want naast de lagere resoluties en framerates zijn de wereld en personages een stuk minder gedetailleerd. Van de huidtexturen van personages tot begroeiingen, het is allemaal een beetje meer zoals een Xbox 360 -of PS3-generatie-game dan wat we op de huidige generatie gewend zijn.
Conclusie
Heb je een geweldige PC, PS4 of Xbox One thuis staan? Dan kun je beter The Outer Worlds voor een ander systeem dan de Switch in huis halen. Vind je graphics minder belangrijk dan een vermakelijk avontuur waarbij jouw keuzes invloed op het verloop hebben? Dan is The Outer Worlds zeker het oppakken waard. Zelfs met de technische minpunten van deze Switch-versie blijft de game vermakelijk en lichtelijk verslavend. Voor een RPG is de campagne met een speelduur van ongeveer dertig uren gameplay misschien op het oog wat kort, maar je zult je de hele tijd goed kunnen vermaken met de toegankelijke gameplay, het scherpe script en de grappige personages. Na de eerste paar uren spelen begon ik me ook minder aan de matige graphics te storen en genoot ik vooral van de vermakelijke situaties waar ik geregeld in belandde. En dat is ook zeker wat waard. Toch zou ik de game niet snel voor zestig euro oppakken en even wachten tot de prijs wat gedaald is. Dan krijg je namelijk wat meer waar voor je geld.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
8.5
9.8