Ik weet het nog goed; na mijn gehele SNES-collectie te hebben verkocht om een PlayStation met Final Fantasy VII en Memorycard te kopen, wilde ik nog een game om te spelen. Natuurlijk wilde het kleine Chrisje de meest schokkende game van dat moment: Resident Evil. En dat kreeg hij dan ook van zijn oma, die ook wel van een goeie horrorfilm hield. Sindsdien behoudt de Resident Evil-reeks een warm plekje in mijn hart. Nu liggen hier drie schijfjes voor me, met de drie meest recente delen, ‘remastered’ voor de nieuwste generatie consoles. Inmiddels is het weer even geleden sinds ik een Resident Evil heb gespeeld … hoe weegt de harde geremasterde realiteit op tegen de geromantiseerde herinneringen? Resident Evil 4 moet er als eerste aan geloven.
Resident Evil 4
Resident Evil 4 (RE4) is het alom geprezen meesterwerk van Shinji Mikami dat inmiddels bijna twaalf jaar geleden uitkwam voor Nintendo’s Gamecube. De game was voor die tijd vrij revolutionair, mede dankzij de introductie van een cameraperspectief waarbij je over de schouder meekijkt. Inmiddels is dat al eindeloos gekopieerd én verbeterd. Daardoor is het toch even slikken wanneer je Leon S. Kennedy voor het eerst door een onheilspellend bosweggetje leidt. Nouja, onheilspellend … RE4 is inmiddels ook vrij hard ingehaald op het gebied van sfeerverlichting. Het helpt daarnaast niet mee dat de remaster alle hoekige bouwstenen van de omgevingen nog eens extra benadrukt en er zo te zien geen anti-aliasing oplossing wordt gebruikt. Voordeel is wel dat de game erg soepel loopt. Iets wat op de Gamecube volgens mij lang niet altijd het geval was. Maarja, dat is ook wel het minste wat je mag verwachten van een twaalf jaar oude game op nieuwe hardware.
Vooral in de sfeerverlichting is RE4 inmiddels flink ingehaald. Tijd voor een echte remake wat mij betreft!
Grafisch gezien zijn die twaalf jaren dus niet zo goed geweest voor onze Leon. Blijft de gameplay wel overeind? Voor het grootste gedeelte wel. RE4 weet nog steeds een bijna perfecte balans van third-person-action en survival-horror neer te zetten. Dankzij de setting in een afgelegen Spaans dorpje, blijft ook de onheilspellende sfeer behouden die we van eerdere Resident Evils gewend zijn. Dat ondanks de vervanging van zombies voor Ganado’s (door een parasiet geïnfecteerde mensen) die een stuk beter functioneren dan de half vergane zombies. RE4 blijft dus een sterke game die trots de handtekening van Mikami draagt. Ik kreeg zelfs regelmatig flashbacks (flashforwards?) naar The Evil Within, een van zijn meest recente games.
Resident Evil 5
Lekker chronologisch gaan we door naar Resident Evil 5. Direct na deel 4 zie je een hoop gelijkenissen, zoals de over-de-schouder-camera, de meer op actie gerichte gameplay en zelfs een gelijksoortig verloop van de game. In ieder geval in het eerste uur. Tegelijk wordt duidelijk dat RE5 een heel andere richting inslaat dan zijn voorganger. Door de toevoeging van co-opgameplay transformeert de game in een schietfestijn voor twee personen. Veel te griezelen valt er dan niet meer. Dat komt mede door de vijanden, die naarmate de game vordert, steeds vaker zelf vuurwapens hanteren en daarmee toch wat van hun mystiek verliezen.
De Mercenariesmodus blijft een heerlijke toevoeging aan de game.
Als remaster is RE5 prima gelukt, met ook hier als grootste voordeel dat de game over het algemeen lekker soepel loopt. Verder is er naast een hogere resolutie duidelijk niet veel aan de game gesleuteld. Daardoor ziet het er soms vrij goed uit, terwijl je op andere momenten ziet dat het toch echt vroeg uit het vorige consoletijdperk stamt.
Resident Evil 6
We zijn er maar druk mee; deeltje 6 schuift mijn PS4 in. Met RE6 ben ik het minst bekend, dus ik ben benieuwd! Na al binnen enkele minuten weg te zijn geslingerd door diverse explosies, me door enkele QTE’s (Quick Time Events) te hebben gewerkt, te zijn neergestort met een helikopter en de gezombificeerde president van de USA te hebben neergeschoten ... begin ik te vermoeden waardoor RE6 zich heeft laten inspireren: de Resident Evil films waar ik zo het mijne van denk. Tot overmaat van ramp selecteer ik daarna als eerste Jack’s campaign (je kunt kiezen uit vier personages), waarin ik bijna direct word beschoten door een helikopter, word gebombardeerd door een straaljager en er alleen maar J’avo met geweren rondlopen. Bovendien heeft de game geen seconde stilgestaan bij alle nieuwe vaardigheden van mijn personage, waardoor ik genadeloos het onderspit delf tot ik zelf maar online heb opgezocht welke acties ik tot mijn beschikking heb.
Misschien gaat RE6 wel voor het ‘zoveel mogelijk brandende voertuigen in een game’-record.
Kopen of laten lopen?
Aangezien ik alle drie de remasters kreeg thuisgestuurd, dacht ik dat het om een collectie zou gaan met bijpassend schappelijk prijsje. Niets lijkt echter minder waar en hier op BG zie ik dat elke game zo rond de 24 euro kost. Best een pittig prijsje, al helemaal als je ze voor ruim 70 euro alle drie los koopt. Een collectie van 30 euro kan ik nog wel aanraden. Aangezien RE4 echter op bijna alle consoles sinds de Gamecube is verschenen, RE5 al jaren voor 5 luttele euro’s tweedehands te krijgen is en RE6 wel een goede remaster is, maar een matige game, zou ik wel twee keer nadenken voor je ze los koopt. Aan de andere kant heb ik wel weer écht plezier gehad, met name met RE4, die toch niet voor niets de tijdloze-klassieker-status toebedeeld heeft gekregen. En ben je van de co-op-actie en spektakel? Dan kan RE6 best wat voor jou zijn. De echte RE-fans kunnen de game echter beter links laten liggen.
Resident Evil 4 Remastered
Resident Evil 5 Remastered
Resident Evil 6 Remastered
7065 
6)
12-12-2016 02:32
