Dune: Awakening - Overleven op de dodelijkste zandplaneet
Vanaf het eerste moment dompelt de game je onder in de sfeer van Dune. Elk detail ademt het universum van schrijver Frank Herbert: van de grommende motoren van je sandbike tot het onheilspellende trillen van de aarde wanneer een zandworm nadert. Elke beslissing en elke stap in het zand kan fataal zijn. Word je gegrepen door een worm, dan verlies je alles!
Word jij de nieuwe Paul Atreides?
Dune: Awakening speelt zich af op de planeet Arrakis, in een alternatieve tijdlijn waarin Paul Atreides nooit heeft bestaan. Visueel doet de game sterk denken aan de recente Dune-films uit 2021 en 2024: een adembenemende, maar vijandige wereld vol zandstormen, rotspartijen, grotten en uitgestrekte duinen. Als speler begin je klein. Je verzamelt grondstoffen, bouwt een basis en sleutelt aan voertuigen zoals sandbikes en Ornithopters. Alles moet je zelf maken en onderhouden, terwijl de planeet geen moment rust geeft. Toch biedt de game meer dan alleen overleven: via de Landsraad kun je politiek bedrijven, stemmen over wetten en invloed uitoefenen op de economie van Arrakis. Hoe je speelt, bepaal je volledig zelf. Wil je als solospeler enkel overleven en bouwen? Dat kan. Zoek je politieke macht of wil je samen met anderen een imperium opbouwen? Ook dat ligt binnen handbereik. Het is een sandbox waarin vrijheid centraal staat.
Niet voor wie een lineair verhaal zoekt
Verwacht je een sterke, lineaire verhaallijn zoals in de films of boeken, dan zul je mogelijk wat teleurgesteld zijn. Dune: Awakening bevat wel missies, maar deze zijn vooral functioneel: ze begeleiden je door de beginfase en helpen je nieuwe wapens, uitrusting en systemen vrij te spelen. Het echte verhaal schrijf je echter zelf; via je keuzes, allianties en overlevingstactieken. Je moet zelf veel initiatief nemen om doelen te stellen en voortgang te boeken. Voor sommigen voelt dat als vrijheid, voor anderen als leegte. Zelf ben ik een liefhebber van lineaire verhaallijnen, maar desondanks wist ik in Dune: Awakening voldoende uitdaging te vinden. Er is namelijk enige houvast in de vorm van trials die je moet voltooien en gebieden die je kunt vrijspelen. Toch is het belangrijk om te weten dat wie liever solo speelt of een duidelijk uitgestippeld verhaal verwacht, teleurgesteld kan worden.
Survival met inhoud
De gameplay van Dune: Awakening is stevig verankerd in survivalmechanieken. Water – of bloed – is letterlijk van levensbelang. Je kunt het bloed van verslagen vijanden drinken of zuiveren tot drinkbaar water, wat meteen de wreedheid én creativiteit van het systeem laat zien. Schuilplaatsen bouwen is cruciaal om zandstormen te overleven, en je positie op de kaart versterk je door grondstoffen te verzamelen en strategisch uit te breiden. Het bouwen van een basis voelt verrassend soepel aan: het systeem is intuïtief en biedt genoeg vrijheid om echt iets unieks neer te zetten. Je bent wel gebonden aan de wetten van de zwaartekracht, dus half werk wordt afgestraft door de brute omstandigheden van Arrakis.
Minder indrukwekkend is het gevechtssysteem. De gevechten zelf bestaan in de eerste gebieden alleen uit vijanden doodschieten en looten, en er is heel weinig variatie. Zolang je een extra zakje bloed bij je draagt, kun je jezelf tot leven wekken. En zelfs als je volledig sterft, mag je simpelweg opnieuw beginnen bij je sandbike en doorgaan waar je gebleven was. Die lage straf bij falen haalt veel spanning uit de gevechten, waardoor het spel je weinig prikkelt om tactisch te spelen. Een uitzondering daarop is de zandworm: rijd je onvoorzichtig over de duinen, dan kun je het monster wekken met de trillingen van je sandbike. Word je opgegeten, dan verlies je álles – inclusief je rugzak, die niet meer terug te vinden is. Dat is pas echt overleven. Kortom: het survivalaspect is sterk uitgewerkt, maar het gevechtssysteem blijft daar helaas bij achter. Zeker in een wereld waar conflict en overleven hand in hand gaan, is dat een gemiste kans.
Een wereld van allianties en verraad
Wat Dune: Awakening onderscheidt van andere survivalgames, is de MMO-laag. Je deelt de ongenadige wereld van Arrakis met talloze andere spelers en zij kunnen je bondgenoot worden, of je grootste vijand. Deze constante menselijke dynamiek maakt de wereld levend: ook als jij offline bent, gaan allianties, verraad en machtsverschuivingen gewoon door. Een uniek systeem binnen de game is de al eerder genoemde Landsraad, waar spelers politieke invloed kunnen uitoefenen. Je stemt over wetten, stelt economische regels op of probeert via diplomatie je vijanden te ondermijnen. Wil je belasting heffen op een zeldzame grondstof? Of technologieën beperken die anderen een voordeel geven? Dat kan, als je maar de juiste positie en invloed hebt opgebouwd. Deze strategische en diplomatieke dimensie is zeldzaam in het survivalgenre en geeft de game extra diepgang. Voor spelers die niet alleen willen overleven maar ook de touwtjes in handen willen krijgen, is dit een verfrissende en intrigerende toevoeging. De Landsraad is wel echt een endgame-mechaniek. Het is jammer dat het niet al eerder een belangrijke plek in de game heeft.
Technisch indrukwekkend, maar ruw aan de randen
Op technisch vlak scoort Dune: Awakening goed. De wereld ziet er schitterend uit: zandstormen zijn intens, het kleurgebruik benadrukt de droogte en dreiging van Arrakis, en vooral de lichtinval is indrukwekkend realistisch. Ook laadtijden zijn kort en over het algemeen draait de game soepel.
Toch zijn er nog ruwe randjes. In sommige situaties daalt de framerate flink. Tijdens mijn eerste trial zakte de FPS van een stabiele 240 naar slechts 40, wat het spel tijdelijk onprettig speelbaar maakte. In drukke multiplayer-omgevingen kunnen ook bugs of haperingen optreden. De ontwikkelaars van Funcom hebben inmiddels updates aangekondigd. En als ze hun roadmap aanhouden, lijkt dat veelbelovend voor de toekomst.
Conclusie
Dune: Awakening is geen spel voor watjes. Het is hard, meedogenloos en soms ronduit frustrerend – maar precies dat maakt het zo fascinerend. De brute schoonheid van Arrakis is perfect gevangen, en de combinatie van survival, MMO-politiek en sandbox-mechanieken werkt verrassend goed. Het gevechtssysteem en missiedesign kunnen beter, maar voor spelers die houden van diepe, zelfgestuurde ervaringen in een vijandige wereld, is dit een unieke kans om op te gaan in een van de meest iconische sciencefiction-universums ooit. Voor die doelgroep is het absoluut het geld waard. Wie daarentegen liever een duidelijk verhaal volgt van missie naar missie, zal zich hier sneller verloren voelen. In dat geval is het verstandig om nog even te wachten, of goed te overwegen of dit echt jouw type game is.
Deze review is geschreven door Pascalle den Enting.