Sinds de 2013-editie is het Milestone gegund om de officiële MotoGP-games af te leveren. Vorig jaar werd een deel nog onder het mom van Valentino Rossi: The Game uitgebracht, waarmee de Italiaanse studio een zeer degelijke beurt heeft gemaakt. Ik zag de MotoGP-franchise graag verder in die richting evolueren, maar MotoGP 17 neemt flink wat gas terug. Bovendien is er nog steeds niet veel gewijzigd in de ‘gepatenteerde kopieer’-template van de makers zelf.
Stap terug
Nog even terug naar dat Valentino Rossi-uitstapje van pakweg een jaar geleden. Naast de standaard MotoGP-beleving bevatte die game ook extra racevarianten die voor voldoende afwisseling zorgden, terwijl die gehele Rossi Experience-omkadering de kwakkelende franchise een deugddoende boost gaf. Daarom is het zó jammer dat Milestone eigenlijk teruggrijpt naar de basis van MotoGP 15. Er is kortom geen ruimte meer voor wat luchtigere onderdelen die afwijken van het standaard MotoGP-circus. Gewapend met de officiële Moto2-, Moto3- en MotoGP-licenties (het complete deelnemersveld alsook alle bestaande circuits waar dit seizoen wordt gereden) wordt een flinke reeks losse races/kampioenschappen en een breed uitgesponnen carrièremodus neergelegd.
De racende manager
Naast de traditionele (en dus opnieuw behoorlijk inspiratieloze) carrière, waarin je nog maar eens een beginnende piloot in een aantal raceseizoenen van de Red Bull MotoGP Rookies Cup naar de wereldtitel in de koningsklasse van de motorracerij loodst, is er ditmaal ook een uitgebreidere ‘Managerial Career’ voorzien. Je staat ook in deze modus nog zelf mee aan de startstreep om het brullende onding in z’n eerste versnelling te stampen en weg te stuiven met als doel de eindoverwinning, maar je hebt daarbij tegelijk ook een leidinggevende functie binnen je eigen raceteam. Je huurt talentvolle rijders in, die door te racen alsmaar beter worden zodat ze op den duur geld in het laatje brengen. Je regelt sponsordeals, je bepaalt wat je rijders doen tijdens hun vrije week, pompt geld in R&D (Research & Development) om je motoren aanzienlijk te verbeteren, enzovoort. Origineel is zoiets natuurlijk al lang niet meer, maar het is wel een aardige afleiding tussen de raceweekends door. Voor een modus die door de makers zelf zo prominent naar voren wordt geschoven mocht het managementgedeelte misschien net wat complexer, met meer opsmuk en nog meer inbreng van de speler.
Visueel geen hoogvlieger
Audiovisueel presenteert MotoGP 17 zich behoorlijk magertjes. De motoren zelf zien er nog oké uit, terwijl de doodse omgevingen, de banen en het publiek werkelijk op hun saaist worden weergegeven. Onscherpe texturen steken storend vaak de aartslelijke kop op. De tweewielers produceren hun kenmerkende geluid en brullen overtuigend, maar het is vrijwel ook het enige wat je uit je luidsprekers hoort komen en dat gaat behoorlijk snel vervelen. Het oogt allemaal zo sober en kaal. De ambiance die je doorgaans associeert met MotoGP wordt op geen enkel moment benaderd, en dat is een minpunt dat de reeks nu toch al ettelijke jaren met zich meesleurt.
Prima rijgedrag
Het spel schiet tekort op uiterlijk vertoon, maar daaronder schuilt nochtans een prima motorracegame. Over de rijervaringen met de diverse motoren heb ik niks slechts te melden. Zonder de gekende hulpmiddelen voor de minder begaafde rijders is zo’n tweewielig pk-monster op de baan houden een hele opgave, en met de toevoeging van de ‘Pro physics’ kruipt de game weer wat dichter bij het echte werk. Het is zoals altijd een kwestie van gecontroleerd remmen, gedoseerd gassen en heupwiegend naar de broodnodige grip zoeken om door een bocht door te komen en je opponent het nakijken te geven. Motorrijden is hier weer de balance-act die het volgens de fans hoort te zijn, en de casual racer kan voldoende instellen zodat hij ook aan de slag kan. Het grootste minpunt is dat de tegenstanders altijd zo halsstarrig de ideale lijn volgen dat ze je zonder pardon in het grind rammen. De crash die daar vaak op volgt werkt dan weer iets te vaak op de lachspieren. Maar goed, met de beleving van het motorrijden zit het wel snor, ook al wordt het spektakelgehalte door het gebrek aan allerlei toeters en bellen nooit helemaal bereikt. Binnen de mogelijkheden die Milestone ter beschikking heeft is MotoGP 17 al bij al voldoende om motorracefans een tijdje bezig te houden, en op die fans richt men zich ook.
Het spel schiet tekort op uiterlijk vertoon, maar daaronder schuilt nochtans een prima motorracegame. Over de rijervaringen met de diverse motoren heb ik niks slechts te melden. Zonder de gekende hulpmiddelen voor de minder begaafde rijders is zo’n tweewielig pk-monster op de baan houden een hele opgave, en met de toevoeging van de ‘Pro physics’ kruipt de game weer wat dichter bij het echte werk. Het is zoals altijd een kwestie van gecontroleerd remmen, gedoseerd gassen en heupwiegend naar de broodnodige grip zoeken om door een bocht door te komen en je opponent het nakijken te geven. Motorrijden is hier weer de balance-act die het volgens de fans hoort te zijn, en de casual racer kan voldoende instellen zodat hij ook aan de slag kan. Het grootste minpunt is dat de tegenstanders altijd zo halsstarrig de ideale lijn volgen dat ze je zonder pardon in het grind rammen. De crash die daar vaak op volgt werkt dan weer iets te vaak op de lachspieren. Maar goed, met de beleving van het motorrijden zit het wel snor, ook al wordt het spektakelgehalte door het gebrek aan allerlei toeters en bellen nooit helemaal bereikt. Binnen de mogelijkheden die Milestone ter beschikking heeft is MotoGP 17 al bij al voldoende om motorracefans een tijdje bezig te houden, en op die fans richt men zich ook.
Conclusie
Vier jaar geleden, tijdens mijn eerste passage bij deze site, recenseerde ik MotoGP 13. In mijn conclusie van toen had ik het over een “prima rijgedrag dat enkel door het juiste publiek gewaardeerd zal worden”, maar ook over een “sobere afwerking en een totaal gebrek aan ambiance”; twee dingen die nu ook over MotoGP 17 gezegd kunnen worden. Elk kopieerapparaat is mettertijd een keer aan vervanging of onderhoud toe en de tijd daarvoor lijkt voor Milestone aangebroken, liefst nog voor ze aan MotoGP 18 beginnen. Hoewel deze editie dus op behoorlijke afstand van het podium strandt en zijn officieuze voorvanger Valentino Rossi: The Game helaas niet uit het kan wiel kan rijden, zullen de rasechte fans van deze spectaculaire motorsport hier ongetwijfeld nog wel wat voldoening uit halen.
Deze review is geschreven door Davy De Rauw
Oordeel MotoGP 17 (PS4)
- Graphics
60 - Gameplay
70 - Originality
50 - Sound 60
- Replay 70
- Eindcijfer 60
9.8
25557 
20)
16-07-2017 21:22
