ReCore ligt 16 september in de schappen, exclusief voor Microsoft Xbox en Windows 10. Toch heeft de game nog niet veel aandacht gekregen. Een van de belangrijkste redenen hiervoor zou wel eens de onmogelijkheid kunnen zijn om de game in één zinsnede te duiden. ReCore is dan ook een bijzondere samenwerking tussen Japanse en Westerse ontwikkelaars, wat zich uit in een unieke mix van gameplay, grafische stijl en verhaalopbouw. En die combinatie heeft de potentie om een enorme 'sleeper hit' op te leveren. Tenminste, als we mogen afgaan op wat we op de Gamescom hebben kunnen zien en spelen!
ReCore speelt zich af in New Eden. Deze planeet was ooit de hoop van de mensheid als nieuwe thuisbasis. Wanneer Joule wakker wordt uit een (schijnbaar extreem lange) slaap, blijkt echter dat de planeet door de mens verlaten is. Alsof dat niet al vervelend genoeg is, blijken de machines die bedoeld waren om de planeet om te vormen tot een leefbare plek zich tegen je te hebben gekeerd. Joule vraagt zich af wat er in hemelsnaam is gebeurd tijdens haar schoonheidsslaapje en gaat op onderzoek uit. En Joule, dat ben jij dus.
Het verkennen van New Eden is dan ook een van de kernen van de game. Hier komt de mengelmoes van gameplay-elementen ook direct duidelijk naar voren. Allereerst heeft de game niet een volledig open wereld, maar door nieuwe mogelijkheden op te doen in de missies open je op Metroid-achtige wijze steeds nieuwe delen in de wereld. De voornaamste actie bestaat uit het verslaan van de kwaadaardige machines. Hiervoor heb je tot je beschikking: twee pistolen, één super wendbare Joule en bovenal enkele goedaardige machines die je mee kunt nemen in de strijd. Deze laatste verklaren ook meteen (een deel van) de titel van de game: de kern van deze machines is verwisseld, waardoor ze aan jouw zijde zijn komen te staan.
Deze kernen creëren een unieke basis aan RPG-elementen. Joule zal in het spel niet veranderen, maar de machines kun je aanpassen door hun kern of pantser te upgraden. Dit doe je met de energie of het materiaal (aan jou de keuze) dat je uit vijandige machines weet te halen. Een leuke vondst is ook dat de verschillende kernen tussen de vriendelijke machines verwisselbaar zijn en elk zo hun eigen karakteristieken hebben; de een is bijvoorbeeld bangig en vecht het liefst van afstand, terwijl de ander direct op de vijand af sprint.
Tel bij deze gameplay-elementen op dat er vier kleuren ammo zijn voor de vijanden en dat deze vijanden zich vaak pijlsnel over lucht en land kunnen bewegen, en het geheel leidt tot vrij chaotische gevechten. Dit is deels opgelost door Joule een Auto-aim te geven bij het schieten. Hierdoor moet je je vooral richten op het ontwijken van de vijanden en het in de gaten houden van je mechanische metgezellen. Dit laatste zal even wennen zijn, maar voelde verfrissend tussen al het cover-shooter geweld op de Xbox. Ook de manier van het ontdekken van de wereld vormt een goede afwisseling met de vele games die: of een open wereld bieden, of juist een wel erg beperkte beweegruimte hebben.
ReCore is een intrigerende combinatie van ontdek-, actie- en RPG-elementen. Het ziet er goed uit en maakt ons erg benieuwd naar het complete spel. Een leuke bijkomstigheid voor de BudgetGamer is in ieder geval dat je bij aanschaf van deze game direct over zowel de Xbox One als Windows 10 versie beschikt. Hopelijk maakt het kernen-systeem de belofte van vernieuwende actie waar en kunnen de ontwikkelaars de naderende deadline tot een goed einde brengen. Dan zou ReCore wel eens een knaller uit onverwachte hoek kunnen zijn.
