Grymoire in gevaar
WoFF speelt zich af in het sprookjesachtige Grymoire. Een fantasiewereld waar eigenlijk alles schattig en klein is en compleet gejat van Final Fantasy games. De ‘chibi’ inwoners hebben dat natuurlijk niet door en leven gewoon hun leventje. De vrede wordt echter bedreigd door ‘The Bahamutian Federation’, die sinistere krachten bezit en daarmee hard op weg is naar totale wereldheerschappij. Maar de redding is nabij! Zoals de oude verhalen al voorspellen, komen de ‘Jiants from the Hills’ naar Grymoire. Met hun speciale krachten commanderen ze een leger van monsters dat het land van onheil zal bevrijden!
Wanneer hoofdpersoon Lann ontwaakt in een verlaten stad met een vreemd beestje op zijn hoofd, heeft hij niet meteen door dat er iets aan de hand is. Hij is zeg maar niet ‘the sharpest knife in the drawer’. Zus Reynn heeft ze gelukkig wel allemaal op een rijtje en zij heeft al snel door dat er iets goed mis is. Het blijkt dat de tijd in hun wereld stilstaat en dat daarmee een deur is geopend naar Grymoire. Lann rent als een gek door die deur, waarna ze beide in Grymoire belanden. Na de eerste schok over hun eigen transformatie naar schattige chibi mensjes, gaan ze op weg om de wereld te redden.
Gelukkig kunnen ze er om lachen!
In Grymoire kunnen Lann en Reynn gebruik maken van hun latent aanwezige speciale krachten, waarmee ze zogenaamde ‘mirages’ kunnen vangen. Mirages zijn schattige versies van klassieke Final Fantasy monsters. Alsof ze zo uit de H&M komen rollen, verschijnen ze in maatjes S, M en L en moet je ze vooral niet te heet wassen. Je kunt ze wel op je hoofd zetten en zo tijdens gevechten inzetten. In eerste instantie lijkt dat een beetje raar, maar het vormt de ruggengraat van het gevechtssysteem in WoFF, dat allemaal draait om het bouwen van ‘stacks’.
De maat van je mirages heeft invloed op de manier waarop je ze in de stack kan plaatsen, waarin je een L, M en S maatje kwijt kan. In chibi vorm zijn Reynn en Lann maatje M, en zitten ze comfortabel op een L monster, met een maat S op hun hoofd. Als Jiants zijn ze maatje L, met een M en een S op het hoofd. Op deze manier heb je vier verschillende stacks tot je beschikking, die je met verschillende mirages kan samenstellen.
Elementaire Stackingkunde
Een groot deel van je succes in WoFF hangt dan ook af van de mirages die je inzet. Met name het element waar ze toe behoren (vuur, water, aarde, enz.) wordt steeds belangrijker naarmate de game vordert. Je stack zó samenstellen dat je een gebalanceerd (letterlijk én figuurlijk) geheel krijgt, is dan ook de echte uitdaging. Dat wordt steeds leuker naarmate je mirages meer vaardigheden leren kennen en verschillende vormen kunnen aannemen. En weet je ze op de juiste manier te combineren, dan kunnen daar nieuwe vaardigheden uit voortkomen en kunnen ze elkaars zwakke punten uitbalanceren.
Er zit dus aardig wat diepgang in het stacking systeem. Gelukkig maar, want verder is er niet zoiets als verschillende wapens of uitrustingen die variatie brengen in het geheel. Op bepaalde momenten had ik daardoor het idee dat alles me net iets te gemakkelijk af ging, maar vaak werd ik dan weer geconfronteerd met een nieuw gebied waar ik mijn stack op moest afstellen. Dat dwingt je om je mirages af te wisselen, wat het geheel lekker fris houdt. Grinden is dan ook niet nodig en vind je het alsnog te makkelijk? Probeer dan eens het ‘active’ gevechtssysteem, waarbij de vijand zijn beurt niet afwacht voor een flinke boost in de moeilijkheidsgraad.
Meeslepend plezier
Het stacking systeem werkt goed, maar de echte kracht van WoFF zit ‘m in het plezier wat je tijdens het spelen beleeft. Zelden heb ik zo vaak hardop gelachen om een game. De mirages hebben doorgaans hilarische beschrijvingen en de conversaties tussen broer en zus zijn niet alleen grappig, maar ook hartverwarmend. Het verhaal is op zich niet heel erg bijzonder, maar wordt op een heerlijk lichte toon gebracht, ondersteund door de vele Final Fantasy personages en locaties die de echte fans niet teleur zullen stellen. Dit is Final Fantasy zoals je mag verwachten van de ‘Saturday morning cartoons’ die we als kind zo graag keken.