Rare mag zich eindelijk weer eens op een échte game uitleven na jaren van Kinect-games en Avatars maken. Sea of Thieves is daarvan het resultaat. Een coöperatieve adventure game, waarin je eindelijk ongegeneerd je piratendromen mag uitleven.
De game werd aan ons geïntroduceerd door de ongelofelijk enthousiaste Mark, één van de ontwikkelaars. Als we hem mogen geloven, kun je op de uitgestrekte zee een bijna ongelimiteerd aantal avonturen beleven. Met verstopte schatten die je middels schatkaarten en aanwijzingen moet ontdekken, aanvaringen met andere zeerovers en doldwaze avonturen die allemaal voldoen aan de geliefde piratenclichés.
Die avonturen ontstaan vooral door ‘emergent gameplay’; situaties die ontstaan door de acties van spelers en reacties daarop van andere spelers. De woeste zeeën worden bevolkt door een beperkt aantal schepen, ieder met een eigen crew, waar jij deel van uit kan maken. Zo bestuur je samen het schip, ga je met je scheepsmaten aan wal om de schat te zoeken en sta je samen te balen als iemand je schip heeft gejat.
Volgens Mark kan het allemaal, maar voorlopig hebben we vooral gezien hoe het schip wordt bestuurd en hoe je daarin als crew kan samenwerken. Zo ontfermt iemand zich over de zeilen, staat een ander aan het roer en moeten de kanonnen snel bemand worden als je een piratenschip tegenkomt dat op je buit uit is. Goede communicatie kan hierbij het verschil betekenen tussen een enkele reis naar de zeebodem of een blinkende schat en een buidel vol goudstukken.
Ben je een gamer die liever in je zorgvuldig gecultiveerde game-isolement blijft en helemaal geen onderdeel van een crew wil zijn? Dan heb je een beetje pech, want je kan Sea of Thieves alleen online spelen. Mark verzekerde ons wel dat je conflicten altijd uit de weg kan gaan en dat je in principe alles in je eentje kan doen; als je schip maar klein genoeg is om in je eentje te besturen. Toch hoopt hij vooral dat ook mensen die normaal nooit online spelen, met Sea of Thieves op een prettige manier kennismaken met deze manier van gamen.
Op papier ziet Sea of Thieves er veelbelovend uit. En al helemaal wanneer een enthousiaste ontwikkelaar er vol passie over vertelt. Toch heb ik er persoonlijk nog zo mijn twijfels bij. Ik ben vooral benieuwd hoe al die ideeën in de praktijk gaan uitpakken en of het allemaal lang genoeg kan blijven boeien. Als dat echt zo is, heeft Microsoft zeker een winnaar in handen. Maar voorlopig probeer ik mijn enthousiasme nog te temperen.
Drie tegen drie, ongelimiteerde grondstoffen en direct hele legers eruit stampen om controlepunten op de map over te nemen. Het is een gamemode die geen focus legt op het opbouwen van een basis, maar op snelle en explosieve gamesessies. Het heeft weinig zin om als een echte schildpad op het thuishonk te blijven, agressief te werk gaan wordt namelijk flink beloond. Naast dat je punten verdient voor het bezetten van controlepunten, kan je er ook een basis bouwen die de unit-limiet flink verhoogt. Heb je zo’n vier controlepunten bezet dan is je leger plots twee keer zo groot. Het is dus essentieel om goed samen te werken en zo snel mogelijk de overhand te krijgen.
Aan de ene kant zullen de korte gamesessies (van zo’n tien minuten) misschien niet de PC-gamers overhalen die van flink wat diepgang houden. Aan de andere kant zorgen al deze designkeuzes er wel voor dat een potje Strongholds meer dan ooit dat gevoel van een Halo Deathmatch oproept. Je mag vanuit de startblokken helemaal losgaan en wordt gedwongen om op hoog tempo te anticiperen op vijandelijke acties. Wat het tempo nog verder omhoog brengt, zijn de nieuwe krachten van de legercommandanten. Zo kan een van de UNSC-commandanten bijvoorbeeld troepen helen, of Pelicans oproepen voor ondersteunend gevechtsvuur. Het duurt dan ook niet lang voordat er drie of meer legers losgaan op een enkel controlepunt en er MAG-kanonnen door het beeld vliegen in een zee van explosies.
Op de PC blijft het zelfs in al die chaos goed te volgen en zijn een muis en keyboard zeer welkom. Microsoft lijkt er ook zeker in geslaagd te zijn om de gameplaystijl van Halo los te laten op het RTS-genre en iets te bouwen dat zowel op console als PC iets nieuws neerzet. Of het echt beide doelgroepen kan aanspreken is echter nog lastig te zeggen zonder de andere gamemodes geprobeerd te hebben.
De doden blijven herrijzen bij Capcom. Naast een nieuwe Resident Evil (waar we nog geen zombie van hebben gezien), verschijnt er ook een nieuwe Dead Rising. Dit vierde deel in de serie belooft nog meer van de bekende ingrediënten: hordes aan zombies, een breed scala aan belachelijke wapens, en nog meer manieren om zombies te laten exploderen, in stukjes te hakken, te flamberen of te doorklieven.
Verspreid over de wereld zijn honderden wapens te vinden, waarvan de meeste ook nog de nodige combinatie- en aanpassingsmogelijkheden bieden. Zo ontdek je steeds nieuwe manieren om zombies te killen, wat vooral in de co-op modus voor de nodige hilariteit moet gaan zorgen. De reactieve wereld haakt hier ook op in, met meer interactieve elementen en actieve groepen zoals soldaten, andere overlevenden en zombies die het met elkaar aan de stok krijgen.
De belangrijkste verandering aan deel vier is de afwezigheid van de timer in de singleplayer modus. Moest je eerder binnen een bepaalde tijd zo veel mogelijk punten scoren, nu kun je het wat rustiger aan doen. De belangrijkste motivatie hiervoor is de manier waarop de wereld is opgebouwd. De ontwikkelaars hebben hun best gedaan om zo veel mogelijk unieke content in de Dead Rising Sandbox te proppen en ze bieden de speler graag de gelegenheid die content te ontdekken.
Je trouwe fototoestel vormt daarbij een belangrijk hulpmiddel. Er zit een nachtkijker op, waarmee je ook de donkere gebieden kan verkennen, en met een speciale spectral analyzer herken je belangrijke voorwerpen. Die bieden je de gelegenheid om ook wat van het achtergrondverhaal te ontdekken. Toch is de belangrijkste functionaliteit van de camera de selfies die je ermee kan maken. Zo trek je gekke bekken, terwijl op de achtergrond de zombiechaos voortduurt. En weet je een zombie te besluipen? Dan maak je een stealth-selfie met een verbaasde zombie: de stelfie!
Terwijl de zombies natuurlijk hartstikke dood zijn, leeft de wereld van Dead Rising meer dan ooit. Met veel content en nog meer zombies tegelijk op het scherm, belooft het weer een doldwaas slachtfestijn te worden. De demo werd gespeeld op een PC, maar de ontwikkelaars hebben ons verzekerd dat performance hun grootste prioriteit is. Het is dus hopen dat de game ook op de Xbox One een goede performance aflevert.
Eén van de vetste exclusives voor de Xbox One zou misschien wel Scalebound kunnen worden. Toegegeven, de matige combat uit de E3-trailer maakte mij iets minder enthousiast dan de debuut-trailer het jaar ervoor, maar hoe vet is het om met een draak aan je zijde de strijd aan te gaan als een soort Father of Dragons?
Tijdens de Gamescom presentatie van Creative Director Hideki Kamiya kregen we meer informatie over de relatie tussen de draak Thuban en het hoofdkarakter Drew. Vooral in welke mate jouw draak zal verschillen ten opzichte van andere spelers is interessant. Je draak is niet zomaar een draak, de aanpassingsmogelijkheden gaan namelijk verder dan je denkt.