Daarnaast is de gameplay flink gestroomlijnd, waardoor WoFF heerlijk wegspeelt. Random battles zijn nog nooit zo leuk geweest, dankzij allerlei ‘Quality of Life’ functies die voor een deel al in Bravely Default zijn geïntroduceerd. Wat dacht je van een fast-forward functie die de gevechten versnelt, een auto-battle die je laatste acties herhaalt en een snelmenu waarop je zelf je abilities kunt indelen? Als kers op de zoete Final Fantasy taart, kun je zelfs remixes van vroegere Final Fantasy gevechtsdeuntjes vrijspelen. Grote kans dat jouw favoriet erbij zit!
Audio-visueel genot
WoFF verdient sowieso een eervolle vermelding voor de audio-visuele ervaring. In eerste instantie valt vooral op hoe goed de Engelse voice-acting is (je kan ook kiezen voor Japanse stemmen), maar zet de muziek wat harder (via het opties menu) en je hoort dat ook de sfeervolle arrangementen dik in orde zijn. Naast originele muziek, is de game doorspekt van remixes van bekende Final Fantasy deuntjes.
Hoewel de omgevingen soms wat kaal aandoen, zijn ook deze erg sfeervol en de monsters en personages zijn werkelijk prachtig uitgevoerd. Goed gebruik van depth of Field techniek en anti-aliasing zorgen ervoor dat alles nog beter uit de verf komt. Ik heb dan ook écht genoten van de verschillende monsters en de afwisselende omgevingen die WoFF me voorschotelde op mijn reis door Grymoire.
De perfecte game?
WoFF is erg goed, maar niet helemaal perfect. Naast een enkele dungeon die te lang duurt of een checkpoint dat net niet zit waar je het zou willen, is het grootste nadeel van WoFF gelinkt aan de kern van de game: monsters vangen. Het is zo veel mogelijk gestroomlijnd, maar houd je niet van deze gameplay, dan kan het nog steeds een afknapper zijn. Houd je er juist wél van, dan is het misschien wel te veel gestroomlijnd naar jouw smaak.
Daarnaast zitten er restricties aan het gebruik van monsters, wat het allemaal wat lastiger maakt dan naar mijn mening nodig is. Zo beschikken mirages over verschillende transformaties, maar hier kun je alleen op vaste plekken tussen wisselen. Daarnaast heb je soms een bepaalde mirage nodig om verder te komen in een dungeon. Heb je die niet bij je, dan moet je backtracken om ‘m alsnog in je selectie op te nemen. Dit zijn kleine dingen, maar juist doordat de rest zo gestroomlijnd is, vallen ze extra op.
Door en door Final Fantasy
Wie aan WoFF begint moet even door de zure appel heen bijten. Verward door jargon en worstelend met op het eerste gezicht ondoorzichtige systemen, zou je bijna vergeten dat je een Final Fantasy game aan het spelen bent. Pas na een paar uur wordt duidelijk dat WoFF stiekem gewoon een old-school Final Fantasy is. Compleet met een lineair verhaal, een flinke dosis humor, de nodige charme en meer Final Fantasy referenties dan je ooit eerder bij elkaar hebt gezien.
Met de aandacht van de internationale gameswereld vooral gericht op Final Fantasy XV, loopt WoFF de kans om ondergesneeuwd te raken door de FFXV-hype. Geheel onterecht, want WoFF is een ijzersterke game die iedere fan van de serie én van het JRPG genre zal kunnen waarderen. Als je tenminste open staat voor een game die zichzelf niet al te serieus neemt en waarin alles er súperschattig uitziet. Ondanks wat kleine minpuntjes, spat het plezier van WoFF af, wat het een heerlijke game maakt om te spelen.
Deze review is geschreven door Chris van Breda.
Oordeel World of Final Fantasy (PS4)
- Graphics
95 - Gameplay 90
- Originality 90
- Sound 90
- Replay
85 - Eindcijfer 90
12778 )
06-11-2016 01:32
20)
06-11-2016 03:58
Zal hem sowieso voor de Vita moeten halen.