Pimp my dragon
In Scalebound begint iedereen met een standaard uitvoering van draak Thuban. Elke vijand die je verslaat laat Dragon Gems achter die je kunt inleveren bij een Dragon Shrine. Hiermee kun je Thuban’s klasse, uitrusting en andere visuele aspecten naar hartenlust aanpassen. Tevens zijn er kistjes over de wereld verspreid waar je onder andere nieuwe uitrusting in terug kunt vinden. Qua klasse kun je bijvoorbeeld gaan voor een tank, een vrij trage draak die sterk is maar bijna niet kan vliegen, voor een slanke straaljager die weinig schade doet, of voor een combinatie hiervan. Je keuzes bepalen de grootte van de drakenvleugels, de vorm van de hoorns op zijn hoofd, etc. Dit zorgt al direct voor een unieke look.
Daarnaast kun je je draak ook verder pimpen met allerlei visuele upgrades, zoals bijvoorbeeld vleugels bestaand uit bliksemschichten. Upgrades brengen daarnaast de nodige statusbonussen met zich mee. Dit is echt heel tof gedaan en welke upgrade je ook kiest, je draak ziet er telkens compleet anders uit.
Ook zijn er nog defensieve bonussen te koop of te vinden in de vorm van bepantsering. Zo geef je jouw draak bijvoorbeeld stalen vleugels of een titanen helm. Het is moeilijk te beschrijven, maar het ziet er zo enorm vet uit dat je haast direct online wilt gaan om iedereen jouw Thuban te laten zien.
Dragon Linken staat centraal tijdens de gevechten
Maar hoe gaat het vechten nu precies? In principe bestuur je Drew om met kleine vijanden af te rekenen. Thuban doet over het algemeen zijn eigen ding, maar dat is meestal niet effectief genoeg; Dragon Link biedt hier uitkomst. Wanneer je namelijk Dragon Link toepast kun je Thuban direct besturen, waardoor je de grootste vijanden op tactische wijze kunt verslaan. Zo kan Thuban bijvoorbeeld aanvallen uitvoeren om de grootste gedrochten te vloeren, waarna Drew vervolgens het hoofd of andere zwakke plekken kan raken. Die samenwerking is essentieel om de belangrijkste gevechten te winnen. Er is echter één nadeel aan Dragon Link: Je bestuurt Thuban vanuit first person perspectief vanuit Drew. Zodra je dus Dragon Link gebruikt, doet Drew zelf verder niets meer. Dit zorgt voor een enorme kwetsbaarheid. Je moet dus goed timen op welke momenten je Thuban overneemt en wanneer je alleen met Drew vecht. Hier komt overigens ook de naam ‘Scalebound’ vandaan, waarbij Scale staat voor de drakenschubben. Drew bindt zijn bewustzijn als het ware aan Thuban en neemt zo zijn controle over.
Helemaal tof wordt het als je online speelt, waarbij goed samenwerken centraal staat. Kamiya gaf al mee dat communicatie hierin essentieel gaat zijn. Ten eerste weet je niet wat ieder zijn draak kan en zul je dit met elkaar moeten bespreken. Verder moet tijdens het gevecht diegene die Dragon Link gebruikt, worden verdedigd door de anderen. Niet iedereen kan dus tegelijk Dragon Link gebruiken, want dan is iedereen ook direct kwetsbaar. Het is dus belangrijk om goed in te schatten welke draak het beste is voor welke situatie.
De verwachting
We hebben nog niet heel veel gezien van Scalebound tijdens deze Gamescom. Maar de mogelijkheid om je draak aan te passen, waarbij je draak er visueel echt compleet anders uit komt te zien, is echt vet. Er zijn daarnaast enorm veel verschillende uitrustingen, waardoor je draak er nog een stukje unieker uit komt te zien. Tot slot klinkt het Dragon Link principe gewoon mega-interessant en is het in ieder geval weer een stukje duidelijker geworden wat we precies van Thuban kunnen gaan verwachten. Het is een fris concept en een nieuwe IP die zeker tot de verbeelding spreekt. Ik ben in ieder geval weer enthousiast!
5406 
20)
19-08-2016 23:31
De uiteindelijke review-score kan natuurlijk heel anders uitvallen, mocht de uiteindelijke versie van een game tegenvallen of juist positief verrassen.